Tímarit Máls og menningar - 01.10.1969, Blaðsíða 74

Tímarit Máls og menningar
& ekkjan er komin á götuna. gúllinn er að
í gröfinni. vituðér enn eða hvað?
þá heyrist jói umla: abrakadabra.
menn ætla nú sé hann að fullu laus við glóruna.
þá sjá þeir hana ógreinilega álengdar
einsog hafi henni skotið upp gullströndina.
& steinsteypt myrkrið það hrynur með hljóðdeyfðu braki.
handanvið rústina skína verzlunarbyggingar
& tollvörugeymslur & hallir allt höggvið í drauma
& hugsjónir hvinnskra feðra án ríkistryggingar.
en ekkjan er komin á götuna. gúllinn er að
í gröfinni. afreksverkanna sér ekki stað.
sé ég pylsur með ríflegu remúlaði
& rauðkáli & sinnepi & lauk steiktum & hráum
til sölu liðlangan sólarhringinn út vikuna
í seiðfögrum umbúðum: rauðum hvítum & bláum.
& jói segir: engan æsing það kemur
allt bara að vera kúl & ísí & bandar
með hattinum mönnum að rífa eitthvað flothæft úr flakinu
& fleyta sér á því heldur en synda til strandar.
& ekkjan er komin á götuna. gúllinn er að
í gröfinni. ég er nú hræddur um það.
kraftaverk en drottinn dulráður glottir
við drykkju ofar mannanna aumlega streði.
hann teflir sigurstranglega skák við skrattann
& skemmtir sér við að gera drottningu úr peði.
en jóa virðist ekkert koma á óvart
undrið. hann segir: hver ætlar nú að þrasa?
& gengur upp ströndina að trjánum hokinn með hattinn
í hendinni & hann les sér vænan klasa
af vínberjum. & mál er að ljóðunum linni.
líkni pentagon marghrjáðri mannókindinni.
168