Morgunblaðið - 19.02.2015, Blaðsíða 76

76 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. FEBRÚAR 2015
✝ Torfi ÞorkellÓlafsson fædd-
ist í Reykjavík 30.
nóvember 1924.
Hann lést á Dvalar-
og hjúkrunarheim-
ilinu Grund, 11.
febrúar 2015.
Foreldrar hans
voru Sigrún Guð-
mundsdóttir, f. 11.
febrúar 1903 á
Melum í Árnes-
hreppi, Strandasýslu, d. 4.
ágúst 1993, og Ólafur H. Matt-
híasson, f. 19. mars 1898 í
Haukadal í Dýrafirði, d. 28.
desember 1987. Albróðir Torfa
var Matthías, f. 26. febrúar
1922, d. 26. mars 1958, börn
hans og sambýliskonu hans,
Guðrúnar Jónsdóttur, eru Ólaf-
ur Haukur, f. 31. júlí 1951, og
Lilja, f. 20. febrúar 1955. Sig-
rún og Ólafur skildu. Torfi var
alinn upp hjá móður sinni til
unglingasára, en hann var í
sveit á sumrin hjá móðurbróður
sínum, Þorkeli á Óspaks eyri í
Bitrufirði, fram að fermingu.
Seinni maður Sigrúnar var Ing-
ólfur Ketilsson, f. 13. desember
1890 á Ísafirði, d. 8. desember
1953. Börn þeirra voru Axel, f.
31. desember 1940, d. 15. maí
hans er Kelly, fyrri kona hans
var Sandy, börn þeirra eru Rut-
hie, f. 1975, og James, f. 1979.
b) Drengur óskírður, f. 8. ágúst
1950, d. samdægurs. c) Ingólfur
Rúnar, f. 17. júní 1954, kona
hans er Mary Colemanm f.
1959, fyrri kona Ingólfs er
Kristrún Gröndal, dætur þeirra
eru Sigrún Vala, f. 17. sept-
ember 1977 og Júlía Elín, f. 5.
mars 1981. d) Kristinn Guðni, f.
31. mars 1958, kona hans Janet
Lee, f. 29. nóvember 1960, dæt-
ur þeirra eru Jenny Kristín, f.
28. nóvember 1984, og Steph-
anie Elín, f. 21. september 1987.
Ættboginn telur sex barna-
börn og fimm barnabarnabörn.
Synir Torfa og Guðrúnar og
þeirra fjölskyldur eru búsett í
Bandaríkjunum.
Torfi hóf prentnám í Ísafold-
arprentsmiðju vorið 1942. Hann
lauk prófi frá Iðnskólanum í
Reykjavík vorið 1946. Hann
starfaði í Ísafold með hléum til
1973, síðustu árin sem verk-
stjóri. Milli starfa við prentverk
stundaði hann sjómennsku. Var
í varastjórn í HÍP um árabil.
Fluttist til Suður-Kaliforníu
haustið 1975 ásamt fjölskyldu
sinni. Þau bjuggu þar til haust-
ið 1986 og starfaði Torfi við
gagnfræðaskóla. Eftir heim-
komu var Torfi virkur í starfi
eldri borgara í Neskirkju og
söng í kór þeirra til fjölda ára.
Útför Torfa fer fram frá
Neskirkju í dag, 19. febrúar
2015, kl. 13.
2002, og tvíbura-
systurnar Elísabet
og Helga Guðrún,
f. 18. október 1946,
d. 15. febrúar 1995.
Elísabet er gift
Reed Dinsmore, f.
25. júní 1948, börn
þeirra eru Christi-
an, f. 25. febrúar
1971, og Karen
Ann, f. 8. ágúst
1975. Hálfsystkini
Torfa frá seinna hjónabandi
Ólafs og Ástu eru Knútur, f. 19.
nóvember 1936, kvæntur Guð-
rúnu Oddsdóttur, f. 21. ágúst
1939, börn þeirra eru Oddur,
Ásta, Ólafur og Knútur, og
Gunnhildur, f. 25. september
1938, gift Magnúsi Schram, þau
eiga Ástu, Stefán, Berglindi og
Kristin.
Torfi kvæntist 26. nóvember
1949 Guðrúnu Elínu Kristins-
dóttur frá Horni í Hornvík, f. 5.
nóvember 1923. Foreldrar Guð-
rúnar voru hjónin Guðný Hall-
dórsdóttir, f. 1. september
1889, d. 20. febrúar 1983, og
Kristinn Plató Grímsson, út-
vegsbóndi á Horni, f. 16. októ-
ber 1894, d. 27. maí 1966. Synir
Torfa og Guðrúnar eru: a) Sæ-
björn, f. 9. ágúst 1949, kona
Mér tregt er um orð til að þakka þér,
hvað þú hefur alla tíð verið mér.
