Morgunblaðið - 17.04.2015, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. APRÍL 2015
✝ GuðmundurVigfús Björg-
vinsson vélstjóri
fæddist á Ketils-
stöðum í Jökuls-
árhlíð 1. maí 1925.
Hann lést á Hjúkr-
unarheimilinu á
Egilsstöðum 9. apr-
íl 2015.
Foreldrar hans
voru Stefanía Stef-
ánsdóttir, hús-
freyja á Ketilsstöðum, f. 15.
febrúar 1897 á Hallgeirsstöðum
í Jökulsárhlíð, d. 26. janúar
1965, og Björgvin Vigfússon
bóndi á Ketilsstöðum, f. 16.
oktober 1896 í Fjarðarseli í
Seyðisfirði, d. 3. ágúst 1961.
Systkini Guðmundar eru Elsa, f.
1. ágúst 1920, látin, Jónheiður,
f. 25. janúar 1922, látin, Stefán,
f. 8. júlí 1923, látinn, Guðný, f.
31. ágúst 1927, látin, Þórhalla, f.
19. febrúar 1929, Vígdögg, f. 20.
febrúar 1933, Fregn, f. 15. októ-
ber 1934, látin, og Björgvin Ket-
ill, f. 12. október 1937, látinn.
Guðmundur var tekinn í fóst-
ur til hjónanna í Sleðbrjótsseli í
Jökulsárhlíð, Guðríðar Guð-
mundsdóttur, húsfreyju og
kennara, f. 31. desember 1893,
d. 21. desember 1965, og Björns
26.9. 1957, d. 27.7. 2009. Sam-
býliskona Ingibjörg Svein-
björnsdóttir, f. 30.9. 1953, d. 24.
janúar 2011. 5) Hannes Sig-
urður, f. 30.8. 1959, kona hans
var Júlíana Ósk Guðmunds-
dóttir, eignuðust þau tvo syni,
þau skildu, barnsmóðir Hall-
dóra M. Árnadóttir og eiga þau
einn son. 6) Hilma Lind Guð-
mundsdóttir, f. 13.10. 1963,
maður hennar er Jónas Þ. Jón-
asson, eiga þau tvö börn og eitt
barnabarn, barnsfaðir Þröstur
Árnason og eiga þau eina dóttur
og eitt barnabarn. 7) Sólveig
Dögg, f. 6.5. 1965, maður henn-
ar var Hlynur Bragason, þau
skildu, eiga þrjú börn og eitt
barnabarn. Guðmundur vann
við öll almenn sveitastörf á
yngri árum. Fermingarárið fór
hann á Íþróttaskólann í Hauka-
dal og næsta vetur að Laugum í
Þingeyjarsýslu. Árið 1948
keypti hann vörubíl sem hann
vann á við vegagerð og var tals-
vert á jarðýtum við vegalagn-
ingar. Árið 1952 fór hann í vél-
stjóranám á Seyðisfirði, upp frá
því var hann vélstjóri á bátum
og togurum, síðast á togaranum
Hafnarey frá Breiðdalsvík. Guð-
mundur var lengst af búsettur á
Egilsstöðum og á Reyðarfirði,
en síðasta árið bjó hann á
Hjúkrunarheimilinu á Egils-
stöðum.
Útför hans fer fram frá Egils-
staðakirkju í dag, 17. apríl 2015,
kl. 13. Jarðsett verður í Sleð-
brjótskirkjugarði í Jökulsárhlíð.
Guðmundssonar, f.
24. febrúar 1892, d.
30. apríl 1977,
bónda og hrepp-
stjóra. Uppeldis-
systkini hans eru
Svavar, f. 15. mars
1931, Sólveig, f. 22.
apríl 1934, og Ása,
f. 12. apríl 1940,
látin. Önnur upp-
eldissystkini voru
Magnús Guðmunds-
son, f. 14. janúar 1913, látinn, og
Jónína Magnúsdóttir, f. 5. jan-
úar 1927, látin.
Guðmundur kvæntist 28. des-
ember 1952 Svanhvíti Hannes-
dóttur, f. 17. janúar 1928, þau
skildu.
Börn þeirra eru 1) Rúnar, f.
17.7. 1951, fyrri kona hans var
Sigurveig M. Andersen, eign-
uðust þau þrjú börn, sjö barna-
börn og tvö barnabarnabörn,
þau skildu. Seinni kona Sigrún
Lilja Jónasdóttir og eiga þau
þrjú börn. 2) Guðríður Birna, f.
