Morgunblaðið - 24.02.2015, Blaðsíða 25

Borgarnesi, Akureyri og Hellu.
Gengið var óhagstætt innlendri
framleiðslu og breytingar á stöðu
Eystrasaltsríkjanna höfðu mikil
áhrif. Við sjálfstæði þessara þjóða
urðu þar miklir efnahagserfiðleikar.
Rússar hurfu á braut, framleiðsla
lagðist af og mikið atvinnuleysi skap-
aðist. Nágrannarnir Danir, Norð-
menn og Svíar, sáu þarna tækifæri
og mikill hluti fataframleiðslunnar
fluttist frá Norðurlöndum til Eystra-
saltsríkjanna þar sem laun voru
mjög lág. Einnig var 15% tollur sem
var á innflutningi fatnaðar frá
Eystrasaltlöndunum til Íslands lagð-
ur af. Framleiðsla á Íslandi gat ekki
staðist þessa samkeppni. Danskur
framleiðandi í Lettlandi kemur til Ís-
lands 1997 og vildi selja fleece-fatnað
á lágu verði til 66N. Árið 1998 hefst
samstarf við þennan framleiðanda og
verksmiðja sett á stofn í Salus á
Lettlandi sem 66N kaupir síðan árið
eftir.
Ákvörðun um að leggja niður
framleiðsluna á Íslandi var Elmari
ekki léttbær, því hann vildi halda
framleiðslu áfram á Íslandi, en
rekstrarstaðan á Íslandi var vonlaus.
Framleiðslan í Lettlandi leiddi síðan
til mikils vaxtar 66N og tvöföldun
sölunnar á einu ári. Ég tel að meg-
inástæður velgengni 66N hafi verið
fjölbreytt framleiðsla sem mætti nýj-
um þörfum, mikil áhersla á gæði hrá-
efna, vönduð hönnun, vel skipulögð
framleiðsla, hve náið stjórnendur
unnu að vöruþróun með notendum
varanna, eins og sjómönnum og
björgunarsveitum, og úthald stjórn-
enda.
Vörumerkið 66N er nú eitt þekkt-
asta alþjóðlega íslenska vörumerkið
en merkið varð til árið 1977. Elmar
vildi skapa nýja ímynd og hafið var
útflutningsátak í samstarfi við Hildu
hf. Ákveðið var að finna nýtt vöru-
merki. 66N merkið var valið úr
nokkrum tillögum frá Auglýs-
ingastofu Kristínar Þorkelsdóttur.
Merkið var fyrst kynnt á sýningu í
Halifax þar sem voru Elmar, Tómas
Holton og undirritaður.
Afar ánægjulegt er að fylgjast
með glæsilegum árangri 66N/
Sjóklæðagerðarinnar en hann hefði
aldrei náðst nema með þrautseigju
og útsjónarsemi Elmars og sam-
starfsfólks hans. Oft furðaði ég mig á
því hvernig Elmar komst yfir öll
verkefnin sem unnið var að, því yf-
irstjórnin var fámenn. Gleymum
ekki frumkvöðlunum þegar góður
árangur er lofaður. Án þeirra væri
lítið að lofa.
a
»Eftir 1990 fór staða
innlendrar fram-
leiðslu stöðugt versn-
andi og innflutningur
á fatnaði jókst.
Höfundur er fyrrverandi
framkvæmdastjóri.
UMRÆÐAN 25
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 24. FEBRÚAR 2015
E-60 Bekkur
Verð frá kr. 59.000
Fáanlegur í mismunandi lengdum.
Gylfaflöt 16-18 •112 Reykjavik • Sími 553 5200 • solo.is
Íslensk hönnun og framleiðsla
www.facebook.com/solohusgogn
Retro borð með stálkanti
Verð frá kr. 96.000
Fáanlegt í mismunandi stærðum.
E-60 Stólar
Klassísk hönnun frá 1960
Hægt að velja um lit og áferð
Verð frá kr. 24.300
DREIFARAR • SNJÓTENNUR • SNJÓBLÁSARAR • SLITBLÖÐ
A. Wendel ehf | Tangarhöfða 1 | 110 Reykjavík | Sími 551 5464 | wendel.is
Tæki til
vetrarþjónustu
Stofnað 1957
Kútter Sigurfari
var alla tíð talinn
mikið happafley og
gott sjóskip, 86 smá-
lestir. Smíðaður úr
eik og furu í Eng-
landi árið 1885 en
alla tíð notaður mik-
ið við Íslands-
strendur, eða til árs-
ins 1970. Fyrst af
Íslendingum, síðan
af Færeyingum. Færeyingar, sem
verndað hafa nokkrar svona
gamlar skútur, færðu Íslend-
ingum Sigurfara að gjöf í þeirri
góðu trú að við myndum halda
honum við og sigla honum, líkt og
þeir gera með sínar skútur, en
því miður höfum við ekki enn
borið gæfu til þess að gera Sig-
urfara að stoltu seglskipi sem
siglir við strendur landsins.
