Dagrenning - 01.06.1948, Blaðsíða 32

væru allur ísrael, aS þeir væru hinir einu
niðjar Abrahams, ísaks og Jakobs, sem Guð
gaf „Hið fyrirheitna land“.
Þessu virðast menn trúa í öllum lönd-
um og þetta er kennt enn í dag, og þessi
frámunalega villa á mestan þáttinn í því,
hversu Zíonistum gengur vel að rugla dóm-
greind manna. Það er engin meiri ástæða
til að stofna sérstakt ríki fyrir Gyðinga en
að stofna sérstakt ríki kristinna manna,
Búddatrúarmanna eða Múhameðstrúar-
manna. Gyðingar — Júðar — eru meðal allra
þjóða sem trúflokkur, líkt og t. d. Aðvent-
istar, og njóta þar sinna borgaralegu rétt-
inda, eins og aðrir rnenn. Dettur t. d. nokkr-
um manni í hug að hinir vellríku Bauda-
ríkja-Júðar fari að flytja til Palestínu?
Sovietríkin hafa nú tekið Zíonismann í
þjónustu sína, og síðustu árin hefir verið
mjög náið samband milli leiðandi manna
Zíonista og Sovietríkjanna.
GYÐINGA-AUÐVALDIÐ OG RÚSSAR.
Það, sem fyrir Rússum vakir með því sam-
bandi, er m. a. það, að flæma Breta burtu
frá aílri áhrifaaðstöðu í hinum nálægu Aust-
urlöndum, sérstaklega við hotn Miðjarðar-
hafsins. Að þessu hafa Rússar unnið í sam-
bandi við Gyðinga-auðvaldið í Bandaríkjun-
um með tvennum hætti. Annars vegar með
því að stvðja hinn ólöglega innflytjenda-
straum til Palestínu og hins vegar með því
að æsa Gvðinga í Palestínu upp gegn Bret-
um og stjóm þeirra þar. Það er opinbert
leyndarmál, að henndarverkaflokkamir Stern
og Irgum Zwai Leumi eru báðir undir sterk-
um, kommúnistiskum áhrifum og þeirra
gætir einnig mjög í sjálfum Haganah —
verndarher Júðanna.
Eins og að líkum lætur, liefir þessi þróun
ekki farið framhjá Bretum. Enginn væit bet-
ur um ástandið en þeir, og engir þekkja
betur leyniþræðina, sem liggja milli Gyðinga-
auðvaldsins í Bandaríkjunum og ráðamann-
anna í Sovietríkjunum en brezka utanríkis-
þjónustan. Meðan Bandaríkjastjóm lét mál-
in afskiptalítil, gátu Bretar „haldið jafnvæg-
inu“ í Palestínu. En á síðastliðnu ári gerðust
þeir atburðir, sem úrslitum réðu. Trumann
Bandaríkjaforseti krafðist þess, að leyfður
yrði skilyrðislaust innflutningur hundrað
þúsund Gyðinga til Palestínu. Hann bar
þessa kröfu fram án þess Bandaríkjastjóm
ráðgaðist um það við Breta áður, og fyrir
Breta var þetta líkast vel útilátnum kinn-
hesti.
Síðan kom krafan um skiptingu Palestínu.
Hún var borin frarn af Bandaríkjastjóm, að
undirlagi Gvðinga-auðvaldsins í Bandaríkj-
unum. Svar Breta var að yfirgefa Palestínu.
En það þurfti ekki að þýða, að Bretar hyggð-
ust að láta af aðstöðu sinni í löndunum við
botn Miðjarðarhafsins. Á þeim slóðum liggja
tvær aðal lífæðar Brezka samveldisins:
— Olían í íran og írak og Súezskurðurinn.
Bretar gerðu því margvíslega samninga
við Arabaríkin áður en þeir vfirgáfu Pale-
stínu, og við þá samninga hafa þeir staðið.
Palestínupólitík Trumanns forseta beið mik-
inn lmekki í vetur, þegar það kom í ljós,
að ókleift yrði að skipta Palestínu. Araba-
ríkin hótuðu með því að segja upp olíusamn-
ingum sínum við Bandaríkin, ef þau stæðu
að skiptingu Palestínu. Marshall, utanríkis-
ráðherra, sá að í óefni var komið og fékk
stefnunni brevtt, a. m. k. í bili. En Rússar
hafa ekki breytt urn stefnu. Þeir hafa unnið
stórfelldan pólitískan sigur. Þeir hafa náð
sterkri samvinnu við einn voldugasta aðila
heimsins — Gyðinga-auðvaldið í Bandaríkj-
unum. Og nú er svo komið, í fyrsta sinn
urn langt skeið, að Rússar virðast standa
nær því en nokkru sinni fyrr, að rjúfa þau
bönd, sem tengt hafa saman Breta og Vest-
ur-Evrópuþjóðimar annars vegar og Banda-
30 dagrenning