3.9. 1952, maður hennar er Þor-
valdur Aðalsteinsson og eiga
þau þrjú börn og tvö barnabörn.
3) Stefán Árni, f. 3.8. 1954, kona
hans er Hugrún Aðalsteins-
dóttir, eiga þau tvö börn og sjö
barnabörn. 4) Björgvin Þór, f.
Þá er sá dagur kominn að
hann pabbi er farinn, hans
verður sannarlega sárt saknað.
Við vorum svo sem meðvituð
um að þetta gæti gerst hvenær
sem er en samt, hann var búinn
að vera svo duglegur við ýmis
erfið veikindi sem upp hafa
komið og verið nokkuð fljótur
að jafna sig, þó að svo liti út
jafnvel að það myndi ekki ger-
ast, en nú varð ekki undan vik-
ist, þó við gerum ráð fyrir að
hann hefði alveg verið til í að
vera aðeins lengur og halda
með okkur fólkinu sínu upp á
níutíu ára afmælið sitt 1. maí
næstkomandi og svo stóð líka til
að flytja á nýja hjúkrunarheim-
ilið Dyngju, sem á að fara að
opna. Við hins vegar virðum
fullkomlega þá niðurstöðu sem
orðin er og óskum okkar elsku-
lega föður og tengdaföður alls
hins besta á nýjum vettvangi.
Samvistirnar hafa staðið
nokkuð lengi og verið góðar og
dýrmætar. Við höfum oft og
iðulega fengið að njóta góðs vin-
ar þegar hann var í fríi frá sjó-
mennsku og kom í heimsókn til
okkar. Alltaf var glatt á hjalla
og spaugsemi höfð við höndina,
en einnig rætt um alvarlegri
mál, allt eftir aðstæðum.
Ógleymanlegur er sá tími þegar
hann var hjá okkur um eins árs
bil er hann þurfti að ganga í
gegnum erfiðan tíma að bíða
eftir læknisaðgerð, þar sem
skipta átti um lið í mjöðm og
þurfti síðan að jafna sig á eftir.
Þrátt fyrir sársauka í mjöðm-
inni var hann boðinn og búinn
að leggja okkur lið og vann í
húsi okkar við lagningu á mið-
stöð á meðan hann beið, og lauk
verkinu. Hann var líka hjá okk-
ur eftir erfiða hjartaaðgerð og
ég held að hann hafi hvergi
annars staðar viljað vera á með-
an hann var að jafna sig, en í
framhaldinu var hann svo hepp-
inn að fá góða íbúð á Egils-
stöðum, sem var hentugur stað-
ur fyrir hann, þar sem hann
þekkti vel til og átti ágæta vini
og ekki síst skipti það máli að
stutt var í Jökulsárhlíðina sem
var hans kæra heimasveit. Eftir
að hafa verið þarna í um fimm-
tán ár kom að því að gera þurfti
breytingar, hann hafði notið
þess að hafa heimahjúkrun frá
heilsugæslunni og þótti þær
heimsóknir ómetanlegar, passað
upp á lyfin og tekið tal saman. Í
júní á síðasta ári bauðst honum
að fá aðstöðu á hjúkrunarheim-
ilinu, honum fannst það alveg
óþarfi, hann væri alveg sjálf-
bjarga, en lét það þó eftir dætr-
um sínum að fara þangað og
spurði: á ég svo bara að vera
þar? Til hvers? Hann var ekki
mjög ósáttur og var ekki búinn
að vera nema viku eða svo þeg-
ar honum þótti þetta mjög gott
fyrirkomulag.
Þarna var hann einn í her-
bergi með muni sína ýmsa sem
gerði þetta heimilislegt. Starfs-
fólkið réð líka úrslitum, fólk
eins og það sem þarna starfar
er ekki á hverju strái, við að-
standendur eigum varla orð til
að lýsa því hversu gott er að
koma þarna og ómetanlegt að
finna á sínu foreldri hvað því
líður vel og er þakklátt fyrir
hlýlega og góða umönnun þegar
aldur og lasleiki segja til sín.
Já, Jökulsárhlíðin … þangað
sést í góðu skyggni innar af
Héraði og þar kaus hann líka að
hvíla líkama sinn, en við erum
viss um að andi hans verður
með okkur og hans afkomend-
um og venslafólki.
Birna og Þorvaldur.
Tíminn líður hratt þegar litið
er til baka um farinn veg. Þegar
ég kynntist Guðmundi, tengda-
pabba mínum, sumarið 1978,
bjó hann í íbúð í Kópavogi.
Það tók mig mörg ár að átta
mig á stórfjölskyldunni hans.
