Alþýðublaðið - 11.08.1924, Blaðsíða 2

s

Samtakaprfin.
Af stuttorðrl skýislu um vðxt
dýrtíðarlnnar á síðasta ársfjórð-
ungi eítir Hagtiðindum má enn
betur sjá sannleik þess, sem þrá-
sínnis hefir verið haidið fram hér
í blaðlnu, áð kaupgjaldsmál eru
eigi að eins nátengd stjórnmál-
um, heldur beiulíois einn þáttur
þeirra. Með yfirráðum burgeisa,
þ. e. stóratvinnurekenda og ann-
ara auðborgara, í þjóðfélaginu er
því ná komið í kring, að borgun
fyrir vinnu rýrnar að samá skap1,
sem vinnan vex að giidi. Efekki
réði í landinu íhaldsstjórn, sem
segir fyrir um tolla álðgur og
skatta og heldur með valdlniðri
gengi íslerzkrar krónu fyrir
stuðningsmenn sína, þá færl
ekki hjá því, að gildi íslerzkra
peninga hækkaðl hröðum tetum
f þessu árferði, og káup þeirra,
sem vlnna, alþýðu, yrðl óðum
langt um dfýgra með sömu
krónutölu. Nokkuð af þeirri
ómuna-árgæzku, sem nú ríklr i
landinu, félli þá alþýðu í skaut í
stað þess, að nú liggur við, að
kjör hennar standl í öfngum hlut-
fölium við árgæzkuna.
Þáð þarf engan spgking til að
sjá það, að kaupgjaldsbótum
verður ekki komið fram nema
með samtökum. Um það Iiggur
fyrir skýlaus reynsla alþýðu allra
mennlngarþjóða, Einhig ættl að
vera vandalaust að skilja, að úr
því að kaupinu er hægt, svo
tem nú er gert, að spllla með
stjórnmálavaldi, þá þarf lfká
stjórnmálavald til verndar því.
Samtök til verndar kanpgjaldlnu
verða því að snúa sér að því að
ná yfirráðunum í þjóðíélaglnu í
hendnr aiþýðu, svo að kjörum
hennar verði ekki spilt með lög-
um og stjórnarfyrirskipunnm
þvert í bága við mitdi náttúr-
unnar.
Vöxtur dýrtíðarinnar með
batnandi ári ætti líka að getá
fært öllum hngsandi alþýðu-
mönnum — en til þeirra teijast,
sem þanlsýnt hefir verið og
ómótmælanlegt er, eftir núver-
andi þjóðíélagshögum allir, sem
vinna fyrir kaupi, — heim sann-
inn um, að einmitt nú er brýa
þörf saœtaka, öflugra samtaka,
Alþýðubraoðgerðtn.
Ný fitsala ð BaldnrsgOto 14.
Þar eru seld hin ágætu brauð og kökur, sem hfotið hafa
viðurkenningu allra neytenda. — Tekið á mótl pöntunnm á
tertum og kökum til hátíðahalda.
W Baldurisgata 14. — Síml 98S.
MðlningarvOrnr.
Zinkhvíta, Blýhvíta, Fernis-
olía, Japanlökk, — Að eins
Ibes&ta tegundir. — Koœiö
og athugið verbið áður en
þór gerið kaup annars staðar.
rafmfJiti&Ljðs.
Laugavegi 20 B. — Sími 830.
Smðra'SmjOrlíki
Ekfei er smjðrs vant, þð
Smári er fenginn.
H.f. Smjörlíkisgerðin í Rvík.
Alþýðublaðið

ð
I
1
!
s
i
i
kemur út á hverjum virkum degi.
Afgreiðsla
við Ingólfsstrœti — opin dag-
lega frá kl. 9 árd. til kl. 8 síðd.
Skrifstofa
á Bjargarstíg 2 (niðri) öpin kl.
9Vj—10Va árd. og 8—9 síðd.
8 S í m a r:
683: prentsmiðja.
jj 988: afgreiðsla.
H 1294: ritstjórn.
I Yerðlag:
H Áskriftarverð kr. 1,0C á mánuði.
« Auglýsingaverð kr. 0,16 mm. eind.
og það sem bráðast. Þau sam-
tök er auðveldast að gera i
sambandi við þau samtök, sem
fyrir eru, og með sama hætti.
Etu allar íeiðb»inlngar um það
auðfengnar hjá stjórn þeirra,
stjórn Alþýðnsambands íalands.
Ef vel væri, þyrfti að vera búið
að koma þessum sámtökum í
kring á þingi Alþýðusambands-
ins 4. nóv. < haust, svo að hln
nýju féiög getl haft sín áhrif á
starísemina milli þinga, og ef
vernlegur vöxtur kæmist í al-
þýðuhreyfincuna, má vel vænta,
að hón geti hlndrað frekarl aukn-
ing dýrtlðarlnnar og jafnvel unnið
nokkurn bug á henni til út-
rýmingar.
íslerzkri alþýðu hefir verið
talið þáð til gildis, að hún stæði
að gáfnafari fyllilega á sporði
alþýðu hverrar annarar þjóðar.
Nú er ð gera það satt. Alþýða
annara landá hffir öflug sam
tök til verndar og bóta kjörum
sínum og er nú sem óðast að
taka yfirráðin í sínar h?ndur í
voldugutn þjóðlöndum. Hví skyldi i
þá fslenzk alþýða ekki geta
slikt hlð sama? Vitanfega getur
hún það, og hún á að géra það,
þó ekkl værl til annars melrá,
þá að minsta kosti til að venja
náunga eins og >D.< nokkurn,
sem nýiega svlvirtl aíþýðu í
>danska Mogga<, af því að
kalla alþýðu >ónytjunga<. Er
hart fyrir starfsama og verk'úsa
alþýðu áð liggja undir þvf, að
menn, sem hún hefir beint og
óbeint varið stórfé til að kenna
árðvænleg störf, en á eftir leigja
sig útlendu auðvaldi til skrrn-
verka, hælist um, að hún hafi
ekki dáð í sér til að hrista af
sér yfirráð slíkra >aumra smá-
menna<, og kaili eða láti kalla
>ónytjunga< fólkið, sem elnr
önn fyrir þjóðinni með marg-
víslegu starfi sínu.
Samtakaþörfin er Ijós. AJþýða
þarf að ganga til samtaka eigl
að eins til að vernda og bæta
kjör s n, heldur og til að halda
virðingu sinni, sem henni ber
sem hinni nýtu megímtétt þjóð-
i féíagsins, þeirri, sem því á með