Morgunblaðið - 19.02.2015, Blaðsíða 73

mikla unun af handavinnu. Hún
vann á Árbæjarsafninu í nokkur
ár við góðan orðstír. Hún lagði
hart að sér til að sjá fyrir börn-
um sínum. Umhyggju hennar
sleppti ekki þar því síðustu ár
foreldra okkar sinnti hún þeim af
mikilli alúð. Faðir okkar, lands-
kunnur útgerðarmaður, las
minningar sínar inn á segulband
og vélritaði Rannveig þær sem
varð til þess að þessi athafna-
saga varðveittist.
Um það leyti sem börnin voru
að fara að heiman sinnti Rann-
veig kennslu í vélritun við
Menntaskólann í Hamrahlíð. Þar
kynntist hún Örnólfi Thorlacius
sem þá var rektor skólans. Það
birti mjög í hennar lífi að eignast
þann mæta og góða mann sem
lífsförunaut. Ég naut þess alltaf
að heimsækja þau enda bæði
fróð með afbrigðum. Ranna hafði
auk þess mikinn áhuga á lands-
málum og pólitík og skrifaði
margar greinar um það í blöð.
Ég kveð nú elskulega systur
mína. Umhyggjusamari og blíð-
lyndari manneskju hef ég ekki
kynnst. Að undanskildum börn-
unum mínum er Ranna systir
mín sú sem mér hefur þótt vænst
um í lífinu. Guð blessi hennar fal-
legu sál, eiginmann, börn,
tengdabörn og afkomendur.
Herdís Tryggvadóttir.
Það er vart hægt að ímynda
sér fallegri barnahóp en þann
sem Kaldal tók ljósmynd af í
kringum 1930. Þetta eru börn
Herdísar Ásgeirsdóttur og
Tryggva Ófeigssonar. Elstur er
Páll Ásgeir í matrósafötum, næst
er Jóhanna, síðan Rannveig og
þá Herdís en systurnar þrjár eru
fæddar með rúmlega árs milli-
bili. Anna, sú yngsta, fæddist
1935, árið sem fjölskyldan flutti
af Vesturgötu 32 í nýbyggt funk-
ishús á Hávallagötu 9. Þar fengu
systurnar stórt herbergi, alltaf
kallað systraherbergið. Systurn-
ar voru oftar í einni runu:
Hanna, Ranna, Heddý, Anna. Í
herberginu var stór „ottoman“
sem Ranna og Heddý deildu.
Heddý var myrkfælin og fékk að
sofa fyrir innan Rönnu sem taldi
aldrei eftir sér að fara fram úr
með henni á nóttunni og fylgja
henni á baðherbergið. Kærleiks-
ríka systrasambandið sem þarna
myndaðist hélst alla tíð.
Þær léku sér við sömu vinina á
Landakotstúninu; Möbbu dóttur
Ólafs Thors, Obbu dóttur Péturs
Magnússonar, Denna síðar for-
sætisráðherra, Clausen-bræð-
urna og Matthías Johannessen
sem seinna lýsti því í viðtali að
allir hefðu verið skotnir í dætr-
um Tryggva Ófeigssonar.
Þær útskrifuðust saman stúd-
entar úr Versló og þegar Ranna
gifti sig lét Heddý mála af henni
portrett til að innsigla væntum-
þykju sína í hennar garð. Alla tíð
voru þær að miðla hvor annarri;
Heddý glaðværð og hlátri,
Ranna fróðleik og góðum ráðum
til yngri systur sinnar.
Börnin sín eignuðust þær á
svipuðum tíma; Ranna eignaðist
Valgeir 1952, Evu 1954, Herdísi
1955, Rannveigu 1958 og
Tryggva 1960. Heddý eignaðist
sín fjögur á sömu árum og
Ranna sín fjögur yngri. Fjöl-
skyldurnar höfðu náinn samgang
alla tíð. Hallvarði manni Rönnu
og Þorgeiri manni Heddýjar var
vel til vina. Elstu dætur sínar
skírðu systurnar saman og
Heddý lét m.a.s. eftir Rönnu á
síðustu stundu að skíra dóttur
sína (undirritaða) Herdísi (átti
að heita Sigríður) svo að Ranna
gæti skírt sína Evu að ósk föð-
urömmunnar á Laufásvegi. Þær
munaði aldrei um að gera hvor
annarri greiða.
