Dagrenning - 01.04.1948, Blaðsíða 26

er tekið fram, að þetta gerist „áður en upp-
skeran kemur“. —- M. ö. o.:
Áður en þjóðirnar eru orðnar nægilega
þroskaðar til þess að lifa við frelsi og frið
mun þetta gerast. Og þessi „hann“, sem spá-
dómurinn talar um, getur þá enginn verið
annar en „lýðurinn, sem hræðilegur var þeg-
ar frá upphafi, hin afarsterka þjóð, sem allt
treður undir fótum sér, um hverrar land
fljótin renna,“ — sigurþjóðin — det starka
och segerrika folket — Sovietiíkin.
*
Athvghsyert er, að í gömlum, íslenzkum
þýðingum á Biblíunni er ekki notað orðið
„sniðill", eins og nú er í Biblíu vorri, heldur
orðið „sigð“. Það orð er einnig notað t. d.
í ensku og amerísku Biblíunni. En þetta eina
orð — -,sigð“ — er í mínurn augum mjög
táknrænt í þr í sambandi, sem hér um ræðir.
Það er hin „afarsterka þjóð“, sem áður en
vínberin er þroskuð — þ. e. áður en þjóðirn-
ar eru orðnar nægilega þroskaðar til þess að
kunna að fara með frelsið — kemur með sigð-
ina og „höggur vínviðargreinarnar af“.
Er það ekki einmitt þetta, sem hefir gerzt?
Voru það ekki Sovietfíkin, sem hleyptu af
stað síðari hcimsstyrjöldinni með griðasátt-
mála sínurn við Hitler í þeim tilgangi ein-
um, að ná yfirráðum, þegar Þjóðverjunr ann-
ars vegar, og Bretum og Erökkum hins vegar,
hefði blætt út í langri og strangri styrjöld?
Það brást að vísu, að Bretum blæddi út,
en Sovietríkin náðu tilgangi sínurn í þessari
f}'rri atrennu sinni. Þau hafa nú lagt undir
sig hálft Þýzkaland, hálft Austurríki, allt
Ungverjaland, Rúmeníu, Búlgaríu, Júgóslav-
íu, Albaníu, Pólland, Estland, Lettland og
Litháen, og nú síðast Tékkóslóvakíu sællrar
minningar. Auk þessa hafa kommúnistaherir
Kína nú lagt undir sig nærri hálft Kínaveldi,
og undiralda óeirðanna í Indlandi og við
Miðjarðarhafsbotninn er kommúnisminn
fyrst og fremst, eða áhrif Sovietríkjanna. Og
nú er röðin komin að Skandinavíu — Finn-
land liefir þegar verið formlega innlimað í
Sovietríkin.
Allar þessar greinar hafa nú verið höggnar
af mcð hinni beittu sigð Sovietríkjanna. Ég
vil aðeins benda á það hér, að í spádómum
Jeremía er talað um sérstaklega öfluga þjóð
í sambandi við hamar og sigð, en það eru
einmitt þessi merki, sem eru í skjaldarmerki
Sovietríkjanna, og spádómsþýðendur nútím-
ans telja þ\'í alveg tvímælalaust, að þeir spá-
dómar Jeremía eigi við Sovietríkin. Þar segir
t. d.: „Afmáið í Babel sáðmanninn og þann,
cr sigðina ber um uppskerutímann“, og
bendir það ótvírætt til hins sama og í þess-
um spádómi. Hjá Jeremía segir einnig:
„Hversu er hamarinn, sem laust alla jörðina,
höggvinn af skafti og sundurbrotinn.“ En
um þetta atriði mun ég ræða nánar í annarri
grein.
#
I spádómnum urn „land vængjaþytarins"
segir ennfremur, að auk þess að sníða vín-
viðargreinarnar af með sigðinni, muni „hann“
sníða af alla frjóangana.
Frjóangarnir eru ekki hinar fullvöxnu
greinar, sem áður er talað um að sniðnar
voru af, þeir eru eitthvað annað. Hvað
mundu þeir þá tákna? Gætu ekki frjóang-
arnir táknað þær litlu spírur til frelsis og
sannrar menningar, sem voru farnar að gera
vart við sig hjá þessum þjóðum? Allt er þetta
nú þegar „sniðið af“ eða „stýft“.
Er hægt að gefa öllu bctri lýsingu á þ\ í
ástandi, sem nú ríkir um mestan hluta hins
„gamla heims“ en hér ef gefin? „Lýðurinn,
sem hræðilegur var þegar frá upphafi vega
sinna,“ — sigurþjóðin — hefir ráðizt á „upp-
skeruna" áður en hún varð fullþroskuð og
meðhöndlar hana þannig. Ilann bíður ekki
eftir að vínberin þroskist — mannfólkið
— verði hæft til að stjórna sér sjálft — held-
24 dagrenning