Hópur systkina og annar hópur
af uppeldissystkinum. En eitt
var þó öruggt, Jökulsárhlíðin
var staðurinn þar sem hjartað
sló. Ketilsstaðir og Sleðbrjóts-
sel voru nær himnaríki en flest-
ir aðrir staðir á landinu.
Fellur foss um stalla
flúðir straumi knúðar
lindin létt við sanda
liðast fram og niðar.
Lækur frjáls sem leikur
lyngi kátan syngur.
Kliðar Íslands óður
ómur dýpstu hljóma.
(Ragnar Ingi Aðalsteinsson)
Guðmundur var hraustur
maður og harðduglegur, vél-
stjóri á hinum ýmsu skipum alla
tíð.
Í landi háði hann lengi bar-
áttu við félaga Bakkus en hafði
sigur að lokum.
Hann var gamansamur og
hafði ánægju af því að spjalla
við fólk. Á Ketilsstaðamótum
var alltaf gleði í kringum hann.
Einhverju sinni þegar hann
hafði dvalið hjá okkur og var á
leið austur fór ég með hann út á
flugvöll, vélinni seinkaði og við
fengum okkur kaffi.
Þá birtist Hákon Aðalsteins-
son, hann ætlaði austur með
sömu vél. Þeir fara að spjalla
saman vélstjórarnir sem þekkt-
ust frá gamalli tíð. Sögurnar,
vísurnar, skemmtilegheitin,
ógleymanleg gæðastund á með-
an beðið var eftir fluginu.
Guðmundur batt ekki endi-
lega skóna sína sömu hnútum
og aðrir.
Börnunum mínum var hann
afinn sem birtist bara allt í einu
og hvarf jafnskjótt. Stundum
minnti hann mig á afatýpuna
hennar Guðrúnar Helgadóttur í
sögunni um Jón Odd og Jón
Bjarna.
Guðmundur bjó fyrir austan
síðustu árin og átti þar góðan
tíma í tengslum við fjölskylduna
og gamla vini. Þegar fór að
halla undan fæti sýndi hann
mikið æðruleysi.
Hann dvaldi á spítala hér fyr-
ir sunnan í mars og var þá al-
veg tilbúinn til brottfarar, í það
minnsta vildi hann alls ekki að
læknarnir færu að krukka eitt-
hvað meira í hann. Ég þakka að
leiðarlokum fyrir samfylgdina
og veit að Bjöggi, sonur hans,
tekur vel á móti pabba sínum í
Blómabrekkunni.
Sigrún Lilja Jónasdóttir.
Guðmundur V.
Björgvinsson
✝ Valur Mar-geirsson
fæddist 7. febrúar
1949 í Keflavík.
Hann lést á heim-
ili í sínu 8. apríl
2015.
Foreldrar hans
voru Jón Margeir
Jónsson, f. 23.
nóvember 1916, d.
18. júlí 2004, og
Ásta Ragnheiður
Guðmundsdóttir, f. 22. febr-
úar 1917, d. 20. október 1999.
Systkini Vals eru: Jóna Ingi-
björg, f. 10.7. 1940. Margrét,
f. 27.3. 1942, Ásta Ragnheið-
ur, f. 31.7. 1945. Margeir, f.
28.5. 1947. Haukur, f. 7.2.
1949. Guðmundur, f. 6.5.
1952, og Arnþór, f. 6.12.
1956.
Valur kvæntist 6. júlí 1968
Birnu Sigurðardóttur, f. 21.6.
1940. Börn Vals og Birnu
1988, og Ívar Alexander, f.
28.1. 1992.
Valur starfaði lengst af hjá
varnarliðinu á Keflvíkur-
flugvelli sem verkstjóri eða
allt þar til að varnarliðið
yfirgaf svæðið. Eftir það
stundaði Valur sjálfstæðan
atvinnurekstur. Hann tók
virkan þátt í ýmsum fé-
lagsmálum, starfaði mikið
fyrir Framsóknarflokkinn,
Verslunarmannafélag Suður-
nesja , AA-samtökin og Sam-
tök psoriasis- og exem-
sjúklinga. Valur var upp-
hafsmaður að því að nýta
Bláa lónið sér og öðrum til
lækninga. Hann kom því til
leiðar með leyfi Hitaveitu
Suðurnesja að sett var upp
aðstaða fyrir fyrstu baðgest-
ina. Valur hafði yndi af
ferðalögum og var ávallt
tilbúinn í að leggja land und-
ir fót ef því var að skipta. .
