Morgunblaðið - 05.02.2015, Blaðsíða 23

með hverjum degi, glíman harðn-
ar og gleðin hverfur. Við gætum
lært af elju Guðna og einbeitni í
íþróttum hvað þarf til að verða
afreksmaður og ná árangri og
einnig getum við lært af mistök-
um hans í baráttunni við áfeng-
issýkina. Því miður gátum við
ekki hjálpað honum og þurfum að
læra að sætta okkur við þá sáru
staðreynd. Guð gefi okkur styrk,
kjark og sátt við það sem fáum
ekki breytt.
Helga Sigrún
Sigurjónsdóttir.
Frá upphafi byggðar hér á
landi hafa kraftar og hreysti ver-
ið okkur Íslendingum mikið
hugðarefni. Þær eru ófáar hetj-
urnar sem hér hafa uppalist. Allt
frá köppum fornaldar til samtíð-
armanna. Nú barst sú helfregn
að einn sá allra hraustasti sé fall-
inn í valinn.
Guðni Sigurjónsson var fyrsti
og eini Íslendingurinn sem hefur
orðið heimsmeistari í íþrótt sinni.
Þá er til að taka í íþrótt sem hef-
ur alþjóðlega útbreiðslu og við-
urkenningu íþróttasamfélagsins.
Þetta afrek vann hann í Örebro
1991 í –110 kg flokki á HM í
kraftlyftingum. Þar fengu að lúta
í gras margir bestu kraftlyftinga-
menn heims. Það er skrifara
ógleymanlegt að hafa fengið að
taka þátt í ævintýrinu með því að
aðstoða meistarann. Örstutta
sögu læt ég fylgja hér. Hún lýsir
vel persónunni Guðna sem var
engum líkur. Þannig var að stað-
an í keppninni var sú að með síð-
ustu réttstöðulyftunni gat hann
tryggt sér titilinn. Á stönginni
voru 350 kg. Við vorum tveir að
aðstoða Guðna við að undirbúa
sig fyrir lyftuna. Allt klárt, næg-
ur tími. Afarmennið gekk inn á
pallinn. Skyndilega tók ég eftir
að hann fór fram hjá dalli einum
miklum sem í var magnesíumduft
sem notað er til að treysta gripið.
Kallaði þá hátt og snjallt: „Guðni,
þú gleymdir magnesíunni!“ Hann
sneri sér hálfvegis við en hélt síð-
an áfram að stönginni. Reif
þyngdina upp og varð heims-
meistari. Síðar um kvöldið þegar
við fögnuðum titlinum spurði ég
Guðna hvort hann hefði ekki
heyrt mig minna sig á duftið. „Jú
jú, ég er nú ekki heyrnarlaus,“
svaraði kappinn. „En heims-
meistaratitillinn var undir; þú
hafðir nægan tíma?“ spurði ég.
„Já, ég nennti ekki að snúa við,
ákvað bara að kreista stöngina
aðeins betur!“ Þannig var Guðni.
Ekki uppnæmur fyrir smáatrið-
um. Eftir glæsilegan feril í kraft-
lyftingum sneri hann sér að
hnefaleikum og hugðist verða at-
vinnumaður í þeim. Þau áform
gengu ekki upp af ýmsum ástæð-
um.
Síðustu árin voru honum erfið.
En nú er tími til að minnast þessa
góða drengs og stórkostlega
íþróttamanns með virðingu og
þakklæti. Margir eiga nú um sárt
að binda, sérstaklega börnin
hans, foreldrar og systkini. Þeim
og öllum öðrum ástvinum sendi
ég hugheilar samúðarkveðjur.
Valbjörn Jónsson.
Kær vinur minn Guðni Þór
Sigurjónsson er fallinn frá aðeins
51 árs að aldri.
