Tímarit Máls og menningar - 01.09.2000, Side 22

ÞORGEIR ÞORGEIRSON
William Heinesen héldi hátíðarræðu. En
þegar aðrir höfðu loksins talað nægju sína
og komið var ffam á ljósan morgun reis
William Heinesen úr sæti og sló í glasið sitt.
Hann fékk vitaskuld gott hljóð.
Þá snéri hann sér að Elísu konu sinni og
ávarpaði hana eina. Líkt og enginn annar
en hún væri í þessari mörg hundruð
manna veislu. Hann sagði:
Kære Lisa!
Hvis ikke du var sá lidenskabsfuld som
du nu er, sá var jeg aldrig blevet en ver-
densberömt forfatter. Tak skal du ha!
(Elsku Lísa!
Hefðir þú ekki verið jafn ástríðufull og
þú í rauninni ert þá hefði orðið lítið úr heimsfrægð minni á ritvellinum.
Þakka þér fyrir það!)
Og veislugestirnir tóku sér enn góða þögn til að kyngja boðskap skáldsins.
Elísa. Þessi fallega blýantsteikning
eftir William Heinesen er dagsett
22/2 1931, árið áður en þau giftust.
Heimildamaður minn að þessari sögu bætti því við, að nú mundi William
loka sig inni og drekka einn í hálfan mánuð.
Þetta reyndist hálfur sannleikur.
Daglega hafði ég samband við frú Elísu til að boða komu mína og hún
svaraði:
Skáldið er því miður forfallaður í dag.
Þangað til seinni part föstudagsins, að hún hringdi og sagði mér að
skáldið vildi hitta mig um laugardagseftirmiddaginn. Ég varð feginn, því ég
átti einmitt pantað far heim á sunnudeginum. Tíminn hafði samt ekki farið
til spillis. Ég hafði verið að lesa Turninn úti á heimsenda, sem þá var ný-
kominn, og glósa texta hans alla vikuna niðri á Sjómannaheimilinu í
Þórshöfn á meðan ég beið eftir áheyrn hjá skáldinu. Og hugsa almennt til
hans eins og lesa má í ljóði, sem heitir nóvemberþórshöfn. Líka svolítið að
kvíða fyrir. Því reynsla mín af heimsóknum til höfunda, sem ég hafði lengi
dáð varð oftar en ekki sú, að persónur þessa fólks reyndust bara eins og
skugginn af verkum þeirra. En sem betur fer reyndist þetta öfugt með
William.
Þar hitti ég sjálfa sólina, sem varpar þessum skuggum af heiminum í formi
skáldsagna eða ljóða.
Hann var einn örfárra alfrjálsra einstaklinga, sem ég hef kynnst.
Og sá tilgerðarlausasti.
20
malogmenning.is
TMM 2000:3