Í munann fram myndir streyma.
Hver einasta minning er björt og blíð,
og bros þitt mun fylgja mér alla tíð,
unz hittumst við aftur heima.
Ó, elsku pabbi, ég enn þá er
aðeins barn, sem vill fylgja þér.
Þú heldur í höndina mína.
Til starfanna gekkstu með glaðri lund,
þú gleymdir ei skyldunum eina stund,
að annast um ástvini þína.
Þú farinn ert þangað á undan inn.
Á eftir komum við, pabbi minn.
Það huggar á harmastundum.
Þótt hjörtun titri af trega og þrá,
við trúum, að þig við hittum þá
í alsælu á grónum grundum.
Þú þreyttur varst orðinn og þrekið
smátt,
um þrautir og baráttu ræddir fátt
og kveiðst ekki komandi degi.
(Hugrún.)
Nú þegar okkar elskandi faðir
er allur, níræður að aldri, er
hjarta okkar fullt af þakklæti
fyrir að hafa fengið að hafa notið
hans eins lengi og við gerðum.
Sem ungur maður var pabbi
liðtækur í íþróttum og keppti
fyrir KR í sundi, knattspyrnu og
hnefaleikum. Hann var mikill
stuðningsmaður félagsins og lét
sig ekki vanta á völlinn þegar
KR var að spila í knattspyrnu.
Pabbi lærði prentiðn sem hann
gerði að lífsstarfi, en tók sér
stundum frí frá því starfi til að
stunda sjómennsku.
Pabbi steig það gæfuspor árið
1949 að kvænast móður okkar
Guðrúnu Elínu Kristinsdóttur
frá Horni sem lifir mann sinn.
Efir að mamma missti heilsu
annaðist pabbi hana af mikilli
fórnfýsi og ást í meira en áratug
þar til þau fluttu á Grund sl. apríl
Pabbi var af þeirri kynslóð
sem lagði grunninn að og byggði
það þjóðfélag eftir seinni heims-
styrjöldina sem gerði Íslending-
um kleift að ná þeirri velferð sem
seinni kynslóðir hafa notið. Þetta
voru dugnaðarmenn sem tóku
ábyrgð á sjálfum sér og sínum.
Voru sparsamir og lifðu ekki um
efni fram. Þessi kynslóð var auð-
mjúk og var ekki að hæla sjálfri
sér af verkum sínum. Þessir
menn tóku hjúskapareið sinn al-
varlega og unnu hörðum höndum
ásamt mökum sínum að koma yf-
ir sig þaki og sjá fyrir fjölskyld-
um sínum. Þótt tímar væru oft
erfiðir og margar náttúru- og
efnahagslegar hamfarir steðjuðu
að þjóðinni þá var ekki gefist
upp, heldur tvíeflst. Pabba kyn-
slóð var heldur ekkert að gera
málin of flókin. Það var bara allof
mikið að gera til að hugsa of mik-
ið um eigin þarfir.
Pabbi miðlaði því sem hann
lærði af sinni kynslóð til okkar
sona sinna. Það var okkar vega-
nesti sem við höfum allir reynt
að lifa okkar lífi eftir sem best
við getum.
Við fjölskyldan fluttum búferl-
um til Kaliforníu árið 1975. For-
eldrar okkar kusu að snúa aftur
til Íslands tíu árum seinna en við
synir þeirra og fjölskyldur okkar
hafa búið í Bandaríkjunum síðan.
Í Kaliforníu áttu foreldrar okkar
sín bestu ár og þá fæddust barn-
börnin sem bundust afa sínum og
ömmu órjúfanlegum böndum.
Þótt vegalengdirnar á milli
okkar hafi verið langar þá voru
tengsl okkar við foreldrana nán-
ari en ef við hefðum búið í næsta
húsi. Við töluðumst við í síma oft
í viku og heimferðirnar voru tíð-
ar í gegnum árin.
Megi Guð blessa þig og
geyma, elsku pabbi.
Ingólfur Rúnar, Kristinn
Guðni og Sæbjörn.