Ég kynntist Guðna fyrst upp
úr 1980 er hann byrjaði að æfa
frjálsar íþróttir. Á yngri árum
var hann landsliðsmaður í bolta-
greinum. Hann vildi meira ögr-
andi verkefni og urðu frjálsar
fyrst fyrir valinu. Hann náði
strax frábærum árangri í sprett-
hlaupum og síðar köstum. Hann
var valinn m.a. til að keppa fyrir
Íslands hönd á Smáþjóðaleikun-
um. Varð hann oft Íslandsmeist-
ari í spretthlaupum.
Sumarið 1990 kepptum við í
Bikarkeppni FRÍ norður á Ak-
ureyri. Það var komið að sleggju-
kasti. Keppnin í sleggjunni fór
fram á bletti einum rétt utan
bæjar. Kasthringur var en ekk-
ert kastbúr. Í fimmtu umferð tók
Guðni hrikalega á, snerist á yf-
irhraða og varð áttavilltur.
Sleggjan þeyttist langt út fyrir
geira og lenti á þjóðvegi 1, sem
betur fór var enginn bíll á ferð.
Það er skemmst frá því að segja
að Guðni sigraði. Það var mikið
talað um að reisa ætti styttu við
veginn af Guðna með sleggjuna.
Þetta er ein af þessum sögum
sem alltaf var skemmtilegt að
rifja upp með honum.
Guðni var orðinn mjög alhliða
sterkur og sneri hann sér alfarið
að kraftlyftingum. Það var ekki
sökum að spyrja. Strax árið 1991
varð hann heimsmeistari fyrstur
Íslendinga í kraftlyftingum. Gull-
peningurinn er til sýnis á
Íþróttaminjasafninu á Akranesi.
Hann setti mörg Íslandsmet og
varð oft Íslandsmeistari á ferli
sínum í kraftlyftingum. Guðni
náði líka mjög góðum árangri í
ýmsum kraftakeppnum. Á leið
sinni yfir Breiðafjörð í ferjunni
Baldri gerði hann sér lítið fyrir
og tók 371 kg í réttstöðulyftu sem
var Íslandsmet þá. Kraftlyftinga-
ferlinum lauk í lok árs 1993
stuttu eftir að hafa tekið sínar
mestu þyngdir í öllum þremur
greinunum og í samanlögðu.
Hann lagði gríðarlega hart að sér
til að ná þessum góða árangri, því
á sama tíma vann hann við pípu-
lagningar fullan vinnudag og oft
meira.
Árið 1994 byrjar Guðni að æfa
hnefaleika og heldur fljótlega á
vit ævintýranna. Til Las Vegas
var haldið, en ekki hvað? Árin
1995 til 1997 var hann ytra við
æfingar en erfitt reyndist að fá
bardaga því ekkert bakland hafði
hann. Guðni var líka fjölskyldu-
maður og tók þá ákvörðun að
koma heim. Lauk þar einkar
glæsilegum íþróttaferli hæfi-
leikaríks afreksmanns.
Pípulagnir voru hans atvinna
eins og fyrr er getið og lauk hann
meistaraprófi árið 2001. Guðni
var mjög handlaginn maður og
útsjónarsamur, bóngóður og
hjálpsamur. Hann var okkur fjöl-
skyldunni ómetanlegur í lagfær-
ingum á okkar húsi. Guðni var
hjartahlýr og traustur vinur.
Hann var ekki að flíka tilfinning-
um sínum eða slá sér á brjóst.
Sumarið 2013 var hann mikið á
mínu heimili við vinnu og
skemmtum við okkur hið besta,
sögðum sögur og drukkum mikið
kaffi. Hann tók sig mikið á og
stefndi á heilsusamlegra líferni,
en Bakkus hafði síðustu misserin
verið mjög stjórnsamur í lífi
hans. Því miður hafði vínguðinn
betur.
Ég kveð góðan félaga og votta
öllum aðstandendum samúð
mína.
Helgi Þór Helgason.
 Fleiri minningargreinar
um Guðna Þór Sigurjóns-
son bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 5. FEBRÚAR 2015
verkin voru leikur í höndum þín-
um, þú naust þín vel við að skapa
ýmislegt fallegt.
