Morgunblaðið - 17.04.2015, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. APRÍL 2015
✝ MatthildurMagnúsdóttir
fæddist á Kóngs-
bakka í Helga-
fellssveit 31. maí
1922. Hún andaðist
á hjúkrunarheim-
ilinu Hlévangi í
Keflavík 9. apríl
2015.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Ást-
hildur Jónasdóttir,
f. á Helgafelli í Helgafellssveit
á Snæfellsnesi 10. nóv. 1888, d.
7. desember 1968, og Magnús
Jóhannsson f. á Innri-
Drápuhlíð í Helgafellssveit 6.
desember 1887, d. 21. janúar
1982. Þau fluttust búferlum
vestan af Snæfellsnesi árið
1923 og hófu búskap á Upp-
sölum 1924. Matthildur var
fimmta barn þeirra hjóna.
Systkinin voru þrettán en þau
voru Þormóður Helgfell, f.
1917, lést í bernsku, Jóhann, f.
1918, látinn, Ingveldur, f. 1919,
Þröstur, hann á tvö börn, 5)
Kristján Lars, giftur Erlu
Finnsdóttur og eiga þau þrjú
börn. 6) Friðleifur, giftur Stef-
aníu Ósk Þórisdóttur og eiga
þau þrjú börn.
Matthildur gekk í farskóla
sem þá var og fór síðan til
náms í Húsmæðraskólanum á
Hallormsstað. Hún útskrifaðist
úr húsmæðraskólanum árið
1942 eftir tveggja ára nám.
Á yngri árum vann Matt-
hildur við ýmislegt. Eldaði ofan
í menn í vegavinnu á Héraði.
Sá um mat fyrir skipshafnir
m.a. á vertíð í Sandgerði. Vann
í bakaríi í Reykjavík svo fátt sé
talið. Matthildur var meðlimur
í kvennakór Suðurnesja til
margra ára. Fór m.a. í kór-
ferðalag á Íslendingaslóðir í
Bandaríkjunum og Kanada.
Hin seinni ár vann hún fyrir
varnarliðið á Keflavíkurflug-
velli við þrif ýmiskonar.
Eftir að ævistarfinu lauk var
hún virkur þátttakandi í starfi
aldraðra m.a. í kór aldraðra og
var mikil áhugamanneskja um
botsía.
Útför Matthildar verður
gerð frá Ytri-Njarðvíkurkirkju
í dag, 17. apríl 2015, og hefst
athöfnin kl. 15.
látin, Þormóður, f.
1920, lést í
bernsku, Ásmund-
ur, f. 1924, látinn,
Þórsteinn, f. 1925,
látinn, Þórleif
Steinunn, f. 1926,
látin, Jóhanna, f.
1927, látin, Jónas
Helgfell, f. 1928,
látinn, og Ingi-
björg og Ástríður,
f. 1929, létust í
bernsku.
Matthildur giftist 18. júní
1949 Kristjáni Maríusi Jóns-
syni, f. 1. mars 1926, lögreglu-
þjóni á Keflavíkurflugvelli.
Þau bjuggu stærstan hlutann
í Keflavík og Narðvík, síðast á
Vallarbraut 6, Njarðvík. Krist-
ján lést 2 júlí 1996.
Börn þeirra eru: 1) Ásthildur
Magna gift Magnúsi Jónssyni.
Þau eiga þrjú börn. 2) Jón,
sambýliskona Jóhanna Óladótt-
ir. Jón á fjögur börn. 3) Jónína
María, hún á þrjú börn. 4)
Tengdamóðir mín hún Matt-
hildur er látin. Hún var að
verða 93 ára. Ég kom inn í fjöl-
skyldu Matthildar og Kristjáns
1975. Þau reyndust í alla staði
gott fólk og mikil var mín gæfa
að vera hluti af lífshlaupi
þeirra.
Matthildur ólst upp austur á
Héraði. Hún sagði mér að hún
hefði verið búttuð sem barn og
fram á unglingsár. Hún talaði
oft um tímann á Hallormsstað
þar sem hún var í Húsmæðra-
skóla. Þeim skóla stýrði frú
Blöndal. Matthildur leit mikið
upp til frú Blöndal.
Á Héraði á þessum árum var
merkilegt nokk iðkaður hand-
bolti. Þú varst markvörður og
sagðir mér að þú hefðir verið
góður markvörður.
