Morgunblaðið - 12.02.2015, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. FEBRÚAR 2015
✝ Júlíus fæddistað Sjöunda-
stöðum í Flókadal
24. janúar 1924.
Hann lést á dval-
arheimilinu Hlíð á
Akureyri 3. febr-
úar 2015.
Foreldrar Júl-
íusar voru Gunn-
laugur Sigfússon, f.
25. febrúar 1889, d.
13. október 1931,
og Sólveig Jóakimsdóttir, f. 24.
september 1888, d. 31. ágúst
1956. Systkini Júlíusar eru Sig-
fús, f. 9. nóvember 1922, d. 13.
desember 1942, og Aðalbjörg, f.
12. marz 1925. Aðalbjörg á þrjár
dætur og fjögur barnabörn.
Júlíus giftist Guðfinnu Hólm-
fríði Steinsdóttur, f. 6. janúar
1928, d. 26. september 2013 hinn
13. febrúar 1954. Foreldrar
Guðfinnu voru Steinn Árni Ás-
grímsson og Anna Sigurð-
ardóttir, sem bjuggu lengst af á
Auðnum í Ólafsfirði. Júlíus og
Guðfinna hófu búskap á Siglu-
firði árið 1951 og bjuggu þar
allt til ársins 2002 en það ár
fluttu þau til Akureyrar. Börn
barnabörn Gunnlaugs eru fjög-
ur. 6) Sverrir, f. 9. apríl 1965,
eiginkona hans er Svala Guð-
björg Lúðvíksdóttir, sonur
þeirra er Lúðvík Freyr, barna-
börn Sverris eru tvö. 7) Brynja,
f. 19. janúar 1967, d. 12. desem-
ber 2009, eiginmaður hennar
var Þröstur Ólafsson. Brynja
átti tvær dætur frá fyrra sam-
bandi en þær eru Lára og Sól-
veig Anna. Barn Brynju og
Þrastar er Þorfinna Ellen,
barnabörn Brynju eru fimm.
Júlíus starfaði við hin ýmsu
störf í gegnum árin. Aðeins 13
ára gamall hóf hann störf hjá
Hertevigsbakaríi og hélt þeirri
vinnu næstu árin, fyrst sem
sendill og síðar sem bakari.
Hann stundaði einnig sjó-
mennsku, bæði hjá öðrum og
einnig á bát sínum Brynjari SI.
Þá vann hann við smíðar hjá
Siglufjarðarbæ, vann hjá Síld-
arverksmiðju ríkisins og síðar
Sigló-Síld. Með fullum vinnu-
degi rak hann hænsnabú til
margra ára á Háveginum á
Siglufirði. Það má því segja að
Júlíus hafi gengið í þau störf
sem þurfti að vinna og aldrei
sagt nei við nokkurn mann, ef
óskað var eftir vinnuframlagi
hans.
Útför Júlíusar fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 12. febr-
úar 2015, og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Guðfinnu og Júl-
íusar eru: 1) Sól-
veig, f. 17. sept-
ember 1951,
eiginmaður hennar
er Björn Óskar
Björgvinsson. Sól-
veig á þrjú börn af
fyrra hjónabandi,
þau eru Júlíus Geir,
Jóhanna Hjördís og
Brynjar. Börn
hennar og Björns
eru Íris Ösp og Guðfinna Hlín,
barnabörn Sólveigar eru 15. 2)
Ásgrímur Gunnar, f. 16. maí
1953, eiginkona hans er Sigþóra
Gústafsdóttir, börn þeirra eru
Una, Hjalti og Gunnar Þór,
barnabörn Gunnars eru fimm. 3)
Brynjar, f. 15. ágúst 1955, d. 9.