Mamma, þú varst til staðar fyr-
ir okkur börnin þín, þú gafst okk-
ur ráð og hvattir okkur áfram til
að styrkja okkar sjálfstæði og
sjálfsvirðingu. Mamma, þú
kenndir okkur margt, t.d. að
heimurinn í kringum okkur er
eins fagur og okkur finnst hann
vera hverju sinni. Bjartsýni, já-
kvæðni ásamt nærgætni gafst þú
okkur börnum þínum í vöggugjöf
sem fylgir okkur að leiðarlokum.
Takk fyrir allt, elsku hjartans
mamma mín. Þín
Margrét.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem)
Í dag kveð ég Evu Óskarsdótt-
ur, tengdamóður mína. Hún er nú
farin í langþráða ferð til fundar
við hann Stebba sinn. Amma Eva,
eins og hún var alltaf kölluð á
mínu heimili, var einstakur per-
sónuleiki. Það var alltaf líf og
gleði þar sem amma Eva var. Hún
elskaði að spila á píanó og hljóm-
borð, syngja, semja lög og texta.
Hún mun halda því áfram á næsta
stað.
Elsku tengdamamma, amma
Eva, takk fyrir samfylgdina. Hvíl
í friði.
Áslaug Hartmannsdóttir.
Kær vinkona, Eva Óskarsdótt-
ir, er látin. Á kveðjustund er gott
að minnast löngu liðinna daga og
minningarnar koma fram í hug-
ann. Evu og Stefáni, eiginmanni
hennar, kynntumst við fyrir tæp-
um fimmtíu árum, svo við áttum
langa vináttu að baki. Eva ólst
upp hjá Ástu, móður sinni, ásamt
Eddu systur sinni, en þær systur
misstu föður sinn er þær voru enn
í bernsku. Eva varð bæði fríð og
greind stúlka og eftir hefðbundna
skólagöngu stundaði hún nám við
Verslunarskóla Íslands. Ung að
árum kynntist hún Stebba, þau
giftust og auðvitað var stefnan
sett á að eignast þak yfir höfuðið
og unnu þau að því með dáð og
dug. Börnin þeirra, elskuleg, urðu
fjögur, öll hafa þau gifst og eign-
ast afkomendur. Það var svo
þarna á vori lífsins, sem við vorum
svo heppin að fá að eiga samleið
með þeim, við vorum nokkur vin-
ahjón sem nutum stundanna sam-
an og voru þau Eva og Stebbi
fremst í flokki, hvort sem það var
í söng, undirspili, dansi eða bara
brandarakeppni. Árlega var
reynt að fara í útilegu og seinna
sumarbústaðaferðir, alltaf er eins
og sólin hafi skinið og alltaf var
jafn gaman hjá okkur. Börnin
okkar minnast þess hve sjálfsagð-
ir gestir Eva og Stebbi voru í af-
mælum, fermingarveislum og
stúdentsveislum hjá okkur og hve
létt og kát þau voru. En tíminn er
fugl sem flýgur hratt og allt er
breytingum háð, við eldumst og
samferðarmenn kveðja. Þau hjón
fengu að reyna margt á seinustu
árum, ástvinamissi og mikið
heilsuleysi.
Eva varð ekkja fyrir nokkrum
árum og tregaði hún mikið Stebba
sinn, en þá hafði sá sjúkdómur
sem engu eirir búið um sig hjá
henni. Síðustu árin dvaldi hún í
Sóltúni. Börnin hennar, fjölskyld-
ur þeirra og Edda systir hennar,
studdu hana vel og dyggilega þar
til yfir lauk. Með þessum fáu
minningarorðum hefur aðeins
verið stiklað á stóru í lífsgöngu
Evu. Nú er hún Eva okkar lögð af
stað í sína hinstu för og gott ef
ástin hennar er ekki farin að bíða
eftir henni og kannske raula þau
saman eitt lítið ljúft lag. En við
gömlu vinirnir kveðjum og þökk-
um og sendum innilegar samúð-
arkveðjur til fjölskyldu Evu.
Ragna og Guðmar.
