Dagrenning - 01.12.1956, Blaðsíða 65

gildi þeirra, benda á, að þetta sé ekki
óvenjulegt hundraðshlutfall þeirra, sem
bata fái með venjulegum aðferðum. Ár-
ið 1930, löngu áður en þessi róandi lyf
komu til sögunnar, fengu 87% sjúk-
linga, samkvæmt athugun, sem gerð var
í New York Psychiatric Institute, álíka
bata með venjulegum lækningaaðferð-
um.
Dr. Jerome D. Frank, aðstoðar próf-
essor í geðlækningum við John Hopkins
háskólann, segir, að við lækningar á
taugasjúklingum séu „áhrif tiltekinna
læknisráða að miklu leyti koniin undir
sjúklingnum sjálfum og framkomu
læknisins, sem gefur þau.“ Dr. Frank
og samverkamenn hans telja að það
muni taka nokkur ár að rannsaka hvert
raunverulegt gildi þessara lyfja er og
hvaða tjón þau geti ef til vill gert, ef
þau séu tekin í stórum skömmtum lang-
an tíma.
Sökum þess að fullvíst er talið, að.trú
sjúklingsins sjálfs og framkoma læknis-
ins ráði miklu um áhrif læknisaðferð-
arinnar, er nú verið að gera tilraunir á
einu geðlækningasjúkrahúsi með lióp
af taugasjúklingum, sem ekki dvelja í
sjúkrahúsinu. Læknarinir gefa öðrum
helmingnum róandi lyf, en hinum gervi-
pillur, sem líkjast þeim fyrrnefndu, en
eru aðeins úr meinlausum efnum, t. d.
mjólk og sykri. Báðir flokkarnir eru
fullvissaðir um að þeim muni „batna
mikið af þesum pillum". Og allir trúa
að þeir séu að taka inn sama lyfið.
Rannsóknum þessum er ekki lokið,
en sjúklingarnir, sem fá gervipillumar,
segjast fá ágætan bata, hliðstætt því sem
gerist með þá, sem taka hin raunveru-
legu lyf. Nokkur dæmi eru um það, að
þeim hafi ljatnað betur, sem fengu gervi
pillurnar. Maður nokkur, sem tauga-
veiklunin hafði þau áhrif á, að lianr
missti alla kyngetu, var himinlifandi
yfir árangrinum!
Á einum stað í Evrópu kom í ljós, að
75% sjúklinganna fengu góðan bata, ef
læknirinn fullyrti við þá, um leið og
hann fékk þeim lyfseðilinn að meðalið
mundi reynast þeint vel. En aðeins 25%
þeirra, sem ekkert var sagt við um ágæti
lyfsins, kváðu það hafa gert sér gagn.
En pillur þessar gera fleira en að
minnka taugaæsing og svæfa áhyggjur.
Læknar segja, að þær séu einnig góðar
við svefnleysi og til að eyða útbrotum og
húðsjúkdómum, sem orsakast af geð-
truflunum. Ennfremur kváðu þær
reynast vel við áfengissjúklinga. Nokk-
ur dæmi eru líka til um það, að gigtar-
sjúklingar hafi fengið bót af þeim. Marg-
ir læknar nota pillurnar við meltingar-
truflunum og þrautum, sem líkjast
magasársverkjum, ef einkenni sjúklings-
ins benda til þess, að upptökin séu í
taugakerfinu. En pillurnar geta líka
dulið einkenni um sjúkdóma í líffær-
unum.
Fyrir skömmu kom 58 ára gömul
kona ’ Californíu til læknis síns og
kvartaði um ógleði og óstyrk á taugum.
Læknirinn rannsakaði hana, en fann
ekkert að henni, og sagði frúin að van-
líðan sín kynni þá að stafa af því, að
hún hefði misst móður sína fyrir stuttu
og það hefði fengið mjög á sig. Lækn-
irinn kvað þá upp þann úrskurð, að
hún hefði fengið taugaáfall og „skaffaði"
henni róandi pillur. Hún fann ekkert
til í nokkrar vikur, cn þá fóru að koma
í ljós önnur áhrif, sem gerðu jrað að
verkum, að hún Jrurfti að hætta við
pillurnar. En jafnskjótt komu fyrri ein-
kenni fram aftur og nú miklu greini-
legri en fyrr. Uppskurður var ákveðinn
DAGRENNING 63