Morgunblaðið - 09.02.2015, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 9. FEBRÚAR 2015
✝ Helgi ÓlafurÞórarinsson
fæddist í Reykjavík
9. febrúar 1939.
Hann lést á heimili
sínu í Kongsvinger í
Noregi 18. desem-
ber 2014.
Faðir hans var
Þórarinn Brandur, f.
í Reykjavík 10.8.
1908, d. 8.12. 1999,
sonur dr. Helga
Pjeturss, f. 31.3. 1872, d. 28.1.
1949, og Kristínar Brandsdóttur,
f. 2.4. 1887, d. 17.4. 1959. Móðir
Helga var Auður Svava, f. í
Reykjavík 24.9. 1914, d. 16.1.
1993, dóttir Ólafs Ísleifssonar, f.
22.9. 1881, d. 22.5. 1924, og Stef-
aníu Pálsdóttur, f. 1.6. 1886, d.
23.4. 1953.
Bræður Helga eru Þórarinn
Brandur, f. 30.10. 1943, og Stefán
Páll, f. 10.9. 1952.
Hinn 16.6. 1962 kvæntist Helgi
Hrafnhildi Hreiðarsdóttur, f. 23.4.
1938. Foreldrar hennar voru
Hreiðar Eiríksson, f. 7.4. 1913, d.
25.11. 1995, og Friðbjörg Davíðs-
1982, maki Telma Sveinbjarn-
ardóttir, f. 1985, dætur Helena, f.
2008, Heiða Kristín, f. 2012, b)
Þorri Pétur, f. 7.12. 1991, maki
Guðrún Ósk Guðlaugsdóttir, f.
1991, dóttir Kolbrún Ýr, f. 2014, c)
Bengta Katrín, f. 29.10. 1995.
Hinn 29.12. 1978 kvæntist
Helgi Sigríði Rósu Gunn-
arsdóttur, f. 4.11. 1953, d. 5.7.
2000. Foreldrar hennar voru
Gunnar Auðunsson, f. 8.6. 1921, d.
2.3. 2012, og Gróa Eyjólfsdóttir, f.
18.10. 1922, d. 8.4. 2014. Helgi og
Sigríður Rósa eignuðust tvö börn,
þau eru: 1) Helga Björk, f. 17.6.
1978, maður hennar er Martin
Hammer, f. 28.6. 1980, synir
þeirra a) Daniel Gunnar, f. 6.5.
2010, Sebastian Thor, f. 30.8.
2011. 2) Gunnar Þór, f. 17.2. 1981,
unnusta hans er Jenny Marie Ell-
ingsæter, f. 1982.
Helgi Ólafur ólst upp í Reykja-
vík. Hann stundaði nám við
Menntaskólann í Reykjavík og
lauk þaðan stúdentsprófi 1958.
Helgi lauk læknaprófi frá HÍ 1965
og sérfræðinámi í röntgen-
lækningum frá Háskólanum í
Uppsala 1972. Helgi starfaði sem
röntgenlæknir á Íslandi, Svíþjóð
og Noregi. Lengst af í Noregi.
Minningarathöfn um Helga
Ólafs fer fram frá Árbæjarkirkju í
dag, 9. febrúar 2015, og hefst at-
höfnin kl. 13.
dóttir, f. 31.10. 1913,
d. 4.4. 1993.
Helgi og Hrafn-
hildur eignuðust tvö
börn, þau eru: 1)
Pétur Haukur, f.
23.8. 1957, kona
hans er Magdalena
Lára Gestsdóttir, f.
7.10. 1957. Dætur
þeirra eru a) Hrafn-
hildur Ylfa, f. 26.11.
1975. Maki Marc
Soussa, f. 1975, börn Daníel
Andri, f. 1993, Lísa Gabríella, f.
1999, Ísar Adiel, f. 2002, Alexand-
er Pétur, f. 2010, b) Anna Sigríð-
ur, f. 17.5. 1979, maki Hjalti Þór
Halldórsson, f. 1976, synir Ísak
Dóri, f. 2010, Emil Nói, f. 2013, c)
Þóra Bríet, f. 13.7. 1981, maki Ari
Pálmar Arnalds, f. 1980, synir
Benedikt Frank, f. 2001, Einar
Pétur, f. 2011, d) Katrín Birna, f.
31.8. 1988, maki Sindri Snær S.
Leifsson, f. 1988, e) Heiðdís Arna,
f. 8.3. 1993. 2) Helena, f. 24.10.