✝ Þorvaldur JónMatthíasson
fæddist á Skálará í
Keldudal, Dýra-
firði, 29. apríl 1934.
Hann lést á Land-
spítalanum 23. jan-
úar 2015.
Foreldrar hans
voru Matthías Þor-
valdsson frá Sval-
vogum í Dýrafirði,
f. 1908, d. 1946, og
Gíslína Gestsdóttir frá Skálará í
Keldudal, Dýrafirði, f. 1897, d.
1980. Þorvaldur var yngstur
þriggja systkina. Systur hans eru
1) Jóhanna, f. 31. maí 1931, og 2)
Sólborg, f. 17. sept. 1932. Þann 7.
september 1956 kvæntist Þor-
valdur eftirlifandi eiginkonu
sinni, Svövu Sumarrós Ásgeirs-
dóttur, f. 26. júlí 1934. Saman
eignuðust þau tvö börn. Fyrir
átti Svava dóttur, Ásgerði Þór-
isdóttur, f. 21. mars 1953, sem
Þorvaldur gekk í föður stað.
Hennar maki er Kristinn Sig-
Söndru, f. 1989. Móðir hennar er
Hlín Guðjónsdóttir.
Þorvaldur lauk landsprófi frá
Héraðsskólanum að Núpi, Dýra-
firði. Þaðan lá leið hans til
Reykjavíkur, þar sem hann út-
skrifaðist frá Samvinnuskólanum
árið 1952. Að námi loknu hóf
hann störf hjá Heildverslun Ein-
ars Ágústssonar, þar sem hann
starfaði í tvo áratugi. Þá stofnuðu
Þorvaldur og Svava Skjólborg,
heildverslun, og ráku þau fyr-
irtækið með miklum sóma saman,
fyrst á Miklubraut 15, síðan á
Klapparstíg 38, og síðustu árin í
Skútuvogi 12.
Áhugamál Þorvaldar tengdust
ætíð fjölskyldunni, en auk þess
hafði hann mikinn áhuga á hvers
kyns íþróttum, ekki síst hugar-
íþróttum. Á árum áður spilaði
hann brids og vann til fjölda verð-
launa á þeim vettvangi. Skák var
honum einnig hugleikin alla tíð.
Útför Þorvaldar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 5. febrúar
2015, og hefst athöfnin kl. 13.
mundsson, f. 1. mars
1951. Þeirra synir
eru a) Gunnar, f.
1979. Sonur hans er
Mikael Bjarni, f.
2000, og b) Jóhann, f.
1988. Börn Þorvaldar
og Svövu eru 1) Est-
her, f. 6. desember
1955, maki Guðjón
Kristleifsson, f. 7.
maí 1953. Þeirra syn-
ir eru a) Bjarki, f.
1978, kvæntur Valgerði Krist-
jánsdóttur. Börn þeirra eru Óli-
ver, f. 2006, og Esther Emilía, f.
2010. b) Þorvaldur, f. 1984,
kvæntur Sigríði Tinnu Heim-
isdóttur og c) Kristleifur, f. 1988,
kvæntur Berglind Svönu Blomst-
erberg. 2) Matthías Gísli, f. 15.
júní 1966, maki Ljósbrá Bald-
ursdóttir, f. 24. júní 1971. Börn
þeirra eru a) Hrafnhildur Ýr, f.
1991, b) Eysteinn Orri, f. 1997, c)
Svava Sól, f. 2000, d) Viktor Axel,
f. 2007 og e) Eva Fanney, f. 2009.
