Dagrenning - 01.06.1948, Blaðsíða 35

orðar það, af því að þeir skilja ekki það
tafl, sem nú er teflt milli alþjóðakommún-
isrnans annars r'egar og alþjóða Gyðinga-
auðvaldsins hins vegar.
GETA BANDARÍKIN OG RÚSSAR
„KOMIÐ SÉR SAMAN“ ?
Eins og málum horfir nú, virðast einna
mestar líkur á því, að samtök kommúnista
og Zíonista muni veikja svo mjög sanrvinnu
Bandaríkjanna ’og Breta, að Rússunr takist
það, sem þeir nú stefna að, en það er að ráða
niðuriögum Breta í Asíu og Evrópu. Það
er athyglisvert, að í hverri ræðu, sem Stalín
hefir haldið nú um þriggja ára skeið eða
lengur, hefir hann ávallt látið þess getið, að
hann sjái ekkert því til fyrirstöðu, að Banda-
ríkin og Soráetríkin geti „komið sér saman“.
Hann hefur aldrei rninnzt á að „koma sér
saman“ við nein önnur ríki. Þess þarf heldur
ekki, því að tækist Rússum að slíta tengslin
milli Breta og Bandaríkjanna, eiga Rússar
allskosta við Breta annars staðar en í Bret-
landi sjálfu. Röðin kæmi svo að Bandaríkj-
unum síðar.
Fvrir skömmu gerðu Rússar mjög athyglis-
verða tilraun til þess að korna á ráðstefnu
milli sín og Bandaríkjamanna, þar sem þeir
gætu sanrið eins konar „sérfrið" við Banda-
rikin, ekki al\'eg ósvipaðan þeim sérfriði, sem
þeir gerðu við IIitlers-Þýzkaland 1939, áður
en síðasta lieimsstyrjöld hófst. Til þess að
reyna að koma þessu áfornri sínu fram, mis-
notuðu Rússar orðsendingu frá Bandaríkja-
stjórn, sem sendiherra Bandaríkjanna i
Moskva kom á framfæri fyrir stjórn sína.
Marshall utanríkisráðherra tók þetta svo
óstinnt upp fyrir Rússum, að ekkert varð
úr þessari „sókn“ Rússa, en á þessu tiltæki
má sjá, að mjög sterk öfl starfa nú að því,
bæði í Bandaríkjunum og Rússlandi, að slíta
böndin milli Breta og Bandaríkjanna. En
þegar þau bönd væru slitin, mundi þeirn
tengslum, sem liakla saman Brezka sam-
veldinu, vera hætt, því að hcita rná að t. d.
Kanada sé nú orðið tengt Bandaríkjunum
eins sterkum böndum og Bretlandi. Suður-
Afríku og Ástralíu væri einnig hætt — sér-
staklega þó Ástralíu, sem á tilveru sína undir
hersh'rk Bandaríkjanna, ef eitthvert Asíu-
stón'eldi ásælist landið.
VAR TILGÁTAN SKÖKK?
Ég gerði ráð fyrir því í grein rninni í síð-
asta tölublaði Dagrenningar, að það, sem
gerðist eftir 17. maí, yrði þetta: „Miklu nán-
ari samvinna rnilli liinna norrænu og engil-
saxnesku þjóða en verið liefir, en fullnaðar-
slit milli Rússa og Engilsaxa, og frá þeim
degi draga meir og meir til nýrrar styrjaldar
— þriðju og síðustu heimsstyrjaldarinnar."
Það er nú ennþá of skammt liðið frá 17.
maí til þess að nokkuð verði um það sagt
með vissu, hvort þessi spá rætist, en margt
bendir til þess, að tilgáta þessi ætli að reyn-
ast röng. Nú viiÖist helzt svo seni þessi tíma-
mót — 16—17. mai ~ niarki vaxandi ósam-
komuiag milli engilsaxnesku þjóÖanna
s/aifra, og má þá gera iáö fyiii, að þaö ósam-
komulag íaii sívaxandi, a. m. k. fiam til 11.
nóvembei 194S.
Enga lausn á Palestínudeilunni er nú hægt
að evgja. Takist Rússum að halda Banda-
ríkjunum h'ístígandi, eða í beinni andstöðu
við Breta, er Rússum óhætt að spenna bog-
ann hærra og auka enn meira á eldana við
Miðjarðarhafsbotninn og í Þýzkalandi.
Palestínudeilan er ekki deila um það, hvort
1—2 milljónir Gyðinga eigi að fá einhver
landsvæði í Palestínu til þess að stofna lítið
og friðsamt Gyðingaríki. Miklu meira býr að
baki þessari deilu. Hér er urn að ræða raun-
veiulega styijöld milli Rússa annais vegar,
en Bieta hins vegai — nýja styrjöld, sem
DAGRENNING 33