1964, maður hennar er Þorlákur
Ingjaldsson, f. 22.9. 1964. Börn
þeirra eru a) Helgi Hrafn, f. 24.11.
Faðir okkar var fróður og vel
lesinn. Hafði mikla þekkingu á
sögu og skipti nánast engu máli
hvar drepið var niður fæti. Hann
var ræktarsamur, mundi eftir af-
mælisdögum allra í fjölskyldunni
og sendi alltaf bréf með kveðju og
smáglaðningi rétt fyrir afmælisdag
til allra barna, barnabarna og
barnabarnabarna. Hann hafði á
yngri árum mikinn áhuga á veiðum
og byssum og tók mig stundum
með í veiðitúra þegar ég var lítill
(Pétur). Útilegurnar eru einnig
minnisstæðar. Við áttum tjald með
uppblásnum súlum sem minnti á
gorkúlu og ég man að ég varð
fjólublá í framan þegar ég var inni í
því (Helena).
Við áttum góð ár úti í Svíþjóð en
þangað fluttum við þegar pabbi fór
í sérnám. Þar bjuggum við í þrjú
ár. Skömmu efir að við komum
heim misstum við pabba frá okkur
til Noregs þar sem hann stofnaði
nýja fjölskyldu. Það átti ekki við
hann að búa á eyju. Hann vildi geta
sest upp í bílinn sinn og ekið til ann-
arra landa. Það voru erfiðir tímar
en sambandið var alltaf gott. Pabbi
gerði það sem hann ætlaði sér en
um leið vildi hann ekki særa neinn
og hann hélt alltaf góðu sambandi
við mömmu enda voru þau búnir að
vera vinir frá því á unglingsárunum
í MR. Lífið var gott úti í Noregi.
Pabbi var mikill áhugamaður um
garðrækt og einnig lét hann til sín
taka í bæjarpólitíkinni og var í bæj-
arstjórn um tíma í Kongsvinger.
Það kom okkur á óvart þegar við
fréttum að pabbi væri kominn í
kór. Við höfðum ekki hugmynd um
að hann gæti sungið.
Pabbi hafði yndi af því fylgjast
með sístækkandi afkomendahópi
sínum. Hann nýtti sér tæknina
þegar börnin voru fjarri eins og
þegar hann horfði á litlu afastrák-
ana sína borða morgunmatinn sinn
úti í Dubai. Pabbi reyndist okkur
vel. Við gátum leitað til hans til að
fá góð ráð hvort sem það var
heilsutengt eða af öðrum toga og
alltaf var hann tilbúinn að hjálpa og
aðstoða eftir bestu getu. Hann gaf
sér tíma með litlu börnunum sem
hændust að honum.
Pabbi hafði mikinn áhuga á for-
tíðinni. Hann tók saman hluta af
ættarsögunni og gaf sjálfur út á
bók sem hann dreifði á meðal ætt-
ingja og vina. Hann vildi fræðast og
fræða aðra um fortíðina. Oft ræddi
hann um mikilvægi þess að fá upp-
lýsingar um fortíðina hjá hinum
eldri áður en það væri um seinan
og hann sagðist stundum hafa séð
eftir því að hafa ekki spurt réttu
spurninganna áður en það varð of
seint. Hann vakti áhuga okkar á
hinu liðna og mikilvægi þess að
skrá niður söguna, þó ekki væri
nema fyrir nánustu afkomendur að
lesa eða eins og hann segir sjálfur í
formála bókarinnar: „Þau hafa
flest ekki mikinn áhuga á þessu
núna, en það kemur seinna er ég er
dauður.“
Það var mikið gleðiefni fyrir
okkur systkinin þegar pabbi og
mamma fóru að ferðast saman eftir
margra ára viðskilnað. Vináttu-
böndin voru sterk og þó að þau
byggju hvort í sínu landinu héldu
þau góðu sambandi hvort við annað
allt til hins síðasta.
Þó að fjarlægðin í kílómetrum
væri mikil þá varstu alltaf nálægt
okkur. Elsku hjartans pabbi okkar,
við eigum eftir að sakna þín meir
en orð fá lýst.
Pétur, Helena, Helga
og Gunnar.
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson)
Takk fyrir allt spjallið og góðu
tímana. Það var hægt að tala við
þig um allt milli himins og jarðar og
fá góð ráð. Ekki var til sú spurning
sem þú gast ekki svarað. Hvíldu í
friði, elsku afi minn.
