Morgunblaðið - 05.02.2015, Blaðsíða 22
22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 5. FEBRÚAR 2015
✝ Guðni Þór Sig-urjónsson
fæddist í Reykjavík
14. september
1963. Hann lést á
heimili sínu 24. jan-
úar 2015.
Foreldar hans
voru Sigurjón Ein-
arsson pípulagn-
ingameistari, f.
29.5. 1938 og Auð-
ur Jóna Auð-
unsdóttir húsmóðir, f. 10.3.
1937. Guðni var næstelstur af
fimm systkinum en þau eru
Helga Sigrún, lífeindafræð-
ingur, f. 1958, maki Ágúst Sig-
urðsson bílstjóri, f. 1954, Eyja
Guðrún, kennari, f. 1967, maki
Pétur Halldórsson rafvirkja-
meistari, f. 1967, Jón Auðunn,
pípulagningameistari, f. 1969,
1988, maki Kristján Rúnar Eg-
ilsson, f. 1988.
Guðni ólst upp í Kópavogi og
gekk í Kópavogsskóla og síðan í
Víghólaskóla. Guðni lauk
sveinsprófi í pípulögnum frá
Iðnskólanum í Reykjavík árið
1983 og fékk meistararéttindi í
pípulögnum árið 2001. Hans að-
alstarf alla ævi var pípulagnir.
Hann á að baki glæstan íþrótta-
feril og hans helstu afrek eru
heimsmeistaratitill í kraftlyft-
ingum 1991 og heimsmeist-
aratitill í réttstöðulyftu 1991-
1992-1993. 1993 varð hann Ís-
landsmeistari í sjómanni og
Íslandsmeistari í kraftlyftingum
1990 og 1993. Hann setti Ís-
landsmet í 50 m hlaupi innan-
húss 1988, hann keppti fyrir Ís-
lands hönd með drengjalands-
liðinu í knattspyrnu og spilaði 9
landsleiki, einnig keppti hann í
frjálsum íþróttum á Smáþjóða-
leikunum sem haldnir voru í
Mónakó 1987.
Útförin fer fram frá Kópa-
vogskirkju í dag, 5. febrúar
2015, kl. 13.
maki Guðbjörg
Lilja Svansdóttir
leikskólakennari, f.
1969 og Jórunn
Dóra hönnuður, f.
1972, maki Jón Þór
Sigurðarson bíl-
stjóri, f. 1967.
Guðni var í sambúð
með Berglindi Ár-
mannsdóttur versl-
unarmanni, f. 1966
og áttu þau börnin
Auði Eiri snyrtifræðing, f. 1988
og Guðna Þór, f. 1994. Dætur
Auðar Eirar eru Birgitta Líf
Magnúsdóttir, f. 2009, og Írena
Eir Pétursdóttir, f. 2013. Síðar
var hann í sambúð með Birnu
Guðmundsdóttur þroskaþjálfa,
f. 1965 og eignuðust þau Sig-
urjón, f. 1999. Dóttir Birnu er
Katrín Melkorka Hlynsdóttir, f.
Ástin mín, ég hef kvatt þig í
síðasta sinn í þessari jarðvist,
söknuðurinn er mikill og sorgin
nístir hjarta mitt. Líf okkar hefur
verið samofið svo lengi, við
kynntumst fyrst í gaggó, ég
þrettán ára og þú fimmtán, síðan
þá hefur þú átt svo stóran hlut í
huga mínum og hjarta. Síðar hitt-
umst við á ný og eigum saman
Sigurjón okkar, fyrir áttir þú
Auði og Guðna. Þú varst alltaf
svo stoltur af börnunum þínum.
Þú varst mikill afreksmaður í
íþróttum, einstakur maður sem
vildir allt fyrir alla gera og öllum
þótti vænt um þig.
Elsku Guðni minn, vegferð þín
í lífinu var ekki sú sem við ósk-
uðum okkur, enginn mannlegur
máttur gat komið í veg fyrir þá
vegferð, þú réðst ekki við hana
sjálfur.
Við höfum verið svo hjálpar-
vana síðustu mánuði gagnvart
veikindum þínum og vanlíðan,
það er mikil huggun að þér líður
betur núna. Ég veit í hjarta mínu
að pabbi hefur tekið á móti þér og
hjálpar þér að fóta þig í nýjum
heimkynnum.
