Morgunblaðið - 09.02.2015, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 9. FEBRÚAR 2015
✝ Egill Ólafsson,blaðamaður og
sagnfræðingur,
fæddist í Reykja-
vík 16. nóvember
1962. Hann varð
bráðkvaddur í
Borgarnesi 28.
janúar 2015. Egill
ólst upp í Borg-
arnesi og síðar á
Hundastapa á Mýr-
um þar sem for-
eldrar hans, Ólöf Guðmunds-
dóttir, f. 21. sept. 1941, og
Ólafur Páll Lind Egilsson, f.
16. ág. 1939, voru bændur.
Ólöf var ættuð frá Hundastapa,
en Ólafur Páll Lind er af stórri
riksson, gæðastjóri hjá HB
Granda; Hanna Kristín Lind
Sodatonou, læknir í London, f.
23. jan. 1977, maki Hervé
Sodatonou tölvunarfræðingur.
Egill kvæntist 26. ágúst 1990
Unni Lárusdóttur, upplýsinga-
fræðingi í innanríkisráðuneyt-
inu, f. 26. ág. 1966, og eru börn
þeirra tvö: 1) Ólafur Lárus, f.
13. júní 1992, starfar við veit-
ingarekstur og sinnir myndlist,
sambýliskona Helga Benedikts-
dóttir, f. 4. nóv. 1993. 2) Urður,
f. 3. apríl 1998, nemi við
Kvennaskólann í Reykjavík.
Foreldrar Unnar eru hjónin
Aðalbjörg Hólmgeirsdóttir, f.
17. ág. 1940, og Lárus Guð-
geirsson, f. 31. mars 1942, fv.
flugmaður hjá Icelandair.
Egill flutti á mennta-
skólaárunum til Reykjavíkur
og gekk í Fjölbrautaskólann í
Breiðholti, en vann við smíðar í
Borgarfirði í sumarleyfum.
Hann fór síðar í sagnfræði við
HÍ, en hóf að námi loknu störf
sem blaðamaður á Tímanum.
Árið 1993 bauðst honum að
gerast blaðamaður á Morg-
unblaðinu, starf sem hann
gegndi allt til æviloka. Um hríð
gegndi hann starfi fréttastjóra
Morgunblaðsins, en vann í
seinni tíð einkum á mbl.is og
var honum einkar umhugað
um árangur og gæði þess mið-
ils. Í ársbyrjun árið 2014 fór
hann í tveggja ára leyfi til að
skrifa sögu Borgarness, sam-
hliða starfi á mbl.is, og var
kominn vel á veg með það verk
er hann féll frá.
Egill var á námsárum sínum
formaður nemendafélags FB,
formaður félags sagn-
fræðinema við HÍ, var í stjórn
Sagnfræðingafélags Íslands
um tíma og sat í stjórn Blaða-
mannafélags Íslands sem gjald-
keri. Hann var afkastamikill
blaðamaður og vel liðinn sam-
starfsmaður, jafnt á Morgun-
blaðinu sem í Borgarnesi þar
sem hann hafði vinnuaðstöðu í
Safnahúsinu við Bjarnarbraut.
Egill var alla tíð mjög fjölhæf-
ur, kom mörgu í verk og hafði
fjölbreytt áhugamál. Sveita- og
smíðastörfum hafði hann gam-
an af og á síðari árum fékk
hann áhuga á útivist og ferða-
lögum. Hann var mikill fjöl-
skyldumaður, stundaði kajak-
róður og hjólreiðar sér til
ánægju og var áhugamaður um
snóker. Hann fylgdist grannt
með fréttum og málefnum líð-
andi stundar og var vel að sér
um flest svið þjóðlífsins, svo
sem hæfði góðum blaðamanni
og sagnfræðingi.
Útför Egils fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, mánu-
daginn 9. febrúar, kl. 15.
ætt afkomenda Eg-
ils Pálssonar í
Borgarnesi og Jó-
hönnu Lind Páls-
son sem ættuð var
frá Svíney í Fær-
eyjum. Systkini
Egils eru Sigur-
björg, skólaliði,
búsett í Borgar-
nesi, f. 22. júlí
1961, sambýlis-
maður Eyjólfur
Magnús Aðalsteinsson; Guð-
mundur, verkstjóri í Ólafsvík,
f. 4. feb. 1964, maki Þuríður
Ragnarsdóttir; Hrafnhildur,
ljósmóðir á Akranesi, f. 9. maí
1972, maki Axel Eyfjörð Frið-
Egill Ólafsson
Dáinn. Horfinn. Harma-
fregn. Ungi Borgfirðingurinn
sem kom inn í líf mitt sem
stormsveipur fyrir um 25 ár-
um er farinn á braut.
