Bókasafnið - 01.06.2014, Qupperneq 79

Bókasafnið 38. árg. 2014
79
var tekinn í notkun. Í bílnum var pláss fyrir 2.000 bækur
auk morgunverðarborðs. Bókabíllinn varð strax mjög
vinsæll en þegar nasistar stóðu fyrir bókabrennunum
1934 var bókabílnum ekki einungis lokað heldur var
hann eyðilagður þar sem stjórnvöld óttuðust að ólögleg­
um áróðri yrði dreift með bókabílnum. Það var ekki fyrr
en upp úr 1960 sem bókabíllinn í Köln var tekinn upp að
nýju og árið 1980 voru sex bókabílar í notkun fyrir við­
skiptavini almenningssafnsins í Köln. Árið 2004 var hætt
með bókabílana vegna fjárhagsörðugleika.
Árið 2007 var bókabíllin enn aftur tekinn í notkun á
þeim svæðum þar sem langt er að fara í útibú. Nú er
hægt er að skila efni sem fengið er að láni í bókabílnum í
hvaða útibúi sem er, enn fremur er hægt að panta efni
frá öllum útibúum og aðalsafni og sækja það í bókabílinn
viðskiptavinum að kostnaðarlausu.
Að lokum
Heimsókn okkar til Kölnar lauk með hádegisverði í
boði Hannelore Voght, en hún er eins og áður segir
framkvæmdastjóri allra almenningssafnanna í Köln. Þar
ræddum við meðal annars um ástæðu ferðar okkar til
Kölnar og væntingar okkar til ferðarinnar. Við komum
inn á hversu mikilvægt það er fyrir þá sem starfa í upp­
lýsingafræðigeiranum að fylgjast með því nýjasta sem
aðrir eru að gera og að mynda tengsl við fólk í öðrum
löndum. Frú Vogt lýsti yfir áhuga á því að heimsækja Ís­
land og kynnast bókasafnamenningunni hér á landi.
Meðan á dvöl okkar stóð í Köln fylgdi okkur maður að
nafni Frank Daniel, sem hafði yfirumsjón með dvöl okkar
í safninu. Frank kynnti okkur ögn fyrir djasslífi Kölnar­
borgar utan vinnutímans og má segja að hugmyndir
okkar um dæmigerða Þjóðverja hafi hrunið eins og
spilaborg við almennilegheit Franks Daniel, Hannelore
Vogt og allra þeirra starfsmanna sem fræddu okkur á
meðan heimsókninni stóð.
Barnið í mér
Gulleitt glas á borði
sóleyjarvöndur í glugga
hringlaga munstur á gólfdúk
appelsínubrúnum.
Emil í Kattholti horfir á mig
í grænum stól í horni,
við langan glugga lítil mús.
Skurður í túni,
kvígan hún Stjarna
og stóra lambið sem dó.
Í anddyri angan
sem finnst ekki lengur,
en þó.
Eyrún Ýr Tryggvadóttir