Þorri Pétur Þorláksson.
Í dag kveðjum við og syrgjum
afa okkar sem var okkur svo kær.
Afi bjó alla okkar ævi í Noregi en
það hindraði þó ekki tengsl okkar
við hann enda heimsótti hann okk-
ur oft til Íslands. Afi gaf sér alltaf
góðan tíma með okkur þegar hann
var hér og sinnti einnig barna-
barnabörnum vel. Þegar við heim-
sóttum hann til Noregs gaf hann
sér líka tíma með okkur og var
yndislegur gestgjafi. Þrátt fyrir
fjarlægðina fylgdist afi alltaf með
okkur og því sem gerðist í okkar
lífi. Hann gleymdi aldrei afmælum
og alltaf beið manns afmæliskort á
sjálfan daginn.
Afi var einstaklega geðgóður og
fékk alla til að brosa. Við gátum
alltaf leitað til hans ef eitthvað bját-
aði á, til að mynda reyndist afi, Ylfu
sérstaklega vel í gegnum veikindi
og fráfall æskuvinkonu hennar.
Hann sýndi okkur ávallt stuðning
og hvatningu í öllu sem við tókum
okkur fyrir hendur. Hann lagði sig
fram við að setja sig inn í okkar
nám og áhugamál, þrátt fyrir fjöl-
breytileika þess. Hann var oftar en
ekki með svör og ráðleggingar á
reiðum höndum.
Bókin sem afi skrifaði um fjöl-
skylduna sína og uppvaxtarár á
Smiðjustíg 5b er ómetanleg, enda
hefðu þessar sögur annars glatast,
við systurnar eru ótrúlega þakklát-
ar fyrir þessa bók.
Þín er sárt saknað, elsku afi okk-
ar.
Þín hjörtu,
Ylfa, Anna, Þóra og
Katrín Pétursdætur
Elsku afi minn.
Ég trúi ekki að þú sért farinn frá
okkur. Við hittumst ekki oft því þú
bjóst í Noregi og þess vegna finnst
mér kannski eins og þú sért ekkert
farinn frá okkur. Mér finnst eins og
þú sért heima í húsinu þínu í Nor-
egi, sitjir í stólnum þínum og sért
að lesa góða bók. Ég hef eiginlega
ekki enn áttað mig á því að ég mun
aldrei aftur sjá þig, aldrei aftur
spjalla við þig og aldrei aftur heyra
þig kalla mig hjartað þitt eins og þú
gerðir alltaf. Mér þótti svo gríðar-
lega vænt um það.
Mín stærsta eftirsjá er að hafa
aldrei komið og heimsótt þig. Mér
fannst ég bara hafa nægan tíma, ég
bjóst aldrei við því að þú yrðir tek-
inn frá okkur svona snemma. Þú
varst á besta aldri og ég var viss
um að við myndum eiga meiri tíma
saman. Ég reyndi þó að koma til
þín en fluginu var aflýst tvo föstu-
daga í röð og þá ákvað pabbi að við
skyldum fara bara seinna sem
gerðist þó aldrei. Hann var svo viss
um að ég myndi ekkert hafa gaman
af því að vera hjá þér en ég var viss
um að ég myndi njóta þess vel. Það
var alltaf svo gaman að spjalla við
þig, við gátum talað um allt á milli
himins og jarðar. Þú varst alltaf
svo áhugasamur um allt sem ég
hafði að segja. Þess mun ég sakna.
Elsku afi minn, það er ekki hægt
að hugsa sér betri afa en þig. Þú
varst alltaf svo hlýr og góður. Alltaf
í góðu skapi og alltaf brosandi. Ég
sakna þín ótrúlega mikið en ég veit
að þú ert kominn á betri stað.
Hvíldu í friði, elsku hjartað mitt.
Þitt barnabarn,
Heiðdís.
Ein af fyrstu bernskuminning-
um mínum um Helga bróður teng-
ist biluðum ljósarofa. Ég hafði
dvalið um helgi með foreldrum
okkar að Arnarfelli í Þingvallasveit
hjá vinafólki okkar. Brandur bróðir
var í sveitinni og Helgi einn heima.
