Morgunblaðið - 02.02.2015, Blaðsíða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 2. FEBRÚAR 2015
✝ Hjálmar Krist-insson fæddist í
Keflavík 13. febr-
úar 1957. Hann lést
25. janúar 2015.
Faðir hans var
Kristinn Sigurðs-
son, f. 22.7. 1928, d.
9.2. 2013. Móðir
Hedda Louise Gan-
dil, f. 17.8. 1933, d.
5.6. 1974. Bræður:
Helgi Gunnar, f.
1.5. 1960, kvæntist Birnu Sig-
þórsdóttur, f. 2.11. 1960, þau
skildu. Börn: Tryggvi Steinn,
eiginkona Ingunn Anna Hjalta-
dóttir, þau eignuðust tvíbura
Freyr Kristinsson, og Bryndís
Lóa, unnusti Döggvi Már Ár-
mannsson. Sigurður, f. 26.1.
1951. Sigurður kvæntist Björgu
Pétursdóttur, f. 22.2. 1952, þau
skildu. Dætur: Björg Unnur, gift
Rúnari Inga Kristjánssyni. Börn:
Aron Ingi og Dögg. Rúnar átti
fyrir einn son. Kolbrún, giftist
Aðalsteini Friðjónssyni, f. 27.12.
1962, d. 3.9. 2010, og Rúna Krist-
ín, gift Hauki Arnari Gunn-
arssyni. Börn: Kristinn Arnar,
Stella Rún og Björgvin Páll.
Hjálmar kvæntist Jóhönnu
Kristínu Ragnarsdóttur, f. 3.2.
1961, d. 11.4. 2008. Börn: Hjalti,
f. 11.5. 1984, og Helga, f. 28.10.
1988, unnusti Gissur Jónasson, f.
8.9. 1983, sonur Erik Breki, f.
11.3. 2010, og dóttir, Jóhanna
Kristín, f. 10.10. 2014.
Útför Hjálmars fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 2.
febrúar 2015, kl.13.
20.10. 2014. Hanna
Þóra, eiginmaður
Jóhann Sig-
urleifsson, sonur
Tómas Örn, Eyrún
Sif, unnusti Sig-
urvaldi Guðmunds-
son, og Andri Rafn,
unnusta Ýris Eva
Einarsdóttir. Helgi
er kvæntur Hildi-
gunni Bjarnadótt-
ur, f. 29.12. 1964,
hún á 3 börn.
Jóhann Örn, f. 15.7. 1963,
kvæntur Eddu Björgu Benón-
ýsdóttur, f. 12.2. 1963. Dætur:
Hedda Kristín, unnusti Grímur
Ó Jesús kom með kærleik þinn.
Ó Kristur ver oss hjá.
Í sorg og gleði sértu minn,
við saman stöndum þá.
Og þegar dimmu dregur að,
á dögum eins og nú.
Þá vertu hér á stund og stað,
með styrk í okkar trú.
(Sigurður R. Ragnarsson.)
Í dag kveðjum við mætan mág,
svila og vin, Hjálmar Kristinsson,
sem lést langt um aldur fram að-
faranótt 25. 1. sl. eftir erfið veik-
indi.
Hjalli kvæntist Hönnu Stínu
systur og mágkonu og hófu þau
búskap í Hafnarfirði. Síðan lá leið
þeirra austur í Neskaupstað og
þar vann Hjalli sem verkstjóri í
frystihúsinu, rak eigin fiskvinnslu
en lengst af var hann háseti á
togaranum Beiti.
Hjalli fékkst við ýmis sölustörf
eftir að þau fóru aftur suður.
Hann var alls staðar vel liðinn,
kurteis og alltaf í góðu skapi,
húmorinn var aldrei langt undan.
Hjalli var vinur vina sinna og átti
stóran vinahóp og tryggur þeim
sem hann kynntist. Eins var hann
duglegur að heimsækja fólk og
láta vita af sér þegar hann var hér
í Neskaupstað, þetta var hans
staður líka. Þau voru miklir nátt-
úruunnendur og fóru í skipulagð-
ar gönguferðir á hverju ári, Hjalli
tók mikið af myndum og hugfang-
inn sýndi hann þær. Það var ákaf-
lega gaman að bjóða honum í mat,
allt var gott og var hann með sér-
stök lýsingarorð við hverja mál-
tíð.
