Morgunblaðið - 17.04.2015, Blaðsíða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. APRÍL 2015
✝ Axel Kristjáns-son fæddist í
Reykjavík 15. mars
1927. Hann lést 7.
apríl 2015.
Foreldrar hans
voru Kristján Jó-
hannsson, f. 19.9.
1895, d. 20.2. 1974,
og Margrét Petrea
Elíasdóttir, f. 13.8.
1904, d. 20.6. 1980.
Systkini Axels eru
Þóra, f. 1928, látin, Erla, f.
1929, látin, Emil, f. 1930, og
Elías, f. 1934, látinn.
24.12. 1966 kvæntist Axel
Helgu Birnu Gunnarsdóttur, f.
20.11. 1940 á Ísafirði. For-
eldrar hennar voru Gunnar
Bjarnason, f. 10.10. 1913, d.
30.11. 1991, og Elísabet Jóns-
dóttir, f. 19.3. 1914, d. 22.7.
2011. Börn Axels og Helgu
er Laufey Anderson. Elís Ómar
er kvæntur Julie Anderson.
Börn þeirra eru Mechelle Petr-
ína, Lára Beth, Kristinn Marie
og Sara Laufey.
Axel stundaði nám við Aust-
urbæjarskóla og Ingimarsskóla
í Reykjavík, Menntaskólann í
Reykjavík, Loftskeytaskólann
auk tónlistarnáms hjá Sigurði
Briem og Tónlistarskóla
Reykjavíkur. Axel lék á gítar,
kontrabassa og önnur strengja-
hljóðfæri í ýmsum danshljóm-
sveitum og einnig á kontra-
bassa í Sinfóníuhljómsveit
Íslands. Axel starfaði sem loft-
skeytamaður og var yfirsímrit-
ari hjá ritsímanum í Reykjavík
um langt árabil. Síðustu árin
helgaði hann fjölskyldu sinni,
börnum og barnabörnum,
ásamt því að reka gistiheimili í
Hafnarfirði með eiginkonu
sinni.
Útför hans fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 17.
apríl 2015, kl. 13.
Birnu: 1) Gunn-
hildur Halldóra.
Sambýlismaður
hennar er Þröstur
Hringsson. Dætur
Gunnhildar Hall-
dóru eru Rebekka,
Helga Birna og
Heba Marheiður.
2) Helga Björg,
gift Sturlu Þór
Sigurðssyni. Börn
þeirra eru Jóna El-
ísabet og Snædís Birna. 3)
Kristján. Börn hans eru Axel
Magnús, Tinna Nótt og Ragnar
Rökkvi. 4) Gunnar Axel, kvænt-
ur Katrínu N. Sverrisdóttur.
Börn þeirra eru Hrafnkatla
Örk og Flóki. Fyrir átti Gunn-
ar Axel börnin Sigrúnu Líf,
Daníel Karl og Aðalbjörn. Fyr-
ir átti Axel Elís Ómar, búsettur
í Bandaríkjunum. Móðir hans
Að kveðja lífsförunaut, elsk-
huga, vin og föður barnanna lokar
þeim kafla í lífinu sem krefur
okkur um ábyrgð, trúnað, æðru-
leysi og elsku en sem gefur okkur
jafnframt lífsfyllingu og undir-
strikar mikilvægi þess að njóta
meðan varir. Hann Axel minn er
farinn, ástvinur minn í rúmlega
hálfa öld og faðir yndislegu
barnanna okkar. Svo góður faðir
og afi. Öll börn löðuðust að hon-
um, fundu hjá honum athvarf,
ástúð og ævintýr. Einskis betra
getur móðir óskað sér. Þakka þér
þetta, elsku vinurinn minn.
Þakka þér fyrir djúphygli þína og
óþrjótandi þekkingu sem þú miðl-
aðir svo létt og alltaf án yfirlætis.
Þakka þér traustið og frelsið sem
þú gafst mér til að sinna mínum
hugðarefnum og gera þau að þín-
um. Þakka þér fyrir að vera elsk-
huginn minn sem alltaf sannfærð-
ir mig um að ég væri sú besta og
eina og glæddir líf mitt öryggi og
ró. Aðeins trúin á almættið gerir
mögulegt að afbera það rof sem í
sjónhendingu stöðvar framvindu
þess dýrmætasta sem lífið bygg-
ist á.
Helga Birna.
Hann elsku pabbi okkar er lát-
inn. Hvernig má það vera að í
hugarfylgsnum okkar bregði ekki
skugga á nokkra minningu um
hann, en þannig er það. Við höf-
um alltaf verið viss um að betri
föður var ekki að finna. Minning-
in er sveipuð ró, ljúfmennsku og
gjafmildi í öllum skilningi. Þannig
maður var hann.