ágúst 1965. 4) Anna, f. 10. nóv-
ember 1959, eiginmaður hennar
er Heiðar Elíasson, börn þeirra
eru Freydís, Eva Björk og Heið-
ar Smári, barnabörn Önnu eru
fimm. 5) Gunnlaugur, f. 11. febr-
úar 1962, eiginkona hans er Jón-
ína Salóme Jónsdóttir. Fyrir átti
Gunnlaugur dótturina Eydísi
Hrönn. Börn Gunnlaugs og Jón-
ínu eru Davíð, Björk og Andri,
Hinn 24. janúar sl. hélt
tengdafaðir minn, Júlíus Gunn-
laugsson, upp á 91 árs afmæli
sitt á Dvalarheimilinu Hlíð á
Akureyri. Þá um kvöldið sótt-
um við hann á þorrablót, sem
haldið var með börnum hans og
tengdabörnum. Tíu dögum síð-
ar var hann allur. Það eru for-
réttindi að kynnast mönnum
eins og Júlíusi. Hann fæddist í
sveitinni, en fluttist ungur til
Siglufjarðar með móður sinni
og varð að vinna fyrir sér og á
tíma fyrir þeim báðum. Þannig
mótaðist líf hans og störf. Hann
var alltaf að, lét sér aldrei verk
úr hendi falla og bjó í haginn
fyrir sig og sína. Það eru um
þessar mundir 40 ár síðan
fundum okkar bar fyrst saman,
en það var þegar ég kom fyrst
til Siglufjarðar snemma á árinu
1975. Síðan þá höfum verið góð-
ir vinir, sem aldrei hefur borið
skugga á. Mér eru minnis-
stæðar ferðir okkar hjóna til
útlanda með þeim Júlíusi og
Guðfinnu, svo og ferðir innan-
lands bæði með hjólhýsi í eft-
irdragi svo og dvöl í orlofs-
húsum. Allar þessar ferðir voru
jafn ánægjulegar og gefandi.
Nú þegar leiðir skilur er ég
fyrst og fremst þakklátur fyrir
alla vináttuna og aðstoðina,
sem þau Júlíus og Guðfinna
hafa veitt okkur fjölskyldunni,
m.a. dvöldu börn okkar Sólveig-
ar flest hjá þeim sumarlangt,
þegar þau voru yngri.
Þótt bæði sjón og heyrn
væru farin að gefa sig hjá Júl-
íusi fylgdist hann með því sem
var að gerast í þjóðfélaginu
hverju sinni. Hugsunin var
skýr allt fram á síðasta dag, en
líkamanum þrotinn kraftur.
Ég þakka samfylgdina og
votta afkomendum Júlíusar
samúð.
Björn Ó. Björgvinsson.
Komið er að kveðjustund.
Hann Júlíus tengdapabbi var
traustur og góður maður. Hann
var líka mjög vinnusamur og
var alltaf að. Alveg frá því að
ég kom fyrst í heimsókn á Há-
veginn og bjó svo hjá tengda-
foreldrum mínum heilan vetur
tók ég eftir því að hann var
alltaf að gera eitthvað. Sumt
fannst mér bara venjulegt eins
og það að dytta að húsinu og
laga bílana en annað var mér
mjög framandi. Eins og t.d. að
hann væri að baka. Hann var
duglegur við það og það
skrýtnasta var þegar hann fór
á fætur kl. 2 að nóttu til að
baka bollur. Bollur sem voru
bestu bollur í heimi. Og hann
bakaði það mikið að það voru til
bollur í frysti frá bolludegi og
langt fram eftir ári. Það var
gott að geta sótt bollupakka og
sett á eins og 10 bollur þegar
gesti bar að. Þetta vandist auð-
vitað og það varð bara venju-
legt að hann væri líka duglegur
að baka eins og allt hitt. Júlíusi
var alltaf mjög umhugað um
allt viðhald og smíði og venju-
lega var hann fyrstur til þegar
eitthvað þurfti að laga eða
smíða nýtt. Þegar við eignuð-
umst okkar fyrsta bílskúr
mætti hann með skápa sem enn
eru í notkun. Eins smíðaði hann
útihurðir og stiga fyrir okkur
þegar þess þurfti. Alltaf þegar
hann kom í heimsókn var hans
fyrsta verk að ganga hringinn í
kringum húsið til að kanna
ástandið og athuga hvernig við-
haldið væri. Síðasta sumar þeg-
ar hann kom suður lét hann það
ekki vanta, gekk hringinn og
þegar hann kom inn tók hann
strax eftir því að parketið væri
komið með nýjan lit, þrátt fyrir
að hann hefði ekki komið í 5 ár.
Svona var hans auga glöggt.