Útför Vals verður gerð frá
Keflavíkurkirkju í dag, 17.
apríl 2015, og hefst athöfnin
kl. 13.
eru: 1) Ásta Hall-
fríður, f. 5.1.
1969, gift Krist-
mundi Ingimars-
syni, f. 24.8. 1966.
Sonur Ástu er
Valur Freyr og á
hann eina dóttur,
Kamillu Ástu, f.
29.4. 14. Dóttir
Kristmundar er
Helga Jóna, f.
27.10. 1997. 2)
Jón Margeir, f. 22.12. 1970,
giftur Elínrós Önnu, f. 4.12.
1974, börn þeirra eru Guð-
mundur Ingi, f. 15.2. 1993,
Sandra Rós, f. 30.6. 1996, og
Ingibjörg Fríða, f. 26.5. 1999.
3) Sóley Svanfríður, f. 21.6.
1978. Fyrir átti Birna soninn
Sigurð Breiðfjörð, f. 26.4.
1960, giftur Báru Ragn-
arsdóttur, f. 30.9. 1963, börn
þeirra eru Gísli Mikael, f. 6.3.
1985, Íris Birna, f. 30.10.
Á þessum tímamótum viljum
við með þessum fátæklegu orð-
um og tregum huga minnast
þín, elskulegi faðir og afi, það
er afar sárt að horfa á eftir þér,
en við eigum góðar minningar
um þig sem lifa með okkur. Við
þökkum samfylgdina og takk
fyrir allt. Hvíldu í friði.
Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því
sem ég get breytt
og vit til að greina þar á milli.
(Reinhold Niebuhr.)
Fyrir hönd barna og barna-
barna,
Ásta Valsdóttir.
Við kveðjum í dag kæran
bróður og mág. Eftir sitja
minningar um góðan vin sem
var glaðvær í framkomu og
flutti ávallt með sér hressandi
andrúmsloft. Hann Valli var
ákaflega virkur maður, hann
kom víða við og þekkti mjög
marga.
Sem ungur maður starfaði
hann um tíma hjá Kaupfélagi
Suðurnesja sem bílstjóri, þar
fylgdi honum eins og annars
staðar glaðværð og ákaflega líf-
legt andrúmsloft.
Valli starfaði svo um tíma hjá
Röst hf. við saltfiskverkun og
um langt árabil hjá Varnarlið-
inu á Keflavíkurflugvelli sem
bílstjóri og við tengd störf.
Síðustu árin var Valli með
sjálfstæðan atvinnurekstur,
hafði á hendi sölu ýmiss konar
bílavöru auk sælgætis, tóbaks,
vinnufatnaðar o.fl. og þjónust-
aði jafnframt bensínsölu Ork-
unnar í Njarðvík.
Í þessu starfi naut sín ein-
staklega vel þjónustulund hans,
glaðværð og eðlislæg hjálpsemi.
Þar átti hann marga fasta-
kúnna og ófáir voru erlendu
ferðamennirnir sem nutu hans
einlægu hjálpsemi af ýmsu tagi.
Í einhver ár rak hann jafn-
framt ásamt öðrum bifreiða-
verkstæði og varahlutaútvegun.
Valli var hugmyndaríkur og
atorkusamur og fór stundum
nokkuð hratt yfir og gat verið
fljótur að taka ákvarðanir.
Við minnumst ýmissa félags-
mála sem hann tók þátt í, alltaf
af miklum áhuga. Má í því sam-
bandi nefna sérstaklega störf
hans í AA-samtökunum þar sem
hann var mjög virkur um langt
árabil.
Þar naut sín líka þjónustu-
lundin og hjálpsemin. Okkur
hefur verið sagt frá því að á
þessum vettvangi hafi hann rétt
mörgum hjálparhönd þegar erf-
iðleikar steðjuðu að.
Nauðsynlegt er að minnast
baráttu hans við Psoriasis-sjúk-
dóminn frá unga aldri. Þessi
sjúkdómur var honum erfiður,
einkum framan af ævi. En þá
kom sér vel atorka hans og bar-
áttuvilji.
Hann stóð m.a. fyrir söfnun
til þess að koma upp ljósaklefa
fyrir psorasis-sjúklinga í Kefla-
vík sem kom að góðum notum
fyrir sjúklinga á Suðurnesjum.
