Morgunblaðið - 17.04.2015, Blaðsíða 31
Það var alltaf svo notalegt að
koma til þín, þú sagðir mér
sögur frá því þú varst ung. Mér
fannst alltaf mikið til þín koma
og gaman að hlusta á sögurnar
þínar þú varst hugrökk, þú
varst og verður mín fyrirmynd.
Við eigum saman góðar
minningar, oftar en ekki þegar
ég fór á Stapaball þá rölti ég
yfir til þín eftir ballið. Þar
skokkaðir þú niður stigann, það
hvarflaði ekki að þér að taka
lyftuna.
Þú tókst á móti mér í nótt-
inni og varst tilbúin með brauð-
tertu eða pönnukökur. Ég fékk
að gista í afaholu og vaknaði
alltaf við útvarpsmessuna sem
hækkuð var í botn. Heimilið
þitt var líka alltaf opið þegar ég
var í fjölbrautaskólanum í
Keflavík, þá mátti ég alltaf
koma í kaffi eða leggja mig í
eyðu. Takk fyrir að taka alltaf
á móti mér.
Þú bakaðir heimsins bestu
hjónabandssælu, þú vissir að
þetta væri ein af mínum uppá-
haldskökum og bakaðir því iðu-
lega aukalega og leyfðir mér að
taka með mér heim. Þú gerðir
líka dásamlegar kjötbollur og
oft á tíðum sátum við tvær
saman í eldhúsinu með tvær
bollur hvor á diskinum og með-
læti og ræddum um lífið og til-
veruna.
Takk fyrir Spánarferðina
okkar, elsku amma. Það voru
forréttindi að hafa þig með
okkur fjölskyldunni. Við feng-
um okkur bjór og McDonalds
saman, og þú fékkst lánaðan
ipodinn minn og lást út á sól-
arbekk með tónlistina í botni
og sönglaðir með. Þá hugsaði
ég með mér, mikið á ég flotta
ömmu.
Við spiluðum mikið saman í
ferðinni og þú áttir það til að
svindla svolítið, þú þrættir nú
fyrir það eins og þér einni var
lagið og hlóst og hlóst svo í
kjölfarið.
Strákarnir mínir fengu að
kynnast þér, Elmar Freyr þó
betur en Magnús Darri. Þegar
ég kom og kvaddi þig sagði ég
Elmari Frey að ég þyrfti að
fara og kyssa þig bless, þá
spurði hann hvert þú værir eig-
inlega að fara. Daginn eftir
kom hann til mín og spurði í
einlægni sinni hvort amma væri
að fara til Guðs.
Þú ljómaðir alltaf þegar þú
hittir strákana mína, ég ætla að
segja þeim sögurnar sem þú
sagðir mér og þú verður í bæn-
um okkar alla tíð. Við Elmar
Freyr söknum þín mikið.
Hafðu þökk fyrir allt og allt,
elsku amma mín
Þín alnafna
Matthildur Magnúsdóttir.
Elsku amma mín.
Mig langar að þakka þér fyr-
ir allar dýrmætu stundirnar
sem við höfum átt saman. Þú
hefur kennt mér svo margt í
gegnum árin. Það var alltaf svo
gaman að koma til þín. Ég gat
alltaf leitað til þín og fengið
góð ráð frá þér. Í nærveru
þinni fann ég alltaf fyrir öryggi
og hlýju. Það var alltaf svo gott
að fá ömmuknús og finna ilm-
vatnslyktina þína. Ég var svo
heppin að fá að ferðast mikið
með þér og öll daglegu símtölin
okkar eru ógleymanleg.
Mig langar að kveðja þig,
amma mín, með þeim orðum
sem við kvöddumst í símtöl-
unum: Olræt.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þín
Matthildur Sigþórsdóttir.
Matthildur frá Kóngsbakka
hefur kvatt.
Hún bjó yfir reisn sem var í
engu samræmi við hæð hennar.
Ákveðin í fasi og ávallt með er-
indi gekk þessi sterka kona bæ-
inn þveran og endilangan, jafn-
vel með tvo innkaupapoka í
hönd, og það án þess að blása
úr nös.