Hjalli var hugsjónamaður og
hugmyndasmiður, má segja dell-
umaður, hann var alltaf með eitt-
hvað í bígerð til að búa sér til
meiri tekjur og oft fannst honum
hann vera hænufet frá milljónun-
um, allt var svakalega flott eins
og hann tók gjarnan til orða sjálf-
ur.
Árið 2005 greindist Hanna
Stína með krabbamein sem hún
tókst á við og allir héldu að væri
læknað. Það var mikið áfall árið
2008 þegar þau veikindi tóku sig
upp aftur af miklum krafti og lést
hún í apríl 2008. Þá var fótunum
kippt undan Hjalla, veröldin
hrundi og sorgin var mikil hjá
honum, börnunum og okkur öll-
um í fjölskyldunni.
Í kringum áramótin 2014
greinist Hjalli síðan með krabba-
mein í höfði. Aftur þurftu hann,
börnin og fjölskyldan að horfast í
augu við þennan vágest. Hann
ákvað að takast á við þetta sem
verkefni sem hann ætlaði að ljúka
þó að hann vissi að möguleikarnir
væru ekki miklir. Hann stundaði
líkamsrækt og heilsusamlegt líf-
erni af fullum krafti en allt kom
fyrir ekki. Hann bar sig vel og
sagði að þetta væri allt í áttina, já-
kvæðni var alltaf hans aðals-
merki. Hann greindist síðan með
beinkrabbamein í byrjun árs og
var lagður inn á sjúkrahús um
miðjan janúar, sýnt var að bar-
áttan var töpuð og lést hann eins
og áður sagði 26.1.
Nú er elsku vinurinn kominn
aftur til Hönnu sinnar sem hann
saknaði alla tíð. Við biðjum góðan
Guð að vaka yfir honum og elsku
Hjalta, Helgu, Gissuri, Erik
Breka og litlu Jóhönnu Kristínu,
sem og öllum ættingjum og vin-
um. Þín,
Sigurður Rúnar Ragnarsson
og Ragnheiður Hall,
Neskaupstað.
Barn spyr móður: „Mamma, af
hverju tekur guð það góða fyrst?“
Móðir svarar: „Þegar þú ferð
út í garð að tína blóm, hvaða blóm
tekurðu fyrst?“
Barnið hugsar í smástund og
svarar svo: „Þau fallegustu.“
Hjalli frændi var einn af þeim
góðu, hann var fallegur og ljúfur,
að innan sem utan. Hann var sá
sem allir vildu hafa og eiga að
lengi, en hann var fallega blómið í
garðinum sem var týnt fyrst.
Hjalli var tekinn of snemma, en
við erum þakklát fyrir þann tíma
sem við áttum með honum.
Á vegg fyrir utan krabba-
meinsdeild Landspítalans má sjá
eftirfarandi:
Veistu ef þú vin átt
þann er vel þú trúir
og vilt af honum gott geta
geði skaltu við þann blanda
og gjöfum skipta
fara að finna oft.
(Hávamál).
Þessi orð gætu vel hafa verið
lífsmottó Hjalla frænda, því fáir
voru jafngóðir vinir vina sinna og
hann. Alltaf tók hann okkur opn-
um örmum, með sólskinsbros á
vör, sama hvað bjátaði á. Hann
var jákvæður og sá alls staðar
tækifæri í lífinu, sum voru far-
sælli en önnur, en ef þau heppn-
uðust ekki, sneri hann sér að því
næsta. Hann var góð fyrirmynd,
jákvæður, stoltur pabbi, ástríkur
afi og umfram allt dásamleg per-
sóna. Við vonum að þér líði vel í
faðmi Hönnu Stínu þinnar, með
afa Kidda og Heddu. Við munum
sakna þín.
Hjalti, Helga og Gissur. Við
sendum ykkur okkar samúð og
Guð gefi ykkur styrk.
Rúna frænka, Haukur,
Kristinn, Stella og Björgvin.
