Vesturbæjarblaðið - 01.09.2007, Blaðsíða 16

12 Vesturbæjarblaðið SEPTEMBER 2007
Bernskuminningar úr Vesturbænum
Bogi Ágústsson fjölmiðlamaður er Vesturbæingur í húð og hár. KR hefur leikið stórt hlutverk í lifi hans frá
frá upphafi því foreldrar hans bjuggu á Nesveginum við hliðina á versluninni Straumnesi, þar sem hann
fæddist. Það er ekki nema um 200 metra frá KR-heimilinu. Slík örlög fær enginn umflúið.
Að alast upp í Vesturbænum
á sjöunda áratug síðustu aldar
var að upplifa Bítlabyltinguna,
stóveldistíma KR, fermingu í
Neskirkju, Melaskóla og Haga-
skóla og svo seinna MR. Ekk-
ert sjónvarp og örfáir þættir í
Útvarpinu þar sem heyra mátti
dægurtónlist. Þess vegna
var hlustað á Kanann, en þar
heyrðist lítið í breskum hljóm-
sveitum.
Ellefu ára gamall heyrði ég í
fyrsta sinn í Bítlunum heima hjá
Einari Ingólfssyni, bernskuvini,
sem var ári eldri. Við áttum það
sameiginlegt að feður okkar voru
títt erlendis, Ingólfur Guðmunds-
son faðir Einars var flugvélstjóri
hjá Flugfélagi Íslands, faðir minn
stýrimaður hjá Eimskip. Ingólfur
hafði keypt fyrstu Bítlaplötuna,
Please, please me og við hlustuð-
um af ákefð. Sögur höfðu borist
af síðhærðum Liverpool piltum
sem voru að gera allt brjálað á
Englandi með tónlist sinni þar
sem mikið var öskrað. Einari var
ekki langra lífdaga auðið, hann
var rétt um tvítugt þegar sá góði
drengur lést úr krabbameini.
Forfallinn Bítlaaðdáandi
Þegar við hlustuðum á plöt-
una komust við að því að minna
var um öskur en fína músík. Frá
þessum degi 1963 hef ég verið
forfallinn Bítlaaðdáandi. Ferm-
ingagjöfin sem ég óskaði mér
eftir að séra Jón Thorarensen
hafði tekið mig í tölu kristinna
var ekta Höfner fiðlubassi, eins
og Paul McCartney lék á. Faðir
minn keypi hann í Hamborg og
ég á hann enn og hefur verið
sagt að þetta séu nú orðnir dýr-
mætir safngripir. Þann grip not-
aði ég í hljómsveit í Hagaskóla
með Gunnari Gunnarssyni, Krist-
jáni Inga Einarssyni, Sigurbirni
Björnssyni og Atla Viðari Jóns-
syni. Sú hljómsveit varð hvorki
fræg né langlíf. Ég naut þeirra
forréttinda að ferðast til útlanda
og 1962 þegar ég fór í annað
sinni voru utanlandsferðir barna
afar sjaldgæfar. Faðir minn var
þá stýrimaður á Lagarfossi og
á myndinni erum við að leggja í
hann, Gréta Sveinsdóttir, kona
Kristjáns Jónssonar, förðurbróð-
ur míns, er með á myndinni.
Fyrsta sumarvinnan var sem
sendill i Reykjavíkurapóteki. Það
er til marks um sakleysi þessa
tíma að fyrsta verkefni mitt sér-
hvern morgunn var að fara á
gamalsdags sendlareiðhjóli með
fullan kassa af lyfjum á Landa-
kotsspítala. Nokkuð hæpið að
tíu ára gamlir drengir fengju að
fara með slíkan varning einir á
hjóli núna. Seinna vann ég við að
bera út símskeyti og tólf ára gerð-
ist ég þingsveinn og vann við
sendlastörf á hinu háa Alþingi.
Mér er minnisstætt að þingsvein-
arnir héldu af til sína eigin þing-
fundi í sal Neðri deildar þegar
raunverulegum þingstörfum var
lokið og þingmenn farnir á brott.
Við lékum þingskörunga þess
tíma, Bjarna Benediktsson, Einar
Olgeirsson, Gylfa Þ. Gíslason og
fleiri, sátum í þeirra sætum í saln-
um og héldum innblásnar ræður.
Stundum enduðu orðræðurnar
í tuski.
KR hluti af lífsmunstrinu
KR hefur leikið stórt hlutverk
í lifi mínu frá upphafi, foreldrar
mínir bjuggu á Nesveginum við
hliðina á versluninni Straum-
nesi þegar ég fæddist. Það er
ekki nema ca 200 metra frá KR-
heimilinu. Slík örlög fær enginn
umflúið. Ég æfði bæði fótbolta
og handbolta með KR, við Sóf-
us Guðjónsson, vinur minn og
bekkjarbróðir í Melaskóla reynd-
um fyrir okkur í körfunni. Ég var
arfaslakur og hætti eftir einn
vetur en Sófus var prýðisgóður
og síðar Íslandsmeistari. Knatt-
spyrnuiðkun hætti ég 15 ára í 3.
flokki þegar ég fór til sjós á sumr-
in. Áhuginn á fótbolta og KR hef-
ur þó alla tíð haldist og eitt af
því skemmtilegasta sem ég geri
núna er að vera í KR útvarpinu
á heimaleikjum. KR var með sig-
ursælt lið á þessum tíma, urðu
til dæmis bikarmeistarar fyrstu
fimm árin sem bikarkeppnin var
haldin og margoft Íslandsmeistar-
ar. Engan óraði fyrir því haustið
1968 að áratugir myndu líða uns
Íslandsbikarinn kæmi aftur í Vest-
urbæinn.
Landsprófsbekkur í Hagaskóla hjá Finni Torfa Stefánssyni, Jóhann Sigurjónsson við hlið Boga. Leggjalangir slánar, en snyrtilega klæddir
og jafnvel með bindi. Tveimur árum síðar var hárið komið niður á herðar og bindin inn í skáp.
Bogi Ágústsson.
Bogi og Gréta Sveinsdóttir, kona Kristjáns Jónssonar, loftskeyta-
manns, sem var föðurbróðir Boga.
“Fyrsta sumarvinnan var sem
sendill í Reykjavíkurapóteki”
Með fiðlubassann góða heima hjá Kristjáni Inga Einarssyni, sem tók
myndina.
Bogi, Sófus og Ásmundur Guðjónssynir sumarið 1965 á Landakots-
túni. Ási er nú látinn.