Ég man eftir að ég spurði
þig út í samskipti þín við hitt
kynið. Þú varst fljót til svars,
það var bara einn sem kom til
greina. Nefnilega Kristján
Maríus Jónsson sem varð eig-
inmaður þinn.
Í þessu svari þínu felast
nefnilega allir þeir mannkostir
sem þú bjóst yfir. Það átti ég
svo oft eftir að skilja.
Get ekki neitað því að eiga
þig sem eiginkonu hlýtur að
hafa styrkt Kristján í veikind-
um sínum. Dugnaðurinn, eljan
og væntumþykjan sem þú
sýndir Kristjáni var aðdáunar-
verð.
Þú varst sem klettur við hlið
hans allan tímann þar til yfir
lauk.
Þið Kristján fóruð með okk-
ur Ástu og börnunum í sum-
arhús til Danmerkur. Það var
sumarið 1983. Frábært frí í frá-
bæru veðri.
Veðrið í Danmörku þetta
sumar alveg einstakt.
Þú fórst með okkur til Spán-
ar 2007. Sú ferð var líka góð.
Þú talaðir mikið um það á eftir
að þarna hefðir þú fengið nýja
fætur.
Ég minnist hversu dugleg þú
varst daginn sem við fórum til
Granada að skoða Alhambra-
höllina arabísku. Það var hátt í
40 stiga hiti og þú sprækust
okkar, bara 85 ára.
Þú varst mikil félagsvera.
Áttir fullt af vinum og vinkon-
um. Spilavist, botsíaæfingar,
kóræfingar o.fl. o.fl. Þú áttir
orðið verðlaunapeninga sem þú
vannst í botsía. Þér leiddist
ekkert að segja frá því.
Inn á þrifalegra heimili kom
maður ekki, maturinn þinn var
alltaf ljúffengur. Ég minnist
fallegu útsaumuðu stólanna. Þú
varst svo iðin að gera eitthvað
fallegt í höndunum. Þú gerðir
margt svo vel.
Ég vil þakka þér fyrir allt og
kveð þig með söknuði, kæra
vinkona.
Blessuð sé minning Matt-
hildar Magnúsdóttur
Magnús.
Elsku amma,
Kallið er komið, þú ert kom-
in í faðm afa. Takk fyrir allar
stundirnar okkar saman. Þú
varst skemmtileg, hnyttin, dug-
leg, góð, og sterk, það sýndir
þú svo sannarlega fram á síð-
asta dag. Þú kenndir mér að
gefast aldrei upp, sagðir að við
Matthildirnar gæfumst aldrei
upp.
Nafnið okkar væri sterkt og
ég skyldi standa undir því. Ég
hef reynt það og mun halda
áfram að reyna.
Takk fyrir að standa við hlið
mér þegar ég útskrifaðist úr
lögfræðinni, þú varst svo stolt
og leyndir því ekki. Sagðir mig
vera rökfasta og það kæmi sér
vel fyrir lögfræðing.
Matthildur
Magnúsdóttir
✝ Þórunn ValdísEggertsdóttir
(Dísa) fæddist 21.
júlí 1948 á Vestri-
Reyni í Innri-
Akraneshreppi.
Hún lést 10. apríl
2015 á Landspít-
alanum í Fossvogi.
Foreldrar henn-
ar voru Halldóra
Ágústa Þorsteins-
dóttir, f. 3.12.
1928, d. 4.7. 2008, frá Ölvers-
krossi í Hnappadal og seinna
búsett á Vestri-Reyni, en sein-
ast á Akranesi, og Eggert
Skúlason, f. 20.11. 1918, d. 2.2.
1998. Fósturpabbi hennar var
Benedikt Haraldsson, f. 20.8.
1924, d. 17.9. 1995, f. að Reyni
1948, d. 12.12. 2003, frá
Svanahlíð, Akranesi. En þau
skildu árið 1987. Eignuðust
þau fjögur börn. Börn þeirra
eru Sævar Már Halldórsson, f.
14.2. 1969 (barn hennar), Kol-
brún Harpa Halldórsdóttir, f.
6.11. 1970, Inga Dóra Hall-
dórsdóttir, f. 6.8. 1974, gift
Kristjáni Ragnari Ásgeirssyni,
og Heimir Berg Halldórsson,
f. 24.10. 1983, í sambúð með
Halldóru Ingimundardóttur.
