Dagrenning - 01.04.1948, Blaðsíða 17

tvennt er það, sem er mjög nauðsynlegt í
sambandi við réttan skilning á spádómum
Biblíunnar. Annað er það7 að þekkja til
nokkurrar hlítar hina scrstökn sagnfræði
Bililíunnar, en hitt, að skilja nokkuð í hin-
um scrstaka tímareikningi hennar.
Það er sem sé staðrcynd, að þjóðir þær,
sem talað er um í spádómum Gamla testa-
mentisins, eru enn til hér á jörðunni. En
þær heita vel flestar allt öðrum nöfnum
nú, cn þær hétu áður, og búa allt annars
staðar nú en þær bjuggu þá. Eitt megin-
atriðið er því að finna þessar týndu þjóðir
og cndurþekkja þær nú. Það má segja, að í
því sé fólginn lykillinn að spádómsþýðing-
unum. Hitt er og mjög þýðingarmikið, að
læra að skilja tíða-reikning Biblíunnar og
notfæra sér þá þekkingu, sem sá skilningur
veitir.
Á það er rétt að benda, að spádómar
Biblímmar fást vfirleitt ckki við örlög ein-
stakra manna, heldur þjóða og kynkvísla eða
þjóðasambanda. Undantekningar eru þó,
t. d. spádómarnir um Jesúm Krist.
Spádómamir segja oft mjög greinilega fyrir
örlög heilla þjóða og kynflokka, en þeir nefna
þessar þjóðir oftast sínum gömlu nöfnum.
En stundum kemur það fyrir, að þeir segja
frá þjóðum, sem ekki voru til á dögum spá-
mannanna, og þá gefa þeir þessum þjóðum
sín sérstöku nöfn — ævinlega meistaralega
valin — og það er einmitt einn slíkur spá-
dónmr, sem ég ætla að taka til atlmgunar í
þessari grein. Spádónmr um þjóð, sem ekki
var til á dögum spámannanna, en þó er
greinilega spáð um í Biblíunni.
#
Margoft hefi ég á það bent í ritgerðum
mínum, bæði í Dagrcnningu og annars stað-
ar, að greinilega væri frá því skýrt í Biblí-
unni, að Rússar nmiidu koma mjög við sögu
„undir endalokin", cða þegar það tímabil
endar, sem nú hefir staðið um áraþúsundir,
og Biblian kallar „tíma heiðingjanna".
Allra greinilegast er um þetta spáð hjá
Esekiel spámanni í 38. og 39. kapítula, þar
sem beinlínis er sagt frá því, að „höfðing-
inn“, sem til úrslitabardagans leggur við
ísraclsþjóðirnar rhuni ráða yfir „Rós, Mesek
og Tubal“, en þetta eru hin fornu grísku
nöfn á Rúss-landi (Rós), Moskva (Mesek)
og Tobolsksvæðunum (Tubal), en einmitt
þar — á Tobolsksvæðinu — eru aðalher-
gagnaframleiðslustöðvar Sovietríkjanna,
sunnan og austan í Uralfjöllum.
Þar er greinilega sagt frá því, hvernig þessi
mikli „höfðingi yfir Rós, Mesek og Tubal“
muni safna saman „miklum manngrúa“, öll-
um „með skjöld og törgu og með sverð í
höndum“, þ. e. vel vígbúnu liði, og þar
segir, að „margar þjóðir“ verði í för með
honum. Þessar þjóðir eru taldar upp og sum-
ar auðþekktar, s. s. Persar, en Blálendingar
og Pútmenn, sem þar eru nefndir, munu
vera Arabar og nútíma Egvptar. Ennfremur
er nefndur Gómer, en það eru Germanir,
þ. e. nútíma Þjóðverjar, sérstaklega Austur-
Þjóðverjar eða Prússar, og loks Togarma-lvð-
ur, sem er Mongólar vorra tíma, þ. e. Kín-
verjar og þjóðir, sem þeim eru skyldar.
Allur þessi mikli liðsafnaður mun verða
í flokki höfðingjans vfir Rós, Mesek og Tu-
bal, þegar hann leggur til úrslitaorustunnar
við ísrael.
Það er nú augljóst, að ekki þarf allan
þennan liðsafnað til að sigrast á þeim „ísra-
el“, sem kirkjan og skólarnir kenna okkur,
að nú sé til í heiminum, en það eru ca. 15
milljónir Gy'ðinga, dreifðir um allan heirn,
þar á meðal verulegur hluti einmitt meðal
þessara þjóða, sem „höfðinginn vfir Rós,
Mesek og Tubal“ ræður vfir.
Sá ísrael, sem Biblían talar um, er líka
allt annað fólk en Gyðingar nútímans. Sá
ísrael, sem Biblían þekkir og kemur fram
DAGRENNING 1S