Lífsins leið er óráðin. Það var
þéttur hópur stráka á svipuðum
aldri á Holtinu í Hafnarfirði. Við
höfðum mikið ósnortið leiksvæði
og mikið frelsi allt frá Sædýra-
safni, hraunið, Ástjörnina, fót-
bolta- og handboltavöll. Við höf-
um fylgst að frá því við voru litlir
strákar í leik og í skóla. Alla tíð
hefur vináttan verðið djúp og
sterk. Við höfum notið mikillar
gleði, en einnig tekist á við erfiðar
sorgarstundir. Missir Hjalla var
mikill þegar móðir hans lést úr
krabbameini þegar hann var 17
ára.
Hjalli var einstaklega jákvæð-
ur, bjartsýnn og glaðsinna alveg
frá fyrstu tíð. Hann sýndi aldrei
fantaskap þegar tekist var á í
strákaleikjunum. Sjónin háði
Hjalla oft þegar rigndi og erfitt
var að sjá út um gleraugun
sterku. Það var hættuför þegar
við brunuðum á kassabílnum og
Hjalli við stýrið. Engir hjálmar
voru notaðir í þá daga. Þó að við
kútveltumst þá sluppum við með
skrámurnar.
Það var svo í byrjun árs 2014
sem Hjalli greindist með stórt ill-
kynja æxli í heilanum. Hjalli var
strax ákveðinn í að gera allt sem
hann gæti til að sigrast á meininu.
Hjalli hafði gaman af dansi og
tónlist. Þar var Eric Clapton og
Genesis í sérstöku uppáhaldi.
Hann heimsótti vin okkar Óla
Immu núna 13. janúar og þeir
hlustuðu saman á tónleika með
Eric Clapton. Hjalli var sárþjáð-
ur í bakinu en engan grunaði þá
hvað var í vændum. Meinið í höfð-
inu hafði minnkað en það mein
sem hafði myndast í hryggnum
kom öllum í opna skjöldu og nú
varð ekki við neitt ráðið.
Í stuttri minningargrein verð-
ur lífshlaup Hjalla ekki rakið.
Hann eignaðist sína yndislegu
konu, Hönnu Stínu. Það var
Hjalla og börnunum þeirra,
Hjalta og Helgu, afar þungbært
þegar Hanna Stína féll frá í
blóma lífsins árið 2008. Slíkt áfall
breytir lífinu. Eftir að við strák-
arnir fórum að búa hafa eiginkon-
ur og börn bæst í hinn sterka
vinahóp. Við höfum notið margra
ógleymanlegra stunda og sýnt
hinn sterka vinarhug þegar á hef-
ur reynt.
Hjalli hélt alltaf sinni einstöku
jákvæðni og bjartsýni. Hann
starfaði í mörg ár við sölu-
mennsku og náði þar oft frábær-
um árangri. Hjalli var áhugasam-
ur um nýsköpun og hugurinn
sífellt leitandi að nýjum og spenn-
andi tækifærum. Hann stoppaði
því ekki lengi við hvert verkefni
og naut því oft á tíðum ekki þeirra
„elda“ sem hann kveikti. Þeir sem
reyna margt gera líka fleiri mis-
tök, en það er þá einnig fleira til
að læra af.
Alveg sama hvernig litið verð-
ur á lífshlaup Hjalla þá verður
hans minnst fyrir sína jákvæðni,
breiða bros og hreina hjartalag.
Hann var ómetanlegur og sterk-
ur hlekkur í vinarkeðju okkar
strákanna af Holtinu. Við finnum
alltaf betur og betur hversu mik-
ilvægt er að njóta lífsins í dag.
Gera ekki rellu út af því sem í
raun skiptir ekki máli. Styðja
hvert annað og njóta meðan heils-
an er góð.
Ég votta Hjalta og Helgu, fjöl-
skyldu og vinum, mína dýpstu
samúð. Megi góðu minningarnar
og jákvæðni Hjalla fylgja okkur
um ókomna tíð. Sál þín fari í friði,
kæri vinur. Njóttu frelsis.
Þorvaldur Ingi Jónsson.
Hjálmar
Kristinsson
HINSTA KVEÐJA
„Í allri okkar leit, það eina sem
við höfum fundið sem gerir tóma-
rúmið bærilegt er hvort annað.“
Carl Sagan
Hjalti Hjálmarsson.
✝ Gyða (skírn-arnafn Guðný)
Jóhannsdóttir
fæddist á Þrasa-
stöðum í Fljótum í
Skagafirði 19. sept-
ember 1923. Hún
lést á hjartadeild
Landspítalans 23.
janúar 2015.