Hann var líka mjög duglegur
að fylgjast með öllu og öllum í
kringum sig. Vissi alltaf hvað
gekk á í þjóðfélaginu og hafði
ákveðnar skoðanir á öllu. Hann
hafði líka tileinkað sér ákveðin
grunngildi sem hann hélt allt
sitt líf. Hann kom alltaf vel
fram við alla, tók öllum eins og
þeir voru og hvað varðar það
veraldlega þá sagði hann alltaf
„maður eyðir ekki meiru en
maður aflar“. Það er svo margt
sem við getum lært af þessari
kynslóð sem nú kveður okkur.
Hann fylgdist af áhuga með
barnabörnunum sínum og
fannst mjög gaman að fylgjast
með því sem þau tóku sér fyrir
hendur. Vissi alltaf hvað hver
var að gera og fylgdist af áhuga
með námi og starfi þeirra allra.
Hann lét sig ekki muna um að
fara í hesthúsið í heimsókninni
síðasta sumar til að kíkja á nýj-
asta áhugamál yngsta barna-
barnsins.
Það er með mikilli þökk og
virðingu sem ég kveð tengda-
föður minn í dag og þakka hon-
um samfylgdina og leiðbeining-
arnar gegnum árin.
Fjölskyldunni allri sendi ég
innilegar samúðarkveðjur.
Minning Júlíusar mun lifa í
öllum hans afkomendum. Bless-
uð sé minning hans Júlíusar
tengdapabba.
Jónína Salóme.
Nú er komið að leiðarlokum
hjá afa mínum. Orð fá því varla
lýst hversu mikið mér þótti
vænt um Júlla afa og hversu
mikil áhrif hann og hans líf hef-
ur haft á mig. Eftir sitja marg-
ar minningar og þakklæti. Er
ég viss um að hann er nú kom-
inn í fang ömmu og fagna þau
saman 61. brúðkaupsafmælinu
sínu á morgun með börnunum
tveimur sem þau misstu, Brynj-
ari og Brynju.
Afi var duglegur maður,
hann var alla mína tíð hálf-
sjónlaus og heyrði illa en lét
það aldrei aftra sér frá neinu.
Hann vann ætíð mikið og þegar
aldurinn fór að segja til sín og
hann neyddist til að hætta á
vinnumarkaðnum, tók hann sig
til og byggði torfbæ í garðinum
á Háveginum. Þetta er bara lít-
ið dæmi um handlagni hans og
þrautseigju.
Afi var einstaklega barngóð-
ur maður. Honum þótti vænt
um öll börnin sín, barnabörn og
barnabarnabörn og talaði
hreykinn um okkur öll. Hann
var alltaf tilbúinn að aðstoða og
gerði það með bros á vör. Fyrir
tæpum 10 árum fæddist mér
drengur og fékk hann nafnið
hans afa, Júlíus. Afi var mjög
stoltur af nafnanum og ber Júl-
íus yngri nafnið með stolti. Ég
er einstaklega þakklát fyrir að
börnin mín þrjú fengu að kynn-
ast langafa sínum og heyra sög-
ur úr æsku hans.
Afi var frábær bakari og
þekktur fyrir bolludagsbollurn-
ar sínar. Bolludagurinn byrjaði
yfirleitt nokkrum dögum fyrr
og bakaði afi mörg hundruð
bollur fyrir vandamenn. Boll-
urnar voru ekkert venjulegar
bollur, heldur „afabollur“.
Margir fjölskyldumeðlimir hafa
barist við að ná að gera afaboll-
ur í gegnum tíðina við mismikla
lukku.
Eitt árið, eftir að afi var
hættur að baka bollur, ákvað ég
að taka mig til og baka boll-
urnar. Eftir nokkrar misheppn-
aðar tilraunir kom afi til að
leiðbeina mér og hjálpa mér við
baksturinn. Sömdum við svo
um að hann hefði ekkert komið
á staðinn, það var eingöngu
okkar á milli.
Daginn eftir kom ég með
bollur handa fjölskyldunni heim
til afa og ömmu. Bollurnar voru
nákvæmlega eins og þær áttu
að vera, við mikinn fögnuð við-
staddra. Í dag sit ég á upp-
skriftinni eins og ormur á gulli
og held vænlegan bolludag, ár
hvert, með fullu húsi af gestum
og tugi bolla á boðstólum.
