Morgunblaðið - 07.02.2015, Blaðsíða 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. FEBRÚAR 2015
vann ætíð að því að bæta hag íbú-
anna sem vert er að meta. Hann
var trúr sínum skoðunum og vann
heilshugar að hugsjónum sínum
alla tíð.
Eins og fram hefur komið fóru
Hannes og Hadda margar ferðir
bæði innanlands og erlendis með
foreldrum mínum, Öldu og Steina
sem var frændi Hannesar úr
Krossaættinni. Þar tókst þeim
systrum alltaf, án undantekninga
að rata í einhverjar sögulegar
ógöngur, þrátt fyrir að hafa hina
ratvísu Krossakynsmenn sér við
hlið. Sögurnar og ævintýrin
skorti aldrei úr þessum ferðum
og orti Steini nokkrar vísur um
þær sem alltaf voru á spaugilegu
nótunum. Margoft gátu þeir hleg-
ið dátt saman vinirnir en grétu
saman af hlátri og voru nánast
óhuggandi, þegar þeir glugguðu í
Guðsbarnaættartréð eða ættar-
tölu Krossaættarinnar umtöluðu.
Þar þóttu menn meðal annars
frekar skarpir í hugsun en afar
þrjóskir og með stálvilja – og það
kom víst ekki oft fyrir, að það
vantaði loft í einhvern úr Krossa-
ætt. Vinátta þeirra bara óx og
dýpkaði með árunum. Elli kerling
sótti þau öll heim en spaugsamar
vísur héldu áfram að flakka á milli
eins og þessi sem Steini orti um
þá félaga – um sjóndepurð hans
sjálfs og heyrnarleysi Hannesar
eða var það kannski öfugt:
Með fötlun þeirra finnst mér ljótt að
spauga
þótt finnist ýmsum víst úr hófi keyra.
Annan vantar heyrn á hægra auga
hinn með dapra sjón á vinstra eyra.
Það er óneitanlega alltaf erfitt
að kveðja þótt tíminn sé kominn
og sjá á svo skömmum tíma á eftir
tveimur stólpum úr lífinu sem
manni þykir einkar vænt um. Það
er kannski huggun harmi gegn að
sjá fyrir sér að þessir gömlu, góðu
vinir, ferðafélagar og Krossa-
kynsfrændur, hittist fyrir hinum
megin og eigi þar saman glettnar
stundir.
Helga, Ásgeir og fjölskylda.
Traustur vinur, mikill félagi og
umfram allt góður frændi, Hann-
es Baldvinsson, er fallinn frá. Við
bræður eigum einstaklega góðar
og ljúfar minningar um Hannes
frænda sem var með eindæmum
ráðagóður og til hans gat maður
alltaf leitað. Þau móðir okkar
voru tvíburar og bundust því
þéttum böndum. Reyndar er það
nú þannig að systkinin þrjú,
Svava, Hannes og mamma, og af-
komendur þeirra mynda þéttan
og samheldinn hóp þar sem sam-
gangur og vinskapur hefur verið
mikill. Vinátta systkinanna
þriggja er einstök og mikil sam-
heldni hefur einkennt samskipti
þeirra í gegnum tíðina.
Vissulega hefur slest upp á vin-
skapinn eins og gengur hjá blóð-
heitu fólki sem hefur miklar og
sterkar skoðanir, en þó aldrei
þannig að samband þeirra hafi
hlotið skaða af og samheldnin
ætíð einkennt þeirra samskipti.
Við bræðurnir ólumst upp í
þessari þéttu fjölskyldu og lærð-
um snemma að ættingjar standa
saman, sama á hverju gengur.
Þetta hefur mótað okkur og
kennt okkur bræðrum mikilvægi
samstöðu og samtakamáttar.
Hannes var góður maður, skarp-
greindur og líklega réttsýnasti
maður sem við bræður höfum
kynnst.
Við bræður byrjuðum snemma
að leita til Hannesar um allt milli
himins og jarðar því maður gat
alltaf stólað á að hann réði manni
heilt.
Hann vildi okkur ætíð allt það
besta og fundum við bræður það
alla tíð, enda Hannes duglegur að
hvetja okkur áfram í því sem við
vorum að gera. Hans verður því
sárt saknað og við bræður kveðj-
um frænda okkar með söknuði og
trega.