Barnabörn Þórunnar eru Pét-
ur Hafliði, f. 11.9. 1996, Katla
Marín, f. 18.6. 2001, Ingi Dór,
f. 10.3. 2005, og Grétar Þór, f.
2.6. 2003.
Þórunn ólst upp á Vestri-
Reyni og bjó síðan á Akranesi.
Hún starfaði lengst af sem
fiskverkakona hjá Haraldi
Böðvarssyni hf. Einnig vann
hún við þrif fyrir Bíóhöllina til
fjölda ára.
Útför hennar fer fram frá
Akraneskirkju í dag, 17. apríl
2015, kl. 13.
og bóndi þar alla
tíð. Systkini henn-
ar (sammæðra)
eru Elísabet Unn-
ur Benedikts-
dóttir, f. 29.12.
1949, Geirfríður
Benediktsdóttir, f.
18.2. 1951, Valný
Benediktsdóttir, f.
21.7. 1956, Þor-
steinn Ölver Bene-
diktsson, f. 19.11.
1963, d. 9.9. 1966, Haraldur
Benediktsson, f. 23.1. 1966 og
Steinunn Fjóla Benedikts-
dóttir, f. 16.8. 1972. Samfeðra
er Jóhannes Gísli Eggertsson,
f. 3.5.1945.
Þórunn giftist árið 1969
Halldóri Halldórssyni, f. 14.4.
Aðfaranótt síðastliðins föstu-
dags dó móðir mín Þórunn Valdís
Eggertsdóttir. Hún var alltaf
kölluð Dísa, en ég kallaði hana
alltaf mömmu. Mínar fyrstu
minningar eru af henni dansandi
með ryksuguna á fullu inni í stofu
með tónlistina í botni. Hún var
lífsglöð og ung í anda, þótt að lífið
væri ekki alltaf dans á rósum,
vildi allt fyrir alla gera og talaði
aldrei illa um aðra.
Saumur, prjónavinna, og öll
önnur handavinna lék í höndun-
um á henni. Er ég var sex ára þá
tók hún gamlan svartan leður-
jakka sem hún átti og breytti hon-
um í kúrekavesti með tjásum. Kú-
rekavestið vakti mikla öfund á
meðal leikfélaga minna á Suður-
götunni, og vildu þeir fá það lánað
sem oftast.
Hún hafði góðan smekk og til-
finningu fyrir nýjustu tísku og
fatnaði. Er ég varð 16 ára, þá
sneið hún, og saumaði jakkaföt,
skyrtu og bindi á mig. Skólafélag-
ar mínir urðu undrandi á nýju
jakkafötunum og spurðu hvar ég
hefði fengið þau. Ég sagði að
mamma hefði saumað þau, enda
þeir bara í peysum eða skyrtubol-
um. Eftir þrjá mánuði voru þeir
komnir í sömu jakkaföt, með
skyrtu og bindi í sama lit og
mamma hafði gert. Hún var hag-
sýn, og saumaði ekki bara á mig,
heldur á okkur öll fjögur systk-
inin, á meðan hún var í tveimur
störfum.
Þó að móti blési í lífi hennar,
þá gafst hún ekki upp, heldur
sagði hún „Ég skal, ég get og
vil!“ og komst yfir hverja hindr-
un á fætur annarri. Skipti ekki
máli hvaða mótlæti hún varð fyr-
ir í lífinu, eða veikindum, hún tók
á þeim og sigraði. Mér fannst
alltaf eins og hún hefði níu líf eins
og kettirnir.
Hún glímdi við langvarandi
veikindi síðastliðin 14 ár, og
læknar gáfu henni stuttar lífslík-
ur, en hún afsannaði þá og lifði 13
ár til viðbótar. Nú fylgjum við
systkinin henni síðasta spölinn,
þá kveðjum við hana með miklum
söknuði. Hún var fyrirmynd okk-
ar í lífinu, og mun ávallt lifa í
hjarta okkar.
Sævar Már Halldórsson.