Þá er ekki hægt að láta óget-
innar aðkomu hans að upphafs-
tilraunum með böðun og notkun
kísilsins í affallinu frá orku-
verinu í Svartsengi. Valli sann-
færðist fljótt um að þarna væri
loksins fundin besta lausnin í
þessari baráttu. Hann barðist í
því að sækja í þessi böð við
mjög frumstæðar aðstæður í
hrauninu við Svartsengi og síð-
ar að koma upp lítilli bráða-
birgðaaðstöðu við lónið. Árang-
urinn af þessari meðferð hans
reyndist mjög góður og sækir
nú mikill fjöldi fólks lækningu
sína í glæsilega aðstöðu við
Svartsengi.
Bláa lónið við Svartsengi sem
líklega er í dag eitt af „undrum
veraldar“ rekur nú auk heilsu-
lindarinnar einn glæsilegasta og
fjölsóttasta ferðamannastað
landsins.
Þrátt fyrir glaðværð og
atorkusemi Valla þá skiptust
samt á skin og skúrir í hans lífi,
einkum undir það síðasta.
Lífið getur reynst miskunn-
arlaust en minningin um hann
Valla mun lifa.
Við blessum minningu hans
og sendum þér elsku Birna,
börnunum og fjölskyldum inni-
legar samúðarkveðjur og biðj-
um Guð að styrkja ykkur og
blessa ykkur minninguna um
hann Valla.
Ásta Ragnheiður
(Rabbý) og Guðjón.
Mig langar að minnast Vals
Margeirssonar í fáeinum orð-
um. Ég kynntist Vali snemma
árs 2003 í AA-samtökunum og
upp frá því hófst góður vin-
skapur og lærdómsríkur fyrir
mig.
Valur var með eindæmum
hjálpfús! Það voru ófá skipti
sem ég leitaði ráða hjá Vali þar
sem skilningur og kærleikur
var hafður að leiðarljósi.
Valur var skemmtilegur
persónuleiki og setti svip sinn á
bæjarfélagið svo ekki sé minnst
á Blálónið eða öllu heldur
„Valslón“. Ég er afar þakklátur
fyrir þann tíma sem ég fékk
með þér í þessu lífi og kveð þig
með söknuði, elsku vinur, ég
veit að þú verður með okkur í
anda, blessuð sé minning þín.
Ég votta mína dýpstu samúð
Birnu, Ástu, Jóni Margeiri, Sól-
eyju og öðrum aðstandendum
og bið góðan Guð að veita ykk-
ur styrk, hugur minn er hjá
ykkur.
Hafþór Guðbjartsson.
Í dag kveðjum við Valla okk-
ar. Þegar fermingarhópur ár-
gangs 1949 kom saman á Ljósa-
nótt 2013 til að halda upp á 50
ára fermingarafmælið stóð ekki
á Valla að aðstoða. Hann fór í
að útvega húfur fyrir 80 manns.
„Ekki mál að redda þessu,“
sagði hann.
Þarna áttum við yndislega
stund saman, hópurinn. Margir
höfðu ekki sést í mörg ár og
þarna knúsaði Valli allar stelp-
urnar sínar, sem hann kallaði
yfirleitt „Babe“ eða „Beautiful“.
Það var alltaf gleði í kringum
hann, hann var einstakur og
vildi alltaf allt fyrir alla gera.
Við stelpurnar sögðum oft „já,
hann Valli OKKAR“.
Við eigum eftir að sakna þín,
elsku vinur, og við vitum að þú
verður örugglega með í næstu
árgangagöngu á Ljósanótt. Við
verðum með húfurnar þínar og
segjum eins og þú sagðir alltaf:
„We are the forty niners!“
Og hvert sem þú ferð
og hvar sem ég verð
þarf fólk eins og þig
fyrir fólk eins og mig.
(Rúnar Júlíusson.)
Takk fyrir allar skemmtilegu
stundirnar sem við áttum sam-
an. Hvíl í friði, elsku vinur.
Við vottum fjölskyldu Vals
okkar dýpstu samúð.
F.h. fermingarárgangs 1949,
Lára Yngvadóttir.
Valur Margeirsson
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og við-
eigandi liður, „Senda inn minning-
argrein,“ valinn úr
felliglugganum. Einnig er hægt
að slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar en
á hádegi tveimur virkum dögum
fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og hve-
nær sá sem fjallað er um fæddist,
hvar og hvenær hann lést og loks
hvaðan og klukkan hvað útförin
fer fram. Þar mega einnig koma
fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn. Ætlast er
til að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður, en
ekki í minningargreinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið
sé um annað. Ef nota á nýja mynd
skal senda hana með æviágripi í
innsendikerfinu. Hafi æviágrip
þegar verið sent er ráðlegt að
senda myndina á netfangið minn-
ing@mbl.is og láta umsjón-
armenn minningargreina vita.
Minningargreinar