Hann pabbi var kominn á miðj-
an aldur þegar hann eignaðist
okkur, eldri en flestir foreldrar
vina okkar, en hann var síferskur
og bjó jafnframt að dýrmætri
reynslu og víðtækri þekkingu
sem við nutum í ríkum mæli í
daglegu lífi okkar. Hann átti að
baki ævintýralegt líf tengt tónlist,
siglingu um heimsins höf og
framandi menningu sem hann gaf
okkur hlutdeild í með frásögnum.
Á sama hátt litaði hann líf
barnanna okkar með frásögnum
um liðinn tíma sem hann, eins og
endranær, kryddaði með sínum
áherslum ef ekki beinum skáld-
skap og lágstemmdum húmor.
En lífið var ekki bara gáski. Al-
vara heimsins var drjúgt inntak í
umræðu á heimilinu okkar alla
tíð, sem markaðist af óþrjótandi
áhuga foreldranna á stjórnmál-
um og þeim skilningi þeirra að
ekkert mannlegt væri þeim óvið-
komandi. Lífssýn hans einkennd-
ist af sterkri réttlætiskennd, birt-
ist í stóru og smáu og beindist
jafnt að samfélaginu öllu sem og
umhyggju fyrir heilsu fjölskyld-
unnar. Hann var mjög upptekinn
af næringarríkri fæðu og dugleg-
ur að elda hollan og aðlaðandi
mat fyrir okkur og barnabörnin
sín og það beinlínis kætti hann ef
við báðum hann um hafragraut.
Það er dýrmætt að hafa átt svo
góðan föður og mikilvægt vega-
nesti fyrir hvað vandasamasta
hlutverk fullorðinsáranna, að
verða sjálfur foreldri. Síðustu ár-
in í lífi hans einkenndust af erfiðri
heilsu og það var sárt að vita
hann yfirgefa æskuheimilið okk-
ar og dvelja löngum stundum á
sjúkrastofnunum og síðustu tvö
árin á hjúkrunarheimili. Við
hugguðum okkur við það að hún
elsku mamma okkar var honum
ávallt nálæg og tryggði öryggi
hans og lífsgæði eins og kostur
var.
Gunna Dóra, Helga Björg,
Kristján og Gunnar Axel.
Elsku afi.
Um leið og við kveðjum þig
með miklum trega minnumst við
allra dýrmætu samverustund-
anna með þér. Þú hafðir alltaf
tíma fyrir okkur og kenndir okk-
ur svo margt. Það sem stendur
upp úr er hvernig þér tókst að
gera veröld okkar að ævintýra-
heimi og gafst umhverfinu og
öllu því smálega ný nöfn og
merkingu. Það eru ekki nema
nokkur ár síðan við áttuðum okk-
ur á því að þú varst ekki með
kettlinga í maganum og að ep-
lacider og döðlur væru ekki
apapiss og apakúkur. Það verður
eflaust sjaldan sem við fáum
okkur bjúgu, bananakássur og
gervirjóma í skál í framtíðinni en
það er eitthvað sem mun alltaf
fylgja minningunni um þig. Þú
tókst alltaf á móti okkur með
bros á vör, fullan faðm af hlýju
og galopið eldhús með alls kyns
kræsingum. Takk fyrir að kenna
okkur svo margt um liðna tíð
sem við hefðum eflaust annars
ekki hugmynd um, takk fyrir að
sýna okkur þolinmæði og nenna
að útskýra fyrir okkur það sem
gerðist í fréttum og allar sögurn-
ar sem þú sagðir okkur á þinn
einstaka hátt, takk fyrir að gera
Bónus að ævintýraheimi, takk
fyrir að sýna öllu sem við gerðum
áhuga og takk fyrir að vera til
staðar. Minningin þín mun lifa
með okkur og við treystum á að
þér líði vel og það hafi verið tekið
á móti þér með fulla skál af rauðu
Opal og eins mikilli ást og þú átt
skilið. Elsku afi, sofðu rótt og
hvíldu í friði. Þangað til næst,
Axel Magnús, Heba Mar-
heiður, Helga Birna, Jóna
Elísabet, Sigrún Líf og
Snædís Birna.
Elsku góði Axel mágur minn.
Alltaf varst þú mér, Ragga og
börnum okkar mjög góður vinur.
Þú veittir öllum athygli og
gafst þér tíma til þess að ræða
ígrundað og af umhyggju og
natni.
