Morgunblaðið - 07.02.2015, Blaðsíða 38
38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. FEBRÚAR 2015
✝ RagnheiðurJónsdóttir
fæddist á Mann-
skaðahóli í Skaga-
firði 20. september
1915. Hún lést á
Heilbrigðisstofn-
uninni á Sauð-
árkróki 26. janúar
2015.
Foreldrar henn-
ar voru Jón Jóns-
son, bóndi á Mann-
skaðahóli, f. 29. mars 1882, d. 16.
mars 1952, og kona hans, Sigríð-
ur Halldórsdóttir, f. 8. september
1877, d. 2. september 1971.
Systkini hennar voru Evfemía, f.
1904, d. 1976, Jón Halldór, f.
1906, d. 1929, Björn, f. 1908, d.
1970, Anna Kristín, f. 1911, d.
1996, Garðar Skagfjörð, f. 1913,
d. 2009, Jónína Sólveig, f. 1917,
d. 2001, og Halldór, f. 1919, d.
2005.
Ragnheiður giftist 17. janúar
árið 1946 Jóni Þorsteinssyni frá
Vatni á Höfðaströnd, f. 10. mars
1921, d. 5. október 1988. For-
eldrar hans voru Þorsteinn
Helgason, f. 26. ágúst 1884, d. 18.
ur Elísabetu Halldóru Svein-
björnsdóttur, f. 11. október 1953.
Börn þeirra eru Einar Jakob, f.
4. júní 1979, Björn Heiðar, f. 16.
desember 1980, Svava Dögg, f. 4.
maí 1987, Rúnar Snær, f. 23. apr-
íl 1989. Langömmubörn hennar
eru 27 en þrjú þeirra eru látin,
þar af tvö fædd andvana.
Ragnheiður ólst upp á Mann-
skaðahóli í stórum systkinahópi.
Þegar hún var 18 ára réð hún sig
í vist til Reykjavíkur og vann þar
hjá nokkrum fjölskyldum með
hléum næstu 11 árin, lengst af
hjá Ólafi Thors og frænku sinni,
Ingibjörgu Indriðadóttur. Hún
vann jafnframt um tíma á
„skreðaraverkstæði“ H.G. And-
ersen og síðan á saumaverk-
stæðinu Feldinum. Árið 1939-
1940 var hún í Húsmæðraskól-
anum á Laugalandi í Eyjafirði.
Ragnheiður og Jón hófu búskap
árið 1946 á Vatni á Höfðaströnd
en fluttu árið 1954 í Mýrakot í
sömu sveit þar sem þau bjuggu
upp frá því, en Anna dóttir
þeirra og hennar maður tóku við
búinu árið 1982. Dvaldi hún í
skjóli þeirra í Mýrakoti þar til
hún fluttist á Dvalarheimili aldr-
aðra á Sauðárkróki fyrir tæpum
tveimur árum.
Útför hennar fer fram frá
Hofsóskirkju í dag, 7. febrúar
2015, kl. 13. Jarðsett verður á
Hofi.
ágúst 1952, bóndi á
Vatni á Höfð-
aströnd, og kona
hans Ingibjörg
Jónsdóttir, f. 25.
febrúar 1889, d. 27.
janúar 1978. Börn
Ragnheiðar og Jóns
eru: 1) Ingibjörg, f.
20. júní 1946, gift
Bjarna Á. Jóhanns-
syni, f. 25. október
1926, d. 16. desem-
ber 2002. Börn þeirra eru Krist-
ín, f. 24 júní 1969, Jóhann, f. 18.
júlí 1970, Ragnheiður, f. 17. júlí
1975, Jón, f. 13. júlí 1979. 2) Sig-
ríður, f. 8. mars 1949, gift Óskari
Hjaltasyni, f. 16. mars 1952. Börn
þeirra eru Áslaug María, f. 6.
júní 1974, Jón Þór, f. 4. júní 1976,
d. 14. ágúst 1999, Kristinn Ragn-
ar, f. 11. apríl 1991. 3) Anna
Kristín, f. 11. júní 1950, gift
Reyni Sveinssyni, f. 6. apríl 1954.
Börn þeirra eru Ragnheiður
Ásta, f. 13. júní 1973, Unnur
Berglind, f. 13. janúar 1981,
Sveinn Ingi, f. 23. janúar 1983,
Jón Þorsteinn, f. 12. ágúst 1988.
