Dagrenning - 01.04.1948, Blaðsíða 9
nni geta samt sem áður orðið með þeim
hætti, að Bretar verði að fara burt með her
sinn þaðan miklu fyrr, og í Lávarðadeild-
inni var samþvkkt, 20. janúar s.l., að brott-
för hersins skyldi hraðað. Mest líkindi eru
þar að auki til þess, að Rússland muni fyrir
ágúst byrjun n.k. hafa ráðizt inn á þessi land-
svæði og mundi sú innrás leiða til þess, að
Bretar yrðu fyrr en ætlað var að hverfa með
herlið sitt þaðan. Hvað síðan tekur við, er
mál hinna Sameinuðu þjóða.
Palestína er nú orðin eins konar ,.próf-
mál“ þessarar stofnunar, og ef hún neitar
að takast á herðar þá ábyrgð, sem hún hefir
bakað sér með samþykktinni um skiptingu
Palestínu, þýðir það gjaldþrot, slíkt skref
mundi þýða upplausn stofnunarinnar. Af-
lciðingin mundi verða hemaðarleg íhlutan
af hálfu Rússa og þar mcð yrði 3. heimsstyrj-
öldinni hleypt af stað. í þcirri sty rjöld verð-
ur Rússland höfuð-andstæðingurinn.“ (Fcll-
owship nr. 224, bls. 11).
Höfundur þessara ununæla, hinn glögg-
skyggni Basil Stewart, sem oft hefir revnzt
\'eðurglöggur, þegar um licfir verið að ræða
hið pólitíska veðurútlit undanfarin ár, virðist
þannig ekki í neinum efa um það, að eftir
16—17. mai ^948 nnmi fara að draga til
þeirra atburða, sem hleypa af stað síðasta
ófriðnum, þriðju lieimsstyrjöldinni. Honum
farast orð annars staðar í þessari sömu grein
á þessa leið:
„í raun og veru hcfir ákvörðunin um skipt-
ingu Palestínu gert 3. heimsstyrjöldina óhjá-
kvæmilega, til þess að fullkomna þann guð-
lcga dóm yfir hinni babylonsku veröld vorri,
sem staðið hefir yfir síðan 1914. Þrír eru
talan, sem táknar hinn guðlega dóm og þó
alveg sérstaklega fullnægingu hans. Örlög
„Babvlonar“ nútímans og þeirra kerfa, sem
hún byggir á veldi sitt, eru nú í Guðs hendi.
Hennar tími er liðinn. Lokadómurinn er
kominn vegna þess, að hún hefir fyllt alla
jörðina með spillingu, hún er „orðin að
djöfla heimkynni, og fangelsi alls konar
óhreinna anda og fangelsi alls konar óhreinna
og viðbjóðslegra fugla.“ (Opinb. 18., 2).
Það verður ekki um það villzt, að þessi
rithöfundur telur að senn muni fara að líða
að úrslitunum.
V.
ÉR HEFIR nú verið rakið það helzta,
sem áður hefir verið sagt um 16—17.
maí 1948, síðan menn veittu þessari dagsetn-
ingu fyrst athygli í Pýranhdanum mikla.
Eins og af þessu má sjá, getur einkum
verið um tvennt að ræða í sambandi við
þessa dagsetningu. Annað er það, að hún sé
tilsvarandi við dagsetninguna 22. júní 1941,
eins og Basil Stewart bendir á, og eigi þá
við örlagaríka atburði og í mjög nánu sam-
bandi við Sovietríkin.
Hitt er, að hún sé tilsvarandi dagsetning
við 20.—21'. des. 1941 og ætti þá að vera
meira í sambandi við hinar engilsaxnesku
þjóðir og samtök þeirra. Að þeirri skoðun
hafa hallazt bæði A. Rutherford og David
Davidson.
Er nú rétt að atlmga nokkuð livora þessa
tilgátu fvrir sig.
Hvað fi'rri tilgátuna snertir, þá styður það
eitt liana, að „sjö tíðir“, í dögum taldar, eru
nrilli þessarar dagsetningar og þeirrar, sem
Pýramidinn sýndi sem „lausnardag ísarels“
undan oki Hitlers. Allir vita nú, að sú lausn
varð með þeim undarlega hætti, að þeim
samhcrjunum, Hitler og Stalín, lenti saman
í blóðugasta bardagann, sem enn getur um
í sögu þessa mannkyns. Það er athyglisvert,
að í Palestínumálinu hafa Rússar og Banda-
ríkjamenn verið „samherjar" til þessa, en nú
er svo að sjá sem þessum „samherjum“ sé
farið að bera ýmislegt á milli í þessu eina
máli, sem þeir hafa orðið á eitt sáttir um.
Gæti því 16—17. ma* orðið að því leyti
DAGRENN I NG ; 7