Morgunblaðið - 20.02.2015, Blaðsíða 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 20. FEBRÚAR 2015
✝ Sigríður Þór-dís Benedikts-
dóttir fæddist í
Hnífsdal 4. október
1928. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja 13.
febrúar 2015.
Foreldrar henn-
ar voru Benedikt
Halldórsson verka-
maður, f. 19.5.
1904, d. 2.9. 1980,
og Þórunn Pálína B. Guðjóns-
dóttir, f. 5.10. 1900, d. 10.2.
1992. Systkini Sigríðar: Guð-
björg Guðmundsdóttir, f. 23.12.
1921, d. 13.10. 2011. Halldór G.
Benediktsson, f. 30.4. 1930, d.
21.1. 1967. Þóra S. Benedikts-
dóttir, f. 25.10. 1931. Óskar B.
Benediktsson, f. 11.2. 1935. Guð-
jón K. Benediktsson, f. 31.10.
1937. Fósturbróðir Jón A. Ás-
björg, f. 1955, maki Sigurður
Jónsson, f. 1932. Börn hennar:
Sigríður Erna Geirmundsdóttir,
f. 1973, maki Torfi Már Hreins-
son, f. 1983, barn þeirra Anna
Lísa, f. 2013, fyrir átti hún Mar-
íu Rún, f. 1995. Marvin Lee, f.
1980, börn hans eru Svanhildur
f. 2005, Friðrik, f. 2005, og Guð-
björg Zelda, f. 2009. 2) Þórunn,
f. 1956, maki Jón R. Newman, f.
1954. Börn þeirra eru: Garðar
Már Newman, f. 1973, maki Sig-
rún Gróa Magnúsdóttir, f. 1976,
börn þeirra: Þórunn María, f.
2002, Magnús Már, f. 2004, Jón
Ingi, f. 2010, og Davíð Þór, f.
2012. Hulda María Newman, f.
1983, maki Alexander Magnús-
son, f. 1989, barn þeirra Garðar
Júlían, f. 2013. 3) Magnea, f.
1960, maki Jens E. Kristinsson,
börn þeirra eru: Magnús Þór, f.
1980, Ingi Sigurjón, f. 1985, El-
ínborg Ósk, f. 1987, maki henn-
ar er Ísak Örn, f. 1988, barn
þeirra er Elma, f. 2014. 4) Magn-
ús, f. 1963, d. 1977.
Útför Sigríðar fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag, 20. febr-
úar 2015, kl. 13.
geirsson, f. 22.10.
1938.
Sigríður gekk í
barna- og unglinga-
skóla í Hnífsdal.
Síðar fór hún í Hús-
mæðraskóla á
Löngumýri í Skaga-
firði, 1951-1952.
Sigríður eign-
aðist Þóri Benedikt,
f. 23.6. 1946, með
Haraldi Pálssyni, f.
24.4. 1927, d. 2000. Þórir er
kvæntur Margréti Sigurðar-
dóttir, f. 1945, sonur Ragnar
Þórisson, f. 1971, kona hans er
Hjördís Árnadóttir, f. 1973, og
eiga þau Árna Þór, f. 2010.
Sigríður giftist Garðari
Magnússyni, f. 1922, d. 1985.
Fyrir átti Garðar Sonju, f. 1950,
maki Lúðvík Georgsson. Börn
Garðars og Sigríðar eru: 1) Guð-
Mér er ljúft og skylt að skrifa
um móður mína, sem verður jarð-
sungin í dag, föstudag, frá okkar
fallegu 100 ára kirkju í Keflavík.
Þessir dagar hafa einkennst af
sorg og söknuði sem er ekki
skrýtið þar sem hún var svo stór
klettur í okkar lífi og barna-
barnanna. Hún var svo mikið fyr-
ir börn, þótti alltaf svo gaman að
vera í barnaafmælum og fylgjast
með þeim.
Hún mamma var lífsglöð kona,
alltaf hress og kát, var mikið fyrir
að ferðast meðan hún gat og þeg-
ar hún keyrði bílinn sinn héldu
henni engin bönd. Það var því
mikið áfall fyrir hana þegar hún
þurfti að hætta að keyra.
