Morgunblaðið - Sunnudagur - 26.04.2015, Page 49

26.4. 2015 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 49
„Hann vill bara þennan eina sokk.
Hann verður órólegur ef hann
finnur hann ekki en þetta er svona
kósísokkur sem ég átti, auðvitað á
ég hann ekki lengur, og hann hefur
fest eignarhald sitt á honum. Við
höfum reynt að láta hann fá aðra
sokka en hann bara móðgast við
þær tilraunir,“ segir Anna Karen
Arnardóttir, 14 ára, eigandi
norska skógarkattarins Skugga.
„Þegar hann vill að ég vakni á
morgnana, nú eða að hann vill að
ég fari að sofa á kvöldin er hann
sérstaklega duglegur að dröslast
um með sokkinn vælandi.“
Þess má geta að einu sinni týnd-
ist sokkurinn í nokkra mánuði og
Skuggi var gersamlega í rusli.
Hann varð ekki sjálfur sér líkur
fyrr en sokkurinn fannst aftur.
Ólíkt mörgum köttum hagar
hann sér eins og hundur þegar
fólk kemur í heimsókn, hleypur til
dyra og hnusar af fólki. Og það er
ein regla hér heima. Það má
hvergi loka dyrum, þá er allt
ómögulegt.“
Anna Karen Arnardóttir á kött
sem eignaði sér sokkinn hennar
og líf hans er ómögulegt ef hann
finnur ekki sokkinn. Hann lítur
ekki við öðrum sokkum nema
rétt þá nokkrar mínútur.
Morgunblaðið/Eggert
SÉRLUNDAÐUR SKÓGARKÖTTUR Í HLÍÐUNUM
Kötturinn
með sokkinn
Á heimili Steingerðar Steinars-
dóttur, ritstjóra Vikunnar, býr
kötturinn Matisse, jafnan nefndur
Matti, og er sérlega útsjónarsamur.
Hann átti erfiða æsku sem Stein-
gerður telur að hafi jafnvel mótað
hann svo að hann kunni að redda
sér. Hann lifði af mikinn vergang
sem kettlingur en þegar hann
fannst var móðir hans svo að-
framkomin af næringarskorti að
það þurfti að svæfa hana. Stein-
gerður tók einn kettlinginn hins
vegar að sér.
„Matisse opnar skúffur, skápa og
glugga ef hann telur sig þurfa á því
að halda. Ég var í vandræðum því
hann er vitlaus í harðfisk og ég var
að reyna að fela góðgætið fyrir
honum en það skipti engu máli
hvað ég gerði, hann fann alltaf leið
til þefa hann uppi og ná honum.
Þegar ég sá að ég gæti geymt hann
í efri skápnum með sérstöku
handfangi sem erfitt er að opna
var hann ekki lengi að finna út úr
því hvað hann gæti gert. Hann fékk
tíkina Freyju í leið með sér.“
Þau Matti og Freyja vinna þannig
saman að Freyja fer inn í stofu,
stiklar þar og rekur Steingerði
fram í eldhús. Þar situr Matti undir
skápnum með harðfisknum og
mjálmar eins skrækt og hátt og
hann getur. Til þess nægir harð-
fiskbiti en til þess er
leikurinn auðvitað gerð-
ur. Með Matta og Freyju
býr líka hefðarlæðan
Týra en það er fyrir
neðan hennar virðingu
að taka þátt í þessum
ærslalátum hinna sem ræna
einnig af henni matnum ef þau
geta.
Freyja er enginn eftirbátur Matta
í ævintýralegheitum og gerir heim-
ilishaldið býsna skrautlegt með
Matta. Þannig hefur hún rifið
margar klósettrúllur yfir alla íbúð-
ina þannig að það var eins og hefði
snjóað yfir hana alla þegar eig-
endur komu heim. Sterakremið
Mildison sem notast átti við þurr-
exemi dóttur Steingerðar fékk
engan frið fyrir henni, nokkrar
túpur voru keyptar en Freyja stút-
aði þeim jafnóðum og var fjöl-
skyldan sífellt í apótekinu að kaupa
nýjar túpur.