Förgun
Okkar stóra ólán er, og ótrú-
legt að slíkt var valið, að við
komum honum fyrir uppi á landi
þar sem sól og regn hafa nú nær
grandað honum. Það er þó til lít-
ils fyrir okkur að
staldra við þann
gjörning heldur verð-
um við að horfa til
dagsins í dag þar sem
nú er rætt um að
farga endanlega kútt-
er Sigurfara, eina
kútternum í eigu okk-
ar Íslendinga. Ef af
verður er það Íslend-
ingum öllum til mik-
illar minnkunar. Óaft-
urkræft, það verður
ekki tekið til baka.
Ástand
Víst er kútter Sigurfari illa far-
inn en ég trúi því að í honum
finnist tré sem eru enn í lagi og
það sé hægt að gera hann upp.
Ég er ekki í nokkrum vafa. Það
hefur tekið sól og regn um 40 ár
að því sem næst eyðileggja bát-
inn – það mætti taka jafnmörg ár
í að gera hann haffæran og láta
hann sigla þöndum seglum.
Viðgerð
Tökum af honum möstur og
baugspjót, setjum hann á vagn og
flytjum hann til viðgerðar hjá
Slippnum á Akureyri, þar eru
enn til dugandi menn með þekk-
ingu til að gera Sigurfara upp.
Þar yrði byggt yfir hann til að
stöðva frekari skemmdir og upp-
bygging hafin.
Fjármögnun
Öll skip byggð fyrir 1950 eru
fornmunir og því mætti hugsa sér
að fjármagna verkefnið að hluta
til úr fornminjasjóði en án efa má
finna fleiri aðila sem væru til-
búnir að koma að þessu verkefni.
Verkefnið skapar atvinnu og við-
heldur og eykur þekkingu á
skipasmíðum, en Akureyri var í
mörg ár mekka tréskipasmíði hér
á landi.
Fleiri skip
Annað mjög merkt skip, björg-
unarskúta Vestfjarða, María Júl-
ía, bíður þess í höfninni á Ísafirði
að vera gerð upp. Vestfirðingar
söfnuðu sjálfir fyrir skipinu á
sínum tíma, árið 1950, og greiddu
það út í hönd. Ég hef fulla trú á
því að Vestfirðingar séu stoltari
en svo að þeir láti það skip fúna
frekar og hefjist handa við að
gera það upp áður en það verður
um seinan.
Það er líka sorglegt að vita til
þess að Íslendingar skuli ekki
varðveita neinn síðutogara. Svo
virðist sem skip fái ekki sömu já-
kvæðni í huga fólks þegar kemur
að því að varðveita sögulegar
minjar og því ekki sambærileg
fjárframlög eins og t.d. hús.
Þannig er t.d. flestum vel kunn-
ugt um gamalt kaupfélagshús
sem var endurbyggt fyrir 130
milljónir, það er í dag hið glæsi-
legasta. Nú er líka unnið að fullu
við að byggja upp Franska spít-
alann, það mun kosta verulegar
upphæðir en er vissulega gæsi-
legt framtak. Sýnum skipum þá
virðingu sem sæmir íslenskri
þjóð. Setjum lögbann á niðurrif
Kútters Sigurfara og hefjumst
síðan handa við að gera hann haf-
færan á ný.
Verndum kútter Sigurfara
Eftir Þorstein
Pétursson
Þorsteinn Pétursson
» Óafturkræft
skemmdarverk ef
kútter Sigurfara verður
fargað.
Höfundur er í stjórn
Hollvinafélags Húna II.
hjúkrunarheimilum og annar meg-
inhlutinn fer í loforð vegna leigu-
leiðar sem unnið hefur verið eftir
sl. ár.
Lítið hefur verið fjallað um áhrif
þessa á heilsu aðstandenda sem
stundum veikjast sjálfir á biðtím-
anum. Líka eru dæmi um að fólk
þurfi hjálp við umönnun veiks að-
standanda en fái enga aðstoð.
Þekking á þessum hluta málsins er
lítil sem engin og þarfnast nánari
skoðunar. Mörg slík mál berast
okkur en oftast er stolt aðstand-
anda mikið og oft horft til hjúskap-
arheits s.s. í blíðu og stríðu skal ég
annast þig! Hér þarf að finna nýja
nálgun og það í samráði við að-
standendur svo þeir nái utanum
hvern dag í sínu lífi. Lífið er dýr-
mætt og það að bera virðingu hvert
fyrir öðru óendanlega mikilvægt.
Við eldri borgarar skorum á rík-
istjórn og Alþingi að nota Fram-
kvæmdasjóð aldraðra til uppbygg-
ingar en ekki í rekstur.
Höfundur er formaður Félags eldri
borgara í Reykjavík og nágrenni.
artæki,