Ferð sagnfræðinema á
Njáluslóðir. Rútunni seinkaði
enda formaður nemenda-
félagsins seinn fyrir. Er víst á
leiðinni úr Borgarfirðinum á
öðru hundraðinu. Vindur sér
inn í rútuna og sest í laust
sæti við hlið mér. Sagði
seinna að hann hefði ætlað
sér það sæti. Margt rætt og
það um fleira en Gunnar og
Njál. Gifting í Viðey á sögu-
slóðum Stefánunga, sólskin
og sæla.
Árin líða og börnin fæðast.
Egill alltaf umhyggjusamur
eiginmaður og faðir. Honum
fellur aldrei verk úr hendi,
hvort sem er við vinnuna, að
koma okkur upp húsnæði eða
sinna heimilisverkum. Lærði
ungur að vaska upp hjá Veigu
á Sámsstöðum og kann vel til
verka, hvort sem er innan
stokks eða utan. Hann er
áhugamaður um samtíma-
sögu og vinna sem blaðamað-
ur hentar honum vel að námi
loknu. Árin á Mogganum
urðu mörg og Egill naut
starfsins, hvort heldur var að
ræða við fólk eða að skrifa ít-
arlegar fréttaskýringar.
Hann hafði gaman af
vinnunni og það skilaði sér í
góðu verki. Átti auðvelt með
að greina aðalatriði og gat
sett flókna hluti á form sem
flestir skildu. Var stoltur af
greinaflokki sem vakti at-
hygli á ýmsum hliðum heim-
ilisofbeldis, ræddi við fólk um
allt land. Fólk treysti honum
fyrir erfiðum úrlausnarefn-
um.
Skrifaði ekki bara í Mogg-
ann heldur bar út blaðið um
skeið með dóttur okkar. Þau
feðginin skipulögð við blað-
burðinn, gengu rösklega til
verks á meðan móðirin horfði
á húsin, tveimur götum á eft-
ir. Morgunstundir í bakaríinu
í Árbæ, brauð í skiptum fyrir
Mogga, engir á ferli nema
fuglarnir. Heimur blaðber-
anna í morgunskímunni,
kyrrlátur og friðsæll. Litlar
stundir en ljúfar.
Síðar Egill að byggja hús í
Norðlingaholtinu, kappið
mikið og skriður á verkinu.
Hjólað í Hádegismóana á
morgnana og hlustað á fréttir
á leiðinni. Kajakróður á
Bugðu í sumarblænum til
dægrastyttingar. Hélt hverf-
inu hreinu er voraði. Helgar-
göngur í morgunsárið áður en
aðrir fóru á kreik, poki í far-
teskinu til að fjarlægja rusl
eftir veturinn. Alltaf að. Nýt-
inn og sparsamur, séreignar-
sparnaðurinn nýttur til kaupa
á íbúð með syninum. Feðg-
arnir stoltir saman, ötulir og
íbúðin tilbúin á mettíma. Eg-
ill engum líkur.
Beðinn um að skrifa sögu
Borgarness, spenntur fyrir
nýju verkefni. Getur stutt
foreldra sína og rifjað upp
kynni af æskuslóðum. Gott
samstarfsfólk, eins og á
Mogganum, og áhugavert
efni. Gangur á verkinu og Eg-
ill áhugasamur um að kynna
það með ýmsum hætti.
Ferðalög og göngur í farvatn-
inu og þau feðgin ná saman
góðri ferð um Indókína, rétt
eins og við mæðgin fórum til
Kína nokkrum árum áður.
Börnin í forgrunni og margar
góðar minningar tengdar
ferðalögum með þeim og góð-
um vinum, bæði hérlendis og
erlendis.
Það er sárt að vita að Borg-
firðingurinn í gula hjóla-
stakknum á ekki eftir að
stökkva úr vagninum í Ár-
túnsbrekkunni framar, eftir
góða vinnudaga í Borgarnesi.
Samræðurnar þagnaðar,
skarð fyrir skildi hjá ástvin-
um og félögum.
Haf þú þökk fyrir allt – þín
Unnur.
Á maður nú að reyna að
kreista fram einhver orð um ynd-
islegustu manneskju sem ég hef
nokkurn tímann kynnst? Ég
hefði svo sannarlega viljað bíða í
að minnsta kosti 30 ár í viðbót
með þessa grein.
Pabbi minn, Egill Ólafsson, er
og verður alltaf einn mesti húm-
oristinn sem ég á eftir að þekkja.
Hann var alltaf að grínast, eins
og sjá má á fésbókarsíðu hans.
Hinn 11. júlí 2014 skrifaði hann
við mynd af okkur saman eftir
brimbrettakennslu á eyjunni
Balí: „Urður fékk mikið hrós frá
sörf-kennaranum. Mér var hrós-
að fyrir að vera í ágætum bux-
um.“
Hann elskaði fjölskyldu sína
og vini svo sannarlega mikið.