4) Jón, f. 9. september 1954, gift-
Elsku mamma okkar er fallin
frá á hundraðasta aldursári. Þær
eru eðlilega margar minningarn-
ar sem koma upp í hugann þegar
horft er til baka, eftir svona langa
samleið. Minningar frá æskudög-
um okkar eins og hvað hún var
mikil morgunmanneskja. Á sumr-
in var hún oft búin að hlaupa inn
að Urriðalæk og veiða silung í
matinn fyrir morgunmjaltir. Hún
var mjög söngelsk og söng gjarn-
an við vinnu sína. Okkur er í
fersku minni þegar hún kom inn
úr fjósinu á morgnana kát og
hress og syngjandi hástöfum ein-
hverja vísu. Oftast var það vísa
sem við vitum ekki frekari deili á
en er svona: „Úr augum stírur
strjúkið fljótt og stökkvið nú á
fætur skjótt, því dagur rís í aust-
urátt og úti syngur lóan dátt góð-
an daginn, góðan daginn, góðan
daginn.“ Mamma var mikil hann-
yrðakona og saumaði öll föt á okk-
ur systkinin á meðan við vorum að
alast upp. Einnig prjónaði hún og
heklaði mikið og saumaði út. Hún
sagði okkur iðulega sögur og æv-
intýri, en einna skemmtilegast
fannst okkur að heyra sögur af
henni þegar hún var lítil, til dæm-
is sögur af mannýga nautinu á
Hóli og líka þegar hún og Veiga
systir hennar voru að þeysa um á
hryssunum sínum, en þær systur
voru mjög samrýndar og miklar
hestakonur. Hún elskaði hesta og
dáðist að viti þeirra og ratvísi.
Hún hafði mikið yndi af blómum
og var stofan hennar stundum lík-
ust gróðurhúsi. Einnig átti hún
margar yndisstundir í garðinum
sínum þar sem þau pabbi gróð-
ursettu ýmiskonar tré og runna
sem uxu upp með árunum og
veittu skjól og gleði. Hún lagði
mikið upp úr hollum lifnaðarhátt-
um og ræktaði grænmeti í garð-
inum sínum löngu áður en það var
orðið viðurkennt sem hollustu-
fæða. Hún passaði upp á að
hreyfa sig reglulega og fór í morg-
unleikfimina með útvarpinu langt
fram á elliár. Hún hafði sterkar
skoðanir og stóð föst á sinni mein-
ingu ef svo bar undir. Á yngri ár-
um var mamma heilsuveil og
þurfti til dæmis að liggja á sjúkra-
húsi í Reykjavík heilt sumar þeg-
ar við vorum börn en eftir miðjan
aldur var hún tiltölulega heilsu-
hraust. Þegar við systkinin fórum
að búa og eignast börn var hún
óþreytandi við að passa fyrir okk-
ur og erum við henni óendanlega
þakklát fyrir það og einnig fyrir
allt það góða sem hún og pabbi
kenndu okkur í æsku. Minningin
um hve æðrulaus og sátt hún var
síðustu árin er okkur mikils virði.
Okkur langar til þess að kveðja
þig elsku mamma með þessu versi
eftir séra Valdimar Briem.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Ingibjörg, Sigríður,
Anna og Jón.
Nú þegar hún amma okkar er
dáin stöldrum við aðeins við og
látum hugann reika til baka. Upp
koma margar hjartfólgnar og
dýrmætar minningar. Minningar
um stórkostlega hlýja og góða
ömmu, sem leiðbeindi okkur og
leiðrétti af hlýju en jafnframt
festu. Konu sem alltaf gaf sér
tíma fyrir ömmubörnin sín. Þess-
ari hlýju fengu börnin okkar líka
að kynnast núna á seinni árum.
Hún tók langömmubörnunum
sínum alltaf fagnandi, heilsaði
hverju og einu með faðmlagi, hlýj-
um orðum og sælgætismola. Þau
eru afar þakklát fyrir þann tíma
sem þau fengu með langömmu
sinni.
