Dagrenning - 01.08.1948, Blaðsíða 34

abbadísar var Lorenza fegurri ásýndum en
nokkur dýrðlingur. Geðshræringin hleypti
roða í vangana svo að þeir voru eins og ný
útsprungin rósablöð.
Orgelleikurinn hófst að nýju og mjúkar
nunnuraddir tóku undir.
Hávaxinn munkur kom inn um hliðardyr
og nam staðar hjá einni súlunni.
Nú var komið að því að vinna heitið. Allir
lutu höfði — allir héldu niðri í sér andanum
og hlustuðu.
Munkurinn hreyfði sig, hljóðlaust. Hann
mjakaði sér að hliðinni á Lorenzu — níst-
andi óp. — Hann hafði gripið hana og var
samstundis kominn út um hliðardymar og
út á bersvæði.
í litlu þorpi, utan við Rómaborg fór fram
hjónavígsla og áður en nóttin var skollin á
var vagni ekið á fleygiferð í áttina til ítölsku
landamæranna. — í vagninum voru Cagli-
ostro og Lorenza.
II.
Cagliostro mætii hjá levndarráði Rósakross-
riddara.
Margar bækur um Cagliostro minnast á
pílagrímsför hans og Lorenzu um Spán og
Frakkland. Margt ber þess vitni að hann
hefur þá orðið þess var að Lorenza var gædd
ágætum miðilshæfileikum, sem gátu orðið
honum mikil hjálp við dulrænt starf hans.
Til eru lýsingar á því, er hún í dásvefni,
lýsti nákvæmlega fyrir honum mönnum, sem
voru á ferð til fundar við hann og jafnvel
þeim tilboðum, sem honum yrðu gerð.
Hann notaði og þessa hæfileika hennar við
sumar þær frábæru opinberanir á mætti dul-
vísinda, sem hann birti í Frakklandi og Eng-
landi. En vér skulum nú fara með honum
til fundar við leyndarráð Rósarkrossreglunn-
ar, sem um þessar mundir var öflug og áhrifa-
ríkt félag í Þýzkalandi.
í þann tíð var þröngsýni svo mögnuð að
öll leynifélög urðu að gæta mestu varúðar,
svo að félagar þeirra þekktust ekki og fundar-
staðir yrðu eigi kunnir.
„Rósarkrossbræðumir“ — eða þeir „Upp-
ljómuðu“ eins og þeir voru stundum kall-
aðir — röktu sögu sína til 1422, en urðu ekki
stórveldi fyrr en 1537. Eftir það seyddu hin-
ar leyndu stúkur þeirra til sín ýmsa af há-
menntuðustu mönnum, konunga, prinsa, að-
alsmenn og jafnvel hátt setta kirkjuhöfðingja.
Rósarkrossbræðumir vora sérstaklega mik-
ils megandi í Þýzkalandi. Friðrik II. Prússa-
konungur gekk í regluna árið 1781. Hann var
þá á þrítugasta og sjöunda ári og staða hans
jók mjög á gengi reglunnar. Hertogamir af
Gotha og Weimar voru og skráðir félagar
hennar.
Nokkm áður en þetta var, kom Cagliostro
skyndilega til fundar við leyndarráð Rósar-
krossreglunnar, sem þá hafði aðalbækistöðv-
ar sínar í Svartaskógi í Þýzkalandi.
Hann lét Lorenzu verða eftir í veitingahúsi
einu þar sem vel fór um hana og dyggur
þjónn þeirra annaðist um hana og lagði einn
af stað til þess að leita að hinum leynda
fundarstað „bræðranna.“
Slík leit hefði verið vonlaus fyrir hvem
þann sem ekki var vel að sér í siðum og starfs-
háttum reglunnar og bráður bani þeim, sem
hefði ætlað að ráðast þar til inngöngu án þess
að kunna inngangsorð, merki o. s. frv. sem
veittu rétt til fundarsetu.
Cagliostro þurfti ekkert að óttast. Althotas,
kennari hans hafði frætt hann nákvæmlega
um allar þess konar launungar.
Hann hafði aldrei komið í Svartaskóg áð-
ur og aldrei svo langt inn í Þýzkaland. Það
var eins og einhver dulin þekking leiðbeindi
honum. Hann hafði leigt sér vagn hjá veit-
ingahúsinu. Þegar komið var að ákveðnum
stað á aðalveginum lét hann ekilinn nema
staðar og sagði honum að bíða sín þar til
morguns, síðan lagði hann hiklaust af stað
32 DAGRENNING