Þegar ég leystur verð þrautunum frá,
þegar ég sólfagra landinu á
lifi og verð mínum lausnara hjá –
það verður dásamleg dýrð handa mér.
Ástvini sé ég, sem unni ég hér,
árstraumar fagnaðar berast að mér,
blessaði frelsari, brosið frá þér,
það verður dásamleg dýrð handa mér.
(Þýð. Lárus Halldórsson)
Hvíl í friði elsku vinur. Þín
Birna.
Elsku pabbi minn.
Ekki eru allir svo heppnir að
hafa átt heimsmeistara-pabba
eins og við systkinin. Þú varst svo
góður maður, vildir öllum vel og
ég er stolt að ég skuli vera dóttir
þín, ég hefði ekki getað valið mér
betri pabba, þó við höfum ekki
haft mikið samband seinustu ár
vegna drykkju þinnar. Finnst svo
hræðilegt hvað þessi sjúkdómur,
alkóhólismi, var búinn að fara illa
með þig en alltaf varstu samt svo
ljúfur og góður og ef ég hefði
þurft á þér að halda hefðirðu ver-
ið til staðar, þú vildir öllum svo
vel.
Ég man þegar ég var lítil hvað
við vorum mikið saman, þú
skammaðir mig næstum aldrei og
við hjóluðum oft frá Grandaveg-
inum upp í Kópavog til ömmu og
afa og þú tókst mig með á æfing-
ar og mót. Þegar þú fórst til Las
Vegas var ég ekki með og ég man
hvað ég saknaði þín mikið.
Ég man þegar ég var að byrja
að djamma niðri í bæ og komst
ekki inn vegna aldurs og var búin
að týna veskinu mínu og síman-
um þar inni og ég hringdi í þig og
bað þig að hjálpa mér, vildi að þú
mundir berja dyraverðina vegna
þess að þeir vildu ekki hleypa
mér inn. Þú komst, varst ekki
lengi á leiðinni en auðvitað tal-
aðiru bara við þá til að finna sím-
ann og fórst með mig heim.
Þú varst bara eitt símtal í
burtu og hefðir alltaf komið að
hjálpa ef ég hefði þurft þess en
nú ertu farinn og ég er þakklát
fyrir að hafa fengið að sjá þig í
vikunni sem þú fórst og knúsaði
þig og kyssti. Ef ég hefði vitað að
þetta væri í seinasta sinn hefði ég
aldrei sleppt þér og mér finnst
svo vont að þú hafir farið og ekki
vitað hvað ég elska þig mikið en
ég vona að þú sért kominn á betri
stað og að þér líði vel. Ég trúi að
þú sért hér með okkur í anda og
að þú vakir yfir okkur systkinun-
um og barnabörnum þínum.
Nótt eina dreymdi hann drauminn,
hann dreymdi’ að hann gengi
á strönd.
Hann dreymdi’ að hann gengi með
Guði.
Þeir gengu þar hönd í hönd.
Hann leit um öxl og líf sitt
gat lesið af sporum þeim,
sem geymd voru’ og greypt í sandinn,
og gengin af báðum tveim.
Hann sá þau samhliða liggja
og sólin í heiði skein.
Þá sá hann á spotta og spotta
að sporin voru ein.
Það vakti’ honum vafa og furðu,
það virtist oft gerast þar,
sem sorti á líf hans sótti
og sorgir að höndum bar.
Hann leit aftur líf sitt yfir,
og litla stund hann beið,
en eftir það yrti á Drottin
eitthvað á þessa leið:
„Þú hafðir mér heitið forðum,
ef hlýða ég vildi þér,
og þér myndi þjóna og treysta,
að þú skyldir fylgja mér.
En hví sé ég spor þín hvergi,
þá harmi sleginn var?“
Drottinn brosti að bragði:
„Barnið mitt ég var þar.“
Þar sem í fjörunni finnst þér
fótsporin vera tvenn,
við hönd mér þig löngum leiddi,
líkt og ég geri enn.
Þar för eftir eina fætur
fjaran einungis ber,
það var á þrautastundum,
þegar ég hélt á þér.
(Þórhallur Hróðmarsson)
Þín dóttir,
Auður Eir.