Í minningunni kemur upp
mynd af Rönnu frænku í sunnu-
dagsheimsókn á sjöunda ára-
tugnum. Hún er að segja Heddý
frá því hvað hún hafi lesið fróð-
lega grein í Time eða Newsweek.
Íhaldskona af gamla skólanum,
jafnvel meira í ætt við John
Locke en frænda sinn Jón Þor-
láksson. Hún trúði á einstak-
lingsfrelsi og einkaframtakið en
var einnig meðvituð um þær
samfélagslegu skyldur sem því
fylgdu að farnast betur. Hún
mátti ekkert aumt sjá og öllum
vildi hún gefa það sem hún gat.
Ekki gekk hún hart eftir að
rukka leigu hjá ungum leigjend-
um sem voru í kjallaranum hjá
henni. Hún var alla tíð með fók-
usinn á þeim sem minnst máttu
sín í samfélaginu. Henni var um-
hugað um málefni ungra kvenna,
einstæðra mæðra og barna. Oft
fannst manni hún fanatísk en það
sem skiptir máli þegar upp er
staðið er að hún hafði áhuga á
þjóðfélagsmálum og vildi láta til
sín taka. Hún var í eðli sínu
fræðimanneskja, viðkvæm sál,
alvörugefin og klettur þeim sem
á þurftu að halda.
Systir hennar, Heddý, er
sannfærð um að lúðrasveit taki á
móti Rönnu í himnaríki þannig
verki hafi hún skilað í þessari
jarðvist.
Votta Örnólfi og kærum
frændsystkinum innilega samúð.
Herdís Þorgeirsdóttir.
Móðursystir mín, Ranna
frænka er dáin. Södd lífdaga
skildi hún í friði við lífið. Móðir
mín og hún voru einstaklega
samrýmdar systur í æsku. Ríf-
lega ár á milli þeirra. Mikill sam-
gangur og vinabönd alla tíð.
Rönnu einkenndi örlæti, hjálp-
semi og tryggð við fjölskyldu og
vini svo af bar. Músíkölsk var
hún og mikil íslenskumanneskja.
Líf Rönnu var ekki alltaf auð-
velt og mótaði sú reynsla hana.
Einstæð fimm barna móðir. Sí-
vinnandi, dugnaðarforkur.
Kannski líktist hún föður sínum
mest þeirra systkina á Hávalla-
götu níu. Víkingur og hetja.
Uppskeran var eftir því, Valgeir,
Eva, Herdís, Nanní og Tryggvi.
Fjöldi barnabarna. Sannkallað
ríkidæmi. Og valmennið Örnólf-
ur.
Góða frænka og móðursystir.
Takk fyrir samfylgdina og vænt-
umþykjuna sem þú sýndir mér
alla tíð. Guð blessi minningu þína
og sé börnum þínum og Örnólfi
styrkur í sorginni.
Og margar hendur munu þér nú réttar
og margir vinir fagna eflaust þér.
En framvegis þú ferð um brautir slétt-
ar
jafnfarsælar og bjóst þú öðrum hér.
(Guðmundur H. Sigurðsson)
Ófeigur Tryggvi
Þorgeirsson.
Rannveig Tryggvadóttir
frænka mín er nýlátin eftir langa
baráttu við erfiðan sjúkdóm.
Faðir minn Ófeigur var föður-
bróðir hennar og hún kom oft í
heimsókn til móður minnar þó að
þau væru löngu skilin.
Mínar fyrstu minningar um
Rannveigu voru um fallega og
einlæga unga konu. Hún hafði
svo fallegt hár sem hún greiddi
upp og var svo kvenleg í öllum
hreyfingum og klæðaburði. Mig
langaði mikið til að hafa hár eins
og hún.
