Tímarit Máls og menningar - 01.12.2000, Page 77

SAFNCRIPIR
en varði var ég farin að boða fagnaðarerindið af krafti. Ég skrifaði
greinar í bæjarblöðin um nauðsyn þess að styrkja byggðina með því að
auka fjölbreytni í atvinnuháttum og mannlífi. Ég talaði um fjárfest-
ingu í þróunarstarfi og menningu sem vænlegan kost þegar þrengdi að
sjávarútveginum. Því hvað er menningin annað en lífið sjálft? spurði
ég og fannst ég loksins geta nýtt menntun mína. Það var hugur í mér
fyrir hönd minnar gömlu heimabyggðar, því var ekki að neita. Innra
með mér hafði skyndilega kviknað bál.
Þannig var ég stöðugt í trúboðastellingu þótt lítið færi fyrir kynlíf-
inu. Freud gamli hefði sjálfsagt haldið því fram að ég hefði beint kyn-
hvöt minni í göfugri farveg. Að minnsta kosti fengu bæjarbúar
kynorku mína óskipta lengi vel. Það var kannski þess vegna sem dróst
að setja upp gluggatjöldin.
Ég hafði svo sem ekki miklar áhyggjur, en samt velti ég því stundum
fyrir mér á síðkvöldum af hverju piparsveinar bæjarins sýndu mér jafn
lítinn áhuga og raun bar vitni. Varla að þeir döðruðu við mig, hvað þá
meira. Jú, einn giftur maður, drukkinn auðvitað, gerði sér svo dælt við
mig í veislu hjá samstarfsfólki mínu að konan hans lét sig hverfa.
Það er mikill kostur að eiga kynkalda konu, sagði hann.
Nú, hvernig má það vera? sagði ég án þess þó að vilja gefa færi á mér.
Nóg var nú að vera menntakona í plássinu, ekki vildi ég verða stimpl-
uð hjónadjöfull líka.
Maður þarf ekki að hafa áhyggjur af að hún leiti annað.
Ég skil.
Þetta var ffemur lágvaxinn náungi með óvenjustóran haus; mann
grunaði að foreldrar hans hefðu verið skyldir líkt og oft vill verða hér um
slóðir. Hann var í laginu eins og ófr ísk kona, að vísu ekki kominn nema á
að giska sex mánuði á leið, og hékk í þverslaufu. Þegar hann bauð mér
upp hlunkaðist hann í kringum mig eins og þungavigtarboxari í kring-
um keppinaut sinn. Síðar komst ég að því að hann var atvinnurekandi.
Það er naumast hann langaði í þig, sagði kunningi minn.
Það var ekki, sagði ég og kveikti mér í sígarettu. Það vantar ekki að
giftir menn sýni mér áhuga.
Er ekki allt í lagi að nota þá greyin til að kitla svolítið egóið?
Ég yppti öxlum, vissi ekki nema hann vildi bregða á leik sjálfur,
sagði: Það er nóg framboð af góðum giftum mönnum.
Hann brosti en þorði ekki að taka mig á orðinu.
TMM 2000:4
malogmenning.is
75