Morgunblaðið - Sunnudagur - 12.04.2015, Blaðsíða 14

Viðtal
14 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 12.4. 2015
S
igríði Halldórsdóttur þekkja lands-
menn úr hinum vinsæla þætti
Landanum á RÚV. Þar ferðast
hún um landið og spyr fólk spjör-
unum úr en hvaðan er hún sjálf?
„Ég ólst upp í Vík í Mýrdal og Hvolsvelli
með viðkomu í Danmörku þarna á milli,“
segir Sigríður, sem segist vera „landsbyggð-
artútta“. Hún var einu ári á undan í skóla og
var því fimmtán ára þegar hún flutti til
Reykjavíkur til að stunda nám við Kvenna-
skólann. Hún bjó í miðbænum með eldri
bróður sínum, Héðni, sem var fréttamaður
hjá RÚV en vinnur núna hjá Barnaheillum í
Danmörku.
Hún kemur úr kennarafjölskyldu en for-
eldrar hennar eru Edda Guðlaug Antonsdótt-
ir og Halldór Óskarsson. „Mamma rekur
skólaþjónustuna heima á Hvolsvelli og er
kennsluráðgjafi. Pabbi var skólastjóri í Vík
og hefur kennt bæði á Hvolsvelli og Hellu og
er ökukennari,“ segir hún og bætir við að
það séu margir kennarar í kringum hana.
Hún á ennfremur bræðurna Anton Kára
og Pétur en þeir búa báðir á Hvolsvelli líkt
og foreldrar hennar.
Maðurinn hennar, Jón Ragnar Ragnars-
son, kennir hagfræði við Menntaskólann við
Hamrahlíð. Þau kynntust á Bifröst þar sem
þau stunduðu bæði námið HHS – heimspeki,
hagfræði og stjórnmálafræði og bjuggu á
nemendagörðunum. Hún segir námið hafa
hentað sér mjög vel en hún stefndi á að
vinna við sjónvarp með einum eða öðrum
hætti. „Ég vann á fréttastofunni sem skrifta
fyrir námið og var þula á meðan ég var í því.
Ég vissi ekki nákvæmlega hvað ég ætlaði að
gera, bara að mér þætti þetta heillandi heim-
ur,“ segir Sigríður og bætir við að það henti
sér „að vita og skilja svolítið um margt frek-
ar en að vita allt um eitthvert mjög afmark-
að efni“.
Maðurinn „bara úr bænum“
Eftir námið fluttu þau austur á Egilsstaði og
hún hóf störf sem fréttamaður RÚV á Aust-
urlandi. „Maðurinn minn er „bara úr bæn-
um“ og þurfti að segja það oft á afsakandi
hátt þegar við vorum fyrir austan. Það er
magnað hvað þetta skiptir marga máli og ég
hef fundið það í mínu starfi að það er eins og
sumum létti að heyra að ég sé ekki úr bæn-
um,“ segir hún og útskýrir að það opni á
meira spjall þegar hún segi frá því að hún sé
alin upp úti á landi.
Þau voru einn vetur fyrir austan, Sigríður
varð ólétt á meðan þau voru þar og eign-
uðust þau dótturina Urði Ásu árið 2010. Eft-
ir fæðingarorlofið byrjaði hún í Landanum.
Hún segir það hafa verið draumastarfið og
hefur starfað þar síðan fyrir utan námsvetur
erlendis. Hún og Gísli Einarsson sjá um
kynningar í þættinum og ferðast hún talsvert
í tengslum við gerð innslaga í Landanum.
Hún segir ferðalögin koma í „holskeflum“.
„Þegar við ferðumst til dæmis austur eða
vestur erum við þar í tvo, þrjá daga og tök-
um upp eins mikið efni og við getum. Síðan
koma stundum margar vikur þar sem ég er í
Efstaleiti að vinna úr því sem ég er búin að
taka upp.“
Landinn er þekktur fyrir að gera venju-
legu fólki sem er að gera áhugaverða hluti
um allt land góð skil. Þetta er ekki þáttur
fræga fólksins í landinu heldur hins almenna
borgara og hefur hann notið mikilla vin-
sælda. Þættinum berast margar ábendingar
en hún segir hugmyndunum ekki síður skotið
að henni þegar hún drekkur kaffi með góðu
fólki úti í sveitum. Það þýðir ekkert að sitja
bara fastur við skrifborðið í Reykjavík.
Sigríður er því í betri tengslum en margir
aðrir við hvernig Ísland er í dag. Hvernig er
stemningin á landanum núna?