Það sem kannski einkenndi
ömmu okkar hvað mest var þessi
einstaka vinátta við okkur krakk-
ana. Hún þurfti að fá fullvissu um
að allt væri eins og það átti að
vera og bauð hlýjan faðminn þeg-
ar á þurfti að halda. Við gátum
leitað til hennar með margvísleg
mál, stór sem smá. Hvort sem við
vorum á barnsaldri eða á fullorð-
insárum átti amma alltaf ráð
handa okkur. Þegar við vorum lítil
þá var fátt yndislegra en að skríða
upp í fangið hennar og hún rugg-
aði okkur og fór með kvæði eða
söng fyrir okkur. Það þurfti ekki
meira, þá vorum við fær í flestan
sjó.
Annað sem einkenndi ömmu
var hversu mikið náttúrubarn hún
var, hún fór með okkur í göngu-
ferðir ýmist upp í fjall eða niður í
flóa og kenndi okkur að þekkja
plönturnar sem þar uxu og
fuglana sem þar áttu hreiður. Í
garðinum sínum var hún með
tjörn sem við krakkarnir fengum
að busla í og mikið þurftu afi og
amma að hafa fyrir því að gera
tjörnina klára á vorin þannig að
við gætum fengið að sulla en það
gerðu þau með bros á vör.
Mörg okkar eiga góðar minn-
ingar um að hafa legið á rúminu
hennar ömmu með annan fótinn í
kjöltu hennar og rætt málin við
hana eða hlustað á sögu, meðan
hún stoppaði í gat á tánni. Amma
hafði mjög sterkar skoðanir á
mörgu, þar á meðal uppeldi. Það
átti að tala við börnin af virðingu,
gefa þeim hollan mat og gæta
þess að þau fengju nægan svefn.
Minningin um kvöldkaffi í eldhús-
inu hjá ömmu og afa, þar sem eld-
rautt sólarlagið við Þórðarhöfð-
ann varpaði rauðgulum blæ á
eldhúsið. Brúnkakan, tíglarnir,
hlumsurnar og ískalda mjólkin í
bláu og hvítu könnunni, dásemdin
ein. Við gætum haldið endalaust
áfram að rifja upp ljúfar minning-
ar um hana ömmu, þessa sterku
og sjálfstæðu konu, en ljúkum
þessu á hugleiðingu sem samin
var eftir að amma dó.
Er göngu lífsins hér á jörðu lýkur
og leiðir skilja óhjákvæmilega,
þá sólarljós úr sálu okkar víkur
og sorgin fyllir huga okkar trega.
Við þökkum fyrir ævi þína löngu,
þótt áfram vildum halda þeirri göngu.
En minningarnar alltaf munu lifa
um mjúkar hendur, elsku þína og hlýju
og áfram tímans fótatak mun tifa
og trúin vermir hug okkar að nýju.
Nú Kristur hefur kallað þig til sín
í kærleikslandið, elsku amma mín.
(RB)
Hafðu þakkir fyrir allt og allt,
elsku hjartans amma okkar.
Þín ömmubörn,
Kristín, Jóhann, Ragnheiður
Ásta, Áslaug María, Ragn-
heiður, Einar Jakob, Jón,
Björn Heiðar, Unnur Berg-
lind, Sveinn Ingi, Svava
Dögg, Jón Þorsteinn, Rúnar
Snær og Kristinn Ragnar.
Fréttirnar af andláti ömmu og
langömmu komu ótrúlega mikið á
óvart, þrátt fyrir þá staðreynd að
hún hafi verið orðin nær hundrað
ára gömul. Hún var svona klettur
sem manni fannst að hlyti alltaf að
vera til staðar og það er skrítin til-
hugsun að eiga aldrei eftir að sjá
hana aftur í þessu lífi. Við erum
yngsta ömmubarnið og elstu lang-
ömmubörnin hennar. Þegar við
vorum litlir pjakkar var hún orðin
rúmlega áttræð en alveg ótrúlega
hress og skemmtileg kona. Hún
hafði alltaf tíma fyrir okkur og lék
við okkur þá leiki sem við vildum
hvort heldur sem það voru bolta-
leikir á ganginum og úti í garði
eða eitthvað annað. Hún var dug-
leg að fara með okkur í göngu-
ferðir í sveitinni og minnumst við
ferðanna upp í fjall að tjörninni.
Það var drjúgur spotti fyrir gamla
konu og strákpjakka en hún vissi
að strákarnir þyrftu að fá að
hreyfa sig. Í þessum ferðum
ræddi hún við okkur um ýmislegt,
þar á meðal náttúruna og um Guð.
