Reykjalundur - 01.06.1968, Blaðsíða 22

Karl Sigfússon
Kveðja
Karl Sigfússon
Hann lézt þann 6. ágúst sl. Andlát hans bar að
löngu fyrr en ætla hefði mátt, að dagurinn væri
úti. En enginn má sköpum renna. Og þeir, sem
fylgzt höfðu með langri og strangri baráttu hans
við sjúkdómsmein, sem reynt hafði verið að bæta
með endurteknum og erfiðum læknisaðgerðum,
vissu að brugðið gat til beggja vona um líf hans.
Fáa mun þó hafa grunað, að kallið, sem allir
hljóta að hlýða, kæmi til hans svo skjótt, sem raun
har vitni.
Karls er sárt saknað af félögum, vinum cg sam-
starfsfólki, svo ágætur drengur, sem hann var. En
heima er harmurinn þyngstur, hjá eiginkonu og
hörnum.
Orð mega sín lítils lil að mýkja hann. En sendar
eru hugheilar samúðarkveðjur og þess óskað að
ljós ljúfra minninga varpi birtu á veg framtíðar-
innar og vernd guðs veiti styrk í önnum og
reynslu daganna.
Karl Einar Sigfússon, en svo hét hann fullu
nafni var fæddur að Borgum í Grímsey þann 4.
jan. 1930.
Ólst hann þar upp hjá foreldrum sínum i hópi
systkina og varð snemma að vinna fyrir brauði
sínu. Tók hann að stunda sjóinn strax cg hann
hafði aldur til.
Árið 1948 fluttist Karl til Akureyrar og frá 1.
júní 1956 var hann starfsmaður hjá Kaupfélagi
Eyfirðinga, lil þeirrar stundar, að heilsa hans
brast, svo að ekki varð lengur vakað á skyldu-
verði. Mun hann þó örugglega hafa staðið á
meðan stætt var. Slík var trúfesti hans við það
hlutverk, sem honum hafði verið falið. Karl var
vinsæll og vel virtur, jafnt af samstarfsfólki sem
þeim er hann vann fyrir og gat sér drengskapar-
orð, hvar sem hann fór og alltaf var bjart yfir
þesum prúða og drengilega manni.
Ungur veiktist Karl af berklum og varð að fara
á Kristneshæli. Þar dvaldist hann um sex ára
skeið. Hafði hann þá náð allgóðri heilsu og
nokkru vinnuþreki og hvarf ótrauður til starfs.
Ætíð bar hann hlýjan hug til hælisins og þeirra,
sem þar dvöldust. Sýndi hann það greinilega í
öllum samskiptum. Reyndi ég oft hversu Ijúft
honum var að geta sýnt þennan hug sinn í verki,
ef til hans var leitað, einhverra erinda fyrir hælið.
Þá stóð ekki á fyrirgreiðslu og var fyrirhöfnin
ekki talin eftir. Vonaðist ég lil að geta einhvern-
tíma í nafni Kristneshælis, sýnt Karli hversu þetta
væri metið.
Framhald á bls. 62
20
REYKJALUNDUR