Eftir að hann fékk það verkefni
að skrifa 150 ára sögu Borgar-
ness ferðaðist hann í hverri viku
upp í Borgarnes. Ég sagði alltaf
við hann þegar hann kom heim
að á meðan hann væri í burtu þá
nærri stoppaði heimilishaldið.
Matseldin sat á hakanum og
hvorug okkar mömmu setti í
uppþvottavélina. Það má segja
að pabbi minn hafi verið hin full-
komna húsmóðir.
Eitt af meginmarkmiðum
pabba var að henda aldrei nein-
um mat. Hann tók það ekki í mál
að sósum, sem höfðu verið lengi í
ísskápnum, væri fleygt í ruslið.
Hann kláraði alla afganga og
borðaði allt sem þurfti nema
kæfu. Hinn 15. janúar 2014 skrif-
aði hann færslu á Fésbók:
„Af einhverjum ástæðum hef-
ur verið keypt allt of mikið af
tómötum á mínu heimili fyrir jól-
in. Ég prufaði að borða tómata
með Ab-mjólk, en get ekki mælt
með því. Ég mun ekki gefast upp
og á morgun ætla ég að prufa að
borða tómata með skyri. Þessir
tómatar fara ekki í ruslið!“
Við feðginin ræddum allt milli
himins og jarðar. Ég hef fengið
fyrirlestra um lántökur, kon-
ungsfjölskyldu Breta, símalínur í
Borgarfirði og formann snóker-
sambandsins. Það var fátt sem
pabbi vissi ekki og hann tileink-
aði sér glaður nýjungar, ég fékk
hann meira að segja til að horfa á
heimildarþátt um Kardashian-
fjölskylduna. Eftir það gat hann
þulið upp ástarvandamál Kris
Jenner og tilkynnti mér það að
Khloé væri uppáhaldssystirin
hans úr þáttunum.
Pabbi minn var húsmóðir,
Kardashian-„aðdáandi“, grínisti,
góður blaðamaður, áhugamaður
um nýtni, en framar öllu besti
pabbi í heimi. Bestu minningar
mínar tengjast honum og ég á
eftir að sakna þessa besta vinar
míns mikið. Elska þig elsku
pabbi – þín
Urður.
…á snöggu augabragði
af skorið verður fljótt,
lit og blöð niður lagði,
líf mannlegt endar skjótt.
(H. Pétursson)
Það er sagt að lífsbókin sé
skrifuð við fæðingu, en nú er hún
á enda komin og stundaglasið út-
runnið. Það fór margt í gegn um
hugann þennan morgun þegar
við komum að honum látnum í
rúminu. Nú er hann farinn frá
okkur. Einn kaldan vetrardag
fæddist fallegur drengur, langur
og mjór, á degi íslenskrar tungu,
16. nóvember, hann lét hafa fyrir
sér fyrstu mánuðina. En það
kom fljótt í ljós að hann var mjög
hjálpsamur drengur, hjálpaði til
jafnt við útiverkin og inni, skúr-
aði oft gólfin fyrir mömmu sína.
Það var mikil gleði hjá honum
þegar við fluttum í sveitina en
hann var mikill dýravinur. Hann
ákvað snemma að fara í skóla og
mennta sig, hann vann sjálfur
fyrir náminu sínu. Engu að síður
var hann alltaf tilbúinn að hjálpa
við búskapinn sem var hans líf og
yndi. Hann var allstaðar vel lið-
inn í vinnu, hvort sem var við
blaðaskrif, smíðar eða annað sem
hann tók sér fyrir hendur á lífs-
leiðinni. Í sagnfræðinni kynntist
hann eiginkonu sinni, Unni
Björk Lárusdóttur og eignuðust
þau tvö börn, Ólaf Lárus og Urði.
Hann var ætíð stoltur af því sem
þau tóku sér fyrir hendur eins og
námsárangri, listum og vinnu.
Urður var mikil pabbastelpa, þau
voru heilluð af útivist og ferða-
lögum. Ferðin þeirra í sumar til
Asíu var mikið ævintýri sem
Urður á eftir að minnast alla tíð.
Fyrir rúmu ári tók hann að sér
að skrifa sögu Borgarness sem
hann sökkti sér í af miklum
áhuga. Honum þótti þetta verk-
efni skemmtilegt. Enn skemmti-
legra var það fyrir okkur að fá
hann til okkar þrjá daga í viku.
Hann las oft fyrir okkur á kvöld-
in og sagði okkur frá í hverju
hann var að grúska þann daginn.
