Dagrenning - 01.08.1948, Blaðsíða 7

glottu að öllum mótmælum og bægslagangi
hinna vestrænu „samherja" sinna og fóru
sínu fram. Loks kom þar að mælirinn varð
fullur, og það var er Moskvaráðstefnan 1946
fór með öllu út um þúfur. Þá loks sáu Vest-
urveldin, að ekki dugði lengur að byggja á
stefnubreytingu af Rússa hálfu og skömmu
síðar lýstu þau því yfir, að þau myndu sam-
eina hemámssvæði sín, í eitt vestur-þýzkt
bandalag. Það var einmitt þetta, sem Rússar
voru að bíða eftir. Þeir höfðu aldrei ætlað
sér að gera Þýzkaland aftur að einu ríki, sem
Rússlandi gæti stafað ný ógn af, ef sett yrði
á laggimar. Þeir höfðu frá öndverðu ætlað
sér að innlima allt Austurþýzkaland í Sovíet-
ríkjakerfið, sem þeir eru nú búnir að bvggja
vestan við Rússland og ráða algjörlega vfir.
Allar kröfur Rússa til Vesturveldanna og all-
ur skætingur þeirra út af svikunum á Post-
damsamningunum, vegna stofnunar hins
nýja vestur-þýzka ríkis, er ekki annað en
einn liðurinn í áróðri þeirra, sem beitt er til
þess að stofnsetja austur-þýzkt ríki.
III.
En á þessari leið Rússa er ein mikilvæg
hindrun, það er skipting Berlínar, hinnar
fomu höfuðborgar Þýkalands, milli allra
hemámsríkjanna fjögurra. Berlín er á her-
námssvæði Rússa og þess vegna finnst þeim,
þar sem ekkert samkomulag hefir fengist
um lausn Þýzkalandsmálanna í heild, og
Vesturveldin hafa þegar hafið undirbúning
að stofnun vestur-þýzkt ríkis, að ekki sé
nema sanngjarnt að þau víki frá Berlín með
her sinn og lögreglu og láti Rússum eftir
borgina. Mundu þá Rússar þegar í stað stofna
þama austur-þýzkt sovíetríki, og þar með
væri Þýzkaland að fullu klofið í tvö ríki og
þar með úr sögunni sem hemaðarstórveldi,
er Rússum gæti stafað ógn af í náinni fram-
tíð.
En Bretar og Bandaríkjamenn vilja með
engu móti skiptingu Þýzkalands í tvö ríki,
ef mögulegt er að koma þar á fót sameigin-
legri stjóm. Bretar og Bandaríkjamenn telja,
að bezta vömin gegn yfirgangi Rússa á meg-
inlandi Evrópu verði ávalt öflugt Þýzkaland,
vinveitt Frökkum og Bretum. Það er slíkt
Þýzkaland sem þeir vilja skapa.
Afstaða Frakka er aftur á móti miklu nær
stefnu Rússa. Frökkum er það ekki á móti
skapi að Þýzkalandi verði skipt í tvö eða
jafnvel fleiri ríki. Þá yrði hemaðarmáttur
þess minni og ekki útilokað að Frakkar gætu
átt vinsamleg skipti fjármálalega og stjóm-
málalega við vestur-þýzkt ríki. Þetta sést
bezt á því, að hin ákveðna afstaða Bidaults,
fym. utanríkisráðherra Frakka, með því að
lialda til streitu setu Vesturveldanna í Ber-
lín, kostaði það, að Schumann ráðuneytið
féll og Bidault var sparkað úr utanríkisráð-
lierra embættinu. Frakkar em hins vegar svo
háðir Bretum og Bandaríkjamönnum, að þeir
geta ekki af þeim ástæðum gengið í lið með
Rússum út af Berlín, þótt þeir raunvemlega
séu þeim fylgjandi undir niðri. Það hefir og
komið greinilega í ljós upp á síðkastið að
Frakkar tvístíga í þessu stórmáli.
Það sést vel af eftirfarandi kafla, hvemig á-
byrgir menn í Bretlandi líta á Berlínardeiluna.
Kafli þessi er niðurlagið á grein er Lord
Douglas flugmarkskálkur Breta skrifaði um
Þýzkalandsmálin í ágústhefti enska tírna-
ritsins World Review. Þar segir:
„Ástandið í Berlín er í sjálfu sér bein af-
leiðing ýmsra aðgerða Vesturveldanna til
þess að koma hagsmunamálum þeirra lands-
hluta, þar sem þeir hafa hersetu, á þann
grundvöll að þau geti bjargast á eigin spýt-
ur. Rússum hefir getist mjög illa að þessum
aðgerðum og það er enginn efi á því, að þeir
hyggjast að efla kommúnistaflokkinn á vest-
ursvæðunum með það markmið fyrir aug-
um að gera allt Þý'zkaland loks að einu
óskiptu kommúnistaríki.
DAGRENNING &