Morgunblaðið - 20.02.2015, Blaðsíða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 20. FEBRÚAR 2015
✝ Adda GerðurÁrnadóttir
fæddist í Reykjavík
hinn 1. desember
1942. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans eftir erfið
veikindi 13. febrúar
2015.
Faðir Öddu var
Árni Guðmundsson,
bílstjóri frá Kambi í
Holtum, f. 26.3.
1900, d. 18.10. 1987. Árni var
starfsmaður Olíuverslunar Ís-
lands og var sæmdur gullmerki
félagsins. Hann var heiðursfélagi
Þróttar, félags vörubílstjóra.
Móðir Öddu var Valgerður
Bjarnadóttir frá Hellukoti á
Stokkseyri, húsmóðir og sauma-
kona, f. 4.7. 1899, d. 3.9. 1973.
Systkini Öddu eru: Guðrún, f.
23.8. 1924, d. 7.6. 1999, gift Alfreð
Guðmundssyni, f. 7.7. 1918, d.
25.9. 1996. Guðfinna, f. 2.9. 1926,
d. 12.8. 2005, gift Atla Erni Jen-
sen, f. 31.3. 1925, d. 30.11. 2009.
Guðmundur, f. 7.4. 1932, kvæntur
Elínu Sæbjörnsdóttur, f.
17.3.1932. Ágústa Birna f. 13.7.
1941, gift Þorsteini Eggertssyni,
f. 21.9. 1944. Adda giftist hinn
23.7. 1966 Berki Thoroddsen
tannlækni, f. 30.1. 1942. For-
eldrar Barkar voru: Birgir Thor-
oddsen, skipstjóri hjá Eimskip, f.
10.10. 1911, d. 2.1. 1969 og
bjuggu Adda og Börkur í Kaup-
mannahöfn þar sem hún vann
m.a. hjá Eimskip. Eftir heimkom-
una helgaði hún sig heimili og
börnum, en hóf svo nám við öld-
ungadeild MH. Stúdent frá MH
1978 og handavinnukennarapróf
frá KHÍ 1982. Hún lauk námi hjá
Félagi íslenskra nuddara 1993 og
fékk meistarabréf árið 1994.
Adda lærði og stundaði nýjungar
og óhefðbundnar aðferðir í
nuddi, m.a. höfuðbeina- og spjald-
hryggsjöfnun. Adda sinnti stjórn-
ar- og nefndarstörfum í FÍN og
var formaður 2001-2004. Árið
2014 var hún kosin heiðursfélagi
Félags íslenskra heilsunuddara.
Adda starfaði við heilsunudd og
handavinnu. Höfuðbeina- og
spjaldhryggsjöfnun, gagnaðist
vel þegar foreldrar leituðu eftir
aðstoð með óvær ungbörn eftir
svefnlausar nætur. Adda hjálpaði
heldri borgurum á Seltjarnarnesi
við handavinnu árin 1982-1986.
Adda prjónaði, málaði, skraut-
skrifaði og óf. Hún vann við jurta-
litun, hannaði nytjahluti úr ull,
leðri og skinni og gerði gesta-
bækur og möppur úr fiskroði.
Hæstiréttur leitaði til Öddu til að
hanna möppur úr fiskroði fyrir
kjörbréf og skjöl vegna embætt-
istöku forseta Íslands. Jafnframt
sótti hún og hélt handverks-
námskeið m.a. fyrir Hlutverka-
setrið og tók þátt í sýningum hjá
Handverki og hönnun, í Norræna
húsinu og Árbæjarsafninu. Þar
hlaut hún viðurkenningu fyrir
frábært handbragð.
Adda Gerður verður jarð-
sungin frá Fríkirkjunni í Reykja-
vík í dag, 20. febrúar 2015, kl. 11.
Hrefna Gísladóttir
Thoroddsen, hús-
freyja í Reykjavík, f.
4.6. 1918, d. 13.5.
2000. Börn Öddu og
Barkar eru: Birgir
verkfræðingur, f.
10.8. 1967. Kvæntur
Helgu Jónsdóttur, f.
18.12. 1967. Búsett í
Stavanger. Börn
þeirra eru Björk, f.