Hann ræddi sögu Borganess
mikið við pabba sinn og bar undir
hann nöfn og staði í nesinu, þetta
voru ógleymanlegar stundir og
skemmtilegt fyrir okkur. Þessi
tími var okkur svo dýrmætur og
fer í sjóð minninga. Egill átti gott
með að hrífa fólk með sér, hann
talaði við marga Borgnesinga við
vinnslu bókarinnar, hann minnt-
ist oft á hvað allir tækju vel á
móti sér og vildu hjálpa til. Hann
var mjög vandvirkur og heiðar-
legur í skrifum sínum. Hann tal-
aði aldrei niður til neins og aldrei
miklaðist hann af skrifum sínum.
Við kveðjumst í bili en hittumst
svo síðar. Á meðan yljum við
okkur við allar minningarnar.
Mjög erumk tregt
tungu að hræra
eða loftvægi
ljóðpundara;
era nú vænlegt
um Viðurs þýfi
né hógdrægt
úr hugar fylgsni
(Egill Skallagrímsson)
Nú skiljum við þann mikla
harm sem Egill Skallagrímsson
bar í brjósti eftir lát sona sinna.
Elsku Egill okkar, við elskum
þig öll.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Mamma og pabbi.
Til bróður míns.
„Á ég ekki bara að koma og
sækja þig á völlinn, þú getur svo
bara gist hjá okkur,“ hvað ætli
þú hafir sagt þetta oft við mig?
Það var sama á hvaða tíma sólar-
hringsins var, þú varst aldrei of
upptekinn.
Það eru 15 ár milli okkar svo
þú varst orðinn fullorðinn þegar
ég fer að muna eftir mér. Mér
fannst þú alltaf vera að gera svo
merkilega og spennandi hluti.
Það var alltaf svo gaman þegar
þú komst heim og þú hjálpaðir
mér oft með heimalærdóminn.
Ég kom stundum til þín til
Reykjavíkur þegar þú varst í há-
skólanum, einu sinni varstu
nýbúinn að kaupa þér tölvu og
varst að skrifa BA-ritgerðina
þína. Þú varst með packman-
tölvuleik og skrifaðir niður ná-
kvæmar leiðbeiningar um hvern-
ig ég gæti farið í leikinn. Setja
inn diskettu A, ýta á b:dir, taka
diskettu A úr og setja inn disk-
ettu B ýta á c: og svo framvegis.
Þetta var svo spennandi og í
fyrsta skipti á ævinni sem ég fór í
tölvuleik. Þegar ég var í tíunda
bekk bauðstu mér að koma á
Morgunblaðið í starfskynningu í
einn dag, mér fannst ég vera
heppnust í heimi. Það var svo
áhugavert að spjalla við þig um
það sem þú varst að skrifa um,
hvort sem það var landsmálapóli-
tíkin, erlendar fréttir, landbún-
aðarmál eða annars konar við-
fangsefni eins og
náttúruhamfarir og heimilisof-
beldi. Þú hafðir lag á að útskýra
allt. Egill, þú varst mér svo mikil
fyrirmynd og formaðir svo marg-
ar ákvarðanir sem ég hef tekið í
mínu lífi. Það var svo gott að
ræða hlutina við þig og þú varst
rödd skynseminnar og ég vissi
alltaf að það sem þú lagðir til var
það rétta í stöðunni. Ég óskaði
þess alltaf að þú værir stoltur af
mér. Egill, þú varst svo lítillátur,
hjálpsamur og áhugasamur um
fólk, sama hvaðan það kom. Þú
varst ómetanlegur á erfiðum
stundum í fjölskyldunni og stóðst
HINSTA KVEÐJA
Egill Ólafsson var af-
bragðsstarfsmaður.
Hann var vel heima,
fljótur að skilja og fjalla
um flókin mál á vandað-
an og greinargóðan hátt.
Egill vann störf sín af yf-
irvegun, sanngirni og
réttsýni og hafði fast í
heiðri aðalsmerki
reyndra og góðra blaða-
manna. Fyrir fjölskyldu,
vini og samstarfmenn er
mikill missir að góðum
dreng en fráfall hans
skilur líka eftir skarð í
íslenskri fjölmiðlun.
Í Guðs friði.
Óskar Magnússon.
Morgunblaðið/Golli
Egill ræðir við Daníel Jónsson, bónda á Ingunnarstöðum í
Reykjasveit, í fjósi hans. Agli var mikið í mun að lands-
byggðin fengi að njóta sín í Morgunblaðinu.
Á heimavelli í sveitinni
Morgunblaðið/Kristinn
Oft situr blaðamaðurinn og skrifar löngu eftir að allir aðrir
eru farnir heim. Hér grúfir Egill sig yfir tölvuna í auðum sal
Safnahússins og leggur lokahönd á fréttaskrif frá Landsdómi.
Í Landsdómi