Fjölskyldur okkar voru alltaf
mjög nánar enda börnin okkar á
svipuðu reki og miklir vinir. Við
fórum saman í ótal sumarbú-
staðaferðir, fjöruferðir og berja-
ferðir, stórfjölskyldan amma, afi
og allir í samfloti.
Sérstaklega var skemmtilegt
þegar þú bauðst okkur í bústað-
inn á Apavatni sem var ósjaldan
þar sem rými var fyrir alla stór-
fjölskylduna og við áttum saman
dásamlega daga.
Þú varst alltaf tilbúinn að rétta
fram hjálparhönd og keyptir fyrir
okkur barnavagna og heimilis-
tæki þegar þú varst í siglingum
og við að byrja okkar búskap.
Þið Raggi voruð eins og jafn-
aldar þó að rúm tuttugu ár væru á
milli ykkar og það var alltaf mikil
stemning þegar þið tókuð ykkur
til í skiptivinnu og máluðuð heim-
ili ykkar og okkar systranna.
Þú betrekktir heilu veggina af
mikilli nákvæmni. Gluggarnir
sem þú lakkaðir á Efstalundi fyr-
ir 25 árum eru algerlega enn í dag
sem nýmálaðir. Ég nefni þetta
vegna þess að mér finnst það lýs-
andi fyrir þig sem ávallt hefur
verið svo traustur, vandaður og
góður.
Þið Raggi deilduð áhuga á tón-
list og þjóðmálum og voruð báðir
tveir uppáhalds tengdasynir for-
eldra minna.
Elsku Helga Birna, Gunna
Dóra, Helga Björg, Kristján,
Gunnar Axel, tengdabörn og
barnabörn.
Ég votta ykkur innilega samúð
mína í ykkar miklu sorg.
Ingibjörg Gunnarsdóttir.
Axel Kristjánsson
✝ GuðmundurGuðmundsson
fæddist í Vetleifs-
holtsparti, Ása-
hreppi, Rangár-
vallasýslu, 27. mars
1947. Hann lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut 9. apríl
2015.
Foreldrar hans
voru hjónin Þor-
gerður Guðný Guðmundsdóttir,
f. í Vetleifsholtsparti, Ása-
hreppi, Rangárvallasýslu, 9. júlí
1926, d. 4. september 2010, og
Guðmundur Jón Helgason frá
31. desember 1972, þau slitu
samvistum.
Börn þeirra eru a) Þorgerður
Guðný, f. 6. desember 1970,
hennar maður er Sigurður Jóns-
son, börn þeirra eru Birta Rós, f.
1996, og Elvar Geir, f. 1999. b)
Elva Björk, f. 18. ágúst 1975,
hennar maður er Ragnar Leó
Schmidt, börn þeirra eru Nína
María, f. 1996, Emilía Rut, f.
1999, og Aníta Björt, f. 2004. c)
Guðmundur Geir, f. 11. júlí
1978, d. 22. mars 1993.
Guðmundur stundaði nám í
Stýrimannaskólanum 1968-1970
og starfaði lengstum sem skip-
stjóri á fiskiskipum. Hann var
farsæll í því starfi og var m.a.
aflakóngur í Grindavík 1980, þá
skipstjóri á Verði ÞH4.
Útför Guðmundar fer fram
frá Grindavíkurkirkju í dag, 17.
apríl 2015, og hefst athöfnin kl.
14.
Stafholti í Þór-
kötlustaðahverfi,
Grindavík, f. 10.
febrúar 1921, d. 27.
júní 2008.
Guðmundur var
elstur sjö systkina,
þau eru Margrét
Guðfinna, f. 1948,
d. 2011, Helgi, f.
1950, d. 1984, Her-
mann, f. 1952,
Bragi, f. 1957, Þor-
geir, f. 1960, og Guðbjörg Lilja,
f. 1962. Þau eru öll búsett í
Grindavík.
Guðmundur kvæntist Guð-
laugu Þórdísi Guðmundsdóttur
Elskulegi pabbi minn kvaddi
þetta jarðríki mun fyrr en ég átti
von á eftir erfið veikindi. Þegar
pabbi fór í aðgerð núna í mars
átti ég alls ekki von á því að hann
kæmi ekki aftur heim, og aldrei
hefði mig grunað að ég yrði að
skrifa minningargrein um hann
fjórum vikum eftir aðgerðina, en
lífið kemur sífellt á óvart og veit
maður aldrei hvenær tími manns
kemur. Pabbi var skipstjóri stór-
an hluta af lífi sínu og var hann
mjög farsæll skipstjóri og varð
hann meðal annars aflakóngur
árið 1980 á Verði ÞH4. Þegar ég
var lítil stelpa þvældist ég með
pabba út um allt, það var farið á
vigtina, bryggjurúntur var farinn
á hverju degi og stundum oft á
dag.
