Dagrenning - 01.04.1948, Blaðsíða 32

ar tilfinningasýki scr til ávinnings í þjóðmál-
um og til þjóðarhagsmuna, tilfinningasýki,
sem á rót sína að rekja til afskræmdra sögu-
legra og stjómmálalegra staðreynda, sem hafa
vakið allmikla samúð með ofsóttri þjóð.
Þeim hafa verið boðin Önnur hæli, en þeir
hafa ófrávíkjanlega eytt því. En hvernig ætti
lítið land, hér um bil á stærð við Wales,
snautt að náttúruauðæfum, þegar frá er dreg-
in auðlegð héraðsins hjá Dauða hafinu, að
brauðfæða eða verða varanlegur samastaður
allra Gyðinga í heiminum, þótt þeim hafi
fækkað svo um nmnar í nazistaofsóknunum
í síðasta stríði? Sennilega cr einn áttundi
hlutinn hámark þess, sem gæti komizt fyrir
í Palestínu. Fyrir síðustu styrjöld lét Sir
Jolm Hope Simpson svo um mælt, „að Pale-
stína gæti ekki rúmað svo marga rnenn, að
Gyðingar gætu nokkurn tíma komizt í mciri-
hluta nema arabiskum íbúum fækkaði“. En
Balfour-vfirlýsingin hljóðaði á þá lund, „að
ekkert skyldi aðhafst (í sambandi við að
stofna þjóðarheimili fyrir Gyðinga í Pale-
stínu), sem gæti verið skaðvænlegt fyrir borg-
aralegan og trúarlegan rétt þeirra íbúa Pale-
stínu, sem ekki væru í flokki Gyðinga.
Ennfrenmr var sýnt fram á veilurnar í
kröfum Zionista í löngu bréfi, sem birtist
24. ágúst 1938 í DaiJv Tciegraph. Bréfið var
frá Lionel Hayworth og var fyrirsögn þess:
„Palestína — fortíð og framtíð“. Hann
minntist á hina sögulegu hlið á kröfum þess-
um og sagði:
„Það eru meira en 2000 ár síðan Gyðingar
Jiöfðu sjálfstæða stjórn í Jandinu. Árið 70
komust þeir undir beina stjórn Rómver/'a
og síðan hafa þeir ckki haldið þar um stjórn-
artauma og uppreisnin 132—135 endaði mcð
því, að þeim var aJgerlega eytt og tvístrað.
Landið varð rómverskt og eftir skiptingu
Rónraveklis Jaut það Miklagarði, unz Arabar
tóku það árið 636. Saga þess er síðan afstöðu
Gvðinga óviðkomandi. Það er aðaJafriðið, að
Gyðingum \'ar tvístrað og fvrir tuttugu árum
voru þeir einungis s/ö hundruðustu af íbú-
um landsins, sem voru því nær eingöngu
Arabar.
Arabar og Gyðingar eru tvær mismunandi
greinar af kynþætti Semíta, en hinir fyrr-
nefndu hafa ráðið ríkjum síðan fyrir daga
Karlamagnúsar. Vér getum því sagt með
sanni, að Gyðingar eigi engan sögulegan rétt
til landsins.“ —
#
Á þcim tíma, sem Balfour-vfirlýsingin \'ar
gefin út - (1917), voru aðeins 7% af íbúum
Palestínu Gyðingar. 1938 voru þeir um 33%
(Golding). Þessi mikli vöxtur var bein af-
leiðing af Gyðingaofsóknunum í Mið-
Evrópu, áróðri og fjármagni Zionista (að
rniklu leyti frá fólki, sem aldrei lét sér koma
til lmgar að fara sjálft til Palestínu) og ör-
læti annarra Evrópuþjóða (og Bandaríkja-
manna), sem lirærðust til meðaumkunar af
hinum hörmulegu ástæðum liinna ofsóttu
Gvðinga, en loka dyrum sínum fyrir þehn
og bjóða þeim land, sem þcir eiga ckki með
að bjóða.* Er nú að undra, þótt ávextimir
hafi orðið eins og raun bcr vitni um?
Hvaða kröfur, sem Gyðingar kunna að
gera til Palestínu vegna þess að Júda átti þar
heima í fornöld, þá eru Arabar einnig af-
komendur Abraliams, frá Ismael, og ciga for-
gangskröfu til landsins vegna óslitins eignar-
réttar í 1300 ár, frá því að Ómar lagði það
undir sig 637, — til uppfyllingar á loforði
* Það var gott dæmi um þetta örlæti fyrir ann-
arra liönd, þegar Truman forseti lagði fast að þessu
landi, — áður cn Stóra-Brctland lagði málið f\TÍr
Sameinuðu þjóðimar til úrlausnar, — að levfa inn-
flutning á íooooo Gyðingum til Palestínu, cins og
ráðlagt hefði verið af ensk-amcrísku nefndinni 1946.
Vér erum að velta því fvrir oss, hvernig Bandarikin
mundu bregðast við, ef stungið væri upp á þvi, að
þau levfðu innflutning til sín á hrjáðum svertingj-
um frá einhverju landi eða löndum, er næmi ein-
um tíunda af íbúatölu Bandaríkjanna.
30 DAGRENNIKG