Í dag fylgjum við til grafar
góðum dreng sem var litli bróðir
minn. Dugnaður og vinnusemi
var hans aðalsmerki og þrátt fyr-
ir erfiðleika og veikindi síðustu ár
var uppgjöf ekki hans stíll.
Ég var fimm ára þegar Guðni
fæddist. Grátur um nætur og
magaverkir tóku allan tíma
mömmu og pabba fyrstu mánuði
lífs hans. Sem barn var hann
mjög glaðlyndur en ákveðinn ef
hann tók það í sig og lét ekki
stjórna sér. Pabbi okkar var hans
fyrirmynd, hann lék allt eftir
honum. Enginn pabbi átti flottari
bíl, Skódinn var langflottastur og
hélt hann þeirri stöðu allt að
fermingardeginum. Þá spurði
Guðni pabba hvort hann gæti
ekki lagt langt frá Kópavogs-
kirkju.
Á unglingsárum kynntist hann
Bakkusi, þeim harða húsbónda
og vímugjafa. Í fyrstu var þetta
skemmtilegur vinur, veitti gleði
og slökun, auðvelt varð að tala og
tilfinningar losnuðu úr læðingi.
Fjörið með Bakkusi var þó oft að-
eins of mikið og andvökunætur
foreldra minna hófust að nýju.
Guðna fannst áhyggjur þeirra
ástæðulausar, hann væri sterkur
strákur sem gæti séð um sig
sjálfur. Sterkur varð hann, fræg-
ur íþróttamaður sem sópaði að
sér viðurkenningum og Íslands-
metum. Hann varð landsfrægur
fyrir að handleggsbrotna í sjó-
mann í keppninni Sterkasti mað-
ur Íslands, viljinn var sterkari en
beinin. Hann varð heimsmeistari
í kraftlyftingum og reyndi síðar
fyrir sér í boxi. Þrátt fyrir afrek-
in fékk Bakkus oft að vera með
og miklir menn og stórir þurftu
að drekka mikið, annað var bara
aumingjaskapur. Þrátt fyrir
bænir, grát mömmu og allar til-
raunir til að fá þennan flotta
bróður minn til að segja skilið við
Bakkus varð ekki við neitt ráðið.
Hann fylgdi Bakkusi út af tveim-
ur heimilum, úr meðferðum og
sjúkrahúsum og gafst aldrei upp
á þeim vinskap. Á tímabili var
hann þó laus við félagsskapinn og
fann leið með 12 spora samtökum
og góðum vinum um nokkurra
mánaða skeið.
Guðna var margt gott gefið,
hann átti auðvelt með að læra og
var góður verkmaður. Guðni
reyndi fyrir sér í rekstri tengdum
íþróttum, átti Orkubankann lík-
amsræktarstöð, opnaði sólbaðs-
stöð og flutti inn sérstaka bekki
sem voru nýjung fyrir bakveika.
Hann vildi öllum hjálpa og að-
stoðaði marga við þjálfun. Hann
var viðkvæm sál þrátt fyrir sína
stóru vöðva, vildi ekki vera einn
þó svo að veislur og mannfagn-
aðir væru ekki á vinsældalistan-
um. Nú við fráfall hans skilur
hann eftir sig mikinn auð, frábær
og hæfileikarík börn sem hann
var mjög stoltur af og barnabörn
sem eiga dásamlegar mæður og
fjölskyldur sem hugsa vel um
þau.
Ég á þá ósk að allir sem Guðna
þekktu og dáðu skilji að samver-
an með Bakkusi er dauðans al-
vara og sá sjúkdómur sem hann
sýkir menn af verður erfiðari
Guðni Þór
Sigurjónsson
HINSTA KVEÐJA
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður
mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að
morgni.
(Bubbi Morthens)
Þín systir,
Eyja.
✝ Eva Ósk-arsdóttir var
fædd 12.4. 1934 í
Reykjavík. Hún lést
á hjúkrunarheim-
ilinu Sóltúni 22.
janúar 2015.
Foreldrar henn-
ar voru Óskar
Jónsson, f. 25.4.
1900, d. 26.3. 1936
og Ásta Halldórs-
dóttir, f. 24.3. 1907,
d. 5.7. 1997. Systir Evu er Edda
Óskarsdóttir, f. 5.7. 1931. Í apríl
1954 giftist Eva Stefáni Jóns-
syni pípulagningameistara, f.