Elsku afi minn, takk fyrir
allt sem þú hefur gefið mér og
fjölskyldu minni í gegnum tíð-
ina. Minning þín mun lifa.
Þín dótturdóttir,
Freydís.
Elsku afi á Sigló. Þrátt fyrir
að afi og amma hafi átt heima á
Akureyri síðustu árin töluðum
við fjölskyldan alltaf um ömmu
og afa á Sigló. Það var ómet-
anlegt fyrir okkur systkinin
þegar við vorum að alast upp
að hafa tækifæri til að fara í
heimsókn til afa og ömmu á
Sigló. Fyrir okkur var Siglu-
fjörður og Hávegurinn algjört
ævintýraland. Hvort sem það
var í snjónum á veturna, þar
sem skaflarnir voru tuga metra
háir í minningunni, eða á sumr-
in í góða veðrinu var tilhlökk-
unin alltaf jafnmikil að fara
norður.
Afi tók alltaf á móti okkur
opnum örmum áður en hann
teygði sig í brjóstsykurspokann
og bauð okkur upp á einn mola.
Hann var einstaklega áhuga-
samur um allt það sem við tók-
um okkur fyrir hendur. Hann
var þó sérstaklega áhugasamur
þegar Andri byrjaði í hesta-
mennskunni síðastliðið sumar.
Það er dýrmæt minning þegar
afi kom í hesthúsið til Andra og
fylgdist með honum á baki.
Það verður tómlegra að
koma norður og geta ekki kíkt í
heimsókn til afa og ömmu. Nú
eruð þið amma sameinuð aftur
á ný. Skilaðu kærri kveðju frá
okkur öllum.
Takk fyrir allt, elsku afi, hvíl
í friði.
Davíð, Björk og Andri.
Ég man eftir því þegar ég
var barn, þegar félagar mínir
töluðu um að þeir ættu flottasta
afa í heimi. Ég neitaði því ekki
en ég hugsaði alltaf með mér að
þeir hefðu sko ekki kynnst mín-
um. „Afi minn var sko sá flott-
asti!“ Okkar samband var mér
mjög kært.
Við vorum mjög miklir fé-
lagar og minnist ég allra stund-
anna sem við höfum hlegið
saman. Það skipti engu hvort
við værum á gönguferð, rúnt-
inum, ísferðum eða sitjandi í
stofu, það var alltaf gaman og
eru minningarnar ótalmargar.
Þó er það ein minning sem er
mér efst í minni.
Sumarið 2007, árið eftir að
ég fékk bílpróf, fórum við fé-
lagarnir afi og ég saman í dags-
ferð á Siglufjörð. Þegar við
komum í bæinn lögðum við
kagganum á kaupfélagsplaninu
og fórum fótgangandi Aðalgöt-
una í átt að Olís. Venjulega
myndi þessi ganga taka okkur
um tíu mínútur en þennan dag
vorum við vel yfir klukkutíma
að ganga þessa leið. Á vegi
okkar varð hver maðurinn á
fætur öðrum sem allir þekktu
afa og vildu spjalla, inni á milli
höfðu þeir á orði við mig hversu
flottan afa ég ætti. Það var
mikið hlegið alla leið út á bens-
ínstöð. Þar stoppuðum við,
fengum okkur ís og tylltum
okkur á kaffistofuna á verk-
stæði Olís.
Þessi ferð var og er mér
mjög kær. Við töluðum lengi
um að fara saman aftur en úr
því varð nú aldrei. Í dag dreg
ég þann boðskap af þessari ferð
„að með dugnaði kemur virð-
ing“ og óhætt er að segja að
hann afi var harðduglegur alla
sína ævi og heilsuhraustur eftir
því öll þau 91 ár sem hann lifði.
Nú þegar afi er farinn verð-
ur mun tómlegra að koma heim
á Akureyri.
Það verður ekki eins og áður
fyrr þegar ég kom í Skessugilið
í kaffibolla eða eins og síðast-
liðið ár þegar ég heimsótti
hann á Hlíð. Hvíldu nú í friði,
minn kæri afi.
Heiðar S. Heiðarsson.