Í gegnum árin sýndi Rannveig
móður minni og mér mikla hlýju
og stuðning. Ég gleymi því aldrei
hversu vel Rannveig studdi mig
á þeim mánuðum sem móðir mín
lá á spítala sínar síðustu stundir.
Næstum daglega keyrði Rann-
veig mig á spítalann þetta sum-
ar. Ári síðar kom næsta áfall
þegar faðir minn fékk mikið
heilablóðfall, missti bæði mál og
rænu og lamaðist. Ég var nið-
urbrotin og flaug strax heim til
Íslands frá Kaliforníu. Þá
hringdi Rannveig í mig og sagði
ákveðið að hún ætlaði að sækja
mig á flugvöllinn þegar ég kæmi.
Þetta skipti mig svo gífurlegu
máli því að ég kveið óskaplega
fyrir því að koma heim og standa
ein andspænis þessu. Það var
eins og Rannveig skynjaði þetta
þótt ég hefði aldrei gefið það til
kynna. „Ég kem og sæki þig.
Klukkan hvað kemurðu?“ sagði
Rannveig.
Rannveig bar mikla umhyggju
fyrir þeim sem minna mega sín.
Sérstaklega var henni þó hug-
leikið hlutskipti barna og mæðra
í erfiðleikum. Fannst henni hlut-
ur þeirra oft fyrir borð borinn í
þjóðfélagi nútímans. Rannveig
lagði sitt af mörkum til að styðja
við börn og einstæðar mæður
bæði með beinum stuðningi og í
ræðu og riti.
Rannveig var einstaklega
hjálpsöm og hrein og bein. Hún
var mjög atorkusöm og fram-
kvæmdagleðin henni í blóð borin.
Hún var mjög hvetjandi og upp-
örvandi og gafst aldrei upp.
Ég vil þakka fyrir að hafa átt
Rannveigu Tryggvadóttur að
frænku og vini og sendi börnum
hennar, barnabörnum og eftirlif-
andi eiginmanni mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Ragnhildur Pála
Ófeigsdóttir.
Ég vil minnast æskuvinkonu
minnar, Rannveigar Tryggva-
dóttur, með nokkrum orðum. Ég
veit að ég mun ekki geta gert
það eins vel og hún á skilið.
Ég man það eins og hefði
gerst í gær þegar fjölskylda
hennar flutti í hverfið okkar
Möbbu (Margrétar Thors) sem
var mín besta vinkona frá
bernsku til æviloka.
Forvitnin um nýju nágrann-
ana dró okkur upp á Hávalla-
götu. Jú, þarna hittum við Rönnu
og Heddý systur hennar. Ég
gleymi ekki hvað þær voru fal-
legar og fínar; Ranna í rauðri
kápu og „gammósíum“ með
barðastóran hvítan hatt með
doppóttum borða; Heddý í sams-
konar, nema hennar var blár.
Ranna með dökka lokka en
Heddý ljóshærð. Þær slógu út
átrúnaðargoðið sem var sjálf
Shirley Temple. Faðir þeirra,
Tryggvi Ófeigsson, skipstjóri og
útgerðarmaður, vildi hafa dætur
sínar fínar og keypti föt á þær í
siglingum. Það er ekki að orð-
lengja að þarna hófst ævilöng
vinátta.
Við Heddý urðum bekkjar-
systur í Miðbæjarskólanum, en
Ranna var einu og hálfu ári eldri.
Ég varð fljótt velkominn heima-
gangur á þessu fallega heimili.
Móðir þeirra, frú Herdís Ás-
geirsdóttir, var yndisleg kona og
þoldi ótrúlega vel fyrirganginn í
okkur. Ef allt var að fara úr
böndum kom hún til okkar og
tók í taumana með hlýju spjalli
og hollráðum. Ranna var svo vel
innrætt að allt sem hún átti stóð
okkur til boða ef hún hélt að það
gæti orðið að liði og tryggð henn-
ar brást ekki. Hún óx svo upp í
þessu umhverfi og varð ein af
fallegustu stúlkum í Reykjavík.