Lífið fór ekki alltaf mjúkum
höndum um hana mömmu; missti
Halldór bróður sinn í blóma lífs-
ins og Magnús bróður minn að-
eins 14 ára og var það mikill
harmur fyrir okkur öll. Ég tala nú
ekki um þegar pabbi dó langt fyr-
ir aldur fram, aðeins 62 ára að
aldri.
En alltaf var nú fjör í kringum
hana mömmu, hún var mjög mikil
afmæliskona og var alltaf farið að
undirbúa afmælið í ágúst, þótt
það væri ekki stórafmæli, og auð-
vitað svignuðu borðin undan kök-
um.
Mamma var nú heppin að
kynnast Ármanni Eydal á sínum
tíma, en þau höfðu bæði gaman af
að ferðast um landið og jafnvel til
útlanda. Blessuð sé minning hans
en hann lést 2004. Mamma var á
Hlévangi, sem er hjúkrunarheim-
ili sem er við hliðina á hennar
húsi, þannig að hún fór bara yfir á
inniskónum og var komin þangað
árið 2013 og hefur henni liðið
mjög vel þar og mjög vel hugsað
um hana og ber að þakka það.
Ég má til með að minnast á það
hvað barnabörnin voru henni
hugleikin, hún bar hag þeirra
ætíð fyrir brjósti. Og þegar hún
kvaddi þau sagði hún alltaf: Guð
geymi þig og signdi þau í bak og
fyrir.
Ég átti því láni að fagna að fara
oft með henni í kirkju á sunnu-
dögum en þar naut hún sín vel og
kunni flestalla sálma sem sungnir
voru. Þetta voru góðir tímar sem
ég átti með henni mömmu, það er
allt svo tómlegt núna og þegar
maður ætlar að fara að beygja inn
á planið hjá Hlévangi og fattar að
hún er ekki þar, það grípur mann
svo mikil tómleikatilfinning sem
ég hef ekki upplifað áður.
En nú skilur leiðir um sinn og
ég mun alltaf elska þig og þakka
þér fyrir allt og allt. Kveð þig með
þínum orðum: Guð geymi þig. Þín
dóttir,
Þórunn.
Áður en ég fæddist eyddi
Sigga systir miklum tíma á hlýju
heimili ömmu og afa sökum þess
að mamma vann mikið og var ein-
stæð móðir. Síðar meir fluttum
við til útlanda og lengi vel bjugg-
um við þar. Eftir að við komum
heim er það mér og Siggu mjög
minnisstætt hversu ljúft okkur
þótti að heimsækja ömmu á Fax-
abrautinni. Fyrir Siggu systur
situr eftir hversu glaðvær hún
var og hversu stutt var í hlátur-
inn, og ennfremur hversu góð
hún var við okkur barnabörnin.
Sjálfur upplifði ég þessa góð-
mennsku þó heilt haf hafi skilið
okkur að því amma passaði að
gleyma mér ekki þrátt fyrir að ég
hafi búið erlendis. Hún var svo
elskuleg að senda mér íslenskt
góðgæti eins og páskaegg. Síðar
meir þegar ég var unglingur ný-
kominn til Íslands gat ég stólað á
það að í hvert skipti sem ég kom í
heimsókn til ömmu var tekið á
móti mér af mikilli hlýju; á boð-
stólnum voru ýmsar kræsingar
sem ég þekkti lítið, en fljótlega
kynntist ég þeim gómsæta mat
sem hún eldaði. En fyrst og
fremst hugsa ég um allar þær
kökusneiðar sem voru í boði
heima hjá henni, þá oftast marm-
arakaka eða möndlukaka og kakó
að hætti ömmu.