27.2. 1996, og Arn-
ar, f. 2.5. 2000. Valgerður líffræð-
ingur, f. 19.6. 1971. Gift Leif
Holm-Andersen, f. 12.5. 1967. Bú-
sett í Flórída. Sonur þeirra er
Magnús Andreas, f. 8.5. 2011.
Hrefna viðskiptafræðingur, f.
11.11. 1977. Gift Geir Ómarssyni,
f. 20.2. 1975. Dætur þeirra eru
Arna, f. 7.8. 2004, og Freyja, f.
11.5. 2007. Harpa viðskiptafræð-
ingur, f. 5.7. 1979. Maki Pétur
Hafsteinsson, f. 15.2.1979. Synir
þeirra eru Hilmir, f. 16.1. 2006,
og Emil, f. 17.6. 2009.
Adda lauk prófi frá Kvenna-
skólanum árið 1960. Hún gerðist
AFS-skiptinemi í Bandaríkjunum
og lauk prófi frá Mankato High
School í Minnesota árið 1961. Ár-
ið 1962 hélt hún til Noregs og
lauk prófi frá handavinnudeild
Möre Folkehögskole 1963. Eftir
Noregsdvölina starfaði Adda hjá
Landsbanka Íslands og svo hjá
Flugleiðum. Árin 1966-1969
Elsku tengdamamma.
Það er erfitt að hugsa til þess
að fallega brosið þitt og þinn
breiði faðmur taki ekki á móti
okkur þegar við eigum eftir að
koma á Fálkagötuna. Ég hefði
ekki getað verið lánsamari með
tengdaforeldra og fyrir mér hafið
þið Börkur verið mér eins og for-
eldrar, enda vorum við Birgir að-
eins 16 ára þegar við byrjuðum að
vera saman. Fyrir mér varst þú
meira en tengdamóðir. Ég leit
alltaf á þig sem mína aðra móður
og verð ævinlega þakklát fyrir að
hafa átt þig að. Þú ert sú jákvæð-
asta og ein yfirvegaðasta mann-
eskja sem ég hef nokkru sinni
kynnst og það var alltaf gott að
leita til þín og vera í kringum þig
enda áttum við margt sameigin-
legt.
Mér er mjög minnisstætt þeg-
ar ég var í barneignarleyfi með
Arnar, að þá eyddum við ófáum
stundum hjá þér þar sem við
horfðum á Bold and the beautiful
og Nágranna, prjónuðum og
spjölluðum um margt sem við átt-
um sameiginlegt eins og nudd,
heilsu og ýmislegt tengt því. Það
voru líka ófá samtölin á nudd-
bekknum þar sem við fórum
dýpra í málin og þú náðir að
hjálpa mér að vinna úr mörgum af
mínum flækjum.
Margar af bestu minningunum
eru frá ferðum þar sem öll fjöl-
skyldan hefur verið saman eins og
þegar þið heimsóttuð okkur í Ari-
zona og Kaliforníu ásamt nokkr-
um ferðum til Flórída. En upp úr
stendur ferðin fyrir rúmum
tveimur árum síðan þar sem við
komum þér á óvart í Kaupmanna-
höfn og fögnuðum með þér 70 ára
afmæli þínu ásamt ferðinni sem
við fjölskyldan fórum með ykkur
Berki í til Spánar í haust og þið
voruð hjá okkur í Noregi í nokkra
daga á eftir. Það er ómetanlegt
fyrir okkur fjölskylduna þar sem
við höfum verið búsett í Noregi
síðustu ár og ekki átt eins margar
samverustundir með ykkur og við
hefðum viljað.
Minningin um fallega,
skemmtilega og hjartahlýja móð-
ur stendur upp úr en ég veit að
þér líður vel með öllum englunum
þínum núna.
Þín tengdadóttir,
Helga Jónsdóttir.
Elsku besta amma mín.
Mig langar til að skrifa um
nokkrar af þeim góðu minningum
sem ég á um þig.
