Morgunblaðið - Sunnudagur - 08.03.2015, Blaðsíða 15

Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson
Varla er nein hætta á því.
„Um daginn kom til mín maður, sem er
mjög gagnrýninn á allt sem ég geri og gert
er í leikhúsi yfirleitt og hann taldi að þetta
væri nokkuð jafngott af allra hálfu. Það er
töluvert hól,“ segir Hannes.
Talandi um gagnrýni, hvað finnst fólki al-
mennt um að presturinn sprelli jafn mikið og
Hannes hefur gert, m.a. á leiksviði?
„Sumum fannst það óviðeigandi framan
af, enda var fyrsta hlutverk mitt í Freyv-
angsleikhúsinu maður sem átti sjö konur!“
Spurt er: Svo hefurðu leikið fyllibyttu og
ýmsa vafasama karaktera, er það ekki?
„Jú, og var góður í því!“ segir hann og
hlær. „Í seinni tíð finn ég ekki fyrir neinu.
En almáttugur minn, það getur vel verið að
þetta falli ekki í kramið alls staðar en ég finn
ekki fyrir því. Það er enginn sem nagar mig
út af þessu.“
Hannes er að sunnan en hefur lengi búið
norður í landi. Fyrsta brauðið hans var í
Ólafsfirði, þar sem Hannes starfaði í fimm ár
og kunni vel við sig, en flutti að Syðra-
Laugalandi 1986. „Á næsta ári hef ég þar af
leiðandi verið á sama stað í þrjátíu ár.“ Sókn-
irnar eru enn sex þótt sveitarfélagið sé orðið
eitt, Eyjafjarðarsveit. „Þetta er mjög gam-
aldags prestakall en það er ágætt og því
verður ekki breytt á meðan ég er hér, hversu
lengi sem það verður.“
Klerkurinn er ánægður. „Mér hefur liðið
gríðarlega vel hér í Eyjafirði. Þetta er
dásamlegur staður.“
Fyrir margt löngu stofnuðu foreldrar hans
Leikfélag Kópavogs ásamt mörgum öðrum.
„Það var 1957 og strax var farið að setja upp
verk. Mamma hafði enga pössun og við börn-
in vorum því dregin á æfingar og ég féll eig-
inlega í stafi yfir þeim göldrum sem gerðust
oft.“
Þetta ætla ég að gera …
Einn mesti galdurinn var þegar faðir Hann-
esar steig á svið. „Hann var dagfarsprúður
maður en átti erfitt í lífinu og var heldur
þurr á manninn heima við; ég kynntist hon-
um ekkert framan af vegna þess að hann hélt
sér mjög út af fyrir sig þótt hann færi reynd-
ar stundum með gamanmál. En svo fór hann
upp á svið, þessi elska, og umbreyttist í
skemmtikraft: gamanleikara. Ég átti ekki eitt
einasta orð en hugsaði með mér þarna sem
barn: þetta ætla ég að gera. Líklega hef ég
fengið einhvers konar veiru strax þá og hef
haldið við Thalíu síðan.“
Hann segir nefnda Thalíu – gyðju leiklistar
– hafa kvalið sig á marga vegu. „Hún hefur
haldið mér í greipum sér og elskað mig óg-
urlega en síðan hent mér. Við höfum ekki
hist eins oft í seinni tíð og áður, en ég veit
alltaf af henni.“
Hannes notar orðin egóflipp og alteregó:
„Ég hef einhverja ofboðslega þörf, ekki endi-
lega sýniþörf, en þörf til sköpunar; til að fara
úr hefðbundnu hlutverki og inn í þennan
gerviheim, þar sem þó er að finna brot af
raunveruleika ef leikritið er gott; gerviheim
sem getur verið svo dásamlegur.“
Þrátt fyrir leikbakteríuna segist Hannes
aldrei hafa farið „alla leið,“ eins og hann tek-
ur til orða. „Mér fannst Hann segja: þetta er
ekki alveg það sem ég vil að þú gerir en
leiktu þér samt svolítið. Það er einmitt lyk-
ilatriði, ég er líklega fyrst og fremst að leika
mér. Að fá útrás fyrir barnið eða hvað sem
menn vilja kalla það.“
Leiklistin er aðal-áhugamálið fyrir utan
guðfræðipælingar og Hannesi þykir dýrmætt
að leggja eitthvað af mörkum til alþýðumenn-
ingarinnar. „Ég held það sá ágætis alternatív
fyrir alþýðulistina í Eyjafirði að hafa Freyv-
angsleikhúsið.“
Forláta gítar er á skrifstofu klerksins,
hann er prýðilegur vísnasöngvari og hefur
gefið út plötu. Er hægt að halda því fram að
Hannes sé líka á kafi í músík?
„Nei, ekki á kafi en ég hef þessa sömu
þörf í músík og leiklistinni; þótt það sé ekki
alltaf mjög merkilegt hverju sinni verð ég að
finna fyrir því að vera til, að ég sé lifandi og
geti lagt eitthvað af mörkum. Maður þarf
ekki alltaf að sitja eins og klessa.“
Sérstakt mannlíf
Starfsbræður í þéttbýlinu taka ekki jafn
áberandi hliðarspor að þessu leyti. Er guð-
dómurinn öðruvísi í sveitinni?
„Þegar ég kom í Eyjafjörðinn blasti við
mér sérstakt mannlíf; hér voru menn mjög
jarðbundnir og ég heillaðist af náttúrunni,
dýralífinu og búskapnum. Ég heillaðist af
öllu sem hér var í gangi, hellti mér út í svo-
litla skógrækt og get því ekki farið héðan á
sumrin og vil ekki. Mér finnst, eins og Tevje,
að Guð sé í öllu þessu. Hann vill að menn
hlúi að lífinu og náttúrunni. Mér finnst það
guðfræðileg áskorun að menn hlúi að eigin
hæfileikum hvort sem þeir eru litlir eða stór-
ir.
Hitt er auðvitað annað að ég hef meiri
tíma en borgarprestar til að demba mér í
svona. Það er fullt af hæfileikaríkum koll-
egum út um allt: listamenn, en hér er allt
miklu hægara en í fjölmenninu; ég jarða
hvorki né skíri í hverri viku. Að vísu er mikið
að gera á sumrin í hinum og þessum athöfn-
um, en að öðru leyti er brauðið frekar rólegt
og ég leyfi mér því að stela tíma í þetta.“
* Mér fannst Hannsegja: þetta er ekkialveg það sem ég vil að
þú gerir en leiktu þér
samt svolítið. Það er ein-
mitt lykilatriði, ég er lík-
lega fyrst og fremst að
leika mér. Að fá útrás fyr-
ir barnið.
8.3. 2015 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15