„Reglulega birtist dóttir mín þar
sem ég var stödd í húsinu og
spurði með hyldjúpri ásökun í aug-
unum: Hefur þú fundið einhverjar
ónýtar sterakremstúpur nýlega? Ég
finn nefnilega ekki sterakremið
mitt og ég þarf á því að halda. Yf-
irleitt var svarið já þótt stundum
fyndust túpurnar ekki fyrr ein-
hverju seinna. Nú er dóttirin flutt
að heiman og steraát tíkarinnar
hefur minnkað að sama skapi.“
Steingerður með Freyju, Matta og Týru. Týra tekur ekki þátt í glæpum Freyju
og Matta enda þarf að gefa Týru sér að éta sér svo hin ræni ekki matnum.
Morgunblaðið/Kristinn
TVÍEYKI SEM GERIR ALLT VITLAUST
Fær hundinn
í lið með sér
Þegar kötturinn
gat ekki lengur
séð einn um að
ná í harðfiskinn
sem geymdur
var í læstum
hirslum fékk
hann hundinn í
lið með sér.
Urri á skrafi við dúfu í fyrrasumar. Bændur í Litlu-Hlíð hafa átt marga ketti en engan eins og þennan. Kötturinn er þó
stundum með lítið hjarta og þarf til dæmis að láta hugga sig þegar veðrið er vont.
Fyrir norðan, í Litlu-Hlíð í Varmahlíð, býr kötturinn Urri músa-
skelfir sem dvelur ekki í sveit heldur vinnur í sveit og gestir sem
koma í heimsókn á bæinn reka upp stór augu þegar þeir sjá kött-
inn sinna veiði af einstakri snilli, fara í loftköstum á dráttarvélina
auk þess sem hann eltir bóndann eins og tryggur hundur. Hann
sefur meira að segja í rúmi bóndans, Arnþórs Traustasonar sem
býr ásamt Mörtu Maríu Friðþjófsdóttur í Litlu-Hlíð.
„Það vekur ekki aðeins kátínu gesta heldur líka bara íbúa á ná-
grannabæjunum þegar þeir sjá bóndann með tvo hunda á eftir
sér og einn kött en hann fylgir bóndanum alltaf í fjárhúsin og fylg-
ist með verkunum. Við höfum átt marga ketti en Urri er alveg
einstakur,“ segir Marta María.
Urri leitar líka mikið til bóndans með aðstoð og er búinn að
læra að stjórna honum. Ef hann lendir í vandræðum með að ná í
mýsnar sem hann veiðir, þær eru kannski undir spýtu, einhverju
plasti eða öðru skokkar hann til hjúa sinna og lætur þau vita með
sérstöku mjálmi og leiðir þau svo að staðnum þar sem hann
vantar að láta einhvern lyfta dótinu upp.
„Hann sést mjög oft á sumrin þegar verið er að keyra dráttar-
vélina á milli íbúðarhússins og fjárhússins og hann hlaupandi á
eftir. Svo stekkur hann upp á dráttarvélina þótt hún sé á ferð,
maður sér hann koma í loftköstum og situr svo í sætinu meðan
unnið er í fjárhúsinu. Ef hann er óvart skilinn eftir í fjárhúsinu
meðan fólkið fer kannski í kaffi er hann öskuillur þegar við kom-
um til baka og kvartar hástöfum að hafa verið skilinn eftir.“
Urri er reyndar hrifinn af öllum farartækjum og hjólum og ef
gestir koma þarf að passa að hann sé ekki með í för þegar keyrt
er frá Litlu-Hlíð.
Urri fylgir bóndanum eftir í öll verk og sýnir
honum einstaka tryggð.
URRI MÚSASKELFIR ER SVEITAKÖTTUR
Húkkar sér far
með dráttarvélinni
Urri að störfum í fjárhúsinu en með sanni má
segja að hann vinni fyrir sér í sveitinni.
Urri leitar til hjúa
sinna þegar hann
lendir í vandræðum
á músaveiðum.