Áður en við fjölskyldan fluttum
út til Noregs var ég alltaf hjá ykk-
ur í heimsókn og gisti hjá ykkur,
oft margar helgar í röð. Afi keypti
alltaf ís handa mér sem ég fékk á
kvöldin og um morguninn þegar
ég vaknaði var hann alltaf búin að
fara út í bakarí. Það fyrsta sem ég
gerði á morgnanna var að horfa
með þér á þína uppáhaldsþætti,
Bold and the Beautiful og
Neighbours. Einn morguninn fór
ég líka með þér eldsnemma í sund
og fékk að heilsa upp á alla vini
þína í lauginni. Þú kenndir mér
líka að prjóna og sauma. Þú
kenndir mér svo vel að ég hlaut
handavinnuverðlaun á útskriftinni
úr Mýrarhúsaskóla. Þegar ég var
komin í Való saumuðum við sam-
an kjól á mig fyrir síðasta ballið
mitt. Ég er svo þakklát fyrir allt
sem þú hefur kennt mér og gert
fyrir mig, og saumavélina sem þú
gafst mér í fermingagjöf. Ég mun
alltaf hugsa um þig þegar ég nota
hana.
Eftir að ég flutti til Noregs
fékk ég ekki að sjá þig jafn oft, og
það var stundum erfitt. Það hefur
alltaf verið svo gaman að koma til
landsins og fá að hitta þig. Þú hef-
ur líka verið dugleg að ferðast og
koma í heimsókn til okkar, og far-
ið með okkur í ferðalög. Ég
gleymi aldrei hversu hissa þú
varst þegar við fjölskyldan plön-
uðum óvissuferð á 70 ára afmæl-
isdaginn þinn til Kaupmannahafn-
ar. Það var æðisleg og
ógleymanleg helgi. Mér fannst
líka æðislega gaman að þið afi
komuð með okkur fjölskyldunni
til Spánar í haust. Þú varst svo
dugleg og það var svo gaman að
spjalla við þig á meðan ég keyrði
þig um í hjólastólnum.
Mér fannst alltaf svo sætt hvað
þér fannst gaman að því að ég var
líka að fara sem skiptinemi til
Bandaríkjanna, alveg eins og þú.
Áður en ég fór, vorum við alltaf að
tala um þetta, og þú sagðir mér
frá þínu ári í Minnesota. Þér
fannst svo gaman að deila þínum
sögum og það var svo gaman að
heyra þær. Ég hugsaði mikið til
þín á meðan ég var skiptinemi, og
sagði vinum mínum og öðru fólki
sem ég kynntist, að amma mín
hefði líka farið sem skiptinemi til
Bandaríkjanna.
Allan þann tíma sem ég hef bú-
ið í Noregi hef ég saknað þín, en
ég finn nú að söknuðurinn er mun
sterkari og meiri. Mér finnst svo
erfitt að þú sért farin frá mér. Ég
mun sakna þín svo sárt. Ég er svo
þakklát fyrir allar fallegu minn-
ingarnar okkar saman, og þeim
mun ég aldrei gleyma. Við töluð-
um saman í símann í síðustu viku,
og þú varst að tala um óvissuferð-
ina sem þú varst að fara í. Ég veit
að þú ert á góðum stað núna og að
Guð muni fylgja þér alla leið í
óvissuferðinni þinni. Ég elska þig,
elsku amma mín, og mun alltaf
gera. Ég hlakka til að hitta þig
aftur einn daginn, og fara með þér
í óvissuferð.
Þitt barnabarn,
Björk Thoroddsen.
Fallin er frá elskuleg systir mín
yngst okkar fimm systkina. Eldri
systur tvær eru einnig látnar.
Adda Gerður hefur nú í hálft ann-
að ár barist við illvígan sjúkdóm.
Þetta hefur verið erfiður tími fyrir
fjölskyldu og vini en Adda var
ávallt bjartsýn og sýndi hún ótrú-
legan vilja, hún ætlaði ekki að gef-
ast upp.