Foreldrar henn-
ar voru Sigríður
Gísladóttir, f. 8.7.
1896, d. 4.12. 1977, og Jóhann
Guðmundsson, f. 29.5. 1898,
d.13.7. 1983. Systkini Gyðu voru
Ástrún, f. 2.4. 1925, Margrét, f.
23.5. 1927, d. 30.9. 2010, Gísli
Benedikt, f. 5.8. 1929, d. 24.7.
1964, og Einar, f. 5.7. 1939,
d.7.4. 1974.
Hinn 14. október 1944 giftist
Gyða Sigurði Jónssyni, fyrrv.
framkvæmdastj. Síldarverk-
smiðja ríkisins og síðar forstjóra
Sjóvátryggingafélags Íslands
hf., f. 11.12. 1913, d. 11.11. 2007.
Foreldrar hans voru Jón Berg-
steinn Pétursson, f. 28.1. 1884.
d. 24.7. 1958, og kona hans Jóna
Gísladóttir, f. 16.2. 1890, d.
22.11. 1980. Börn: 1) Valtýr, f.
2.3. 1945, kona hans Steinunn
Stefánsdóttir, f. 1945 (skildu).
Sonur: Sigurður, f. 1967. Kona
Gyða lauk gagnfræðaprófi
frá Siglufirði 1940 og prófi frá
Samvinnuskólanum í Reykjavík
1944. Hún stundaði enskunám í
Englandi 1962-63 og spænsk-
unám um árabil. Gyða vann
skrifstofustörf frá ferming-
araldri hjá Þormóði Eyjólfssyni,
konsúl á Siglufirði. Síðar keypti
hún og rak verslunina Túngötu
1 þar í bæ um árabil. Hún tók
svo við rekstri fyrirtækisins
Þormóður Eyjólfsson hf. árið
1959, sem hafði m.a. umsjón
með vöruflutningum og af-
greiðslu á póstbátnum Drang,
Skipaútgerð ríkisins og Eim-
skipafélagi Íslands.
Gyða flutti til Reykjavíkur
1964, en dvaldi þó áfram hluta
árs á Siglufirði. Hún var meðal
stofnenda Golfklúbbs Sigu-
fjarðar 1971. Þá var hún í stjórn
Golfklúbbs Reykjavíkur 1973-74
og formaður 1975. Hún hafði
forgöngu um stofnun Samtaka
aldraðra 1973 í þeim tilgangi að
byggja hagkvæmar íbúðir fyrir
eldra fólk. Hún stofnaði ásamt
öðrum byggingarfélagið Gimli
1981, en á þess vegum var fjöl-
býlishúsið Miðleiti 5-7 byggt
með 38 íbúðum. Gyða tók saman
og bjó til prentunar niðjatal
Þrasastaðaættarinnar sem kom
út 1989. Gyða skrifaði fjölda
greina í blöð, einkum um mál-
efni aldraðra.
Útför Gyðu verður gerð frá
Grafarvogskirkju í dag, 2. febr-
úar 2015, og hefst athöfnin kl.
13.
hans Berglind
Skúladóttir Sigurz,
f. 1970. Börn: Bryn-
dís Kara, f. 1999,
Stefán Ingi, f. 2001.
Kona Valtýs Svan-
hildur Kristjáns-
dóttir, f. 1952
(skildu). Börn: a)
Ásthildur, f. 1979,
maður hennar Juan
Camillo Román
Estrada, f. 1978. b)
Kristín Anna, f. 1982, c) Gyða, f.
1982, d) Jónas, f. 1996. Kona
Valtýs: Sigríður Hjaltested, f.
1969. Börn Sigríðar: Helena
Birna, f. 1997, og Bjarni Geir, f.
1999. 2) Jóhann Ágúst, f. 3.2.
1948. Kona hans Valgerður
Edda Benediktsdóttir (skildu).
Börn þeirra: a) Gísli Heimir, f.
1967. Kona hans Thelma B.
Friðriksdóttir (skildu). Dóttir:
Bríet Eva, f. 2000, b) Vala
Dröfn, f. 1973, samb. Gísli Þor-
steinsson, f. 1971. Sonur: Þor-
steinn, f. 2010, sonur Völu: Jó-
hann Ágúst Ólafsson, f. 2001.
