Tímarit Máls og menningar - 01.06.1999, Side 85

Indjánabúðir
Annar bátur hafði verið dreginn uppá vatnseyrina. Tveir indjánar
stóðu þar og biðu.
Nick og faðir hans settust í skutinn á bátnum og indjánarnir ýttu
honum frá og annar þeirra stökk uppí hann og settist undir árar. George
frændi sat í skutnum á róðrarbáti búðanna. Ungi indjáninn ýtti búða-
bátnum frá og fór um borð til að róa með George frænda.
Bátarnir tveir lögðu ffá landi í myrkrinu. Nick heyrði áraglammið
frá hinum bátnum sem var spölkorn á undan þeim í muggunni.
Indjánarnir reru knálega með snöggum áraburði. Nick hallaði sér aft-
ur uppað handlegg föður síns. Það var hrollkalt útá vatninu. Indjáninn
sem reri með þá vann af kappi, en hinn báturinn skreið æ lengra
frammúr þeim.
„Hvert erum við að fara, pabbi?“ spurði Nick.
„í indjánabúðirnir. Þar er fárveik indjánakona.“
„Nújá,“ sagði Nick.
Handanvið víkina fundu þeir hinn bátinn sem hafði verið dreginn á
land. George frændi var að reykja vindil í myrkrinu. Ungi indjáninn
dró bátinn kirfilega á land. George frændi rétti báðum indjánunum
vindla.
Þeir gengu uppfrá eyrinni yfir engi sem var alvott af áfalli og eltu
unga indjánann sem fór á undan þeim með ljósker. Þeir gengu uppeft-
ir slóða gegnum skóginn að timburstígnum sem lá uppá ásana. Á
timburstígnum var snöggtum bjartara afþví viðurinn á báðar hendur
hafði verði höggvinn. Ungi indjáninn nam staðar og slökkti á ljósker-
inu og þeir héldu allir áfram uppeftir.
Handanvið beygjuna stökk ffam hundur og gelti. Framundan voru
ljósin í íbúðarkofum indjánanna sem barkflettu trén. Fleiri hundar
þustu á móti þeim. Indjánarnir tveir sveiuðu þeim og sendu þá aftur til
TMM 1999:2
www.mm.is
83