Um leið viljum við strákarnir
hennar Lóu senda Höddu,
Rögnu, Nonna, Bjössa, Helga og
fjölskyldum okkar dýpstu samúð-
arkveðjur.
Ólafur Haukur Kárason.
Vinur minn, Hannes Baldvins-
son, er látinn. Hann var mikill og
góður örlagavaldur okkar hjóna,
því það er honum að þakka að ég
sótti um og fékk stöðu rafveitu-
stjóra í Siglufirði þegar ég kom
heim frá námi í febrúar 1961.
Þetta reyndist mikið gæfuspor
fyrir okkur hjónin.
Í Siglufirði var sú skoðun
ríkjandi, að fólk sem flyttist þang-
að væri gott fólk, þar til annað
sannaðist. Okkur var því mjög vel
tekið strax í upphafi. Við bjugg-
um þar í fimm ár og teljum það
vera okkar bestu ár. Við Hannes
urðum miklir mátar og áttum
mörg sameiginleg áhugamál.
Hannes var góðum gáfum
gæddur til náms, svo eftir var
tekið, en aðstæður hans á ung-
lingsárum leyfðu ekki langskóla-
göngu. En hann var vel að sér á
býsna mörgum sviðum, ágætlega
ritfær, góður ræðumaður og vel
til foringja fallinn. Í góðum hópi
var hann manna glaðastur og
hafði frábæra frásagnargáfu.
Hrókur alls fagnaðar.
Starfsævi hans var fjölbreytt.
Hann var vel verki farinn, að
hverju sem hann gekk var hann
kappsamur og vinsæll.
Hannes var hugsjónamaður.
Hann sá fyrir sér meira réttlæti
og jöfnuð í þjóðfélaginu og skip-
aði sér í forystusveit vinstri-
manna í Siglufirði, var bæjar-
fulltrúi í 20 ár og varaþingmaður
eitt kjörtímabil og sat þá á Al-
þingi um hríð.
Hann var góður ljósmyndari,
myndir hans sýna ekki síst líf og
störf fólksins og eru merkar
heimildir um bæjarbrag og þróun
atvinnulífs í bænum.
Áhugi hans og fórnfús vinna að
menningarmálum bæjarfélagsins
á mörgum sviðum var ódrepandi,
ekki síst á efri árum hans. Hann
var virkur í leikfélaginu, söng í
karlakórnum og sjálfboðavinna
hans að skráningu menningar-
verðmæta í bæjarfélaginu verður
seint fullmetin.
En fyrst og fremst var Hannes
Siglfirðingur, Siglfirðingur núm-
er eitt, finnst mér.
Þrátt fyrir að vík yrði milli vina
þegar við fjölskyldan fluttum suð-
ur slitnuðu aldrei vináttuböndin
og það voru sannkallaðar gleði-
stundir þegar við hittumst.
Síðast hitti ég Hannes við jarð-
arför Benedikts heitins Sigurðs-
sonar í haust. Þá sá ég að honum
var nokkuð brugðið. Andlát hans
kom mér því ekki alveg á óvart.
Samt brá mér svo við andláts-
fregnina að ég brast í grát. Það
hafði aldrei komið fyrir mig áður.
Ég sakna vinar míns.
Höddu, börnunum og öðrum
aðstandendum sendum við Sigl-
inde samúðarkveðjur.
Við höfum öll mikils misst.
Tryggvi Sigurbjarnarson.
Það var sunnudaginn 25. febr-
úar sem Árni sonur minn hringdi
í mig og sagði mér að Hannes
Bald. væri dáinn. Þetta sló mig.
Við Hannes höfðum starfað lengi
saman í Stangveiðifélagi Siglu-
fjarðar. Vorum þar í stjórn í 20 ár.
Hannes formaður dáinn. Minn-
ingarnar streymdu fram, þetta
var samhentur hópur, sem vildi
félaginu vel. Ásamt okkur voru
Haukur Jónasson, Jóhann Sv.
