Tímarit Máls og menningar - 01.12.2000, Blaðsíða 86

RÚNAR HELGl VIGNISSON
Stórhöfði virtist ekki þurfa að líða fyrir þetta, að minnsta kosti ekki
pólitískt, því hann var kjörinn stjórnarformaður fyrirtækisins og hélt
sessi sínum í bæjarstjórninni. En eftir þetta fór því að heyrast fleygt að
stórhöfði hefði verið á fundi nóttina sem kviknaði í kirkjunni. Það var
einmitt á sama árstíma. Varð mönnum tíðrætt um stórvindlana sem
hann var sífellt að totta og sumir nefndu öflugan Zippókveikjara.
Ef til vill hefði verið ráð að gefa þessum kvitti meiri gaum. En það
hefur sennilega verið virt bæjarstjórnarmanninum til vorkunnar að
hann barðist á þessum tíma við að bjarga fyrirtæki sínu frá gjaldþroti.
Ekki hafði hann þó erindi sem erfiði, nauðasamningar strönduðu að
mér skilst á lánardrottni úr röðum Bjargvættanna. Það liðu því ekki
nema nokkrar vikur þar til tilkynnt var um gjaldþrot rækjuverksmiðj-
unnar. Um hugann fóru myrkir þankar í hans garð, en ég reyndi að
kæfa þá í fæðingu sökum alvöru málsins. Stórhöfði endurtók í fjöl-
miðlum gagnrýni sína á áherslur fyrri bæjarstjórnar.
Ég hitti hann á förnum vegi stuttu seinna og vottaði honum samúð,
en hann hallaði bara undir flatt og hélt leiðar sinnar. Ég horfði á eftir
honum. Hann hafði gyrt hægri buxnaskálmina ofan í sokkinn. Ég vissi
ekki hvað mér átti að finnast, en ákvað að lokum að ég gæti hvorki gert
honum né sjálfri mér það að kenna í brjósti um hann.
*
Ég velti því stundum fyrir mér hvort það hafi verið daginn sem ég
húrraði á rassinum niður stigann sem vatnaskil urðu í samskiptum
okkar Anda. Ég hafði verið að tala í símann við einn af ráðamönnum
bæjarins þegar ég missti fótanna og rann af stað. Ég var aum í þjó-
hnöppunum lengi á eftir. En líklega er það bara sagnarandi minn sem
vill hafa samhengi í hlutunum; þetta er einfaldlega alltof brattur stigi.
Samt sem áður fannst mér ég vera farin að átta mig betur á munin-
um á okkur Anda. Þótt hann segðist vera sammála mér þegar ég
gagnrýndi áherslur ráðamanna bæjarins var eins og hann tæki að-
finnslur mínar nærri sér. Ég var bara ekki nógu fljót að átta mig á því.
Og þegar ég fór að horfa betur á hann virtist mér höfuðið á honum,
eða að minnsta kosti hlutar þess, vera í stærra lagi. Hvað er í gangi
hérna? spurði ég sjálfa mig og fór að líta í kringum mig. Stuttu síðar
dreymdi mig að ég væri í heimsókn á einum af leikskólum bæjarins og
84
malogmenning.is
TMM 2000:4