Elsku mamma
Það er erfitt að hugsa til þess
að þú sért farin frá okkur. Mér
finnst erfitt að hugsa til þess að
geta ekki hringt í þig lengur og
að geta ekki séð þig aftur. Sú til-
hugsun að þú verðir ekki hjá mér
næstu jól, það er sárt að hugsa til
þess. Ég reyni að vera sterk eins
og þú kenndir mér. Þín veikindi
og lífsbarátta síðustu 14 ár voru
þér og okkur afar erfið. Þú varst
svo mikil dugnaðarkona, svo
sterk og þú gafst aldrei upp. Þú
varst svo góð, besti vinur okkar
og yndisleg mamma. Við höfum
alltaf tengst sterkum böndum og
þá sérstaklega eftir að þið pabbi
skilduð. Þú lagðir mikið á þig til
að fæða okkur og klæða, oft á tíð-
um vannstu mörg störf. Þú varst
mín fyrirmynd löngu áður en ég
skildi það orð. Þú kenndir mér
svo margt og svo margar yndis-
legar minningar um þig mun ég
varðveita í hjarta mínu ávallt.
Eftir að þú veiktist 2001, þá
komst þú upp í huga minn á
hverjum degi og þú varst alltaf
efst í hjarta mínu. Við hringdum
í hvor aðra og töluðum saman um
allt milli himins og jarðar. Þú
sagðir oft að þú værir búin að
vera slæm og oftast varstu betri
eftir smástund eftir samtölin
okkar og þér leið betur. Mér
fannst lífið ósanngjarnt og að þú
ættir miklu meira skilið. Ég
ímyndaði mér oft hvernig lífið og
tilveran hefði orðið ef þú hefðir
aldrei veikst. En ég var þakklát
fyrir að þú varst ennþá hjá okkur
og það skipti öllu máli. Þessi vika
áður en þú kvaddir okkur var
dýrmæt. Því við fengum að sitja
með þér, halda í hönd þína og
passa þig. Ég gat ekki hugsað
mér að vera annars staðar en við
hlið þér. Að sofa þarna uppi á á
spítala hjá þér veitti mér öryggi,
því ég var sko alls ekki tilbúin að
sleppa þér. Ég sat með þér og
spilaði lög með Björgvini Hall-
dórssyni og söng fyrir þig. Ég
trúi því svo innilega, elsku
mamma, að þú hafir heyrt lögin
og það hafi veitt þér sálarró.
Þú sagðir eitt sinn að Bensi
heitinn, pabbi þinn, hefði birst
þér í fyrstu aðgerðinni 2001 og
sagt þér að snúa við, því þinn tími
hafi ekki verið kominn. Ég trúi
því svo sannarlega og veit að
hann og mamma þín biðu eftir
þér. Ég veit að þú ert komin á
friðsælan stað, þar sem þú ert
umvafin ást og ert ekki lengur
veik. Það verður erfitt að halda
áfram án þín, elsku mamma, en
ég verð að gera það fyrir þig. Tár-
in streyma niður vanga mína og
ég mun sakna þín meira en orð fá
lýst. Ég lofa að hugsa um litla
strákinn þinn eins og þú baðst
mig um eftir að þú veiktist. Hvíl í
friði, elsku mamma, og ég veit að
þú munt ávallt gæta mín.
Inga Dóra Halldórsdóttir.
Þórunn Valdís
Eggertsdóttir
Það var engin tengdamamma
eins og Brynja Kolbrún Lár-
usdóttir, engin. Hún var sér-
stök. Einstök. Hún var svo
langt frá því að vera hefðbund-
in. Hún skipti sér ekki af hjóna-
bandi sonar síns, mestu máli
skipti hana að tengdadótturinni
fyndist hann sætur. Því hún var
stolt af börnunum sínum og
þótti óskaplega vænt um þau.
Hún skipti sér heldur ekki af
uppeldi barnabarna sinna, henni
fannst líka nóg að þau væru
bara sæt. Tengdadóttirin féll í
sama flokk nema hvað hún hafði
miklar áhyggur af vaxtarlagi
hennar og var ekkert af skafa
utan af því. Hún sagði alltaf það
sem hún hugsaði, einlæg eins og
barn: ,,Unnur, hefðurðu fitnað?“
,,Nei, það held ég ekki, ég er
alltaf eins.“ ,,Ha, ha, við erum
báðar feitar og sætar,“ sagði
hún og hló innilega svo lífsgleði
hennar skein í gegnum lífsreynt
andlitið. En Brynja Kolbrún gat
ekki móðgað mann eða móðgað
fólk. Hún var sjarmi. Hún lét
vissulega skoðanir sínar í ljós
og gat verið þung í dómum um
menn og málefni en eins og
vindurinn skipti hún ef til vill
um skoðun og öll þau fallegustu
orð sem hún átti tilheyrðu við-
komandi.