Það var eftir að bíllinn var
sendur í viðgerð, enda annað
ekki hægt þegar horft var til
þess hversu ævintýralegt akst-
urslagið var orðið.
Amma hafði sterka skoðun á
málefnum líðandi stundar. Þá
voru handleggirnir jafnan
krosslagðir hátt yfir brjóstið,
augun hvöss og greindarleg, og
svo kom skoðunin með miklum
þunga – oftast endaði hún til
áherslu á því fallega orði
„gæskan“.
Þær voru ófáar flíkurnar
sem saumaðar voru á barna-
börnin, þar kom sér vel að hafa
numið í húsmæðraskólanum á
Héraði. Hún tók líka að sér að
klippa litla kolla, en þar var
meira horft til afkasta en
fagurfræði. Þá var klipið þétt
um höku, „vertu kyrr“, sagði
hún ákveðin og ekki þorði mað-
ur að hræra sig þar sem maður
sat á eldhússtólnum við vask-
inn.
Hún gerði bestu brauðtert-
urnar, þar var ekki verið að
spara mæjóið, sauð niður rauð-
rófur, sultaði og var yfirleitt
komin hálf ofan í frystikistu ef
gesti bar að garði. Þar kom
maður aldrei að tómum kof-
unum og alltaf var til appelsín.
Aldrei getum við gert hjóna-
bandssæluna eins og hún, því ef
beðið var um uppskrift mundi
hún hana aldrei. „Þú gerir bara
dass af þessu og dass af hinu,“
sagði hún gjarnan, hissa á
þessu bjargarleysi og lengra
náði það ekki.
Matthildur frá Kóngsbakka
var ræktarsöm, hún hlúði vel
að garðinum sínum sem var
fólkið hennar og stolt var hún
af öllu sínu fólki.
Heimur hverfur með hverj-
um manni, nú situr hún amma
og drekkur kaffi við uppádekk-
að borð með sveitungum sínum
af héraði. Þar er örugglega
kátt á hjalla og margt sem þarf
að ræða.
Vertu sæl, gæskan.
Dagný Gísladóttir, Geir
Flóvent Jónsson, Stefán
Magnús Jónsson og Hildur
Björg Jónsdóttir.
Elsku amma mín. Þú varst
svo yndisleg kona og ég á erfitt
með að trúa því að þú sért búin
að kveðja okkur. Þú hafðir
hjarta úr gulli og áttir nóg af
ást og hlýju handa okkur öllum.
Það væri erfitt að finna góð-
hjartaðri manneskju en þig. Þú
varst einnig mjög sterk og
heilsuhraust kona og naust
þess að fara út að ganga. Ég
naut þess mikið að koma í
heimsókn til þín, sérstaklega
þegar ég var yngri og fékk að
dúllast með þér að spila eða
horfa á Leiðarljós með þér. Orð
fá því ekki lýst hvað ég er
þakklát fyrir að hafa kynnst
þér og fyrir allt sem þú gerðir
fyrir mig.
Ég yrði mjög glöð ef ég
mundi líkjast þér á einhvern
hátt í lífinu. Ég kveð þig með
fallegri bæn:
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson)
Ástarkveðja frá þinni sonar-
dóttur,
Þórunn
Kristjánsdóttir.
MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. APRÍL 2015
Elsku besta og fallega mamma
mín. Ég er örugglega búin að
grenja heilt baðkar af tárum,
elsku mamma, af sorg og söknuði.
Þú varst ekki bara mamma, þú
varst besti vinur okkar systkin-
anna ásamt því að vera vinur vina
okkar, já þú varst stórkostleg
kona. Ég hef sjálf tamið mér þann
eiginleika að vera ekki bara
mamma barnanna minna, líka
besti vinur þeirra.
Síðastliðnir dagar hafa verið
hræðilega erfiðir andlega. Alveg
frá því þú fékkst heilablóðfallið á
föstudaginn langa og þar til þú
lést aðfaranótt 10. apríl, hefur
það aldeilis reynt á hjartað mitt,
huga og sál. Fyrir 14 árum, er þú
fyrst veiktist, var upphaf af þján-
ingum í hjarta mínu yfir þjáning-
um þínum. Ég hef aldrei sætt mig
við það að þú veiktist en reyndi að
læra að lifa með því. Það sem á
þig hefur verið lagt undanfarin ár
er meira en nokkurn tímann ein
manneskja á að þurfa að upplifa.