Júlíus
Gunnlaugsson
Góður vinur og félagi er fall-
inn frá langt fyrir aldur fram. Í
miðri hringiðu lífsins og áhuga-
verðra verkefna var Egill hrifinn
burt. Við kynntumst Agli fyrst í
sagnfræðináminu snemma á 9.
áratugnum, þar sem við vorum
samtíða, meðal annars í stjórn
Félags sagnfræðinema. Þar var
margt brallað og skipulagt, svo
sem samstarf við norræn sagn-
fræðinemafélög og hugmyndir
oft miklar um hvað gera ætti.
Eins og til dæmis að bjóða öllum
sagnfræðinemum á Norðurlönd-
um sem kæmu á norræna sagn-
fræðingaþingið í Reykjavík 1986
gistingu heima hjá sagnfræði-
nemum á Íslandi. Þó nokkur
hópur þáði boðið.
Egill Ólafsson
✝ Egill Ólafsson,blaðamaður og
sagnfræðingur,
fæddist í Reykjavík
16. nóvember 1962.
Hann varð bráð-
kvaddur í Borg-
arnesi 28. janúar
2015.
Útför Egils fór
fram frá Graf-
arvogskirkju 9.
febrúar 2015.
Egill var mikill
fjölskyldumaður og
lifandi þátttakandi
í samtímanum og í
sögunni. Hann
naut sín til fulln-
ustu við ritun Sögu
Borgarness. Hann
vann ötullega að
því að afla nýrra
heimilda fyrir
söguritun sína fyr-
ir heimabyggðina.
Við fylgdumst af áhuga með
framgangi verksins og viðburð-
um sem hann stóð fyrir í
tengslum við skrifin.
Egill var vandaður maður í
alla staði og óformlegur í sam-
skiptum. Egill og Unnur litu oft
inn í kaffi, á leið heim úr
vinnunni, þegar þau voru á ferð-
inni eða við hittumst í sumarbú-
stöðum á góðum dögum. Kosn-
inganæturnar urðu þó nokkrar
sem við sátum yfir tölum fram á
morgun og spáðum í hvað tæki
við eftir að búið var að telja upp
úr kössunum. Við munum sakna
allra þessara samskipta. Við
sendum Unni, Ólafi Lárusi, Urði
og fjölskyldunni innilegustu
samúðarkveðjur.
Hrefna og Eiríkur.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
ERLA ÓLAFSSON GRÖNDAL,
lést í Flórída þriðjudaginn 10. febrúar.
Útförin fer fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
.
Þórir S. Gröndal,
Unnur María, Christopher Kornmayer,
Kristján Þór, Páll Magnús og Anna Lína.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
INDRIÐI INDRIÐASON,
fyrrverandi skógarvörður
á Tumastöðum,
lést laugardaginn 7. febrúar
á hjúkrunarheimilinu Skjóli.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju fimmtudaginn
19. febrúar kl. 13.
.
Guðrún Indriðadóttir, Jón Ágúst Sigurjónsson,
Sólveig Indriðadóttir, Stefán K. Guðnason,
Indriði Ingi, Bjarki Rafn, Heiður, Vala Sif,
Arnþór, Sindri Freyr, Vera Björk
og barnabarnabörn.
Okkar ástkæra
ÞÓRGUNNUR EYFJÖRÐ JÓNSDÓTTIR
frá Finnastöðum,
Látraströnd,
verður jarðsungin frá Grenivíkurkirkju
laugardaginn 14. febrúar kl. 14.
.
Pétur Eyfjörð Þórgunnarson, Sigurlaug Kristjánsdóttir,
Arnþór Pétursson, Oddný Jóhannsdóttir,
Þórgunnur Eyfjörð Pétursd., Friðrik Freyr Flosason,
Jóhann Axel Pétursson, Birna Rún Arnarsdóttir
og langömmubörn.
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma
og langamma,
BIRNA GUÐFINNA ÞORSTEINSDÓTTIR,
Sólheimum,
Breiðdalsvík,
lést sunnudaginn 8. febrúar
á hjúkrunarheimilinu Sólvangi í Hafnarfirði.
Útförin mun fara fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
.
Magnús Sigurðsson, Sigurrós Rut Karlsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.