Jónsson, Reynir Árnason, Gott-
skálk Rögnvaldsson. Seinna Sig-
urður Hafliðason, Guðmundur
Lárusson, Jóhannes Friðriksson
og Sigurbjörn Jóhannsson. Fé-
lagið var mjög virkt á þessum ár-
um. Undir stjórn Hannesar vor-
um við í samstarfi við
stangveiðifélag Blönduóss og
stangveiðifélag Sauðárkróks um
veiðirétt í ám. Einnig vorum við í
samstarfi við aðila á Hofsósi um
Laxós í Fljótum. En aðalperlan
okkar var Fljótaá, sem félagið
hafði verið með í leigu í mörg ár.
Allan tímann áttum við góð sam-
skipti við veiðirétthafa í Fljótum,
en með þeim áttum við marga
góða fundi. Stundum greindi á
milli hagsmuna en alltaf var skilið
í sátt. Stjórnin fundaði mikið og
voru fundirnir haldnir til skiptis
heima hjá okkur stjórnarmönn-
um. Allir áttum við góðar konur
sem lögðu metnað sinn í að hafa á
fundunum gott meðlæti með kaffi
sem við gerðum góð skil. Eftir
fund var oft einhver brjóstbirta
og létt yfir mönnum. Mikið sungið
og það vakti aðdáun mína hvað þú
kunnir mikið af textum. Ekki var
gleðin minni þegar Pétur Guð-
mundsson á Hraunum var með.
Hann var eins og þú, kunni alla
texta; þar sem við hinir kunnum
kannski fyrsta erindið gátuð þið
tveir sungið öll erindin. Oft texta
sem ég hafði aldrei heyrt. Ynd-
islegir voru stjórnardagarnir við
lokun Fljótaár á hverju hausti
með veiði og veislu. Fyrst vorum
við í bústaðnum hjá Braga Magg.
og seinni árin hjá Sibba í Haga-
nesvík. Eftir að við hættum í
stjórn vorum við kjörnir endur-
skoðendur og var fastur liður
einu sinni á ári að mæta heima hjá
þér, fara yfir reikninga félagsins
og fá kaffi, koníak og meðlæti hjá
þinni yndislegu konu, Halldóru.
Þínir hæfileikar nýttust líka
áfram hjá félaginu á fleiri sviðum.
Varst oftast fundarstjóri á aðal-
fundum og skráðir góðar veiði-
skýrslur, þar sem kom fram fjöldi
laxa á veiðistöðum o.fl. Þínir hæfi-
leikar voru víðar. Fallegar ljós-
myndir sem þú tókst af bænum
okkar prýða húsbílinn minn.
Þessar myndir þínar, sem Merk-
ismenn stækkuðu, hafa vakið
mikla athygli hvert sem ég fer á
bílnum.
Nú hefur leiðir skilið, þú
kannski búinn að hitta Pétur á
Hraunum og taka lagið um leið og
þið horfið yfir fallega sveit og dá-
ist að löxum í ánni. En við gömlu
veiðifélagarnir og félagar í Stang-
veiðifélagi Siglufjarðar kveðjum
með söknuði góðan félaga. Um
leið og við þökkum fyrir árin sem
við áttum með þér sendum við
Halldóru, börnum og barnabörn-
um innilegar samúðarkveðjur.
Að hugsa um veiði og veisluglaum
í vinahópnum forðum.
Ljúfar minningar um lífsins straum
lýk ég með þessum orðum.
Skarphéðinn Guðmundsson.
Fallin er frá kempan Hannes
Baldvinsson á Siglufirði. Hannes
var í forustusveit vinstrimanna
þar á staðnum og í Norðurlands-
kjördæmi vestra frá því löngu áð-
ur en mín pólitísku afskipti hófust
en lagði sitt fram svo lengi sem
kraftar leyfðu. Hann skipaði sér
ódeigur í raðir okkar vinstri-
grænna og lagði sitt af mörkum
með annan fallinn höfðingja, Kol-
bein Friðbjarnarson, sér við hlið
strax í byrjun. Hefðu margir
þeim miklu yngri að árum mátt
vera stoltir af þeim eldmóði og
baráttuanda sem þeir félagar
bjuggu yfir á frumbýlingsárum
okkar hreyfingar.