6.1. 1931, d. 8.8. 2011. Foreldrar
Stefáns voru Jón Ingvar Guð-
mundsson, f. 17.10. 1908, d.
18.1. 1938 og Pála Kristjáns-
dóttir, f. 1.2. 1911, d. 22.12.
1995. Börn Evu og Stefáns eru:
1)Margrét, f. 10.9. 1954, maki
Sigurður Jónsson, f. 2.2. 1951,
d. 19.8. 2001. Börn þeirra eru
Eva útskrifaðist úr Verzl-
unarskóla Íslands árið 1953.
Eva starfaði bæði innan og utan
heimilis en lengst af starfaði
hún við Teiknistofuna Ármúla.
Einnig starfaði hún á seinni ár-
um sem sjálfboðaliði hjá Rauða
krossi Íslands. Hún var virkur
félagsmaður Klúbbs 44, eig-
inkvenna pípulagningamanna,
til margra ára og þar af formað-
ur 1996-1997. Hún var í hverf-
afélagi sjálfstæðismanna í
Langholtshverfi, sem og í for-
eldrafélagi Vogaskóla á
bernskuárum þess.
Eva var gædd miklum tónlist-
argáfum, sem nutu sín við org-
elspil, söng og kórstjórn á alls
kyns mannamótum. Hún söng
með Pólýfónkórnum í mörg ár
undir stjórn Ingólfs Guðbrands-
sonar og tók þátt í tónleikum
bæði hér- og erlendis. Eva var
mikil hannyrðakona og lista-
kona, hún skilur eftir mikið
handverk í ýmsum myndum.
Útför Evu fer fram frá Lang-
holtskirkju í dag, 5. febrúar
2015, kl. 13.
Eva María, f. 23.9.
1976, d. 19.8. 2001
og Jón Stefán, f.
10.8. 1980, í sam-
búð með Jónínu
Tryggvadóttur,
þeirra barn er
Gabríel Tryggvi, f.
2013. Seinni maki
Margrétar er Ingv-
ar Jónadab Karls-
son, f. 13.9. 1947. 2)
Ingvar, f. 19.3.
1958, maki Áslaug Hartmanns-
dóttir, f. 5.11. 1958, þeirra börn
Kristín Ósk, f. 1984 og Hart-
mann, f. 1989. 3) Ásta Edda, f.
4.1. 1962, maki Birgir Björg-
vinsson, f. 21.2. 1957, þeirra
börn eru Andri Björn, f. 1988 og
Brynja Dóra, f. 1995. 4) Ellert
Kristján, f. 27.6. 1969, hans
börn eru Ragna Lára, f. 1990,
Stefán, f. 1993, Amanda Sif, f.
2002, Ísar Máni, f. 2004 og
Veronica Sif, f. 2008.
Jæja, elsku hjartans mamma
mín, þá skilur leiðir að sinni.
Nú ertu komin á draumastað-
inn þinn, til hans Stebba þíns,
pabba okkar, sem fór nokkrum ár-
um á undan þér. Þú sagðist alltaf
hlakka svo til að deyja til að hitta
hann aftur, svo sterk var ást ykk-
ar. Ótal oft spurðir þú mig: „Hvar
er Stebbi?“ Og alltaf svaraði ég
því eins: „Hann er hjá Guði,
mamma mín, að smíða sumarbú-
stað og er að bíða eftir þér“ og þá
birti yfir andliti þínu og ljóminn
skein úr augunum. Þá leið mér vel.
Ég vil þakka þér fyrir æsku
mína, óendanlega skemmtilega,
hamingjusama og kærleiksríka.
Hvað þú reyndir að koma mér í
sveit eða sumarbúðir en ég sagði
alltaf nei takk. Það var svo gaman
heima hjá þér. Ég vil þakka þér
fyrir fullorðinsárin mín, þar sem
ég gat endalaust leitað til þín. Ef
ég var þreytt og illa fyrirkölluð þá
fór ég oft til ykkar pabba í hádeg-
ismat til að hlaða batteríin og allt-
af kom ég til baka fullhlaðin orku
á við Kárahnjúka, gjörsamlega
óstöðvandi. Þú lést okkur systk-
inin endalaust finna hve mikils
virði við værum bæði þér og öll-
um heiminum. Alltaf hlæjandi og
með faðminn galopinn.