Dætur Gísla: Selma Kristín, f.
1999, og Sunna Sigríður, f. 2003.
c) Margrét Gyða, f. 1985. Kona
Jóhanns Linn Okkenhaug Getz,
f. 1962. Börn: a) Iðunn Getz, f.
1997, b) Jan Getz, f. 1999.
Fallinn er frá einn mesti kven-
skörungur landsins, hin eina
sanna amma Gyða. Frá unga aldri
og til dauðadags var hún sérlega
litríkur karakter, ákveðin og
röggsöm. Hún sagði alltaf það
sem henni bjó í brjósti og dró ekk-
ert undan – svo stundum þótti
manni nóg um, sérstaklega á ung-
lingsárunum. Enginn sem ég
þekki hefur átt ömmu sem stjórn-
aði fyrirtæki, spilaði á gítar og
munnhörpu, söng og jóðlaði að
hætti Týróla. Ef henni datt í hug
að læra spænsku, þá gekk hún
bara á ókunnuga konu í kjörbúð á
Spáni og spurði hvort hún vildi
ekki kenna henni spænsku fyrir
smá aur. Sem hún og gerði. Einn
mesti lærdómur sem amma Gyða
skilur eftir sig er að lifa lífinu til
fulls og framkvæma það sem
mann langar að gera. Amma Gyða
var einnig sérstaklega hlý og gjaf-
mild, henni leið best þegar hún
vissi að fólkinu hennar vegnaði vel
og hún gat deilt með því öllu sem
hún átti að gefa, hvort sem um var
að ræða dýrindis máltíðir, ást og
umhyggju eða veraldlega hluti.
Æskuminningar mínar um ömmu
Gyðu snúast að miklu leyti um
mat og tónlist. Í huganum ómar
sænska þjóðlagið „Vem kan
segla“ sem amma kenndi mér og
við sungum oft saman. Kvæðið á
vel við nú þegar ég kveð ömmu
Gyðu hinsta sinni, því það fjallar
um að hægt sé að framkvæma
ótrúlegustu hluti ef viljinn er fyrir
hendi; sigla án vinds og róa án
ára, en ekki er hægt að komast
hjá því að fella tár við missi ást-
vinar. Hvíl í friði, elsku amma.
Vala Dröfn Jóhannsdóttir.
Ég var svo lánsöm að kynnast
Gyðu og Sigurði á síðari hluta ævi
þeirra, eftir að ég hitti Jóhann og
flutti frá Noregi til Íslands árið
1995. Mitt fyrsta verk var að setj-
ast á skólabekk og læra íslensku.
Enda þótt ég hefði töluverða
reynslu af tungumálanámi var
þetta nám ansi erfitt. Þegar þörf
var á hvíld frá náminu og um helg-
ar var gott að heimsækja Gyðu og
Sigurð, fá sér tesopa, ristað brauð
og jafnvel marengstertu. Þá
auðnaðist mér einnig að kynnast
öðrum íslenskum gæðakonum,
systrum Gyðu, þeim Ástrúnu og
Grétu og fjölskyldum þeirra. Ég
var orðin hluti af Þrasafjölskyld-
unni.
Gyða var óvenjuleg kona. Hún
var ekki mikið fyrir gagnkvæmar
eða djúpar samræður, en dugleg
við að tjá sínar eigin skoðanir.
Mér var í upphafi ekki alveg ljóst
hvort hún hlustaði á það sem við
hin höfðum að segja, en gerði mér
síðar grein fyrir að hún var ótrú-
lega næm á að skynja umhverfið,
samskiptin og ná heildarmynd-
inni. Hún lét heldur ekki aldurinn
aftra sér við ferðalögin. Hún brá
sér t.d. í útsýnisflug yfir eldstöðv-
arnar í Grímsvötnum árið 2004.
Ekki lét hún Sigurð vita af þessu
ferðalagi fyrr en eftir á til að valda
honum ekki óþarfa áhyggjum.
Fyrir nokkrum árum brá hún sér
til Afríku, þá á níræðisaldrinum.
Þar fékk hún iðrasýki og lá á
sjúkrahúsi um stund. Ekki lét hún
heldur vita af þeirri dvöl fyrr en
eftir á, enda einkenndist líf henn-
ar af því að bjarga sér sjálf og
vera ekki upp á aðra komin.
