Dagrenning - 01.04.1948, Blaðsíða 2

Þeír treystu Kussum.
C'ÍÐAN DAGRENNING kom út síðast
^ — í febrúarlok s.l. — hafa þeir atburðir
gerzt í heimsstjórnmálunum, að tveim ríkj-
um, sem þá voru enn sjálfstæð, — að nafni
til a. m. k., — hefir verið kippt inn fyrir
„járntjaldið“, og þar með hafa þau horfið
úr tölu frjálsra þjóða. Þessi ríki eru Tékkó-
slóvakía og Finnland.
Svona hratt gerast atburðirnir nú, og nrætt-
um við vel hafa það hugfast, íslendingar,
„að enginn veit sína ævina, fyrr en öll er“,
hvorki í þessum efnum né öðrum.
Ég minnist þess nú, að í stríðslokin síð-
ustu, um það bil, sem Rússar voru að „frelsa
engin ástæða væri til þess að óttast um að
fullkomið lýðræði gæti ekki ríkt í Tékkó-
slóvakíu, þótt hún liefði náið samstarf við
llússa. „Vér munum verða brú milli austurs
og vesturs,“ sagði hann, „Tékkóslóvakía mun
ávallt verða frjáls.“
Svipaðrar skoðunar var Jan Masarvk, utan-
ríkisráðherra. I lvorugur þessara rnanna trúði
því, að hin vestrænu og austrænu sjónarmið
væru ósættanleg. Þeir þekktu hvorugur til
nokkurrar hlítar eðli konnnúnismans, og
gátu ekki skilið, þó merkilegt megi kallast,
að nazisminn, sem þeir börðust gegn, var
ekki nema einn anginn af alheims-konnnún-
Jan Masaryk
á likbÖTunum.
Tékkóslóvakíu" undan Ilitler, las ég grein
eftir Benes, núverandi forscta Tékkóslóvakíu.
Hann ræddi þar hin nýju viðhorf og hélt
því fram, að örlög Tékkóslóvakíu yrðu hér
eftir að tengjast órjúfanlega Sovietríkjunum.
„Sovietríkin,“ sagði liann, „voru eina ríkið,
sem ekki sveik Tékkóslóvakíu, þegar Hitler
svipti hana frelsi og sjálfstæði.“ En í þessari
sömu grein hélt hann því einnig fram, að
ismanum, þeir gengu hlekkingunni fullkom-
lega á vald, líkt og fjöldi manna á Vestur-
löndum hefir gert.
Forvígismcnn kommúnismans nota blekk-
inguna í þjónustu stjórnmálanna meira en
nokkrir aðrir menn. Þeir breiða yfir sig blæju
hræsninnar og þykjast þá veglyndastir, þegar
svikavefurinn er fastast ofinn. Margir þeir,
Framhald innan á kápu að aftan.
DAGRENNINO