Elsku afi okkar var einstakur
maður. Hann sigraðist á erfið-
leikum, elskaði Guð og vann
hörðum höndum allt sig líf. Hann
elskaði ömmu okkar og sá um
hana í veikindum hennar fram á
síðasta dag. Afi var ósérhlífinn,
metnaðarfullur og samviskusam-
ur. Hann elskaði fjölskyldu sína
af öllu hjarta. Afi hvatti okkur
sem og alla sem voru í hans lífi til
dáða. Þegar eitthvað bar að hjá
okkur var afi alltaf til staðar til
að bjóða fram hjálp sína.
Ást hans var einlæg og stað-
föst. Við verðum við honum alltaf
þakklát fyrir það.
Afi var eintaklega sjálfstæður
maður, hann ók bíl sínum þangað
til sl. haust. Hann skiptist á
skilaboðum við okkur á Facebo-
ok, söng í kirkjukór eldri borg-
ara í Neskirkju og var aldrei
hræddur við að prófa nýja hluti.
Afi var alltaf með bros á vör
og hlýlegan glampa í augum,
dans í hverju spori og glettist við
okkur þangað til við hlógum okk-
ur máttlausar.
Við áttum þeirri gæfu að
fagna að vera mikið hjá afa og
ömmu í Kaliforníu þegar við vor-
um litlar, umvafðar ást og um-
hyggju þeirra. Við áttum
ógleymanlegar stundir með afa
og ömmu þegar við komum í
heimsókn að tilefni 90 ára afmæl-
is afa sl. nóvember.
Elsku afi okkar, við munum
geyma í hjarta okkar þá ást sem
þú gafst okkur þangað til við
mætumst á ný.
Megi Guð blessa þig og
geyma.
Sigrún Vala Ingólfsdóttir,
Júlía Elín Ingólfsdóttir.
Mig langar til að segja nokkur
kveðjuorð um afa minn.
Þegar ég var hvítvoðungur, þá
fluttu Torfi og konan hans Guð-
rún til Kaliforníu, þar sem systir
hans og móðir mín bjó. Hann tók
því vel að við systkinin kölluðum
hann afa og tók vel við afahlut-
verkinu. Hann sagði okkur sög-
ur, fékk okkur til að hlæja, horfði
á okkur spila fótbolta og var ör-
látur að kaupa ís.
Þegar ég hugsa til Afa míns,
man ég hversu vænt honum þótti
um sjóinn. Þegar ég kom til Ís-
lands, fórum við í bíltúra niður á
höfn og eru það einar af mínum
dýrmætustu minningum. Þegar
ég kom með eiginmann minn,
Jason, í fyrsta skiptið, hurfu þeir
tveir saman niður á höfn og
ræddu báta og fiskveiðar.
Torfi var mikill fjölskyldumað-
ur, opinn og sjálfstæður per-
sónuleiki með gott skopskyn.
Þegar ég vissi að ég vænti
drengs, ákváðum við hjónin strax
að skíra í höfuðið á honum. Torfi
leyfði okkur af örlæti sínu að
halda afahlutverkinu og varð
langafi barna minna.
Fyrir hönd bróður míns,
Christians Mark, og minna,
þökkum við honum yndislegt afa-
hlutverk.
Karen Ann Dinsmore
Pickens.
Þakklæti er mér efst í huga,
þegar ég skrifa þessi fátæklegu
orð um Torfa bróður minn. Það
má segja að hann hafi gengið
mér í föðurstað þegar ég sjö ára
gömul missti föður minn skyndi-
lega. Hann og Guðrún kona hans
voru okkur til halds og trausts á
erfiðum tímum, þegar móðir
okkar varð ekkja og gerðist fyr-
irvinna heimilisins. Þá stóð
faðmur þeirra Torfa og Guðrún-
ar alltaf opinn.
Það var okkur hjónum og
börnum okkar mikið ánægjuefni
þegar þau ásamt sonum þeirra
þremur fluttu út til Kaliforníu.
Þar undu þau hag sínum vel,
ferðuðust víða og margir bættust
í vinahópinn, enda gestrisin með
afbrigðum.
Það átti sérlega vel við heilsu-
far Guðrúnar hlýja loftslagið.
Þau hjónin sneru heim eftir 11
ára dvöl. Þegar Torfi kom í síð-
ustu ferðina fyrir tæpum fjórum
árum, var dóttursonur minn ný-
fæddur og fékk hann nafnið Ósk-
ar Torfi.
Torfi var mikil félagsvera,
hann var virkur í safnaðarstarfi
Neskirkju og söng hann í kór
aldraðra í mörg ár. Síðustu 12
árin hefur Guðrún kona hans
verið heilsutæp og hugsaði Torfi
um hana af mikilli umhyggju og
kærleik. Þegar heilsa hans fór að
gefa sig, fluttu þau á dvalar og
hjúkrunarheimilið Grund, í mars
á s.l. ári.