Þegar börnin okkar Jóhanns,
Iðunn og Jan, komu í heiminn
nutu þau einnig ömmu og afa,
enda þótt þau væru komin vel á
aldur. Gyða var afskaplega örlát
kona. Hún lét sér annt um allar
tengdadætur sínar, sem voru mun
fleiri en synirnir, svo og barna-
börnin. Hún lagði sem fyrr segir
mikla rækt við ættmennin. Hún
bauð til sinnar síðustu Þrasa-
veislu 30. desember sl. og er sú
samverustund öllum minnisstæð
sem þar voru.
Gyða var höfðingi til síðustu
stundar. Þar sem fjölskylda okkar
er nú búsett í Noregi var það eng-
an veginn sjálfgefið að Gyða yf-
irgæfi þennan heim með báða syni
sína, Valtý og Jóhann, sér við hlið
eins og raun bar vitni. En svona
var amma Gyða. Við minnumst
hennar með auðmýkt og söknuði.
Linn, Jan og Iðunn.
Amma Gyða er látin. Þar
kvaddi einn snillingurinn þennan
heim.
Eitt sinn hringdi hún í mig, var
þá á bílaleigubíl vegna þess að
hennar bíll var á verkstæði. Hún
kom bílnum ekki í bakkgír og
komst því ekki út úr bílastæðinu.
Ég átti að koma og bakka bílnum
út. Hún hringdi aftur stuttu síðar
og sagðist vera búin að redda
þessu. Hvernig fórst þú að því?
spurði ég. „Nú, ég ýtti honum
bara út“ og þarna var hún 87 ára.
Þetta lýsir ömmu. Hún var ekki
að bíða eftir að hlutirnir gerðust,
heldur gekk strax í málin.
Amma og afi voru dugleg að
hjálpa mér og hinum barnabörn-
unum níu að koma undir okkur
fótunum og ég get fullyrt fyrir
okkur öll að það hafði mikið að
segja. Amma var kraftmikil kona
og litríkur karakter. Já, amma
Gyða hafði margt fram að færa og
kenndi manni margt. Þar sem
amma stendur við Gullna hliðið
gæti ég ímyndað mér hana segja
þessi orð um leið og hún klípur
Lykla-Pétur í kinnina: „Þú ert
ágætur … en get ég fengið að tala
við eigandann?“ Hennar er sárt
saknað. Hvíl í friði, amma Gyða.
Gísli H. Jóhannsson.
Glæsileg, kraftmikil og sköru-
leg kona er kvödd. Ég var svo lán-
samur að kynnast Gyðu fyrir fjór-
um áratugum gegnum Steinunni
konu mína, fyrrverandi tengda-
dóttur hennar. Hún kynnti mig
stundum kankvís fyrir fólki sem
tengason sinn. Það þótti mér
vænt um enda sýndi þetta í hnot-
skurn fordómaleysi hennar. Ég
var strax boðinn velkominn í fjöl-
skyldu hennar og Sigurðar og
hélst það meðan hún lifði.
Gyða átti gott líf, hafði skoðanir
á mörgu og skrifaði oft stuttar
greinar í blöð um þau málefni sem
voru henni hugleikin. Um margra
ára skeið héldu þau hjón fjöl-
skylduveislu á jóladag. Ekkert
var til sparað í mat og drykk og
veislurnar ævintýri líkastar.
Hjónin voru bæði söngvin og
Gyða tók fram gítarinn og síðan
hófst fjöldasöngur viðstaddra.
Á efri árum tók hún sig til og
lærði á tölvu. Tók hún saman
niðjatal Þrasastaðaættar og gaf
út í veglegri bók 1989.
Oft hringdi hún til mín til þess
að fá ráðleggingar varðandi heim-
ilisbílinn. Mér er það sannur heið-
ur að hafa fengið að kynnast þess-
ari merkiskonu. Aðstandendum
sendi ég innilegar samúðarkveðj-
ur og þakka liðna tíð.
Hún hvíli í friði.
Einar Magnússon.
Gyða
Jóhannsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Hjálmar Kristinsson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
 Fleiri minningargreinar
um Gyðu Jóhannsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.