Alltaf steyttir þú hnefanum upp í
loftið er þú varst spurð að því
hvernig þú hefðir það og sagðir
alltaf „Ég skal, ég get og ég
ætla.“ Það lýsir þér svo vel, elsku
mamma. Ég er búin að reyna að
vera svo sterk í gegnum þetta
allt, elsku mamma, en söknuður-
inn er svo yfirsterkur og enn lít
ég út um gluggann er ég vakna til
að athuga veðrið og hugsa til þín,
jæja, það er gott veður í dag fyrir
mömmu og svo hef ég gengið að
símanum nokkrum sinnum og
ætlað að fara að hringja í þig en
áttað mig svo á því að þú ert ekki
lengur hér.
Allar minningar um þig eru fal-
legar, enda hef ég alltaf sagt ef
allir væru eins og þú þá væri
heimurinn fallegri. Þú varst alltaf
að spyrja hvernig maður hefði
það og hvernig börnin og vinir
manns hefðu það. Er ég flutti að
heiman þá hringdir þú daglega í
mig bara til að athuga hvernig ég
hefði það og þegar hin börnin þín
fluttu að heiman þá var það eins,
þú þurftir að heyra í öllum dag-
lega.
Þú varst stórkostleg mann-
eskja, elsku mamma. Þú varst
glæsileg falleg kona, vildir alltaf
vera vel til höfð og lagðir mikla
áherslu á það eftir að þú veiktist
að þú yrðir máluð daglega. Alltaf
passaðir þú það að við börnin
værum vel til höfð og flest allur
fatnaður var saumaður af þér,
hvort sem það voru jólaföt,
páskaföt eða sumarföt. Þú vildir
alltaf að við værum fín.
Ég þakka þér fyrir að hafa ver-
ið mamma mín og amma
barnanna minna.
Ég þakka þér fyrir að leiða mig
út í lífið.
Ég þakka þér fyrir allar stund-
irnar okkar.
Ég þakka þér fyrir öll fötin
sem þú saumaðir á mig og allan
fatnaðinn sem þú prjónaðir á mig.
Ég þakka þér fyrir kærleikann
sem frá þér streymdi og ráðin
sem þú sendir mig út í lífið með í
bakpoka.
Ég þakka honum þarna á efri
hæðinni sem öllu ræður fyrir að
losa þig frá öllum þjáningum.
Elsku hjartans mamma mín,
ég sé þig fyrir mér alheilbrigða í
sumarkjól og búin að setja á þig á
varalit i sumarlandinu góða,
hlaupandi berfætt í grasinu að
tína blóm. Þannig vil ég hafa það í
huga mínum, það huggar hjartað
mitt sem grætur sárt yfir söknuði
og sorg.
Glæsileg, hjartagóð, barngóð
og hörkukvendi hefur kvatt þenn-
an heim.
Elsku mamma mín, góða ferð
inn í sumarlandið.
Þín dóttir,
Kolbrún Harpa.
Elsku besta og fallegasta
mamma mín, minn besti vinur og
mín mesta fyrirmynd. Ég sit
hérna og hlusta á uppáhalds tón-
listina þína og ylja mér við minn-
ingarnar og sakna þín gífurlega
mikið.
En þrátt fyrir erfiðasta tíma
lífs míns, mikinn söknuð og mörg
tár undanfarna daga þá er ég svo
þakklátur og stoltur að það er
ekki pláss lengur fyrir reiði og
það að ætla að vera ósáttur út í líf-
ið.
Að hafa fengið annað tækifæri
með þér eftir fyrstu veikindin, allt
spjallið okkar á síðustu mánuð-
um. Að fá að halda utan um þig og
halda í höndina þína síðasta spöl-
inn og vita að þér líður betur
núna. Að eiga allar þessar minn-
ingar og hafa fengið öll þessi 31 ár
með þér, það er mér allt og svo
rosalega stórt og verður aldrei
frá mér tekið.
