Tímarit Máls og menningar - 01.12.1999, Side 70

JÓN VIÐAR JÓNSSON
Faðirinn í Þjóðleikhúsinu 1958. Valur Gíslason (AdolO og
Guðbjörg Þorbjarnardóttir (Lára).
Vanmetið leikskáld og síðbúnir sigrar
August Strindberg lést vorið 1912 og hafði legið í gröf sinni í áratug, þegar
hróður leikrita hans var orðinn nógu mikill til að bera þau til íslands. Leikfé-
lag Reykjavíkur, sem á allra fyrstu árum sínum veðjaði mjög á danskt og
dansk-ættað léttmeti, spreytti sig að vísu á verkum fáeinna öndvegishöfunda
upp úr aldamótunum, en Strindberg var ekki þar í hópi. í sjálfu sér var vel
skiljanlegt, að útkjálkafólk seildist fyrst í Ibsen, sem var bæði eldri og á þeim
tíma miklum mun ffægari en Strindberg. Þar að auki máttu meistaraverk
Strindbergs frá fyrri árum hans, Faðirinn og Fröken Júlía, heita bannvara í
Svíþjóð árið 1902, þegar L.R. flutti í fyrsta sinn Ibsens-leik, Víkingana á
Hálogalatidi. Má um þetta og ótal margt annað, sem varðar leiksviðssögu
Strindbergs-leikja, vísa til hinnar miklu bókar sænska ff æðimannsins Gunn-
68
www.mm.is
TMM 1999:4