Ég gat alltaf treyst því að ég
færi saddur í burtu eftir að hafa
heimsótt ömmu og voru þau ófá
skiptin sem hún gaukaði aur að
mér og Magnúsi frænda ofan á
allt saman. Svo þótti mér yndis-
legt þegar hún leyfði mér og
Magga að grúska á háaloftinu, í
bílskúrnum eða í skápum „gesta-
herbergisins“. Heima hjá ömmu
gat maður dundað sér og grúskað
í fortíð ættarinnar.
Minningarnar tengdar við
ömmu eru margar hverjar hug-
ljúfar og fyndnar eins og þegar
hún læddi hrossakjötbollum að
mér og Magnúsi í óþökk okkar
beggja, eða þegar hún hitti Þóru í
fyrsta skiptið. Í framtíðinni mun
ég segja Guðbjörgu Zeldu frá
þessum sögum ásamt fleirum
með bros á vör.
En sú minning sem er hvað
sterkust er sú sem amma sagði
mér sjálf þó nokkrum sinnum.
Þegar ég og Sigga bjuggum á
móti henni á Faxabrautinni brá
okkur mikið að sjá sjúkrabíl. Síð-
ar meir, sagði hún mér að afa hafi
verið mikið í mun að tjá væntum-
þykju sína í okkar garð á dánar-
beði sínum og að hann hafi beðið
hana um skila því til okkar. Nú
getum við sagt ömmu að gera
slíkt hið sama.
Í hvert skipti sem amma
kvaddi okkur bað hún Guð um að
geyma okkur. Nú er komið að
okkur að segja hið sama við þig,
kæra amma: megi Guð geyma
þig.
„Yður er gefinn leyndardómur Guðs
ríkis. Hinir, sem fyrir utan eru, fá allt í
dæmisögum“.
(Mark.: 4:10.)
Marvin og Sigríður.
Ég á erfitt með að trúa því að í
dag sé ég að skrifa minningar-
grein um bestu ömmu í heimi.
Amma mín bjó svo lengi sem
ég man eftir mér á Faxabraut 11.
Ég veit ekki um neinn stað þar
sem henni leið eins vel og á Fax-
abrautinni.
Mamma mín og amma voru
miklar vinkonur, þeim þótti ótrú-
lega vænt hvor um aðra. Ég veit
að mamma og öll fjölskyldan mín
saknar hennar ótrúlega mikið.
Alltaf var glatt á hjalla á Fax-
abrautinni þegar ég var lítil og þá
stendur helst uppúr þegar við
systkinin fengum að gista hjá
ömmu og var toppnum náð ef
Hulda frænka var líka.
Amma mín var trúrækin kona
sem gekk í gegnum ýmislegt á
lífsleiðinni og fann hún mikinn
frið í guði, alltaf var tilefni til þess
að fara í messu.
Við amma vorum góðar vin-
konur og sér í lagi í seinni tíð.
Amma mín var fyndin og
skemmtileg kona, ég hitti hana
aldrei eftir að ég varð eldri án
þess að hlægja. Hún laðaði að sér
fólk og gerði svo óspart í því að
„gera djók“. Á meðan við hin velt-
umst um af hlátri brosti hún út í
annað, búin að ná sínu takmarki.
Hún djókaði meira að segja sein-
asta daginn sinn á þessu jarðríki,
þegar við öll biðum í ofvæni að
hún myndi lagast þá opnaði mín
aðeins augun og bað um pítsu.
Ekki er það oft sem að stofa full
af áhyggjufullum aðstandendum
skelli uppúr en henni tókst það,
geri aðrir betur. Hún var ótrú-
lega góð og kurteis, en skoðanir
hafði hún svo sannarlega og eitt
af því voru nöfn. Ég veit ekki
hversu oft við fjölskyldan hennar
höfum þurft að bíta okkur í hand-
arbakið þegar hún byrjaði að
spyrja hvað einhver héti og ef
henni líkaði ekki við nafnið , sem
var nú mjög oft, þá gaf hún það
alveg sterklega til kynna. Hún
sagði mér þegar að ég eignaðist
dóttur mína að henni þætti Sig-
ríður, Þórdís, Magnea, Þórunn og
Guðbjörg mjög falleg nöfn, það
var að sjálfsögðu einstök tilviljun.