Hannes Baldvinsson var vara-
þingmaður Alþýðubandalagsins í
Norðurlandskjördæmi vestra um
árabil og sat á allmörgum þingum
á áttunda áratug síðustu aldar og
fram í byrjun þess níunda. Ekki
lágu leiðir okkar þó saman á þeim
vettvangi því Hannes tók síðast
sæti á Alþingi árið áður en ég
kom þangað inn. Í heimsóknum á
Siglufjörð upp úr því og æ síðan
var þó Hannes einn af föstum
punktum og engin ferð almenni-
lega fullkomnuð fyrr en búið var
að ná saman við hann. Heimili
þeirra hjóna stóð alltaf opið og
vantaði hvergi uppá næringu
bæði andlega og líkamlega.
Hannes var mikill baráttumað-
ur fyrir velgengni staðarins en sú
barátta var um áratuga skeið
hörð eins og kunnugt er eftir að
síldin hvarf og þau miklu umsvif
sem henni höfðu fylgt liðu undir
lok. Stórbættar samgöngur og
bjartari framtíðarhorfur hafa því
án vafa glatt hann síðustu æviár-
in. Ég kveð hann með virðingu og
þakklæti fyrir hönd okkar félag-
anna og votta aðstandendum
samúð mína.
Steingrímur J. Sigfússon.
Um Hannes má með sönnu
segja að vegna mannkosta, gáfna
og hæfileika gáfust honum í
vöggugjöf margir kostir. Það á
aftur á móti við um hann eins og
svo marga af hans kynslóð að um-
hverfið og það samfélag sem hann
ólst upp í veittu honum aðra og fá-
breyttari möguleika til að sækja
sér skólalærdóm en nú teljast
eðlilegir og sjálfsagðir. Og vafa-
laust er það einnig að afdráttar-
lausar skoðanir hans á þjóð-
félagsmálum greiddu ekki ætíð
götu hans.
Ef það er staðfesting um
menntun og menningu að vilja
gera og gera alla hluti vel þá þá
uppfyllti Hannes þau skilyrði.
Fátt hugnaðist honum jafn illa og
grunnhyggin umræða og óskyn-
samleg. Illa unnið verk, hvert
sem var viðfangsefnið eða tilefn-
ið, var honum ætíð sem eitur í
beinum. Þessir eiginleikar leiddu
þó aldrei til að heildarsýnin og
markmiðin liðu fyrir. Þvert á móti
skýrðu þau og skilgreindu sam-
hengi hlutanna og auðvelduðu
röksemdafærsluna. Í skrifum
hans í Mjölni koma þessir eigin-
leikar vel fram. Hann gat verið
hvassyrtur svo undan sveið en
jafnan rökfastur, kaldhæðinn en
aldrei ómálefnalegur. Sama er að
segja um Hannes sem pólitískan
ræðumann. Þar fyrir utan voru
tækifærisræður sem félagsmála-
störf hans kölluðu á minnisstæðar
enda ávallt þrauthugsaðar,
fyndnar eftir atvikum og aðstæð-
um og kölluðu gjarnan fram nýja
nálgun og sjónarhorn. Þessi
menntun, að gera alla hluti vel,
kom þannig fram í öllum hans við-
fangsefnum. Alls þessa má finna
stað í þeim verkum sem hann
skilur eftir sig í rituðu máli, til-
vitnunum í hann í textum um
sögu Siglufjarðar og ekki síst í
ljósmyndunum hans sem m.a.
prýða Síldarminjasafnið og ljós-
myndasýningunni hans sem víða
fór. Þau eru þakkarverð enda
mikilvæg verkefni Hannesar og
félaga hans varðandi rannsóknir
á sögu Siglufjarðar og skrásetn-
ing og varðveisla hennar. Þar
nýttust hæfileikar Hannesar vel
og ekki hvað síst óbrigðult minni
hans.