Fyrir átti Matthías dóttur,
Elsku Valdi. Það er sárt að
þurfa að kveðja þig. Við í Jakasel-
inu vorum alls ekki tilbúin. Þetta
gekk allt svo ótrúlega hratt fyrir
sig og við sitjum eftir og söknum
þín sárt. En þú skilur eftir margar
góðar minningar og ég er þér svo
þakklát fyrir þessi rúmlega tutt-
ugu og fimm ár sem ég fékk að
njóta þinnar visku, góðmennsku
og stuðnings. Þú og Svava hafið
alltaf verið stoð og stytta okkar og
það er svo einstaklega mikilvægt
að eiga góða fjölskyldu sem ávallt
er hægt að treysta á. Það var
margt í fari þínu sem ég kunni svo
vel að meta. Þú varst sérstaklega
mikill húmoristi og alltaf hrókur
alls fagnaðar og því gaman að vera
nálægt þér. Þú varst sannarlega
góðhjartaður og þið Svava voruð
ávallt tilbúin að hjálpa okkur. Þú
varst snjall og fljótur að hugsa og
gott að leita til þín með ýmis mál-
efni. Það sem mér fannst samt
besti eiginleiki þinn var hvað þú
trúðir alltaf á okkur. Allt sem við
Matti tókum okkur fyrir hendur
studdir þú. Þú virtist aldrei efast
um okkar ákvarðanir, þú treystir
okkur. Það er gott að finna fyrir
slíku trausti. Við Matti vorum ung
þegar við fórum að búa saman og
á þessum fyrstu árum var Rauða-
gerði okkar annað heimili. Við vor-
um alltaf velkomin og Svava eldaði
iðulega tvöfaldan kvöldmat því
hún reiknaði alltaf með að við
myndum kíkja við. Einhverra
hluta vegna áttum við svo ótrúlega
oft leið um Rauðagerðið á kvöld-
matartíma, fyrstu árin.
Þú varst svo stoltur af börnun-
um þínum og barnabörnum. Þér
varð tíðrætt um það hvað þú værir
heppinn og að lánið hefði leikið við
þig og varst þá að vísa í barnahóp-
inn sem þú taldir vera sérstaklega
vel heppnaðan. Þið Svava voruð
svo þolinmóð við þau og sinntuð
þeim svo vel og fyrir það verð ég
ævinlega þakklát.
Ljósbrá Baldursdóttir.
Elsku afi.
Maður er aldrei reiðubúinn að
kveðja í hinsta sinn. Jafnvel þótt
heilsan þín hafi ekki verið upp á
sitt besta og maður hafi þakkað
fyrir hverja stund, þá á maður
aldrei von á að sú síðasta renni
upp. Það var þó raunin á afmælinu
mínu, þegar við áttum rólega
stund heima hjá þér og ömmu,
ásamt Völu og börnunum. Við
ræddum að vanda um heima og
geima, húsið ykkar í Rauðagerð-
inu og barnalán. Að vanda kvödd-
umst við með því að minna hvor
annan á að sundkeppnin okkar
yrði milli jóla og nýárs. Við höfðum
þá stefnt að henni í tíu ár eða svo.
Við tökum hana bara síðar.
Það er mitt lán að hafa fengið að
eiga þig að í 37 ár. Það er lán barna
minna að hafa átt þig að langafa.
Við höfum öll verið svo lánsöm að
geta komið inn á það ástríka heim-
ili sem þið amma hafið búið til og
eiga að þá stórkostlegu fjölskyldu
sem þið og börn ykkar hafið stofn-
að til. Þú varst yndislegur og góð-
ur maður, glaðlyndur og góðhjart-
aður. Skapgerð þín og blíða eru
mér fyrirmynd.
Afi minn. Takk fyrir allt. Enda-
lausar þakkir. Þinn
Bjarki.
Hönd er stirð, og hjartað slær ei meir.
Harpan er þögnuð, brostinn strengur hver.
Í týndan grafreit lík mitt lögðu þeir.
Ljóð mitt skildi ég eftir handa þér.
(Gunnar Dal)
Leiðir okkar Þorvaldar lágu
fyrst saman þegar Matthías sonur
hans tók að gera hosur sínar
grænar fyrir Ljósbrá dóttur
minni. Þessi samdráttur leiddi
fljótt til þess að þau fóru að búa
saman og festu síðan ráð sitt. Ég
man vel þegar ég hitti Þorvald
fyrst. Hann var glæsilegur, hár
vexti, fríður sýnum, svipmikill og
sópaði að honum hvar sem hann
fór. Við nánari kynni kom í ljós að
hann var mannkostamaður,
greindur vel, glaðvær, brosmildur
og hvers manns hugljúfi.
