Tímarit Máls og menningar - 01.12.2000, Page 80
RÚNAR HELGI VIGNISSON
geta ekki lagt lið, eins og karlmennska hans væri dregin í efa, baráttu-
móðurinn tortryggður. Þegar ég fetaði mig af rælni upp til hans eftir
að útvarpið datt út og húsið varð eins og í tíð fyrstu ábúenda, kalt og
dimmt og hrikti í því í hviðum, lá hann flatur í kistunni sinni, nefið
klesst ofan í lakið. Mér dauðbrá þar sem ég stóð í gættinni með kertið,
hélt hann væri örendur. En þegar ég laut niður að honum og talaði til
hans varð ég vör við ofurlítið lífsmark með honum.
Það er ekki hátt á manni risið á dögum sem þessum, stundi hann.
Ég lagði kertið á borðið og saman hlustuðum við á storminn
gnauða.
Líklega hef ég sofnað niður á borðið, því ég hrökk upp með andfæl-
um í kolsvarta myrkri. Mér fannst ég heyra skruðninga og varpaði mér
felmtri slegin á Anda, vissi ekki fyrr til en ég var komin ofan í kistuna til
hans. Hann vafði mig örmum eins og ekkert væri sjálfsagðara og sagði:
Ekkert að óttast, ekkert að óttast, snjórinn er bara að bylta sér á þakinu.
Og ég var guðs lifandi fegin að hafa samneyti, þótti svo óskaplega gott
að láta vefja mig örmum, vera snert og hugguð.
Einhvern tíma um nóttina nutumst við klökk.
Ég óskaði eftir fundi með bæjarráði til að freista þess að afla þár fyrir
minn málaflokk. Fundinum var frestað vegna snjóflóðanna eins og
öðru, en að lokum var ég boðuð.
Þar var hinn höfuðstóri kunningi minn með þverslaufuna í forsvari
sem fyrr.
Ég var með skrifað erindi og hélt því fram að fjórðungurinn væri á
krossgötum: Annaðhvort þreyjum við þolinmóð í grimmu éli, verð-
um áfram verstöð og stöndum og föllum með fiskinum, sagði ég eins
ábúðarmikil og skrokkurinn leyfði. Eða við grípum vopn móti bölsins
brimi og aukum fjölbreytni í atvinnuháttum og mannlífi.
Bæjarfulltrúar sátu hljóðir undir þessu, blöðuðu í plöggum, og í þau
fáu skipti sem ég dirfðist að líta almennilega upp fannst mér eins og
þeir væru að rembast við að halda andlitinu.
Á tímum áherslubreytinga í atvinnuháttum, þegar vinnsla sjávaraf-
urða er óðum að færast út á sjó, getur fjárfesting í þróunarstarfi með
beinum eða óbeinum hætti stuðlað að því að vega upp minnkandi at-
78
malogmenning.is
TMM 2000:4