Hún var ekki bara falleg. Hún
var góð manneskja.
Hún lauk stúdentsprófi úr
Verslunarskólanum. Við tók árs
nám á Sorö-húsmæðraskóla í
Danmörku. Þá hóf hún störf.
Lengst af starfaði hún hjá föður
sínum á skrifstofu Júpíter og
Mars. Síðan tók við heimilishald
og barnauppeldi.
Ég flutti í Borgarfjörðinn og
þá varð vík milli vina í nokkur ár
en þegar ég flutti aftur til
Reykjavíkur tókum við upp
þráðinn. Ég varð þá á ný ná-
granni foreldra hennar. Ranna
var orðin einstæð móðir. Móðir
hennar þá öldruð og heilsutæp.
Ranna hugsaði um foreldra sína
af slíkri elskusemi og fórnfýsi að
aðdáun vakti. Aldrei heyrði ég
hana kvarta þó að í mörg horn
væri að líta.
Hún hafði brennandi áhuga á
landsmálum og skrifaði mikið í
blöð um áhugamál sín sem eink-
um voru réttindamál kvenna og
barna. Hún var einnig mikill
stuðningsmaður vestrænnar
samvinnu og beitti sér í þeim
málum.
Mér er kunnugt um að hún
skráði endurminningar föður
síns. Það var mikið verk og mun
það vera uppistaðan í bókinni um
hann sem seinna kom út.
Margt fleira væri hægt að
segja um þessa góðu konu en
mig langar til að enda þessa
grein með því að minnast þeirrar
gæfu sem hún naut með með sín-
um góða manni, Örnólfi Thorla-
cius. Ég veit að hún elskaði hann
og dáði og hann reyndist henni
stoð og stytta. Guð blessi hann
og börnin hennar. Systrum
hennar, Önnu og Heddý, sendi
ég vinarkveðjur og þakka liðnar
stundir.
Rönnu óska ég góðrar ferðar
og veit að „þar bíða vinir í varpa
þar sem von er á gesti“.
Góður vinur er gulli betri! Það
vitum við sem áttum hana að.
Þorbjörg Pétursdóttir.
Árið 1965 flutti Rannveig
Tryggvadóttir á Seltjarnarnesið
með sinn mannvænlega barna-
hóp. Eva dóttir hennar lenti í
mínum bekk í Mýrarhúsaskóla
og með okkur tókst vinskapur
sem hefur varað æ síðan. Rann-
veig tók mér vel frá fyrstu kynn-
um og lét mig finna að á hennar
heimili væri ég velkominn gest-
ur. Í útliti var Rannveig svolítið
eins og út úr bíó; há, dökkhærð
og glæsileg með sterka nærveru
og ákveðið fas og meiningar. Á
heimilinu á Vallarbraut var
menningarbragur; „alvöru“ mál-
verk á veggjum og píanóið var
mikilvægasta mubla hússins.
Eva var í píanónámi, en þar sem
hún var önnum kafinn unglingur
var stundum erfitt að finna tíma
til að æfa þau lög sem sett voru
fyrir. Þegar styttist ískyggilega í
píanótímann þurfti Eva stundum
að leita á náðir mömmu sinnar,
sem settist þá við píanóið og lék
viðkomandi lag af mikilli færni.
Á eftir lék dóttirin eftir eyranu.
Fyrir mig, sem vantaði músík-
ölsku genin, voru þessar
tónlistaræfingar töfrum líkar.