„Við erum alltaf að tala við fólk sem er
með hugmyndir og gerir eitthvað við þær og
að því leyti finnur maður kraft. Það er gam-
an að fjalla um eitthvað sem kemur fólkinu
heima í sófa á óvart. Ég held að Landinn
hafi verið sérstaklega mikilvægur upp úr
kreppu til að sýna kraftinn sem býr í fólkinu
svona: Ef hann getur gert þetta þarna, þá
get ég það líka.“
Sigríður segir að það sé algengara að
ábendingarnar sem þættinum berast snúi að
körlum; stundum þurfi að grafa aðeins
lengra eftir konunum. Stjórnendur landans
eru meðvitaðir um að halda jöfnum kynja-
hlutföllum. Það sem af er vetri eru konur
51% viðmælenda og karlar 49%. Í fyrra voru
konur 46% viðmælenda og karlar 54%, sem
er töluvert jafnara hlutfall en gengur og ger-
ist í fjölmiðlum almennt. Ennfremur er þess
gætt að fara sem víðast um landið.
„Þetta er svo mikilvægt því Landinn er
heimildasöfnun um samtímann og mér finnst
mjög mikilvægt að við gefum rétta mynd af
samfélaginu. Þetta snýr líka að því að tala
við börn og unglinga, sem sagt fólk á öllum
aldri.“
Veðurteppt í öllum landshlutum
Starfið gerir það að verkum að hún ferðast
víða og hittir fjölbreytilegt fólk. „Þetta eru
náttúrlega algjör forréttindi. Ég hitti alls
konar fólk og fæ leyfi til að heimsækja ýmsa
staði sem ég ætti annars ekkert erindi til.
Svo býður þetta upp á ævintýri. Ég hef verið
veðurteppt í öllum landshlutum.“
Hún rifjar upp nokkur eftirminnileg inn-
slög. „Um daginn fór ég að dorga á Vest-
mannsvatni. Eitt sumarið gerðum við síðan
Fróðleiksfús
ferðalangur
LANDINN ER DRAUMASTARF SIGRÍÐAR HALLDÓRSDÓTTUR, JAFNVEL ÞÓTT HÚN HAFI EITT SINN STARFAÐ VIÐ
AÐ FARA MEÐ BÖRN Á STRÖNDINA Á ÍTALÍU. HÚN SEGIST VERA LANDSBYGGÐARTÚTTA EN HEFUR ÞÓ BÚIÐ
STÓRAN HLUTA ÆVI SINNAR Í MIÐBÆ REYKJAVÍKUR. HENNI LEIÐIST STRÍÐIÐ MILLI BORGAR OG LANDSBYGGÐAR.
Inga Rún Sigurðardóttir ingarun@mbl.is
Frá fögnuði á RÚV í mars, þegar haldið var upp
á þúsundasta Landainnslagið.
Frá síðustu Edduverðlaunahátíð, þar sem
Landinn hreppti þriðju Edduverðlaunin sín.
Alsæl á sjálfsmynd, nýkomin í mark í
Laugavegshlaupinu síðasta sumar.
* Ég finn ekki síst að fólk er ánægt að fá okkur og er fegið að það sé einhver semleggur við hlustir og er tilbúinn að halda á lofti öllu því góða sem er í gangi.
Sigríður er ein af þeim sem
eru smitaðir af hlaupabakt-
eríunni en hún heillaðist af
langhlaupum fyrir nokkrum
árum. Hún hefur hlaupið
nokkur hálfmaraþon og eitt
maraþon og tók þátt í
Laugavegshlaupinu í fyrra.
„Það er um það bil það
skemmtilegasta sem ég hef
gert, alveg ólýsanlegt. Þetta
er svo eflandi. Það að finna
að maður sé sterkur og
hraustur og geti náð mark-
miðum sínum er ein besta
tilfinning í heimi. Þetta er
gott áhugamál og gefur
manni svo mikla gleði,“
segir hún.
Hún vissi ekki fyrir fimm
árum að hún gæti hlaupið. „Þetta byrj-
aði eftir að ég átti Urði. Eftir að hafa
verið heima heilu dagana komst upp í
rútínu að fara út á kvöldin að hlaupa.“
Hún tók þátt með manni sínum í
New York-maraþoninu og segir það
hafa verið frábæra reynslu, erfiðara en
að hlaupa Laugaveginn, þó að hann sé
lengri. Ef til vill er það landið sem veitir
aukna orku en undirlagið er að minnsta
kosti mýkra en malbikið í stórborginni.
„Hlaupin styrkja mann líkamlega og
gera svo mikið fyrir hausinn. Ég fæ
örugglega allar mínar hugmyndir á
hlaupum. Og ef maður er í einhverri
krísu þá kemur þetta öllu af stað. Ég
held að maður sjái aldrei eftir hlaupat-
úr.“
FÆR BESTU HUGMYNDIRNAR Á HLAUPUM
Þessi mynd var tekin í 30 kílómetra æfingahlaupi fyrir
Laugaveginn, sem fram fór í Heiðmörk síðasta sumar.