Dagrenning - 01.04.1948, Blaðsíða 18

á sjónarsviðið við „endalokin", er stórkost-
legt þjóðasamband, sem kallað er í Biblíunni
„lieilagur lýður hins hæsta“.
Oss, sem nú lifum á þessum stórkostlegu
og merkilegu tímamótum í sögu mannkyns-
ins, mætti furða á því, ef Biblían segði ekk-
crt um það rnikla stórveldi, sem vér sjáum
nú að hlýtur að verða önnur höfuð þjóðin
í úrslitaorustunni, sem háð verður við „höfð-
ingjann yfir Rós, Mesek og Tubal“ — eða
Rússland vorra tíma, — en þetta storveldi
er Bandaríki Norður-Ameríku.
Eins og allir þeir \'ita, sem kvnna sér spá-
dóma Biblíunnar eftir þeim leiðum, sem ég
hefi verið að revna að benda mönnum á,
eru rnikil fyrirlieit og stór til lianda ísraels-
þjóðinni allri við „endalokin“. Ilún virðist
þá eiga að sameinast í eina heild, en þó fær
hver ættkvísl, sem þá er orðin sérstök þjóð,
að lialda sérkennum sínum og sérstakt hlut-
verk af hendi að leysa, og skal ekki lcngra
í það mál farið að sinni. Eru um þetta spá-
dómar og forsagnir víða í Biblíunni. Má þar
sem dæmi nefna ljónynjuna og ljónshvolp-
ana, sem talað er um hjá Esekiel spámanni
og sem allir spádómsþýðendur eru sammála
um, að tákni Bretland og brezku samveldis-
löndin.
Eins og að líkum lætur, gleymir Biblían
ekki þessu mikla stórvekli, Bandaríkjunum,
cða hlutverki þess, þótt þau væru ckki til,
þegar Biblían var skráð. Og það er þar, eins
og víðar, að nafn það, sem Biblían velur
þessari merkilegu þjóð, er svo furðulegt, jafn-
framt því sem það er rnesta réttnefni, sem
Bandaríkjunum uokkru sinni mun verða gef-
ið, að það hlýtur að vekja aðdáun manna.
Biblían kallar Bandaríkin „Land vængja-
þytarins", og finni aðrir betra nafn á mesta
flugvclaland veraldarinnar.
í spádómsbók Jesaja er einn kapítuli —
18. kapítulinn —, sem mönnum hefir að
vonum gengið illa að skilja á umliðnum öld-
um. Vér verðum ávallt að hafa það hugfast,
að vér getum ekki skilið spádómana fvrr cn
þeir rætast, og að sjálfsögðu þá heldur ekki
þekkt þjóðir og ríki, fyrr en þau eru til orð-
in og þau einkenni þeirra komin í ljós, sem
spádómurinn telur höfuð kennimerki þeirra.
Því miður er það svo með þennan spádóm,
eins og ýmsa aðra staði í Biblíunni, sem tor-
skildir eru, að þýðingin er oft næsta óán-
kvæm og stundum bcinlínis röng eða vill-
andi. Þarf þcss vegna að viðhafa mjög mikla
gætni, þegar lesið er úr þessum rangþýddu
stöðum, til þcss að sú mvnd, sem sýna á,
brenglist ekki. Þetta þarf nú raunar engan
að furða, því að til grundvallar þýðingunni
á Biblíunni eru oft lagðar gamlar þýðingar
og oft rangar hugmyndir biblíuskýrenda fyrri
tíma, cn ekki leitað sem skyldi til frum-
málanna, án alls fyrirfram skilnings á því,
sem spádónnirinn fjallar um. Eina ráðið
fyrir þá, sem vilja revna að komast að því
rctta, er að bera saman ritningarstaðina á
ýmsum tungumálum og þann veg að reyna
að finna hið rétta.
#
Það er athyglisvert, að við suma merki-
legustu spádómana í Biblíunni er eins konar
formáli — fáein orð cða fáein vers —, sem-
ætlað er að beina liuga þess, sem les, að
aðalatriði þcss spádóms, sem kemur á eftir.
Þannig er þessu farið með 18. kapítulann
hjá Jesaja. Niðurlagsorð 17. kapítulans eru
eins konar inngangur að 18. kapítulanum.
Þessi inngangur bvrjar þannig:
„Heyr gný margra þjóða, — þær gnýja
sem gnýr hafsins: Hcvr dyn Jijóðflokk-
anna, Jieir dynja eins og dvnur mikilla
vatnsfalla — þjóðflokkarnir dynja eins og
dynur mikilla vatnsfalla."
Það cr hcrgnýr í þessum orðum. Maður
eins og finnur, hvernig þjóðimar búast til
16 DAGRENNING