Tímarit Máls og menningar - 01.12.2000, Page 79

SAFN GRIPIR
niður bringuna á þeim eins og risastórar perlur sem hefðu losnað úr
hálsfestum.
Svo kyrr kjör lengi vel. Birtan seytlar úr sjóndeildarhringnum, uns
sólin hættir að ylja sviðnum kirkjuturninum.
Ég geng að störfum mínum og reyni að þoka málum áfram. Upp-
bygging ferðaþjónustu er eitt aðalverkefnið og þá í samstarfi við ferða-
málasamtökin. Þróunarfélagið er þó frekast á starfskrafta mína og
marga kvöldfundina höldum við í stofu Faktorshússins, enda Andi
einnig virkur í félaginu. Okkur kom allajafna vel saman, en stöku sinn-
um greindi okkur á.
Þetta haust gengumst við í félaginu fyrir allmörgum menningarvið-
burðum. Það kom því eins og reiðarslag þegar fregnir bárust af því að
nýja bæjarstjórnin hygðist leggja menningarráð niður, en það hafði
styrkt okkur dyggilega.
Hvað ertu að láta þessa hreppapólitík fara í taugarnar á þér, sögðu
vinir mínir fyrir sunnan og voru með allan hugann við efnahags-
ástandið og takmarkað fjármagn til menntamála almennt. Drífðu þig í
bæinn áður en þú dagar uppi þarna.
Er þetta nokkuð betra hjá ykkur? Fer ekki bara allur tíminn í eitt-
hvert pot?
Það er hér sem hlutirnir gerast.
Er ekki alls staðar eitthvað að gerast? spurði ég. Meira að segja þar
sem enginn býr?
Það fór að snjóa, eins og til staðfestingar orðum mínum. Það snjó-
aði þegar ég fór á fætur, það snjóaði meðan ég var í vinnunni, það snjó-
aði þegar ég fór að sofa, það snjóaði meðan ég svaf. Tröllin stóðu náföl í
þessari drífu, stillt fyrst, en tóku síðan að berja sér til hita. Hvítt fargið
missti fótanna og skreið og brunaði niður yfír gæsahúð og kalbletti og
allt sem á vegi þess varð. Einum of oft, einum of langt.
Vetfangið ff aus. Ég gekk um mitt byggðasafn eins og lamb sem hef-
ur týnt mömmu sinni. Andi varð fyrirferðarlítill á loftinu, rétt eins og
hann væri ekki þarna, en fyrir vikið var ég óvenjumikið með hugann
við hann. í hríðinni miðri braust hann þó út og flaggaði í hálfa; í gegn-
um ofurlitla geil í snjóinn horfði ég á hann tuskast við þrílitan dúkinn.
Að öðru leyti hegðaði hann sér eins og hann væri grafinn í fönn. Þegar
auglýst var eftir sjálfboðaliðum bauð hann sig að vísu fram, en var
gerður afturreka. Þeir hristu bara hausinn, sagði hann og féll þungt að
TMM 2000:4
malogmenning.is
77