Afmælissjúk var hún þessi elska,
það skipti ekki máli hversu gömul
hún var afmæli skyldi það vera.
Rjómatertur og pönnsur voru
staðalbúnaður í þeim veislum og
ég man alltaf hversu dásamlega
gott kakó hún lagaði.
Ég gæti skrifað heila bók um
snillinginn hana ömmu mína og
það sem hún hefur sagt og gert í
gegn um tíðina, hún var óborg-
anleg kona.
Elsku hjartans amma mín það
er svo ótrúlega sárt að þú sért
farin. Ég hef svo margt að læra af
þér og eitt af því er að hrósa.
Ekki fyrir svo löngu þegar ég
kíkti á ömmu þá bað hún mig að
hjálpa sér að velja falleg föt, vin-
kona hennar hafði látist og hún
vildi vera í fallegum fötum vegna
þess hversu glæsileg kona þetta
hafði verið. Elsku fallega sálin
mín, ég verð líka í mínum falleg-
ustu fötum fyrir bestu konu í
heimi. Þegar ég hugsa um þig þá
brosi ég, hversu dýrmætt er það.
Takk fyrir allar fallegu stundirn-
ar og dásamlegu minningarnar.
Þú ert komin til strákanna þinna
og ég veit að þú tekur vel á móti
mér þegar minn tími kemur með
grænan pringles, eitt sett, app-
elsín, mjúku kinnarnar og risa
stórt faðmlag. Ég elska þig amma
mín og eins og þú sagðir við mig í
hvert sinn sem við kvöddumst,
guði geymi þig elskan mín.
Þangað til næst. Þín,
Elínborg Ósk Jensdóttir.
Amma Sigga var þekkt fyrir
sitt glaða og jákvæða fas sem tók
öllum opnum örmum. Hún var
óspar á að láta aðra vita hversu
mikið hún elskaði þá enda hafði
hún hreint og fallegt hjartalag.
Hún var mikill húmoristi og er ef-
laust hægt að skella í eina góða
bók með góðum línum frá ömmu.
Amma átti að mestu leyti góða og
farsæla ævi, eignaðist góða og
samheldna fjölskyldu sem fylgdi
henni allt til hinstu stundar.
Stóru áföllin í lífinu voru fráfall
Magnúsar og Garðars. Er ég viss
um að það voru mjög ánægðir
feðgar sem biðu hennar á góðum
stað eftir langa bið.
Vildi bara með nokkrum orð-
um þakka ömmu fyrir allar þær
stundir sem við áttum saman en
þær eru óteljandi og eingöngu
hlýjar og góðar minningar. Mínar
fyrstu minningar um ömmu eru
þegar hún var að syngja fyrir mig
upp í rúmi á Faxabrautinni bæn-
ina fallegu sem ég læt hér fylgja
með sem kveðjuorð til þín, elsku
amma.
Ó, Jesús bróðir besti
og barna vinur mesti,
æ, breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
Mér gott barn gef að vera
og góðan ávöxt bera,
en forðast allt hið illa,
svo ei mér náı́ að spilla.
(Páll Jónsson)
Garðar Már Newman.
Elsku langamma, nú ert þú
farin frá okkur og söknum við þín
mjög mikið.
Alltaf varst þú sæt og fín með
lakkaðar neglur og fínt hár.
Það var alltaf svo gaman að
koma til þín, elsku amma, bæði á
Faxabraut 11 og Hlévang. Þú
tókst alltaf svo vel á móti okkur
með faðmlagi og kossi, alltaf
varstu með eitthvað gott fyrir
okkur. Við gleymum aldrei fal-
lega brosinu þínu og smitandi
hlátrinum þínum.
Við munum aldrei gleyma þér
og við lofum að halda alltaf upp á
afmælið þitt.
Eins og þú sagðir alltaf við
okkur þegar við fórum.
Guð geymi þig, elsku besta
langamma.
Við elskum þig endalaust mik-
ið.
Þórunn María,
Magnús Már, Jón Ingi og
Davíð Þór.