Mér er efst í huga nú þegar ég
skrifa þessar fátæklegu línur að
þakka öllu því góða fólki sem létti
Öddu lífið þennan erfiða tíma;
starfsfólki á stofnunum, heima-
hjúkrun og svo auðvitað fjöl-
skyldu og vinum. Eldri systir
Ágústa Birna á að öllum öðrum
ólöstuðum sérstakar þakkir skild-
ar. Aðeins eitt og hálft ár var
þeirra á milli og ég man í gamla
daga var vart minnst á Öddu að
nafn Gústu fylgdi ekki með.
Minningarnar sækja á, við vor-
um fimm systkinin og ólumst upp
af ástríkum foreldrum sem höfðu
mikinn metnað við uppeldi barna
sinna, óskuðu þeim þeirrar
menntunar sem þau fóru á mis við
á sínum uppvaxtarárum. Adda
var yngst og sótti hún sér mennt-
un víða bæði hér og erlendis. Oft
var það að systur mínar öfunduðu
mig vegna þeirrar stöðu minnar
að ég var strákur, ég mátti t.d.
vera lengur úti á kvöldin og nota
bílinn. Það vakti því undrun þegar
pabbi, eldheitur sósíalisti, sam-
þykkti að Adda færi til Ameríku
sem AFS-nemi. Fór hún til Man-
kató, Minnesota.
Eignaðist Adda þar aðra fjöl-
skyldu sem enn er í góðu sam-
bandi við okkar fjölskyldu. Minn-
ist ég sérstaklega hve vel hún bjó
sig undir ferðina vestur, tók hún
með sér mikið safn litskyggna af
landinu okkar, myndir sem ég
hafði tekið á ferðum mínum um
landið. Sýndi hún þetta á kynn-
ingarfundum vestra við góðar
undirtektir. Var hún stolt af land-
inu sínu og góður fulltrúi þess.
Þessi ferð var mjög þroskandi og
þarna eignaðist hún fjölda vina frá
hinum ýmsu löndum. Hélt hún
ótrúlega vel utan um þessa vini
sína. Foreldrum okkar fannst
dvöl hennar löng eins og eftir-
farandi vísa úr ljóðabréfi frá föður
okkar til Öddu ber með sér.
Við hlökkum til í sumar að sjá þig aftur
Adda
því öllum finnst að dvölin þín sé orðin
meira en nóg
og þú verðir búin að fá þig fullvel sadda
af fótbolta og ræðuhöldum vestur í
Mankató.
Adda var mjög hæfileikarík og
fór henni allt vel úr hendi, góð
mamma, amma og eiginkona.
Listfengi hennar sést víða í verk-
um hennar, vefnaði, saumaskap,
málun og ekki hvað síst í skraut-
skrift og í vinnu með fiskroð. Bjó
hún til hina fegurstu gripi úr því.
Adda Gerður var mjög andlega
sinnuð og áreiðanlega vel und-
irbúin fyrir för sína til ljóssins
heima. Skilur hún eftir sig ljúfar
minningar og er sárt saknað.
Ég og fjölskylda mín vottum
Berki og fjölskyldu hans okkar
dýpstu samúð. Guð blessi minn-
ingu Öddu Gerðar.
Guðmundur Árnason.
Kær og mæt kona, Adda Gerð-
ur, er fallin frá. Kynni okkar hóf-
ust fyrir rúmum 30 árum þegar
við Guðmundur ásamt börnunum
okkar fluttum á Sæbraut 3, Sel-
tjarnarnesi. Nokkru vestar, á Sæ-
braut 13, bjuggu Adda og Börkur
með sína stóru fjölskyldu. Gagn-
kvæmur vinskapur skapaðist á
milli heimilanna í gegnum vináttu
yngstu stelpnanna okkar. „Sæ-
brautarsysturnar“, sex að tölu,
frá Sæbraut númer 3, 9 og 13 voru
allar á svipuðum aldri og bundust
órjúfandi vinaböndum. Frá fyrstu
stundu urðu þær samstiga, bæði í
skóla, leik og frístundum. Stund-
um var öllum stelpunum troðið
inn í stóra jeppann hans Guð-
mundar og brunað norður til
Hindisvíkur.
