Dagrenning - 01.06.1948, Blaðsíða 23

cr að leita að annarra göllum, né heldur í
neinum gagnrýnis anda. Það, að ég tala um
þetta, er af því, að mér þykir vænt um þjóð-
ina, og ég óska ekki að sjá ykkur þjást, því
að æðsta velferð ykkar liggur mér á hjarta.
Guð kallar rnjög greinilega. Hann kallar
Island nú og segir nákvæmlega, ln-að gjöra
skal, og brautin er svo bein, og ég treysti
ykkur til að gera það vegna ykkar sjálfra.
Hlustið á rödd Guðs.
Og það mun verða, eins og ég nú hefi
sagt, Guð mun nú snúa sér að ykkur sem
þjóðarheild. Fram að árinu 1948 hefir hann
rneira og rninna kallað einstaklingana, en
nú vill hann að þjóðin sem þjóð skuli opin-
berlega viðurkenna hann og kannast við
blessun hans.
Og þið hafið miklar ástæður til að færa
þakkir. Hann hefir varðveitt ykkur frernur
öllum öðrum þjóðum jarðar, af því að þið
eruð hans litli Benjamín, sem hann elskar
innilega. Satt er það, að saga ykkar hefir
verið hörð. En það hefir þjálfað ykkur mjög
og aukið manngildi íslendinga. En nú er að
upprenna ný öld, og nú mun Guð snúa sér
að þjóðunum á sérstakan hátt, og alveg sér-
staklega að íslandi nú þegar, alveg á sama
hátt og hann sneri sér að ísrael forðum.
Þá skyldi þjóðin sem þjóð þakka Guði fyrir
þessa miklu og kærlciksríku vernd, sem hann
hefir veitt henni sérstaklega á síðustu stvrj-
aldarárum. Idvaða afstöðu ætlið þið að taka
til þessa máls?
Þetta verður að gera opinberlega. Hér
dugar ekki hljóð og þakklát bæn einstakl-
ingsins, heldur verður þjóðin sem heild að
standa að málinu.
Fyrsta stigið er nrjög einfalt. Það er blátt
áfram og fyrst og fremst að þakka.
A meðan á stríðinu stóð, þá var hér í kirkj-
unum sungin reglulega hin gullfagra bæn
„Faðir andanna", þegar þið hélduð að þið
væruð í hættu,. og vissulega var það rétt,
fagurt og tilhlýðilegt. En nú, þegar hættan
er liðin hjá, horfin eins og sakir standa, er
það ekki síður áríðandi, að þið séuð eins
samvizkusamir, hvað það snertir, að þakka
Guði.
Næsta stigið er meðal annars fólgið í því,
að þjóðin haldi sérstakan, opinberan þakkar-
gjörðardag. Og þann dag ætti leiðtogi þjóð-
arinnar — forsetinn — að ákveða, svo að
þjóðin sem þjóðarheild þakki Guði opinber-
lega. Ég skora á ykkur af öllurn mínum huga,
að láta úr þessu verða, og það án verulegs
dráttar.
Eins og ég hefi þegar sagt, þá munu erfið-
leikar ykkar vaxa, þangað til þið stigið þetta
spor. Og aftur beini ég því til ykkar: Látið
úr þessu verða sem allra fvrst. Því lengur
sem þetta dregst, því verra mun ástandið
verða, og því erfiðara mun allt verða fyrir
ykkur, einnig að efna til slíkrar þakkar-
gjörðar.
Og ég hefi aðra tillögu, sem ég vil gjöra.
Þegar þið hafið þakkað Guði, þá rnegið þið
ekki gleýma velgjörðum hans, heldur halda
áfram að bera lotningu fyrir honum, og
halda því áfrarn á slíkan hátt, sem nú hefir
verið bent á.
Nú vil ég lesa þetta vers aftur. Það er ekki
aðeins urn það að ræða að færa eina þakkar-
gjörð, heldur halda áfram að snúa ásjónu
ykkar til Guðs. Það er áreiðanlega þess virði,
að það sé endurtekið. Það er lausnin á öll-
um vandamálum vkkar sem þjóðar. Ef þið
uppfvllið nú þessi skilvrði, þá mun hann
heyra frá himni, og lækna ykkar land. At-
hugið, að hér er ekki aðeins sagt að hann
muni lagfæra fjárhagsvandræði í landi ykkar,
heldur lækna land ykkar, hvað alla erfiðleika
snertir, svo framarlega sem þið eruð heils
hugar. Land ykkar mun lækningu hljóta, að
svo nriklu leyti, sem þið eruð heils hugar.
„Ef þjóð mín, sem kölluð er með mínu
nafni, vill auðmýkja sjálfa sig og biðja og
DAGRENN I NG 21