Elsku stóra systir mín, nú ert
þú fallin frá og komin í Guðs ríki.
Við ólumst upp saman og áttum
skemmtileg bernskuár í Hnífs-
dal. Ég minnist þeirra stunda
með mikilli hlýju. Það var langt á
milli okkar eftir að við stofnuðum
fjölskyldur, þú bjóst í Keflavík og
ég á Ísafirði en við héldum alltaf
góðu sambandi.
Á bernskuárunum bjuggum
við í Skemmunum í Hnífsdal og
lékum okkur mikið með krökkun-
um í Heimabæ þar sem brekkan
og fjaran voru aðalleiksvæðin. Þó
svo að þú værir þremur árum
eldri en ég vorum við eins og tví-
burar og brölluðum mikið saman
– vorum eins og eitt.
Við fórum saman á Hús-
mæðraskólann að Löngumýri í
Skagafirði veturinn 1951-1952,
eftir að hafa unnið okkur inn fyrir
skólanum sem kaupakonur í
Skálavík í Ísafjarðardjúpi sumar-
ið áður. Í húsmæðaskólanum átt-
um við yndislegan tíma saman og
kynntumst þar stúlkum sem við
höfum haldið sambandi við alla
tíð. Það er ómetanlegt.
Við fórum eftir húsmæðaskól-
ann á vit ævintýranna til Kefla-
víkur og unnum þar m.a. saman á
Vatnsnesbar, ég í afgreiðslunni
og þú í eldhúsinu. Við leigðum
saman herbergi og vorum mjög
samrýmdar. Á þessum tíma
kynntist þú Garðari Magnússyni
og varðst eftir í Keflavík en ég fór
aftur vestur. Eftir að við stofn-
uðum fjölskyldur, komuð þið oft
vestur á Ísafjörð og við Jónatan
og börnin heimsóttum ykkur til
Keflavíkur þegar við vorum á
ferð fyrir sunnan.
Elsku Sigga systir mín, þú
varst dugleg, blíðleg, hlý og góð
kona. Þrátt fyrir áföll í lífinu
stóðst þú þau af þér eins og klett-
ur. Þú ert rík að eiga stóra fjöl-
skyldu, sem nú mun sakna þín, en
um leið mun minning um góða
konu lifa.
Guð blessi þig, elsku systir
mín, ég þakka þér fyrir hvað þú
varst góð systir og fyrir allar
skemmtilegu stundirnar sem við
áttum saman. Ég mun aldrei
gleyma þér.
Þín systir,
Þóra.
Nú er komið að leiðarlokum
hjá Sigríði föðursystur minni.
Hún var með stórt hjarta og fal-
lega sál. Hún var ein af þeim sem
mótuðu bernsku mína og er mér
minnisstæð frá uppvaxtarárun-
um.
Sigríður Þórdís, eða Sigga
eins og hún var alltaf kölluð, var
yndisleg kona og stálminnug.
Þegar við pabbi minnumst henn-
ar segir hann mér meðal annars
sögu af því þegar Sigga var hjá
Þorsteini bróður afa í Vogum, þá
sex ára gömul. Þorsteini og fjöl-
skyldu hans fannst hún einstak-
lega skemmtilegt og glaðlegt
barn með sérlega fallegt bros.
Hún kunnu heil býsn af vísum
sem hún söng óspart fyrir fjöl-
skylduna, þeim til mikillar
ánægju.
Hún sótti nám við barnaskól-
ann í Hnífsdal, henni sóttist allt
nám vel enda samviskusöm og
dugleg. Sem unglingur vann hún
mikið eins og þá tíðkaðist og var
hún í kaupavinnu meðal annars
hjá Jóni Jakobssyni á Miðhúsum
árið 1944, fimmtán ára gömul.