Sveitadvöl fékkst fyrir systra-
hópinn tvö sumur í röð þar sem
þær gösluðust um innan um
hesta, kálfa og heimalninga. Sam-
an fóru þær á hestanámskeið og
stunduðu fimleika að ógleymdum
skíðanámskeiðum sem við Adda
sendum þær á. Með samlokur og
heitt kakó var haldið af stað í Blá-
fjöll eða Skálafell. Við nutum úti-
verunnar og horfðum á dæturnar
í skíðabrekkunum verða styrkari
og betri með hverjum deginum.
Við Adda ákváðum að verða
ekki eftirbátar dætranna og
skráðum okkur í skíðakennslu í
Skálafelli 45 og 46 ára gamlar. Við
vorum látnar byrja afar rólega á
jafnsléttu þar sem barnatoglyftan
var. Ungur skíðakennari, fullur
bjartsýni, tók að sér kennsluna.
Eftir margar tilraunir tókst okkur
að standa uppréttar á skíðunum.
Erfiðast var að hemja okkur í
smáhalla því þá gátum við ekki
stoppað okkur. Eftir miklar
vangaveltur kennarans ákvað
hann að láta á það reyna hvort við
kæmumst mögulega upp í skíða-
brekkuna, þar sem hann ætlaði að
taka á móti okkur. Við vorum
komnar með númer á bak og
brjóst, eins og sannir keppendur!
Okkur var uppálagt að taka
„hægu“ lyftuna upp. Við vorum
hvor annarri mikill styrkur. Adda
fór á undan – og alla leið upp á
topp en ég hneig niður í miðri
brekkunni. Skíðakennarinn
reyndi á fullu að passa okkur báð-
ar og vera á tveimur stöðum í
einu. Þar sem ég sat eins og
klessa horfði ég með skelfingu
niður brekkuna og skimaði upp
fjallið eftir Öddu. Skyndilega birt-
ist Adda svífandi, skíðandi á mikl-
um hraða í átt til mín. Reyndar
hélt skíðakennarinn utan um
Öddu og stýrði henni niður á jafn-
sléttu. Skömmu síðar sótti hann
mig og skíðaði einnig með mig
niður. Skíðakennarinn horfði dá-
lítið flóttalegur á okkur, hóstaði
kurteislega og kvaddi án margra
orða. Við skildum hann vel. Okkur
var sama, það var svo gott að
gráta af hlátri. Við áttum eftir að
fara margar skíðaferðirnar saman
eftir þessa frumraun.
Adda var listræn og leitaði eftir
því sem var gefandi og uppbyggj-
andi í lífinu. Hún hafði afskaplega
góða nærveru og öllum leið vel í
návist hennar.
Ég þakka Öddu allar góðu
stundirnar – frá gömlu dögunum.
Elsku Börkur, Birgir, Vala,
Hrefna, Harpa og fjölskylda.
Samúðar- og vinakveðjur,
Guðrún Sverrisdóttir,
Ragnheiður, Erna, Sólveig
og Rúna Guðmundsdætur.
Eitt sinn skal hver deyja.
Stundum virðist sem okkur sé út-
deilt ákveðnu númeri og við síðan
kölluð inn, eitt af öðru. Enginn
veit þó hvenær kallið kemur. Eftir
því sem aldur færist yfir og við
fylgjumst með samferðafólki
hverfa á braut virðist þetta æ
skýrara. Adda Gerður, þessi
hrausta og atorkusama kona fékk
kallið fyrir hálfu öðru ári til að
berjast við óvæginn sjúkdóm.
Baráttan hefur verið hörð en
dugnaður og bjartsýni Öddu
aðdáunarverð. Sífellt að leggja
drög að því sem gera skyldi þegar
hún yrði hressari. Nú er því lokið,
en hvatningin til allra sem til
hennar þekktu einstök. Vináttu
Öddu Gerðar hef ég notið í rúm 30
ár, en við kynntumst í handa-
vinnudeild Kennaraskólans. Árin
á eftir unnum við mikið saman að
handverki, bæði við kennslu og
útfærslu á eigin hugmyndum í
prjóni og saumi. Adda var ótrú-
lega útsjónarsöm, hugmyndarík
og jafnan með lausnir á taktein-
um. Gæsku Öddu voru engin tak-
mörk sett og hún var einfaldlega
einhver besta og hreinlyndasta
manneskja sem ég hef kynnst,
enda vinsæl og vinmörg. Missir
aðstandenda og allra sem áttu
hana að vini er mikill. Ég er þakk-
lát fyrir vináttu og samfylgdina
við Öddu. Góða ferð inn í ljósið.