Þorvaldur var fæddur og uppal-
inn í Dýrafirði og mótaðist mjög af
fögru umhverfi og því dugnaðar-
fólki sem hann ólst upp með. Hann
fór í Samvinnuskólann þá er hann
var enn í Sambandshúsinu en þar
réð Hriflu-Jónas ríkjum. Sóttist
Þorvaldi vel námið. Að því loknu
hóf hann störf við heildsölur í
Reykjavík. Störf sín rækti hann af
trúmennsku og dugnaði, var ráð-
deildarmaður og farnaðist vel.
Það var mikil gæfa í lífi Þorvald-
ar þegar hann gekk að eiga konu
sína Svövu Sumarrós Ásgeirsdótt-
ur, glæsilega unga konu sem varð
lífsförunautur hans og kjölfesta.
Það voru margar fagrar stundirn-
ar í samlífi þeirra enda mjög sam-
stillt í öllu því sem þau tóku sér
fyrir hendur. Árið 1972 stofnuðu
þau heildverslunina Skjólborg og
ráku hana saman af mikilli fyrir-
hyggju allan sinn starfsaldur. Það
voru ófáar ferðirnar sem þau fóru
til útlanda að kaupa inn fatnað og
vefnaðarvöru. Svava var mjög
smekkvís í innkaupum, enda seld-
ust vörur Skjólborgar vel um land
allt. Þorvaldur sá um bókhald og
fjármál og var farsæll og séður í
fjárfestingum. Samstarf þeirra
Svövu var til mikillar fyrirmyndar.
Þorvaldur var fjölhæfur maður
og áhugamál hans mörg. Þau
Svava spiluðu bridge af ástríðu og
höfðu af því yndi. Þorvaldur var
áhugamaður um íþróttir og fylgd-
ist af ákafa með enska boltanum.
Útivist og ferðalög stunduðu þau
af krafti. En Þorvaldur var þó
fyrst og fremst ábyrgur fjöl-
skyldufaðir. Hvergi leið honum
betur en í faðmi fjölskyldunnar og
tóku þau hjónin þátt í uppeldi og
þroskaferli barnabarna sinna af
óvenjulegri ræktarsemi. Bestu
ánægjustundir þeirra voru í leik,
gáska og gleði með barnaskaran-
um. Þorvaldur hafði oft orð á því
við mig hvað hann væri mikill
gæfumaður að hafa eignast öll
þessi heilbrigðu og efnilegu afa-
börn. Í þeim væri fólginn fjársjóð-
ur hans og hamingja.
Ljóðið sem Þorvaldur skilur
eftir handa okkur er hin fagra
minning sem við geymum um
ókomin ár um mannvininn og höfð-
ingjann sem var okkur svo kær og
við elskuðum heitt. Hann er nú
horfinn úr þessu lífi. Við sem lifum
í þeirri vissu að Guð sé til vitum að
hann lifir þótt hann deyi.
Baldur Óskarsson.
Þorvaldur Jón Matthíasson
Samúðarskreytingar •Útfaraskreytingar
Blómasmiðjan Grímsbæ | S. 588 1230
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð,
hlýhug og vináttu vegna andláts og útfarar
elskulegs eiginmanns, föður, tengdaföður,
afa og langafa,
PÉTURS GUÐBJÖRNS
SÆMUNDSSONAR
skipstjóra,
Vallarbraut 6,
Reykjanesbæ.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Heilbrigðisstofnunar
Suðurnesja og krabbameinsgöngudeildar Landspítalans fyrir
einstaklega góða umönnun og hlýtt viðmót.
Edith María Óladóttir,
Anna María Pétursdóttir, Sámal Jákup Samuelsen,
Jón Pétursson,
Guðbjörg Pétursdóttir, Guðlaugur Helgi Guðlaugsson,
Pétur Óli Pétursson, Lilja Valþórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.