Faðir Siggu, afi minn, fæddist á
Miðhúsum og liggja ræturnar
þar. Hún tók bróður sinn, pabba
minn, sex ára með sér. Þau systk-
ini fóru með Fagranesinu inn í
Djúp og passaði hún vel upp á
litla bróður. Þá bjó þar systir afa,
Þorgerður, sem pabbi hændist
mjög að. Hann man eftir að hafa
verið að hjálpa Þorgerði að
þurrka mó sem notaður var til
eldiviðar. Seinna vann Sigga
einnig hjá Jóni í Skálavík í Mjóa-
firði við Ísafjarðardjúp.
Sigga fór í vist til Reykjavíkur
17 ára gömul og kom heim aftur
ári seinna, þá barnshafandi. Hún
eignaðist kærkominn son árið
1946 sem allir elskuðu á heim-
ilinu.
Hún vann í kaupavinnu á
sumrin og í frystihúsinu á vet-
urna. Þannig safnaði hún pening-
um fyrir húsmæðraskólanámi
sem hún fór í með Þóru systur
sinni veturinn 1951-52 að Löngu-
mýri í Skagafirði. Þar lærði hún
nytsamleg húsmóðurstörf enda
var hún frábær húsmóðir alla tíð.
Árið 1953 fór Sigga suður til
Keflavíkur. Hún vann á Vatns-
nesbarnum þar til hún kynntist
eiginmanni sínum Garðari Magn-
ússyni, miklum öndvegismanni
úr Höfnum á Reykjanesi. Hann
hafði þá byggt með föður sínum
tveggja hæða hús við Faxabraut
11 í Keflavík. Þar bjó Sigga alla
tíð.
Það var gott að koma í heim-
sókn til Siggu frænku. Alltaf var
tekið á móti okkur með kostum
og kynjum, en umfram allt hlýju.
Hláturmild var hún og glaðsinna
og tryggur vinur fram á síðasta
dag. Hún mundi flesta ef ekki alla
afmælisdaga í stórfjölskyldunni.
Sigga átti yndislegt heimili
sem hún sá um af einstakri natni.
En umfram allt var hún ástrík og
yndisleg móðir. Hún ljómaði allt-
af mest í kringum fólkið sitt og sú
birta kom djúpt innan frá. Um-
hyggjusöm og skyldurækin var
hún við sitt fólk. Hún bar hag
okkar og fjölskyldu sinnar ætíð
fyrir brjósti.
Frænka mín sóttist ekki eftir
metorðum né upphefð en gladdist
yfir velunnu verki. Hún varð
aldrei upptekin af sjálfri sér og
einmitt sú lífsafstaða gerir hana
svo eftirminnilega. Hún kvaddi
þennan heim 13. febrúar síðast-
liðinn í faðmi þeirra sem voru
henni kærastir.
Nú við þáttaskil kveð ég kæra
frænku með söknuði, virðingu og
þökk. Í minningunni verður hún
ævinlega sveipuð sólskini.
Júlíana Sigurveig
Guðjónsdóttir.
Sigríður Þórdís
Benediktsdóttir
Hjartkær maðurinn minn og besti vinur,
GUÐJÓN Ó. ÁSGRÍMSSON,
fyrrverandi skrifstofustjóri í Ræsi,
Háagerði 85,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Mörk
mánudaginn 16. febrúar.
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju föstudaginn 27. febrúar
kl. 13.
.
Svanlaug Magnúsdóttir.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
SVEINBJÖRN F. ÁRNASON
bóndi Kálfsá í Ólafsfirði,
lést á dvalarheimilinu Hornbrekku
föstudaginn 13. febrúar.
Útför hans fer fram frá Ólafsfjarðarkirkju
laugardaginn 21. febrúar kl. 14.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Parkinsonsamtökin.
.
Ragna Björgvinsdóttir,
Björgvin Sveinbjörnsson, Sigrún Gunnlaugsdóttir,
Árni Sveinbjörnsson, Elín Björnsdóttir,
Sveinbjörn Þ. Sveinbjörnsson,
Stefanía Ó. Sveinbjörnsdóttir, Sigfús Guttormsson,
Hallfríður Sveinbjörnsdóttir,
Guðrún B. Sveinbjörnsdóttir, Stian Ersland,
barnabörn og barnabarnabörn.