Bróðir minn reyndist okkur
fjölskyldunni hinn besti vinur,
heiðarlegur, traustur og góður
félagi.
Guð blessi minningu bróður
míns.
Elísabet Ingólfsdóttir
Dinsmore.
Fyrsta utanlandsferðin mín
var með mömmu, pabba og
Hreiðari til þín og Gunnu frænku
til Ameríku, elsku Torfi. Þessi
ferð verður alltaf minnisstæð,
fyrstu vikurnar bjuggum við
heima hjá ykkur í Kaliforníu og
næstu vikur á eftir ferðuðumst
við saman og sáum margt að því
sem Ameríka hefur upp á að
bjóða. Allir garðarnir, spilavítin,
Grand Canyon, mollin, barbeque,
kötturinn Tómas sem þér þótti
svo vænt um, hann var líka pínu
sérvitur og það kunnir þú að
meta, þetta og svo margt fleira
eru ljúfar minningar og gott að
eiga. Þið Gunna frænka fluttuð
svo heim til Íslands og þá hittum
við ykkur oftar, síðustu árin á
Sléttuveginum í fallegu íbúðinni
ykkar og nú síðast á Grund þar
sem þið voruð búin að koma ykk-
ur notalega fyrir. Það gladdi þig
alltaf þegar börnin okkar komu
með í heimsókn og þá varst þú
fljótur að ná í kókómjólk og
nammi. Þú skilaðir svo sannar-
lega þínu á þeim rúmlega 90 ár-
um sem þú dvaldir hér á jörðu,
þú lést tölvutæknina ekki aftra
þér og varst í góðu sambandi við
þitt fólk í Ameríku og hugsaðir
svo vel um Gunnu frænku alla
tíð. Minning um mann sem alltaf
var léttur á fæti með góðan húm-
or lifir.
Elsku Gunna frænka, Sæ-
björn, Ingi, Kiddi, Beta og fjöl-
skyldur við vottum ykkur samúð,
megi sólin skína á veg ykkar um
ókomna tíð.
Rósa, Einar og börn.
Okkur langar að minnast
Torfa með fáeinum orðum. Torfi
var léttur á fæti, hress, ákveðinn
og alltaf með góðan húmor.
Hann var líka góður bílstjóri,
keyrði með Gunnu sína og hjóla-
stólinn um allan bæ meðan heils-
an leyfði. Ófár voru ferðirnar á
KR-völlinn enda var Torfi mikill
KR-ingur.
Það var erfið ákvörðun í sl. vor
að flytja af Sléttuveginum á
Grund. En þið funduð fljótt hvað
það var notalegt og gott að vera í
öryggi og umsjá alls þess góða
fólks sem þar vinnur. Erfiðust
var þó fjarlægðin við syni ykkar
þrjá, Bestu systur þína og fjöl-
skyldur þeirra, en þið voruð dug-
leg að halda góðu tölvu- og síma-
sambandi. Þú naust þess þegar
við Gulli komum í heimsókn og
þið fóruð saman í bíltúr um Vest-
urbæinn, á höfnina og enduðuð
svo á að fá ykkur „eina með öllu“
í pylsuvagninum.
Elsku Torfi þú varst orðinn
þreyttur og þráðir hvíldina, við
munum halda áfram að passa
upp á hana Gunnu þína. Blessuð
sé minning þín.
Nú finn ég vorsins heiði í hjarta.
Horfin, dáin nóttin svarta.
Ótal drauma blíða, bjarta
barstu, vorsól, inn til mín.
Það er engin þörf að kvarta,
þegar blessuð sólin skín.
(Stefán frá Hvítadal.)
Gunnlaugur og Kolbrún.
Í dag kveðjum við hinstu
kveðju elskulegan bróður og
mág, sem svo snöggt og óvænt er
látinn, níræður að aldri. Þannig
erum við minnt á hve bilið á milli
lífs og dauða er stutt.