Á einum bryggjurúntinum fór
pabbi um borð í einn bát til þess
að spjalla aðeins og ég átti að bíða
í bílnum, báturinn sem hann fór í
var þriðji bátur frá bryggjunni.
Mig var nú eitthvað farið að
lengja eftir honum og klifraði yfir
alla bátana og bankaði á hurðina í
brúnni og spurði „er pabbi minn
hérna?“ Það fengu allir karlarnir
um borð hálfgert taugaáfall að
sjá mig þarna aðeins fimm ára
gamla en það eina sem ég hrædd-
ist við það að klifra yfir bátana
var lítil síld sem lá á einum bátn-
um. Ég var ekki skilin ein eftir í
bílnum á bryggjunni eftir þetta.
Ekki má gleyma öllum
kríueggjaferðunum sem við fór-
um í og spenningnum við að fá að
borða eggin. Pabbi gerði allt sem
hann gat fyrir mig þegar mig
vantaði eitthvað og var til staðar
ef eitthvað bjátaði á. En síðustu
ár settu veikindin stórt strik í
reikninginn hjá honum hvað lífs-
gæði hans varðar.
Pabbi var mjög barngóður og
átti hann auðvelt með að um-
gangast börn eins og kom í ljós
þegar hann fékk barnabörn.
Stelpurnar mínar fóru oft í fjör-
una með afa sínum og var hann
að segja þeim hvað hinir ýmsu
fuglar heita, eftir allar fjöruferð-
irnar vissu þær alveg hvað helstu
fuglarnir hér við sjóinn heita. Ísr-
úntarnir voru heldu ekki fáir sem
þær gátu platað afa sinn í og ef
það var ekki nógu góður matur
hjá mér þá var oft hringt í afa og
fengu þær að borða hjá honum
saltkjöt og þess háttar mat.
Pabbi var líka mikill dýravinur og
átti hann það til að taka að sér
andarunga og kríuunga og voru
þeir á vappi hjá honum þegar
hann var að koma þeim á legg.
Pabba verður sárt saknað hér á
mínu heimili en ég get huggað
mig við það að núna eru allar
þrautir hans og þjáningar búnar
og hann kominn til bróður míns,
foreldra sinna og systkina.
Hvíldu í friði, elsku pabbi minn.
Í dag skein sól á sundin blá
og seiddi þá,
er sæinn þrá
og skipið lagði landi frá.
Hvað mundi fremur farmann gleðja?
Það syrtir að, er sumir kveðja.
Ég horfi ein á eftir þér
og skipið ber
þig burt frá mér.
Ég horfi ein við ystu sker.
Því hugur minn er hjá þér bundinn,
og löng er nótt við lokuð sundin.
En ég skal biðja, og bíða þín
uns nóttin dvín
og dagur skín.
Þó aldrei rætist óskin mín
til hinsta dags ég hrópa og kalla,
svo heyrast skal um heima alla.
(Davíð Stefánsson.)
Þín dóttir,
Elva Björk.
Skoðaðu hug þinn vel, þegar þú ert
glaður, og þú munt sjá, að aðeins það,
sem valdið hefur hryggð þinni, gerir þig
glaðan. Þegar þú ert sorgmæddur,
skoðaðu þá aftur huga þinn, og þú
munt sjá, að þú grætur vegna þess,
sem var gleði þín.
(Kahlil Gibran: Spámaðurinn.)
Elsku pabbi minn, nú ert þú
lagður af stað í þína hinstu för.
Ég hélt að við myndum hafa þig
lengur hérna hjá okkur. En
sennilega gerðum við okkur ekki
grein fyrir því hve veikur þú
varst orðinn. Þú hefur verið
leystur undan þrautum þínum og
hefur sameinast okkar elskulega
Gumma Geir sem kvaddi allt of
snemma og þú saknaðir svo mik-
ið.
Minningarnar eru margar og
þær munu ylja um ókomna tíð.
Minnisstæðir eru allir sunnu-
dagsrúntarnir sem oftar en ekki
enduðu í fjöruferðum. Sjórinn
var þitt líf og yndi. Og að fá að
fara með þér á sjó var mikið æv-
intýri, þrátt fyrir sjóveikina sem
við systur vorum ekki lausar við.
