Tímarit Máls og menningar - 01.06.1995, Síða 21

Þegarþúfórst aðgera upp við tilfinningarþínar tilþessarar tjaldbúðamenn-
ingarþágerðirðu það í Ijóðum, ekki einhvers konar „skáldatíma".
„Enn kem ég að því að hugmyndin um uppgjör er mér ógeðfelld. Allir
hafa viljað eigna sér hrun kommúnismans, en menn gleyma því að andófið
gegn hinu stirðnaða stalíníska skrifræði kom frá vinstri. Hinn borgaralegi
heimur hafði löngu sætt sig við friðsamlega sambúð og kalda stríðið sem
jafnvægi. Um alla Vestur-Evrópu voru starfandi litlir anarkistahópar sem
vöktu athygli á andstöðunni í Austur-Evrópuríkjunum, einmitt á þeirri
sömu andstöðu og síðar komst til valda í Póllandi og Tékkóslóvakíu, og þá
vildu allir Lilju kveðið hafa.
Ég hef verið að skrifa svona athugasemdir í „kórónastíl“ — menn þurfa
ekkert að kalla þetta ljóð frekar en þeir vilja. Ein þeirra heitir „Uppgjör við
fortíðina 1“ og hljómar svona:
Nú vil ég biðja þá
sem í óskammfeilni sinni gengu
niður Laugaveginn
einhvern tíma í nóvember
árið 1932
að vera svo vingjarnlega að snúa við
og ganga upp hann.
Ég lít ekki svo á að ég hafi gert neitt uppgjör. Hins vegar vil ég gjarnan segja
hlutina umbúðalaust.“
Þú gekkst ekki í Heimdall.
„Nei nei, ég held að ég hafi alla tíð litið á mig sem róttækan en þá í ýmsum
skilningi. Við verðum að hafa í huga að þessi vinstri hreyfing sem hófst með
róttækri bylgju 1968 var lent í öngstræti sannleikans, eins og ég sagði. Hún
horfðist ekki í augu við þær
breytingar sem áttu sér stað í
heiminum heldur reyndi að
framleiða sannleikann í ein-
hverjum ráðstefhuplöggum
og var fyrir vikið orðin líflaus.
Hin pólitíska gerjun hélt
áfram, hún kom bara meira
frá yngra fólki sem þessi
pólitíska hreyfmg var alger-
lega ófær um að taka á móti.“
en þegar gangan er farin
þegar mótmælin eru búin
stöndum við eftir einsog winstonpakki
við vitum ekki hvort við erum tóm
og katakomburnar
og leynikjallararnir
þar sem við komum saman
og lásum rauðar bækur með gylltum stöfum
eru auðir salir
Úr „flassbakk um framtíðina"
(Sendisveinninn er einmana, 1980)
TMM 1995:2
15