Við sem skrifum þetta ætlum
ekki að fara yfir lífsferil Torfa að
neinu ráði enda ekki rúm til þess
í stuttri grein, en langar að setja
á blað það sem í hugann kemur
við fráfall góðs drengs. Torfi
fæddist í Reykjavík og bjó þar
alla tíð að undanskildum tíu ár-
um á 8. og 9. áratugnum, en þá
bjó fjölskyldan í Los Angeles,
BNA. Hann festi ráð sitt ungur
og giftist sinni ágætu konu Guð-
rúnu E. Kristinsdóttur, sem
kveður nú elskulegan lífsföru-
naut í hárri elli. Synir þeirra
hjóna eru þrír og barnabörn og
barnabarnabörn fjölmörg. Torfi
var stoltur og glaður yfir vel-
gengni og hamingju sona sinna
og fjölskyldna þeirra, sem öll búa
í BNA. Segja má að tengslin milli
Torfa og sona hans í fjarlægð
hafi verið eftirtektarverð og
óvenjulega elskuleg því að auk
tíðra gagnkvæmra heimsókna
höfðu þeir allir símasamband við
foreldra sína oft í viku. Samband
barnabarnanna við afann var líka
gott og heimsóknir til hans tíðar.
Þeim er því mikill missir að afa
sínum og eiga eftir að sakna hans
mikið. Áhugi á þjóðmálum var
mikill hjá Torfa og var hann
óragur við að taka ákveðna af-
stöðu í pólitískum efnum sam-
tímans þótt hann væri jafnframt
tilbúinn að ræða málin með um-
burðar-
lyndi fyrir málstað þeirra sem
ólíkar skoðanir höfðu. Torfi var
fróður og víðlesinn og átti gott
bókasafn sem hann nýtti vel.
Hann var lífsglaður maður og
gamansamur. Mikinn áhuga
hafði hann á íþróttum og þess má
geta að ungur að árum lærði
hann hnefaleika. Var áhuginn þó
mestur á knattspyrnu en hann
var mikill KR-ingur og studdi
það félag með ráðum og dáð. Þá
var hann prýðilegur söngmaður
og mat mikils góða tónlist. Hann
var árum saman meðlimur í kór
aldraðra í Neskirkju, en hún var
kirkja þeirra hjóna og þau dug-
leg við messusókn enda trúuð og
mátu starf kirkjunnar mikils.
Vert er að minnast þess að á
áttunda áratugnum þegar við
hjónin þurftum að læknisráði að
flytja frá Íslandi í hlýrra loftslag
varð úr að við settum stefnuna á
Los Angeles þar sem fjölskylda
Torfa bjó auk hálfsystur hans,
Elísabetar. Undirbúningur þessa
flutnings okkar var margþættur
og þurftum við í því sambandi að
dvelja í LA í fimm vikur. Var þá
ekki að sökum að spyrja að Torfi
og Guðrún buðu okkur og tveim-
ur yngstu börnum okkar að
dvelja á heimili sínu þennan tíma
og voru okkur mjög hjálpsöm á
alla lund.
Einnig fengum við góða að-
stoð frá Elísabetu og manni
hennar, Reed Dinsmore. Erum
við þeim ævinlega þakklát fyrir
hjálpina.
Við biðjum Guð að styrkja
Guðrúnu og aðra ástvini í sorg
þeirra.
Gunnhildur og
Magnús Ó. Schram.
Torfi Þorkell
Ólafsson
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
SIGURJÓN HELGASON,
Árskógum 8,
lést fimmtudaginn 12. febrúar.
Útför hans fer fram frá Seljakirkju
föstudaginn 20. febrúar kl. 15.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Slysavarnafélag Íslands.
.
Íris Svala Jóhannsdóttir,
Helga Sigurjónsdóttir, Eggert Sigurðsson,
Sigrún Sigurjónsdóttir, Stefán Örn Guðjónsson,
Björn Sigurjónsson,
Elín Eygló Sigurjónsdóttir, Ragnar Berg Gíslason,
Bryndís Sigurjónsdóttir, Sigurður L. Viggósson,
Svala Sigurjónsdóttir, Einar Örn Steinarsson,
Anna Lóa Sigurjónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, amma og langamma,
MARÍA BRYNJÓLFSDÓTTIR,
Engimýri 8,
Akureyri,
lést mánudaginn 2. febrúar á Sjúkrahúsinu
á Akureyri.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
.
Brynjólfur Jónsson,
Jóhanna Jónsdóttir,
Jón Brynjar Kristjánsson, Júlíana Ingimarsdóttir,
Samúel Ingi Jónsson,
Linda Hafdal, Axel Einar Viðarsson,
Tinna Dís Hafdal Axelsdóttir
og Brynja Dís Hafdal Axelsdóttir.
Elskuleg frænka okkar,
JÓHANNA SIGRÍÐUR HINRIKSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir í Reykjavík
miðvikudaginn 28. janúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu. Bestu þakkir eru sendar
starfsfólki Eir N-3.
.
Guðríður Sigurðardóttir, Stefanía Þórarinsdóttir,
Sigríður R. Þórarinsdóttir og Þórunn Pálmadóttir.