Ég er svo stoltur af þér, elsku
mamma mín, ég er svo stoltur að
vera litli strákurinn þinn og hafa
verið alinn upp af svona mikilli
hetju og sterkri konu. Ég kann
ekki og veit ekki hvernig ég á að
fara að því að halda áfram án þín
en ekki hafa áhyggjur af mér,
elsku mamma mín, því ég veit að
þú munt alltaf verða hérna með
mér og svo á ég bestu systkini í
heimi og frábært fólk alls staðar
kringum mig sem hjálpar mér í
gegnum þetta. Þangað til næst
elsku mamma mín…
Alltaf í huga mínum og ávallt í
hjarta mínu.
Heimir Berg Halldórsson.
Dísa systir hefur kvatt. Henn-
ar lífslogi er slokknaður, þrautir
hennar hafa verið leystar. Ég á
mína fyrstu minningu henni
tengda þegar hún kemur heim
með sparibauk sem hún gaf mér,
sem ég seinna sagaði í sundur til
að nálgast auðæfi mín. Ég minn-
ist hennar þegar hún vann í SS-
búðinni og hve mér þótti merki-
legt að systir mín ynni þar. Hún
var móðir Sævars sem var
löngum heima í sveitinni, leik-
félagi minn og jafnaldri. „Ég fann
meiri gleði í sorginni en þú gætir
fundið í gleðinni.“ Það get ég líka
sagt um minningu systur minnar.
Hennar var gleðin og krafturinn.
Dísa var fyrsta barn móður
okkar og hún fluttist að Reyni
með henni ársgömul þegar
mamma og pabbi hófu sinn bú-
skap. Glaði og kraftur fylgdi
Dísu. Dugnaður og ósérhlífni. Í
albúmi fjölskyldunnar sést
hvernig hún hefur verið leiðtogi
systranna – elst í hópnum. Æska
hennar var í þrengslum í gamla
bænum, fimm manna fjölskylda
með eitt lítið herbergi með að-
gang að eldhúsi – ekkert baðher-
bergi. Virk í önnum sveitarinnar.
Myndin af henni standa á
mjólkurbrúsa að reka niður girð-
ingarstaur segir mikla sögu. Það
var ekki verið að láta stoppa sig
við aðvinna hin erfiðustu verk –
hvergi dregið af sér. Hún sagði
okkur hinum að það ætti að
skemmta sér meðan maður væri
ungur.
Það kom síðar í ljós að átti við í
hennar lífi. Hugsa um útlitið, vera
litrík og gefa engan afslátt af
glæsileikanum.
Teikning lék í höndum hennar
og hún þurfti ekki að heyra lag
nema tvisvar eða þrisvar til að
kunna lag og texta og söng af inn-
lifun.
Hún var hörkutól til vinnu, og
sannur vinur vina sinna. Hún
fékk eina systur, samband þeirra
var náið og Valný einstök í stuðn-
ingi við hana alla tíð. Fyrir það
skal þakka.
Lífið er líka mótlæti og af því
fékk Dísa að bergja ríkulega. Að-
eins 53 ára er henni nánast fyr-
irvaralaust kippt úr daglegu lífi.
Æxli hefur komið sér fyrir í höfð-
inu á henni. Áhættusöm aðgerð,
gengur ekki sem skyldi. Afleið-
ingin er áfall fyrir unglinginn og
gleðigjafann Dísu. Á besta aldri
verður hún öryrki, með skerta
sjón og hreyfigetu. Er breytt per-
sóna. Við taka erfið ár heilsuleys-
is og vanlíðanar. Skaðinn er var-
anlegur. Þó að hún hafi misst
mikið mundi hún allra best okkar
liðna tíma, þó aðskammtíma-
minni hennar væri svikult. Að
vera öðrum háður var ekki henn-
ar, og hún höndlaði það í raun
aldrei. Hún var þó þakklát allri
umhyggju og aðstoð. En þetta
var ekki hennar líf og hún var
kannski alltaf of stór til að takast
á við erfiðleika sína. Núna, 14 ár-
um síðar, er hvíldin komin. Auð-
vitað of snemma fyrir okkur sem
eigingjörn erum – en eigum við
ekki líka að þakka fyrir það og
sem fengum? Gleðjast yfir góðum
minningum um stórbrotna konu.
Ég kveð stóru systur mína með
þakklæti og djúpri virðingu fyrir
lífi hennar, sigrum og sorgum.