Rannveig lagði áherslu á
vandað málfar og málefnalega
umræðu og henni lá oft mikið á
hjarta þegar þjóðmálin voru
rædd. Eitt grunnstefið í mál-
flutningi Rannveigar var mikil-
vægi þess að fólk notaði krafta
sína og hugvit sér og öðrum til
framfara og þroska. Sjálf var
hún mjög atorkumikil og unni
sér lítillar hvíldar. Ég man eftir
hvernig Rannveig fann upp á
ýmsum leiðum til þess að sjá fjöl-
skyldunni farborða. Meðfram því
að sinna þýðingum og öðrum
störfum hóf hún t.d. innflutning
á fallegum handavinnuvörum á
blómatíma rýja-tískunnar og
þegar bítlaæðið gekk í garð lét
hún framleiða og seldi bítlabindi
við mikinn fögnuð ungbítla
þeirra tíma. Óneitanlega fóru
stjórnmálaskoðanir okkar Rann-
veigar ekki alltaf saman, en slík-
ur ágreiningur skyggði ekki á
vinarþel hennar í minn garð. Ég
minnist Rannveigar Tryggva-
dóttur af mikilli hlýju og þakk-
læti fyrir þá góðvild sem hún
sýndi mér alla tíð.
Ragnheiður Hrafnkelsdóttir.
MINNINGAR 73
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. FEBRÚAR 2015
Samúðarskreytingar •Útfaraskreytingar
Blómasmiðjan Grímsbæ | S. 588 1230
Ástkær faðir minn og tengdafaðir,
AÐALSTEINN SIGURÐSSON,
fyrrverandi menntaskólakennari,
Ásabyggð 1,
Akureyri,
sem lést sunnudaginn 8. febrúar, verður
jarðsunginn frá Akureyrarkirkju
mánudaginn 23. febrúar kl. 13.30.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem
vildu minnast hins látna er bent á líknarfélög.
.
Sigurður Aðalsteinsson og Helena Dejak.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÁRNÝ GARÐARSDÓTTIR
húsfreyja, Fellsseli,
lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga
miðvikudaginn 11. febrúar.
Útför hennar verður gerð frá Grenjaðarstað í Aðaldal
laugardaginn 21. febrúar kl. 14.
.
Börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
STEFÁN ÞÓRARINSSON,
Melgerði 13,
Reyðarfirði,
lést á Borgarspítalanum fimmtudaginn
12. febrúar.
Útförin fer fram frá Reyðarfjarðarkirkju laugardaginn 21. febrúar
kl. 14.
.
Elín M. Stefánsdóttir, Sigurður Halldórsson,
Þórarinn M. Stefánsson
og barnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
FJÓLA EDILONSDÓTTIR,
Skólastíg 14a,
Stykkishólmi,
lést mánudaginn 16. febrúar á
Heilbrigðisstofnun Vesturlands, Stykkishólmi.
Útförin fer fram frá Stykkishólmskirkju laugardaginn 21. febrúar
kl. 15.
.
Jón Benediktsson, Margrét A. Guðbergsdóttir,
Elín Edda Benediktsdóttir, Ómar Ingólfsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, sonur
og bróðir,
EINAR ÖDER MAGNÚSSON,
Halakoti,
lést mánudaginn 16. febrúar.
Útförin fer fram frá Hallgrímskirkju
fimmtudaginn 26. febrúar kl. 15.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á Menntasjóð barnanna í
Halakoti, banki 0701-15-160100, kt. 301065-6719.
.
Svanhvít Kristjánsdóttir,
Hildur Öder Einarsdóttir,
Dagmar Öder Einarsdóttir,
Hákon Öder Einarsson,
Magnús Öder Einarsson,
Tove Öder Hákonarson,
Karen Öder Magnúsdóttir,
Óli Öder Magnússon.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
RAGNHEIÐUR Ó. GUÐMUNDSDÓTTIR
fyrrverandi hjúkrunarforstjóri,
sem lést miðvikudaginn 11. febrúar,
verður jarðsett frá Hveragerðiskirkju
laugardaginn 21. febrúar kl. 13.
.
Þóroddur Þórarinsson,
Guðm. Helgi Þórarinsson, María Hlíðberg Óskarsdóttir,
Kristján Theodórsson, Pála María Árnadóttir,
Soffía Theodórsdóttir, Sveinbjörn Sveinbjörnsson,
Hálfdán Theodórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.