Tímarit Máls og menningar - 01.12.1991, Qupperneq 101

og koma staðnum í lag fyrir okkur, svo hægt væri að fara með mikilvægan
erlendan gest í gufubaðið. Við gætum farið þangað eftir hálftíma.
Meriláinen sagðist verða að fara heim og gekk til að kveðja Ladogin,
sem stóð upp, faðmaði og kyssti Meriláinen á munninn. Ladogin útskýrði
eitthvað fyrir túlknum í löngu máli, sem hún þýddi: Meriláinen ætti að
láta sér annt um framleiðsluna og mennina, menn og framleiðsla sem vel
gengi réðu framtíð fyrirtækisins. Að áliti Ladogins gætu iðnrekendurgert
þennan heim að ennþá betri dvalarstað, á tímum enduruppbyggingarinn-
ar eftir stríð hefði hann sjálfur verið í iðnaðinum, komið á fót timbur-
vinnslusamsteypum, sem hver um sig framleiddi á við allan timbur
iðnaðinn í Norður-Evrópu. — Þetta voru heldur engar saumastofur, þýddi
túlkurinn mál Ladogins, og Ladogin kinkaði kolli og horfði blíðlega á
Meriláinen. Meriláinen fór. Borgarstjóri útskýrði, hvemig allt væri með
öðrum hætti í svo stóm landi heldur en hjá okkur, að minnsta kosti að
magni til, og allar framleiðslutölur verkfræðingum okkar óskiljanlegar.
Malmberg sagði sögu af því, hvemig nokkmm árum áður hafði verið
reynt að bjóða ensku verslunarfyrirtæki að kaupa hreindýratungur frá
Finnlandi og tekist að vekja áhuga fyrirtækisins, en reynslupöntunin
hafði verið svo stór, að í hana hefði þurft að drepa öll hreindýr í Lapplandi
og skera úr þeim tungumar.
— Ekki hefði það nú borgað sig, sagði Malmberg.
— Stórt land, miklir tóleransar, sagði borgarstjóri.
Eg kvittaði á reikninginn og við fómm burt úr bakherberginu. Ladogin
var nú svo dmkkinn, að hann studdi sig þyngslalega við yfirþjóninn og
túlkinn, þegar við gengum gegnum matsalinn og fram í forstofu. Borgar-
stjórabíllinn hafði verið sendur burtu, en hringt var á hann aftur. Við
biðum eftir bílnum í götukantinum, Ladogin studdist við túlkinn og
þagði.
I bílnum settust borgarstjóri og Malmberg fram í, Ladogin vildi sitja
í miðjunni aftur í, milli mín og túlksins, ráðskaðist. — Hvert haldið þið
að þið séuð að fara með mig, sagði Ladogin fastmæltur, þegar ekið hafði
verið litla stund.
— Við emm að fara í gufubað, galaði borgarstjóri úr framsætinu.
Túlkurinn útskýrði þetta fyrir Ladogin, sem aftur sat þögull um stund.
— Er stríðskompa í gufubaðinu? spurði hann síðan. Borgarstjóri
TMM 1991:4
99