Berki, fjölskyldu og vandamönn-
um votta ég mína dýpstu samúð.
Ingibjörg Sigurðardóttir.
Þótt dauðinn sé staðreynd vek-
ur koma hans ætíð sorg og sökn-
uð. Við stöndum ráðþrota gagn-
vart hinu óræða afli og leitum
huggunar í minningum um hinn
látna.
Fráfall Öddu vinkonu okkar er
engin undantekning þessa. Hrifin
burt frá fjölskyldu og ástvinum
sínum en það er huggun harmi
gegn að allar minningar um þessa
góð konu eru svo fallegar og bros-
legar að hvergi ber skugga á.
Adda var listfeng og hug-
myndarík. Málaði fallegar mynd-
ir, var duglega að fara á námskeið
og afla sér þekkingar á hinum
ýmsu sviðum. Hún hafði mjög fal-
lega rithönd og vann mikið úr
fiskroði og leðri. Hún var mikil
prjónakona og hannaði margar
fallegar flíkur. Hlutir hennar
vöktu athygli og var hún m.a.
fengin til að hanna möppur sem
notaðar voru þegar forsetaeiður-
inn var endurnýjaður. Hún var
skapandi í verkum sínum og fór
ekki hefðbundnar leiðir. Henni
féll sjaldan verk úr hendi.
Adda hafði þrátt fyrir annríki á
stóru heimili og fjölþætt áhuga-
mál alltaf tíma fyrir þá sem leit-
uðu til hennar.
Andleg fræði voru henni hug-
leikin og reyndust henni, fjöl-
skyldu og vinum styrkur í hennar
erfiðu veikindum. Alltaf sama
glaðlega viðmótið á hverju sem
gekk.
Þegar Adda hætti að geta unn-
ið með höndunum vegna veikind-
anna þá lét hún setja hugsanir
sínar á spjöld sem voru útbúin
eins og spilastokkur og nefndi
Lífsins saft. Þema kortanna eru
jákvæðar staðhæfingar og geta
hjálpað manni að skoða sjálfan sig
betur. Þessi lífsspeki hennar á eft-
ir að fylgja okkur vinkonunum um
ókomin ár.
Margs er að minnast frá liðnum
árum. Á unglingsárunum var
Adda Gerður
Árnadóttir
HINSTA KVEÐJA
Við getum ei breytt því
sem frelsarinn hefur að segja.
Um hver fær að lifa
og hver á svo næstur að deyja.
Þau örlög sem við höfum hlotið,
það verður að skilja.
Svo auðmjúk og hljóð
við lútum að frelsarans vilja
Þó sorgin sé sár,
og erfitt er við hana að una,
við verðum að skilja,
og alltaf við verðum að muna,
að Guð hann er góður,
og veit hvað er best fyrir sína.
Því treysti ég nú,
að hann geymi vel sálina þína.
(Bryndís Halldóra Jónsdóttir)
Bryndís Hannah.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför elskulegrar
systur okkar, mágkonu og frænku,
ÞÓRDÍSAR K. GUÐMUNDSDÓTTUR.
.
Inga K. Guðmundsdóttir, Bjarni Guðmundsson,
Pálmar Guðmundsson, E. Rannveig Gunnlaugsdóttir,
systkinabörn og aðrir aðstandendur.
Alúðar þakkir færum við þeim sem sýndu
okkur hlýhug og samúð við andlát og útför
ástkærrar eiginkonu, móður, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
SIGRÚNAR THEÓDÓRSDÓTTUR,
Hraunvangi 1,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á
B2 á Hrafnistu Hafnarfirði fyrir einstaka umönnun á liðnum
árum.
.
Birgir H. Erlendsson,
Arndís Birgisdóttir, Kristján Haraldsson,
Erlendur Þ. Birgisson,
Hallur Birgisson, Kristín Dóra Karlsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.