Hún þreyttist aldrei á að spjalla
við okkur. Amma leyfði okkur
alltaf að vera við sjálfir, það mátti
sko alveg heyrast í okkur, það
fannst henni bara eðlilegt fyrir
kraftmikla stráka. Hún átti alltaf
eitthvað gott að gefa okkur að
borða og eru tíglarnir hennar
ógleymanlegir. Ef við áttum eitt-
hvað slæma daga og vorum pirr-
aðir tók hún alltaf utan um okkur,
þá spurði hún hvort við værum
svangir og svo kom „þú ert bara
þreyttur, elsku barn“. Við ætlum
að enda þetta á versi úr ljóði eftir
Stefán frá Hvítadal en það var í
miklu uppáhaldi hjá henni ömmu
og notaði hún tvær síðustu línur
versins oft þegar hún var spurð
hvernig hún hefði það.
Nú finn ég vorsins heiði í hjarta.
Horfin, dáin nóttin svarta.
Ótal drauma blíða, bjarta
barstu vorsól inn til mín.
Það er engin þörf að kvarta,
þegar blessuð sólin skín.
(Stefán frá Hvítadal)
Takk fyrir allt elsku amma og
langamma,
Kristinn Ragnar, Kristján
Reynir, Óskar Marteinn
og Birkir Örn.
Ragnheiður
Jónsdóttir
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
JÓHANN JÓELS HELGASON
bifreiðastjóri frá Litlu-Strönd,
Dalsbrún 3,
Hveragerði,
andaðist laugardaginn 24. janúar.
Jarðarförin fór fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Kærar þakkir fyrir alla aðstoð og hlýhug.
.
Nanna Sigríður Ragnarsdóttir,
Randý Arnbjörg Jóhannsdóttir,
Sigurjón Jóhannsson, Katazyna Narloch,
Ásgerður Soffía Nönnudóttir, Gísli Hjálmarsson,
Agnes Björk Jóhannsdóttir, Magnús Örn Stefánsson
Guðbjörg Ragna Jóhannsdóttir
börn, barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við
andlát og útför föður okkar, afa og langafa,
GUÐJÓNS EINARSSONAR.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk deildar V4
á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund
fyrir alúð og einstaka umönnun.
Fyrir hönd aðstandenda,
.
Edda G. Ólafsdóttir,
Eiríkur Guðjónsson Wulcan,
Anna Þ. Guðjónsdóttir.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar systur
okkar, mágkonu og frænku,
JÓNU LISBETAR SIGURÐARDÓTTUR,
Hrafnistu í Hafnarfirði,
áður Réttarbakka 21,
Reykjavík.
.
Oddgeir Sigurðsson, Sigríður Björnsdóttir,
Margrét Sigurðardóttir, Þór Ingi Erlingsson
og systkinabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar elskulegrar
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
GUÐRÚNAR ÓLAFAR
SVAVARSDÓTTUR,
Hólavegi 1,
Sauðárkróki.
.
Björn Jónsson, Sigríður Guðmundsdóttir,
Auðbjörg Þorsteinsdóttir, Sigurður Guðjónsson,
Kristín Þorsteinsdóttir,
Vigfús Þorsteinsson, Drífa Árnadóttir,
Margrét H. Þorsteinsdóttir, Lúðvík Blöndal
og fjölskyldur.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar ástkærrar
móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
HELGU BRYNJÓLFSDÓTTUR,
Brekkustíg 17,
Reykjavík.
.
Þórhallur Eyþórsson, Rósa Gísladóttir,
Guðrún Eyþórsdóttir, Leifur Aðalsteinsson,
Ragnar Eyþórsson, Valgerður Jónasdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru vin-
samlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt á
Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi liður,
„Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einn-
ig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu
ekki lengri en 3.000 slög. Ekki
er unnt að senda lengri grein.
Lengri greinar eru eingöngu
birtar á vefnum. Hægt er að
senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur.
Ekki er unnt að tengja viðhengi
við síðuna.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar
koma fram upplýsingar um
hvar og hvenær sá sem fjallað
er um fæddist, hvar og hvenær
hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram.
Þar mega einnig koma fram
upplýsingar um foreldra, systk-
ini, maka og börn. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í minningargreinunum.
Minningargreinar