Dagrenning - 01.04.1948, Blaðsíða 11

er því til fyrirstöðu að þetta samband verði
komið á laggirnar 17. maí n.k. — þ. e., að
raunveruleg sameining allra ísraelsþjóða í eitt
allsherjar bandalag, eins og spáð er víða í
Biblíunni að verða muni, hafi þá farið fram.
Og þetta er því líklegra, sem tclja má alveg
víst, að upp úr slitni að fullu milli Rússa
og Bandaríkjanna um Palestínumálin ein-
mitt um sama leyti — í maímánuði n.k.
Þá er enn nauðsynlegra að fullnaðar samein-
ing komist á meðal hinna vestrænu þjóða.
VI.
N ÞESS er vert að minnast hér, að ein
af Israelsþjóðunum — Júdaættkvíslin,
Gvðingarnir — á ennþá ekkert föðurland.
Hennar höfuðborg — Jerúsalem — er að
nokkru enn í höndum „heiðinna“ þjóða,
þótt Efraim — Bretar — hafi þar á hendi
verndargæzlu.
Og spádómar Biblíunnar segja okkur al-
veg hiklaust, að einmitt í sambandi við „Júda
og Jerúsalem" muni hin miklu átök fara
fram að lokum. Um þetta er kannske hvað
merkilegastur spádómurinn í 3. kapítula spá-
dómsbókar Jóels. Þar segir:
„Því sjá, á þeim dögum og í þann tíð, er
ég sný við högum Júda og Jerúsalem, vil
ég saman safna öllum þjóðum og færa þær
ofan í Jósafatsdal og ganga þar í dóm við
þær, vegna lýðs míns og arfleifðar minnar
ísraels, af því að þeir hafa dreift henni meðal
heiðingjanna og skipt sundur landi mínu.“
Fyrsta málsgreinin í þessum tilvitnuðu
orðum er enn athvglisverðari í sænsku Biblí-
unni. Þar er hún þannig:
„Ty se, i de dagarna och pá den tiden
dá jag áter upprettar Juda og Jerusalem —
—Hér er beinlínis sagt: „Þegar ég endur-
reisi Júda og Jerúsalem,“ m. ö. 0. þegar Júda
verður til á ný sem ríki. Nú hefii verið
áh'eðið að endurreisn Júdaríkis verði lýst yfir
16. maí 1948.
Spádómurinn segir, að þá, þegar Júdaríki
verður endurreist, verði öllum þjóðum safn-
að saman í dómsdalnum (Jósafatsdalnum).
Og þjóðunum er safnað saman til þessa
mikla dóms fyrst og fremst „vegna lýðs míns
og arfleifðar minnar ísraels“. Engum blöð-
um er um Jrað að fletta, að með þessum
spámælum er átt við allan ísrael, en ekki
Júda einan, — Júda er hvorki ríkið eða arf-
lcifðin, heldur „helgidómur“ Guðs. Hér er
því bersýnilega átt við það, að þjóðunum er
stefnt saman til dómsins, til þess að Israel
— þjóð Guðs — verði sýnd þeim sameinuð
og sterk, þótt hún hafi verið talin dreifð
„meðal heiðingjanna“. Og þessar „samein-
uðu þjóðir“ — þ. e. J>ær þjóðir, sem „safnað
hefir verið saman“ í dómssalinn, þær hafa
„skipt sundur landi mínu“. — Er það ekki
einmitt það, sem „Sameinuðu þjóðirnar“
liafa nú gert og sem verða mun höfuðástæð-
an fyrir þriðju heimsstyrjöldinni?
Og spádómurinn segir, að „þessar sam-
einuðu þjóðir“ hafi gert meira: „Þær
köstuðu hlutum um lýð minn“. Fyrir örfá-
um vikum barst sú frétt, að til mála hefði
komið að skipta hinum landflótta Gyðing-
um upp á milli þjóða heimsins eftir vissum
reglum. Það átti beinlínis að „kasta hluturn"
um „lýð Guðs“ — Gyðingana, — enginn átti
að fá að ráða sjálfur, hvert hann færi, því
átti flóttamannanefndin eða flóttamanna-
stofnunin að ráða.
Og enn má á það minna, að nú er það
skjallega sannað, að Hitler og Stalín höfðu,
er þeir gerðu vináttu- og griðasáttmála sinn
haustið 1939, raunverulega kastað teningum
um brezka heimsveldið. Þeir ákváðu i aðal-
dráttum, hvernig löndum þess skyldi skipt
upp milli Rússlands og Þýzkalands. Þannig
höfðu „heiðingjarnir" raunverulega einnig
„kastað hluturn" um allt „ríki ísraels“, því
])ótt Bandaríkin væru ekki nefnd í samkomu-
lagi Hitlers og Stalíns um skiptingu heims-
DAGRENNING' 9