Nú hugsa ég bara til þín og fæ
orkuna í gegnum fallegu yndis-
legu minningarnar.
Seinni árin hef ég verið að
uppgötva hversu mikil listakona
þú varst. Áður tók maður því allt-
af sem sjálfsögðum hlut að þú
kynnir að spila á píanó, gítar,
meira að segja fiðlu. Allt lék líka í
höndum þér, saumaskapur og
alls kyns föndur. Samdir leikrit
og ljóð og söngst eins og engill.
Nýlega, hins vegar, uppgötvaði
ég að þú kunnir að steppa. Það
gerðirðu í skóbúðinni í fyrra þeg-
ar þú varst að máta skó. Skelltir
bara skónum á þig og byrjaðir að
steppa. Allt í búðinni stöðvaðist
og allir horfðu í forundran á þessa
79 ára dansandi konu. En skórnir
voru ómögulegir fyrir stepp svo
við keyptum þá ekki. En mikið
hlógum við og allir í búðinni.
Endalaust snertir þú svona við
fólki og ég gæti sagt óteljandi
svipaðar sögur.
Elsku mamma, ég kveð þig nú
með þessum örfáu þakklætisorð-
um. Hvíl þú í friði í faðmi guðs og
engla og líka faðmi pabba. Þín
dóttir,
Ásta Edda.
Elsku hjartans mamma mín.
Komið er að leiðarlokum hjá þér í
okkar jarðnesku veröld og við
tekur nú ferðalag þitt til æðri
heima. Þú varst sátt við að hverfa
úr þínum fallega líkama. Þín fal-
lega sál heldur áfram inn í eilífð-
ina.
Elsku mamma, þú varst orðin
södd lífdaga og sagðir oft „ég
hlakka til að fara til himnaríkis og
hitta elsku Stebba manninn
minn“, góða ferð, elsku hjartans
mamma mín.
Minningar um þig fara á flug.
Brosið þitt innilega og stutt í hlát-
ur þinn. Þú varst einstaklega list-
ræn á mörgum sviðum, þú hafðir
undur fallega söngrödd, jafnvíg á
ýmis hljóðfæri en rafmagnsorgel-
ið var leikur í höndum þínum.
Kveðskapur þinn var rómaður og
nærvera þín gladdi alla. Lista-
Eva Óskarsdóttir
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
LÁRA SVEINBERGSDÓTTIR,
Tjarnarmýri 41,
Seltjarnarnesi,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
31. janúar.
Hún verður jarðsungin frá Seltjarnarneskirkju
10. febrúar kl. 15. Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Þeir sem vilja minnast hennar láti Ljósið njóta þess.
Reikningsnúmer 0130-26-410420, kt. 590406-0740.
Hjartans þakkir til starfsfólks 11E á Landspítalanum fyrir
auðsýnda ást og umhyggju í veikindum Láru.
Örlygur Jónatansson,
Bergrún Brá Kormáksdóttir,
Harpa Lind Örlygsdóttir, Níels Árni Árnason,
Jónatan Arnar Örlygsson, María Leifsdóttir
og barnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐBJÖRG FINNBOGADÓTTIR
frá Vattarnesi,
Mávabraut 10a, Keflavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Hlévangi
laugardaginn 31. janúar.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju þriðjudaginn 10. febrúar
kl. 13.00.
.
Kristín E. Kristjánsdóttir,
Unnur H. Kristjánsdóttir
og fjölskyldur.
Ástkær sambýliskona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
JÓNÍNA JÓNSDÓTTIR,
Lindasíðu 2,
Akureyri,
lést laugardaginn 31. janúar á
Dvalarheimilinu Hlíð.
Útförin mun fara fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þökkum samúð og hlýhug okkur til handa vegna fráfalls hennar.
.
Gunnar Lúðvíksson,
Hrefna Svanlaugsdóttir, Hallur Guðmundsson,
Garðar Svanlaugsson, Tordis Albinus,
Halla Svanlaugsdóttir, Aðalgeir M. Jónsson,
Margrét Svanlaugsdóttir, Guðmundur V. Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.