Brynja Kolbrún missti föður
sinn aðeins nokkurra mánaða
gömul í mannskæðu sjóslysi.
Þegar í ljós kom að móðir henn-
ar gat eftir slysið ekki haft hana
hjá sér tóku amma hennar og
afi, Ingveldur og Ágústa, hana í
fóstur og síðar föðursystkinin
en öll bjuggu þau saman á
Reykjavíkurvegi 32 í Hafnar-
firði. Öll báru þau hana á hönd-
um sér. Þegar Brynja Kolbrún
var ung kona kom í ljós að hún
átti sennilega við veikindi að
Brynja Kolbrún
Lárusdóttir
✝ Brynja Kol-brún Lárus-
dóttir fæddist í
Reykjavík 5. nóv-
ember 1942. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Mörk við
Suðurlandsbraut 7.
febrúar 2015.
Brynja var jarð-
sungin frá Fríkirkj-
unni í Hafnarfirði
16. febrúar 2015.
stríða sem í þá
daga reyndist erfitt
að meðhöndla. Eft-
ir að amma hennar
og afi létust bjó
hún nær alla ævi
hjá föðursystkinum
sínum sem studdu
hana alla tíð eins
og kostur var. Hún
var eðlisgreind en
veikindin settu
henni alltaf skorð-
ur.
Brynja Kolbrún eignaðist
þrjú börn, tvo drengi og stúlku
sem var gefin til ættleiðingar.
Ytri aðstæður ollu því að ekki
entust hjónabönd eða trúlofun
með barnsfeðrum sínum tveim-
ur og hún þurfti mikla hjálp við
uppeldi barna sinna. Tóku föð-
ursystkini hennar, sem nú voru
orðin nokkuð fullorðin, synina
að sér og ólu upp sem sína eigin
líkt og Brynju Kolbrúnu, þannig
að hún bjó alla tíð með sonum
sínum og minntist seinna meir
margra skemmtilegra stunda
með þeim. Hún saknaði þó alla
tíð stúlkunnar sinnar og spurð-
ist oft fyrir um hana. Ég held að
fátt hafi tekið eins mikið á hana
og að hafa þurft að gefa hana
frá sér.
Lífshlaup Brynju Kolbrúnar
hefur kennt mér margt, hvað
lífið getur verið margslungið og
hvað við ráðum oft litlu um
framvinduna. En Brynja Kol-
brún var elskuð þótt hún hafi
oft verið erfið, bæði í umgengni
og skapi sem sennilega kom til
vegna veikindanna.
Ég kveð Brynju Kolbrúnu
með söknuði. Hún var skemmti-
leg kona og lífsglöð að eðlisfari
þrátt fyrir erfiðleika í lífinu.
Hún kunni svo sannarlega að
skemmta sér. Og það er af
djúpri væntumþykju og virð-
ingu sem ég kveð hana, þessa
konu sem sífellt var að berjast
við sjálfa sig. Hana fyrrverandi
tengdamóður mína. Ég sendi
þér skilaboð, Kolla, ef ég skyldi
fitna meira. Nei, nú kemur þessi
skelmissvipur á þig og nú ferðu
að hlæja. Það var svo mikill
prakkari í þér. Hafðu það nú
sem best með systrunum, Árna
og öllum köttunum sem þú
fóstraðir í gegnum tíðina. Vera
bless, eins og Inga sagði alltaf.
Unnur H. Jóhannsdóttir.
Elskulegur eiginmaður minn,
BJÖRN HERMANNSSON,
Rjúpnasölum 12,
Kópavogi,
áður Sæunnargötu 7 í Borgarnesi,
lést á heimili sínu mánudaginn
13. apríl í faðmi fjölskyldunnar.
Útförin fer fram frá Borgarneskirkju miðvikudaginn
22. apríl kl. 14.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
.
Þóra H. Þorkelsdóttir.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÞORBJÖRG GUÐMUNDSDÓTTIR,
fyrrv. auglýsingastjóri Ríkisútvarpsins,
lést á dvalarheimilinu Grund 27. mars.
Útför hennar fer fram frá Neskirkju
miðvikudaginn 22. apríl kl. 15.
.
Baldvin Ársælsson,
Ása Baldvinsdóttir, Albert Jónsson,
Baldvin Albertsson, Arna Þorleifsdóttir,
Auður Albertsdóttir, Jóhann Ólafsson,
Tjörvi Baldvinsson og Ólafur Jóhannsson.