Við vorum með ákveðnum
hætti sitt hvorar kynslóðar – ég
fann vel hug hennar og væntum-
þykju til fjölskyldu minnar. Það
var henni líkt að reka harðan
kosningaáróður fyrir bróður á
Höfða fyrir síðustu kosningar.
Hún stóð alltaf með sínum.
Haraldur Benediktsson.
Dísa frænka var alltaf mjög
smart og fylgdist vel með nýjustu
tísku. Henni fannst gaman að
hafa sig til og var óhrædd við að
klæðast sterkum litum sem fóru
henni vel.
Dísa var mikill listamaður og
það sást á myndum sem hún bjó
til og hvernig hún bjó heimilið
sitt. Fallega skuggamyndin af
Maríu með Jesú nýfæddan sem
var á útihurðinni hennar fyrir
hver jól er okkur í fersku minni. Í
garðinum hennar á Suðurgötunni
fékk hún líka útrás fyrir þennan
sköpunarkraft og hann var ævin-
týralega fallegur.
Steinlagður göngustígur lá á
milli ótal blómategunda og trjá-
runna og endaði svo við litla tjörn
í horni garðsins. Þegar Dísa flutti
af Suðurgötunni gaf hún plönt-
urnar sínar vinum og vanda-
mönnum og margar þeirra eru nú
stórar og fallegar í görðum
þeirra. Gaman er að sjá að börnin
hennar erfðu svo þessa sköpunar-
gáfu og hafa nýtt hana á einn eða
annan hátt í sínu lífi og störfum.
Dísa sagði okkur alltaf að lifa
lífinu á meðan maður gæti, hugsa
meir um daginn í dag en í gær eða
á morgun. Þarna var hún á undan
samtímanum en í dag er stöðugt
meiri áhersla á svokallaða núvit-
und sem lýtur sömu lögmálum og
móttóið hennar var. Hún kaus
líka að tala meira um jákvæða
hluti en þá neikvæðu og var með-
vituð um að allir eiga rétt á að
velja sína lífsleið.
Dísa var alltaf hress og tilbúin
að eiga góða stund, jafnvel þegar
æxlið var farið að skerða lífsgæði
hennar mikið. Hjá okkur systk-
inunum standa eftir minningar
um frænku sem var dugnaðar-
forkur, mikill fagurkeri og ein-
staklega hjartahlý.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Valdimar Briem)
Halldóra, Lilja og
Benedikt Steinar.
HINSTA KVEÐJA
Til elsku ömmu okkar.
Hver minning dýrmæt perla að
liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf,
sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu
að kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Góða ferð inn í sumar-
landið, elsku amma okkar,
þar sem sólin skín og blóm-
in ilma.
Pétur Hafliði, Katla
Marín og Ingi Dór.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR GUÐMUNDSSON
skipstjóri frá Borgarholti,
Grindavík,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans við
Hringbraut fimmtudaginn 9. apríl.
Jarðarförin fer fram frá Grindavíkurkirkju
föstudaginn 17. apríl kl. 14.
.
Þorgerður G. Guðmundsdóttir, Sigurður Jónsson,
Elva Björk Guðmundsdóttir, Ragnar Leó Schmidt,
Birta Rós, Elvar Geir, Nína María,
Emilía Rut og Aníta Björt.
Ástkær bróðir okkar,
KETILL INGIMARSSON
vélvirki,
Hamraborg 20,
Kópavogi,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli
laugardaginn 28. mars.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
.
Inga Jóna Ingimarsdóttir
og aðrir aðstandendur.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar
og tengdafaðir, afi og langafi,
STEFÁN SKAFTASON
fv. yfirlæknir og prófessor,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 9. apríl.
Útförin fer fram frá Digraneskirkju
mánudaginnn 20. apríl kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Minningarsjóð
líknardeildar og heimahlynningar í Kópavogi eða UNICEF
á Íslandi.
Maj Skaftason,
Hauður Helga Stefánsdóttir, Hafberg Þórisson,
Anna Marie Stefánsdóttir, Guðni Ragnar Björnsson,
Jóhann Stefánsson, Hanna-Maria Kauppi,
barnabörn og barnabarnabörn.