Um þessar mundir eru um 50
ár síðan kynni tókust með okkur
Ínu og Hannesi og Höddu. Þau
kynni og vinátta hafa reynst okk-
ur hjónum mikilsverð og lær-
dómsrík. Fyrir utan það hvað þau
voru skemmtileg. Þar er margs
að minnast; góðra stunda sem
hvorki tími né fjarlægð ná að
breyta. Fyrir utan að ræða bæj-
armálin og almennu pólitíkina og
vatnsveituna, sem auðvitað var
alvara lífsins, þá var nægur tími
til að syngja í góðra vina hóp, auð-
vitað í röddum, rifja upp sögur og
texta eins og tíðkast heima. Hitt
er svo allt annað mál að aldrei
tókst Hannesi að fá mig í sönginn
en fundarsköp bæjarstjórnar
kenndi hann mér rækilega. Hann
gaf mér líka veiðistöng en ekki
ánetjaðist ég Fljótaánni. Og lítið
varð um framkvæmd á hugmynd-
um um húsnæðismál sem Hadda
og Ína skutu jafnótt í kaf og þær
voru nefndar enda af gildum
ástæðum. Hin síðari ár áttum við
enn góðar stundir að Hafnartúni
2 og þeirra og allra samvista okk-
ar minnumst við nú með þakklæti
og virðingu.
Hannes Pétursson segir á ein-
um stað „Ekki tjaldar sorgin til
einnar nætur“ en minningin um
góðan dreng og mætan hjálpar
okkur til að lifa með sorginni og
létta okkur gönguna.
Gunnar Rafn Sigurbjörnsson.
 Fleiri minningargreinar
um Hannes Pétur Baldvins-
son bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
Harpa Heimisdóttir
Útfararstjóri
Hrafnhildur Scheving
Útfararþjónusta
Kirkjulundur 19 • 210 Garðabær
sími 842 0204 • www.harpautfor.is
Elsku besti faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
HELGI ÓLAFUR ÞÓRARINSSON,
læknir,
lést á heimili sínu í Kongsvinger 18.
desember. Minningarathöfn verður haldin í
Árbæjarkirkju mánudaginn 9. febrúar kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþökkuð en þeir sem vildu
minnast hins látna láti Einstök börn njóta þess.
.
Pétur Haukur Helgason, Magdalena L. Gestsdóttir,
Helena Helgadóttir, Þorlákur Ingjaldsson,
Helga Björk Helgadóttir, Martin Hammer,
Gunnar Þór Helgason, Jenny Marie Ellingsæter,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ÓSKAR THORBERG PÁLSSON,
er látinn.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
.
Erla Guðmundsdóttir.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
JÚLÍUS GUNNLAUGSSON,
dvalarheimilinu Hlíð, Akureyri,
áður búsettur á Siglufirði,
lést þriðjudaginn 3. febrúar.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju
fimmtudaginn 12. febrúar kl. 13.30.
.
Sólveig Júlíusdóttir, Björn Ó. Björgvinsson,
Gunnar Júlíusson, Sigþóra Gústafsdóttir,
Anna Júlíusdóttir, Heiðar Elíasson,
Gunnlaugur Júlíusson, Jónína Salóme Jónsdóttir,
Sverrir Júlíusson, Svala Guðbjörg Lúðvíksdóttir,
Þröstur Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Okkar ástkæra móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
ERLA GÍSLADÓTTIR
sjúkraliði frá Patreksfirði,
Hólabergi 84, Reykjavík,
lést á Landspítalanum Fossvogi
fimmtudaginn 5. febrúar.
.
Lovísa Birgisdóttir,
Hanna Ingibjörg Birgisdóttir, Guðmundur Jónasson,
Pétur Birgisson, María Aðalbjarnardóttir,
Gísli Kristján Birgisson, Elín Eva Lúðvíksdóttir,
Ágústa Hera Birgisdóttir,
Hlynur Freyr Birgisson, Stefanía Arnardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
MÁR ELÍSSON
hagfræðingur,
lést í faðmi fjölskyldu sinnar á
hjúkrunarheimilinu Sóltúni miðvikudaginn
4. febrúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
.
Guðríður Pétursdóttir,
Pétur Másson, Edwina R. Aquino Másson,
Elís Másson,
Marteinn Másson, Margrét Ásgeirsdóttir,
Þóra Másdóttir, Magnús Ólason,
Gróa Másdóttir, Ægir Jóhannsson
og barnabörn.