Þegar heim var komið loguðu ljósin
í stofunni um miðjan dag sem ekki
þótti gott. En það sem verra var,
ljósin slokknuðu ekki hvernig sem
rofanum var snúið. Út af þessu
spunnust orðaskipti milli Helga og
foreldra minna sem festu þetta at-
vik mér í minni. Jú, hann hafði boð-
ið nokkrum vinum í partí og ljós-
arofinn hafði bilað. Meira var það
ekki. Helgi var augasteinn foreldra
okkar, orðinn ungur maður á leið
út í lífið. Á milli okkar var tæplega
fjórtán ára aldursmunur. Hann var
bráðþroska, stökk yfir bekk í skóla
og eignaðist sitt fyrsta barn fyrir
tvítugt og hóf ungur að búa. Helgi
stundaði nám í læknisfræði í Upp-
sala í Svíþjóð þar sem hann bjó um
árabil ásamt Hrafnhildi, fyrri konu
sinni, og börnunum, Pétri og Hel-
enu. Að loknu námi kom hann heim
að nýju en flutti nokkru síðar til
Kongsvinger í Noregi þar sem
hann bjó með seinni konu sinni,
Siggu Rósu, og þeirra börnum,
Helgu Björk og Gunnari Þór. Sam-
skipti okkar Helga einkenndust af
þessum aðstæðum og voru því
minni en ella. Eftir sem áður
standa eftir góðar minningar frá
heimsóknum til Kongsvinger, eink-
um skíðaferð til Sälen í Svíþjóð.
Þessar ferðir hjálpuðu börnum
okkar að tengjast góðum vináttu-
böndum sem mér þykir afar vænt
um. Á stundum sem þessari áttum
við okkur á því hve hratt tíminn líð-
ur. Lífið hnígur fram sem óstöðv-
andi og óútreiknanlegt stórfljót.
Við fljótum svo með á vit sífellt
nýrra áskorana. Helgi var vel af
Guði gerður til að takast á við lífið.
Hann var hávaxinn, myndarlegur
og gæddur góðum gáfum. Náms-
maður góður og drenglyndur.
Hann var bókhneigður eins og afar
okkar sem hann hét eftir, þeir
Helgi Pjeturss, jarðfræðingur, og
Ólafur Ísleifsson, skipstjóri. Bók-
lestur var hans frístundaiðja og var
hann fróður um söguleg efni og
landafræði. Sögumaður var hann
góður og oft stutt í kímnina. Hann
var ófeiminn við áskoranir lífsins.
Varð ungur faðir og langafi fyrir
sextugt. Afkomendur hans eru nú
komnir á þriðja tuginn. Hann undi
hag sínum vel í Noregi þar sem
hann starfaði lengst af sem yfir-
læknir á sjúkrahúsinu í Kongsvin-
ger, bænum sem hann líkti oft við
Selfoss. Áin Glomma rennur í
gegnum Kongsvinger. Í sveitunum
í kring er öflugur landbúnaður og
stutt er til höfuðstaðarins. Heið-
arnar í kring eru skógi vaxnar og
umhverfið allt ægifagurt. Helgi átti
marga góða vini í Kongsvinger og
söng um árabil í blönduðum kór.
Fjölmenni var við útför Helga í
Kongsvinger 30. desember síðast
liðinn.
Á kveðjustund koma í hugann
ljóðlínur úr sálmi eftir franska
biskupinn Fortunatus í þýðingu
Stefáns frá Hvítadal:
Nú ljómar merki, lífsins kross,
er leyndardóminn birtir oss:
Að þar, sem lífið lífi hvarf,
við lífið tökum sjálft í arf.
Ég bið algóðan Guð að blessa
Helga, lýsa honum af sínu eilífa
ljósi og styrkja afkomendur hans í
sorginni.
Stefán Þórarinsson.
Genginn er mætur maður og
góður vinur okkar hjóna. Fjöl-
skylda og vinir hafa misst mikið.
Helgi Ó. Þórarinsson var einkar
fróður maður og vel lesinn. Hann
átti gott bókaherbergi, þar voru
tveir góðir stólar, borð og bækur á
alla vegu. Við stólinn hans var alltaf
stafli af bókum. Í mörg ár keypti
Helgi bækur frá bókaklúbbi í Eng-
landi og fékk bókasendingu á
tveggja mánaða fresti. Þegar allt
var orðið fullt fór hann með bækur
og gaf bókasafninu í Kongsvinger.
