Tímarit Máls og menningar - 01.10.1969, Blaðsíða 34

Tímarit Máls og menningar
ykkar málstað, en við berjumst fyrir ykkar! Þannig gat kúlíinn líka sagt
við kaupmanninn: Þú rekur þín viðskiptaerindi, en ég rek þín.
kaupmaðurinn : Ég þarf að gera eina játningu til. Eftirað við villtumst
skipti ég einni vatnsflösku á milli okkar, en aðra flösku ætlaði ég að drekka
einn.
dómarinn: Sá hann máski til yðar drekka?
KAUPMAÐURINN: Það þóttist ég viss um, þegar hann gekk til mín með stein-
inn í hendinni. Ég vissi hann hataði mig. Þegar við komum í eyðimörkina
hafði ég nótt og dag vara á mér. Ég hlaut að gera ráð fyrir að hann
réðist á mig við fyrstu hentugleika. Ef ég hefði ekki drepið hann þá hefði
hann drepið mig.
KONAN: Mætti ég segja nokkuð. Það er fráleitt hann hafi ráðizt á hann.
Hann hefur aldrei ráðizt á neinn.
LEIÐSÖGUMABURINN: Verið þér róleg. Ég hef sönnun fyrir sakleysi hans í
vasanum.
dómarinn: Fannstu steininn sem kúlíinn ógnaði yður með?
STJ órnandi leiðangurs NR. 2: Þessi maður — bendir á Leiðsögumanninn
— tók hann úr lófa hins látna.
Leiðsögumaðurinn sýnir jlöskuna.
dómarinn: Er þetta steinninn? Þekkið þér hann aftur?
kaupmaðurinn : Já þetta er steinninn.
leiðsögumasurinn: Sjáið nú hvað í steininum er. Hann hellir niður vatni.
fyrsti meðdómandi: Þetta er vatnsflaska og ekki neinn steinn. Hann hefur
rétt yður vatn.
annar meðdómandi: Nú lítur svo út sem hann hafi enganveginn ætlað að slá
hann.
leiðsögumaðurinn faðmar að sér elckju hins drepna: Sjáðu til, ég gat sann-
að það: hann var saklaus. Ég gat sannað það ótvírætt. Ég gaf honum nefni-
lega þessa flösku í stöðinni í Han, áður en hann lagði á stað, gestgjafinn
er vitni að því, og þetta er mín flaska.
GESTGJAFINN við sjálfan sig: Þöngulhaus! Þá hefur hann nú líka steypt sér í
glötun.
dómarinn: Þetta getur ekki verið sannleikur. Við Kaupmanninn: Hann
kvað hafa boðið yður að drekka!
KAUPMAÐURINN: Það hlýtur að hafa verið steinn.
128