Dagrenning - 01.06.1948, Blaðsíða 20

þetta. Og þegar þetta verður kunnugt, að
íslenzka þjóðin sem heild kemst að þeirri
niðurstöðu, að hún sé Benjamín og hluti af
ísrael, og boðar þetta meðal annarra þjóða,
þá mun sú staðreynd koma hinum Israels-
þjóðunum til að hugsa. Fyrsta stigið í þessu
verki, það er að segja frá sjónarmiði Guðs,
er upplýsing Benjamíns. Með öðrum orðum,
hér er um að ræða upplýsingu íslendinga
um það, hverjir þeir eru, og þá mun upp-
lýsing Bretlands og hinna annarra þjóða
koma á eftir. Spádómarnir eru greinilegir,
hvað þetta snertir, að Benjamín, það er að
segja ísland, rnuni hér verða leiðtogi. Hann
mun verða leiðtogi hvað þessa upplýsingu
snertir, og komast fvrstur að raun um hinn
guðdómlega tilgang.
Látum oss nú rannsaka þetta nánar. Ár-
talið, sem hér er skrifað við innganginn að
Konungssalnum, er 1936, og það átti að
tákna upphaf þessarar upplýsingar, og þar af
leiðandi hlýtur þetta að benda á það, að þá
hefst uppgötvun þess, að Benjamín viti, hver
hann er. Einmitt þetta gerðist. Það var við
endalok þessa árs, að menn komust fyrst að
niðurstöðu um það, hver Benjamín var, —
að hann var ísland.
Snemma á árinu 1937 var bókin: „Hin
mikla arfleifð íslands“ skrifuð, og frá þessu
var greint um allt ísland. í miðjurn Konungs-
salnunr, það er að segja miðja vegu milli
norðurs og suðurs, er þessi kista, — það er
steinkista úr graníti, — en rúmtak þessarar
kistu að innan er jafn mikið og rúmtak sátt-
niálsarkarinnar í hinu allra helgasta í tjald-
búðinni og musterinu. Það var þaðan, sem
hið yfirnáttúrlega ljós — shekina Ijósið —
skein, þessi mikla birta, sem táknar tímabil
sérstakrar upplýsingar fyrir Benjamín — ís-
land.
Fyrsta ártalið í þessari steinkistu er 1941,
og það er ártal, sem við þegar höfum heyrt
um. Hvarð gerðist þá? Ég var hér á íslandi
tveim árum áður en það ártal rann upp, —
árið 1939. Þá sagði ég hér í Reykjavík, að
samkvæmt þessum spádómi í hinum mikla
pýramida rnyndi í upphafi ársins 1941 ís-
land ckki aðeins fá fullt sjálfstæði sitt, held-
ur mundi Guð þá líka uppvekja einhvem
Islending, einhvern mann, sem býr á Islandi
og þekkir hina íslenzku tungu, og sá maður
mundi gjöra þessi mál kunnug meðal allrar
þjóðarinnar. Ekki vissi ég nokkurn skapaðan
lilut um, hver þetta mundi verða. En það
gerðist einmitt þetta ár. Þá kallaði Guð okk-
ar kæra vin, senr er meðal okkar hér í kvöld,
herra Jónas Guðmundsson, og þá byrjaði
hann að starfa opinþerlega að þessu máli og
ritaði sína fyrstu bók einmitt þetta sama ár.
Og þau sjö ár, sem liðin eru síðan, hefir
hann notað frítíma sinn og orku sína til þess
að gera það, sem hann gat, til þess að kynna
þctta málefni meðal landsmanna, nákværn-
lega eins og spádómurinn sýndi að verða
mundi. Athugið það, kæru vinir, að ekki var
eg ncitt riðinn við það að kalla hr. Jónas
Guðmundsson til þessa starfs. í raun og
veru var það þannig, að árið 1939 hafði hann
engan áhuga fvrir þcssu máli og ég vissi
ekkert um hann. í öllu því, sem snertir hið
trúarlega, er bezt að ætla Guði allt, og láta
hann útvelja allt, sem til þess þarf.
Nú hefir J. G. stofnað tímaritið „Dag-
renningu“, til þess að greiða fyrir því, að ís-
lendingar geti fylgzt með í þessum dásarn-
lega sannleika, og ég held, að mér sé óhætt
að segja það, að sérhver maður á íslandi hafi
að minnsta kosti heyrt um það, og þó nokk-
uð margir hafa hlustað á málið með athygli
og hafa náð sér í tímaritið. En nú erum vér
komnir að endalokum þeirrar mælingar, sem
stemkistan sýnir, því að hún endar þetta ár.
Og hvað þýðir það? Þið sjáið, að Guð gerir
ýmislegt í áföngum, meira að segja í mjög
skýrt afmörkuðunr áföngum.
Fyrsti áfanginn er það, að uppgötvað er
18 DAGRENN I NG