Mestan áhuga hafði hann á sögu í
víðum skilningi. Eftir að Helgi
hætti að vinna, 65 ára, gafst tími til
að sinna hugðarefnum. Hann sat
þá töluvert við skriftir, gaf út bók
2007 um uppvaxtarár sín og um
nánustu fjölskyldu. Bókin er vel
skrifuð, léttur og skýr texti og
undrum sætir hve vel hann man
liðinn tíma og fólk í kringum sig.
Helgi sagði oft að hann ætti
næga peninga en vantaði tíma,
meðal annars til að koma öllu á
blað, sem hann hafði áformað. Eftir
hann liggja eflaust ýmsir textar og
frásagnir. Hann ferðaðist víða síð-
ustu árin og allar utanlandsferðir
undirbjó hann vel og vissi oft miklu
meira en leiðsögumennirnir.
Helgi var félagslyndur og átti
marga vini og kunningja í Kongs-
vinger. Söng í karlakórnum og síð-
ast í kór eldri borgara. Hann sat
eitt kjörtímabil í bæjarstjórn í
Kongsvinger fyrir Höyre flokkinn.
Ég kynntist Helga fyrst á
Borgarspítalanum og enn betur í
Noregi eftir að við fluttum þangað
1976. Í Kongsvinger hóf hann bú-
skap með seinni konu sinni, Sigríði
Rósu Gunnarsdóttur, en hún lést af
völdum krabbameins árið 2000.
Talsverður samgangur var milli
fjölskyldna okkar fram til 1983, en
þá fluttum við heim til Íslands.
Meðal annars dvöldum við hjá
þeim tvenn áramót og var glatt á
hjalla. Synir okkar geta ekki
gleymt öllum ísnum sem þeir fengu
enda sá Helgi um að troðfylla risa-
skál með ís í lítratali, svo allir
fengju nóg.
Eftir heimflutning heimsótti ég
þau árlega, einnig komu þau Sigga
og Helgi í heimsóknir til Íslands og
síðustu árin kom Helgi árlega og
jafnvel oft á ári til að heimsækja
fjölskylduna og leit þá yfirleitt allt-
af inn hjá okkur. Síðast hittum við
hann í september og okkur barst
kort frá honum um jólin eftir lát
hans.
Helgi var ljúfur og heilsteyptur
einstaklingur. Hann var glaðlynd-
ur og einstaklega góður sögumað-
ur. Það var gaman að sitja tímun-
um saman í bókaherberginu og
spjalla. Við kveðjum góðan vin með
söknuði og sendum samúðarkveðj-
ur til barna, tengdabarna og af-
komenda.
Ólafur Eyjólfsson,
Anna Margrét Eiríksdóttir.
Helgi Ólafur
Þórarinsson
Samúðarskreytingar •Útfaraskreytingar
Blómasmiðjan Grímsbæ | S. 588 1230
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
ALDA INGIMARSDÓTTIR,
Stórholti 3,
Akureyri,
lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri
miðvikudaginn 4. febrúar.
Útförin fer fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
.
Jón Sigþór Sigurðsson, Tamara Maríudóttir,
Sigurður Haukur Sigurðsson, Vaiva Straukaité,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
Yndisleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐMUNDA DANÍELA
VETURLIÐADÓTTIR,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði þriðudaginn
3. febrúar.
Útförin fer fram frá Garðakirkju miðvikudaginn 11. febrúar kl. 15.
.
Þórður Kristjánsson, Ásta Einarsdóttir,
Veturliði Rúnar Kristjánsson, Ragnheiður Haraldsdóttir,
Gunnar W. Kristjánsson, Mizuho Watanabe,
Guðrún H. Kristjánsdóttir, Arnar Þorsteinsson,
Ingibjörg Kristjánsdóttir, Ólafur Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Okkar ástkæra,
VALBORG HELGADÓTTIR
kennari,
Háaleitisbraut 45,
sem lést mánudaginn 26. janúar, verður
jarðsungin frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 11. febrúar klukkan 13.00.
.
Kolbrún Helga Hauksdóttir,
Haukur Gylfason, Margrét M. Olsen,
Þórir Finnur Helgason, Vigdís Björnsdóttir,
Guðrún Benedikta Helgadóttir.
Faðir okkar og stjúpfaðir,
ÞORGEIR INGVASON,
Asparfelli 4, Reykjavík,
lést á Landspítalanum föstudaginn 6.
febrúar.
.
Sigrún Linda Þorgeirsdóttir,
Þórir Þorgeirsson,
Þorgeir Pétursson,
Sturla Pétursson,
Áki Pétursson
og fjölskyldur.