En sú minning sem er mér hvað
kærust er þegar þú söngst „Hún
hring minn ber“ í brúðkaupinu
mínu. Ég þurfti aðeins að suða í
þér en var alveg viss um að þér
mundi fara þetta vel úr hendi
sem fór eftir.
Þú varst alltaf mjög barngóður
og flest börn hændust að þér.
Kannski hafði Tópasið í vasanum
líka eitthvert aðdráttarafl.
Fyrsta barnið mitt var líka fyrsta
barnabarnið þitt. Það sem þú
varst montinn að vera orðinn afi.
Þegar barnabörnin voru yngri
varst þú mjög duglegur að bjóða
þeim á rúntinn og sýna þeim um-
hverfið og fjöruna eins og þú
gerðir með okkur systkinunum.
Þessum ferðum fækkaði eftir að
þau urðu eldri og þú veikari. En
þau munu ylja sér við sínar minn-
ingar.
Hvíldu í friði, elsku pabbi
minn, minning þín mun lifa í
hjarta okkar.
Þín,
Þorgerður Guðný.
Afi. Núna ert þú farinn frá
okkur á betri stað þar sem allir
þínir ástvinir taka vonandi á móti
þér með opnum örmum. Ég var
búin að gleyma hversu mikið ég
saknaði þín þangað til ég missti
þig.
Að koma til þín í siginn fisk
með mömmu. Að fá þig í heim-
sókn með Míu. Að fara með þér í
skötu á Þorláksmessu og elska
það af því mér fannst hún góð
líka. Að fá að sitja í framsætinu á
bílnum þínum þótt ég væri ekki
nógu gömul fyrir það af því þér
fannst ég vera orðin svo stór. Ég
mun sakna þess að borða desert
með þér á jólunum af því það var
það sem þér fannst best, en það
sem ég mun sakna allra mest ert
þú. Þú varst frábær maður og
enn betri afi og minning þín mun
alltaf lifa hjá mér. Hvíldu í friði,
elsku afi minn.
Þín,
Birta Rós.
Elsku hinn afi. Nú ertu farinn
og mér finnst það svo skrítið. Ég
talaði við þig næstum á hverjum
degi. Ég gat talað við þig um allt.
Þú varst trúnaðarvinur minn. Við
fórum í ferðalög og svo vorum við
alltaf niðri í fjöru að skoða og
niðri á bryggju. Þú sagðir mér frá
þegar þú varst skipstjóri. Við fór-
um í kríueggjaleit á vorin. Þú
kenndir mér hvað fuglarnir heita
og svo margt annað. Við horfðum
saman á góðar myndir þegar ég
gisti hjá þér og ég fékk alltaf að
ráða hvað yrði í matinn.Við vor-
um vinir síðan ég var pínulítill.
Það verður svo erfitt að geta ekki
hringt í hinn afa á kvöldin. Ég
sakna þín mjög mikið. Ég veit
samt að þér líður núna betur og
að þú ert búinn að hitta strákinn
þinn sem dó 14 ára og þú sakn-
aðir hans mjög mikið. Við hitt-
umst aftur hinum megin og ég
veit að þú munt ávallt fylgja mér.
Þinn vinur
Andri.
Elsku Gummi. Það er svo
skrýtið að þú sért farinn. Það er
erfitt að kveðja þig. Þú varst allt-
af hluti af lífi mínu. Við vorum
miklir vinir. Þú varst búinn að
berjast lengi við þann sjúkdóm
sem lagði þig að velli. Ég trúði
alltaf að þú fengir lengri tíma. Að
þú fengir annað nýra, en undir
það síðasta áttaði ég mig á hve
veikur þú varst orðinn. Þú kvart-
aðir aldrei. Varst svo harður af
þér.
Ég vissi að allt var orðið mjög
erfitt síðasta árið. Þú vildir ekki
að aðrir þyrftu að hjálpa þér.
Vildir geta gert hlutina sjálfur.
Við Andri sonur minn eigum
ótal fallegar minningar um sam-
veru með þér. Ég sakna þín svo
mikið, en veit að þú ert hjá
Gumma Geir, syni þínum sem
tekið hefur á móti þér. Nú líður
þér vel. Þú munt ávallt vaka yfir
barnabörnunum þínum og
Andra. Milli þín og Andra var
silfurþráður. Þið voruð óaðskilj-
anlegir og einstakt samband var
á milli ykkar. Við minnumst þín
með hlýju og umhyggja þín fyrir
Andra var einstök. Sjáumst síðar.
Þín
Margrét (Magga).
Guðmundur
Guðmundsson
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri grein-
ar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við
síðuna.
Minningargreinar