Tímarit Máls og menningar - 01.10.1969, Blaðsíða 27

Undantekningin og reglan
Það fer vel á því.
Og guð, vor herra, heims um ból, höfðingja gjörði meiri en þjón
Og það fer vel ó því.
Og þeim gengur vel sem góður er; vondur sér að voða fer
Og það fer vel á því.
Kulíinn hefur gengið til hans. Þegar kaupmaðurinn sér hann verður honum
felmt við. Hann hefur hlustað! Stanz! Vertu kyrr! Hvað viltu?
kÚlíinn: Tjaldið er til reiðu, herra.
kaupmaburinn: Hvað viltu vera að sniglast hér að nóttu til! Það kemur
sér illa fyrir mig. Ég vil heyra fótatakið þegar manneskja nálgast. Og ég
óska einnig eftir að fá að horfa í augun á manni sem ég er að tala við.
Leggðu þig, vertu ekki að hnýsast of mikið í mín málefni. Kúlíinn gengur
til baka. Þú ferð inní tjaldið! Ég sit hér, afþví ég er útiloftinu vanur.
Kúlíinn fer inní tjaldið. Ég vildi feginn vita hvað hann heyrði mikið af
kvæðinu. Þögn. Hvað hefst hann nú að? Hann hættir ekki bardúsinu.
Kúlíinn sést búa nosturslega um sig í tjaldinu.
KÚLÍINN: Vonandi tekur hann ekki eftir neinu. Ég á bágt með að skera grasið
með annarri hendi.
kaupmaðurinn : Þöngulhaus, sem kann ekki fótum sínum forráð. Að treysta
manni er heimska. Karlinn hlaut meiðsl af mínum völdum, eftilvill bíður
hann þess aldrei hætur. Það er bara rétt af honum að endurgjalda mér
það. Og sterkur maður sofandi er ekkert sterkari en sofandi máttlaus mað-
ur. Menn ættu ekki að þurfa að sofa. Það væri sannast sagna betra að
sitja í tjaldinu; hér úti á maður á hættu að verða veikur. En hvaða sjúk-
dómar eru jafn hættulegir lífi manns og önnur manneskja? Fyrir lítinn
pening gengur þessi maður við hliðina á mér, sem á mikla peninga. En
leiðin er okkur báðum jafn torsótt. Þegar hann var þreyttur var hann bar-
inn. Þegar leiðsögumaðurinn settist hj á honum var leiðsögumaðurinn rek-
inn. Þegar hann þurrkaði út sporin í sandinum, kannski einungis vegna
ræningjanna, þá var honum sýnd tortryggni. Þegar hann sýndi ótta við
fljótið fékk hann að sjá skammbyssuna mína. Hvernig get ég sofið í tjaldi
með slíkum manni? Hann fær mig nú ekki til að trúa því að hann láti
sér þetta allt vel líka! Ég vildi vita hvað hann bræðir nú með sér þarna
inni! Kúlíinn sést leggjast til svefns í ró og spekt. Ég væri laglega vitlaus
ef ég færi inní tjaldið.
121